Ljóðormur - 01.06.1990, Blaðsíða 41

Henrik Nordbrandt 39
Hetirik Nordbrandt
New Haven
Mér þykir ólíklegt, að ég komi aftur til New Haven.
Auðvitað get ég ekki verið alveg handviss um það.
Undir einhveijum kringumstæðum gæti það svo
sem hugsast
en mér þykir það með öðrum orðum ólíklegt.
Ef ég kærði mig um, væri það vitaskuld hægur vandi
Ég á fyrir farinu. Vegabréfið mitt og áritunin
eru í lagi.
En ég yrði vægast sagt hissa, ef ég sneri þangað
aftur.
Þannig er New Haven. Það er allt og sumt.
Það eru ótal staðir, þangað sem mig langar til
að koma aftur.
Þegar ég er alveg að því kominn að fara að
hugsa um einhvem þeirra
byrja ég undir eins að hugsa um New Haven.
Ég ráðlegg öllum að finna sér þess konar stað.
Hús Kyria Dora
Á morgnana fellur skuggi fjallsins yfir húsið.
Á kvöldin teygir skuggi hússins sig upp eftir fjallinu
með opna glugga: Tveir standast á og því skín
sólin alveg í gegnum það
og lýsir upp gullsópsrunna í fjallshlíðinni.
Úr þriðja glugganum má greina höfn.
I haffletinum undir sól að sjá
eru tveir djúpir álar:
annar fyrir siglinguna inn, hinn fýrir siglinguna út.
Úr glugga mínum þegar kvöldar getur að líta
birtuna falla á skipin sem em á útleið.
Þau sem sigla inn eru svartir skuggar.