Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.10.1974, Side 22

Sigríður Hrefna Björnsdóttir
hjúkrunarkona
MINNING
Fædd 8. mars 1936
Dáin 22. júní 197U
Kveðja frá beklcjarsystkinum.
Á SÓLBJÖRTUM haustdegi fyrir
18 árum hittumst við í fyrsta
sinni, nokkrar ungar stúlkur,
sem voru að hefja hjúkrunar-
nám. Við vorum víðs vegar að
af landinu og ólikar um flest.
Fljótlega tókst þó með okkur
góð vinátta, enda var við sam-
eiginleg vandamál að etja.
Seinna bættust tveir piltar í
hópinn, hinir fyrstu til að nema
hjúkrun hér á landi. Þeir reynd-
ust strax sem bestu bræður og
vinir.
Ógleymanlegur námstími leið,
starfsár tóku við. Við dreifð-
umst og erum nú búsett í þrem-
ur heimsálfum.
En nú hefur syrt í hugum
okkar allra. Ein er ekki lengur
á meðal okkar, stúlkan bjarta
og gáfaða, sem við dáðum og
litum upp til frá fyrsta fundi.
Það höfum við margreynt í líf-
inu og ekki síst við hjúkrunar-
störfin, að miskunnarlaus og
köld geta mannleg örlög verið.
Skarð er höggvið í hóp og verð-
ur ekki fyllt.
Við, sem áttum Hrefnu að
vini, höfum mikið misst.
Hrefna Björnsdóttir var
óvenjumiklum gáfum gædd.
Andlit hennar speglaði þá yfir-
lætislausu mildi, sem einkennir
gáfað fólk, sem einnig á gott
hjarta. Það var unun að um-
gangast hana, hún var hlý í við-
móti og bjó yfir geislandi skop-
skyni, sem ávallt var jákvætt
og engan særði. Þrátt fyrir
miklar annir tókst henni ævin-
lega að eiga tíma aflögu fyrir
þá, sem til hennar leituðu, og
þeir voru margir. Hún var mik-
ill ljóðaunnandi og flutti kvæði
með þeim hætti, að við gleym-
um ekki. Hún var gædd því
besta, sem íslenska konu má
prýða, og var okkur til fyrir-
myndar um flesta hluti.
Við vorum enn í námi, er
Hrefna giftist Guðmundi B.
Guðmundssyni læknanema.
Þrjár fæddust dætur, áður en
Guðmundur lauk sínu námi, og
Hrefna vann fulla vinnu allan
tímann til að framfleyta heim-
ilinu. Aldrei var það á henni
að sjá eða heyra að þetta væri
erfitt enda átti hún góðan mann,
sem hún mat að verðleikum, og
sameiginlega tókst þeim að yf-
irstíga alla erfiðleika. Þau voru
samhent um að skapa hlýlegt
heimili, þar sem fegurð og listir
voru í hávegum hafðar. Þar var
alltaf yndislegt að koma, þar
leið öllum vel. Hrefna vann allt-
af við hjúkrun, meira eða
minna, meðan henni entist
heilsa, og var heil í þeim störf-
um sem öðru.
Dætur Hrefnu og Guðmundar
eru fjórar, mjög efnileg börn
og spegla anda heimilis þeirra
og það veganesti, sem þær hafa
hlotið í vöggugjöf.
Þung byrði er nú lögð á herð-
ar Guðmundar og dætranna
ungu.
Megi góður Guð leiða þau og
styrkja fram á við. Við biðjum,
að minningarnar, sem þau eiga
meiri og betri um Hrefnu en
nokkrir aðrir, og ljós uppris-
unnar megi lýsa upp myrkur
sorgar og saknaðar.
Við viljum með þessum fá-
tæklegu kveðj uorðum þakka
samfylgdina, þær allt of fáu
stundir, sem við fengum að
njóta Hrefnu.
Við vottum ástvinum hennar
öllum innilegustu samúð og ger-
um orð Einars Benediktssonar
að okkar:
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.