Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2000, Blaðsíða 5

Formannspistill
„Að safna hálftímum1'
Herdís Sveinsdóttir
Verslunarmannafélag Reykjavíkur var
með heilsíðuauglýsingu I Morgunblaðinu
j síðasta mánuði þar sem stóð undir
fallegri mynd af móður og dóttur: „Núna
byrjum við mamma að safna hálftímum.
Bráðum getum við tekið okkur frí
saman á venjulegum mánudegi." í
auglýsingunni kom jafnframt fram að frá
1. október styttist virkur vinnutími hjá
afgreiðslufólki og skrifstofufólki um 30
mínútur. Verður 36 klukkustundir og 15
mínútur án kaffitíma. Hvernig er þetta
með okkur hjúkrunarfræðinga? Ég held
að við vitum öll að við söfnum ekki
hálftímum, við fórnum hálftímum. Það
segja mér hjúkrunarfræðingar starfandi
á Landsþítala - háskólasjúkrahúsi að
það taki þá allt að hálftíma á hverjum
degi að skipta um föt og koma sér upp
á deild. Þannig eru þeir mættir á
spítalann 15-20 mínútum áður en
vaktin hefst og eru sjaldnast sestir út í
þíl fyrr en 15-20 mínútum eftir að vakt
lýkur. Þetta eru 2,5 klukkustundir á viku.
Út frá þessu má áætla að vinnuvika
hjúkrunarfræðinga sé allt að 42,5
stundum.
í undirbúningsvinnu kjaranefndar
vegna komandi samninga hafa flætt
inn athugasemdir við vinnutímann og
vaktaálag. 100% vaktavinna er
einfaldlega meiri vinna en sem nemur
40 stundum á viku fyrir utan álag sem
fylgir því að vinna vaktavinnu, segja
hjúkrunarfræðingar. í nágrannalöndum
okkar er viðurkennt að vaktavinnu fylgir
ákveðið álag og er t.d. í Noregi full
vinna hjúkrunarfræðinga í næturvinnu
eingöngu 33 stundir. Hjúkrunarfræð-
ingar sjálfir hafa skilgreint fullt starf
sem 32 stundir á viku með því að velja
í miklu mæli að vinna 80% en það er
meðalstarfshlutfall hjúkrunarfræðinga.
Niðurstöður úr rannsókn Félags
íslenskra hjúkrunarfræðinga á álagi í
starfi eru að birtast nú í haust. Þar
kemur fram að hjúkrunarfræðingar búa
við það að þeir geta iðulega ekki tekið
sér umsamið matarhlé í vinnutímanum,
þeir geta sjaldan farið út af deildinni til
að taka sér matarhlé, rúm 20%
hjúkrunarfræðinga gátu árið 1998 ekki
fengið sumarleyfi á þeim tíma sem þeir
óskuðu eftir, þeir eru iðulega kallaðir út
til að vinna á frídögum, þeir þurfa að
sæta fyrirvaralausum breytingum á
vöktum og komast ekki úr vinnunni á
réttum tíma vegna álags. Þess má
einnig geta að hjúkrunarfræðingar á
sjúkrastofnunum búa við óstöðugt
vinnuumhverfi hvað varðar fjölda
sjúklinga á deild. Þannig nefndu 34%
hjúkrunarfræðinganna að í vikunni,
áður en þeir tóku þátt í rannsókninni,
hefði aukarúmum verið bætt við á
deildinni, allt frá einum og upp í sjö
daga. f samræmi við umræðu nú í
haust þá finnst 65% hjúkrunarfræðinga
að það sé undirmannað á deildinni og
einungis 0,9% að það sé yfirmannað.
Fleiri upplýsingar eru um vinnu-
umhverfið sem ég ætla ekki að ræða
nú en verða vonandi kynntar í næsta
blaði.
Hjúkrunarfræðingar fagna því að
sjálfsögðu að aðrir fái styttan
vinnutíma. Ljóst er þó að það reynir á
langlundargeð hjúkrunarfræðinga að
sjá stéttir sem vinna að mestu
dagvinnu semja um styttingu
vinnutímans á meðan þeir sjálfir vinna
undir stöðugu álagi og þurfa að skila
sínum 40-42,5 stundum allar vikur.
Komið er að því að safna, ekki
hálftímum heldur klukkutímum í aukna
samveru með fjölskyldu og vinum.
Að venju þá hvet ég hjúkrunarfræðinga
til að hafa samband og láta okkur í
stjórn félagsins vita af því hvað brennur
á þeim varðandi fag- og félagsmálin.
Haustkveðjur,
Herdís.
losar stxflur og 1 ét t i i' öndun
Fæst í öllum apótekum
Hreint nef er jafn
mikiIvægt og
hreinar tennur
STÉRIMAR
/
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 4. tbl. 76. árg. 2000
189