Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.2002, Blaðsíða 7

Ritstjóraspjall
Að nýta þekkíngu sérfræðínga
í samfélagi, þar sem æskan er dýrkuð, vill
enginn verða gamall. Allir eiga að vera ungir
og beijast af öllu afli gegn elli kerlingu, drekka
grænan safa til að varðveita æskuþróttinn og
stunda líkamsrækt til að halda línunum í lagi.
Það er auðvitað mjög mikilvægt að halda góðri
heilsu og stunda forvamastarf af ýmsu tagi til
að lifa sem bestu lífi. En hjá því verður samt
ekki komist að eina leiðin til að lifa lengi er að
lifa í mörg ár og þrátt fyrir allar þekktar
forvamir eru efri ár mannsins eðlilegur hluti
lífsins, eins og bernskan og unglingsárin.
Margir lifa um fjórðung ævi sinnar eftir að
þeir komast á eftirlaun og auðvitað skiptir
miklu máli hvemig búið er að þeim stóra og
sívaxandi hópi sem náð hefur þeim aldri. Það
er því mjög ánægjulegt að geta sagt frá merk-
um áfanga í málefnum aldraðra, áfanga þar
sem þekking sérfræðings í hjúkrun var nýtt til
fullnustu til að gera byltingu í hjúkrunarmálum
aldraðra.
Hjúkmnarheimilið í Sóltúni, sem opnað
var fyrr á árinu, er gott dæmi um hvernig unnt
er að nota þá þekkingu sem til staðar er til að
búa til það sem best getur orðið til á einhverju
tilteknu sviði sem hentar best þeiri þjónustu
sem þar á að fara fram og því fólki sem þar
starfar og býr. Þannig er vitaskuld hægt að
vinna á ótal öðrum sviðum innan samfélags-
ins. Hjúkrunarfræðingar mega vera stoltir af
Sóltúni. í samtali við Önnu Bimu Jensdóttur,
hjúkrunarforstjóra, i þessu tölublaði kemur í
ljós að mikil þörf er fyrir fleiri slík heimili,
byggja þarf að minnsta kosti tvö til viðbótar og
svo eitt á hveiju ári.
Eftir að hinni formlegu starfsævi lýkur
geta menn oft farið að sinna öðrum áhuga-
málum, einhveiju sem þeir höfðu aldrei tíma
til að sinna í önn dagsins, því það er engum
gerður greiði með því að hafa ekki eitthvað að
fást við. Oft liggur mikill ónýttur mannauður
hjá eldri kynslóðinni sem hægt væri að virkja
á uppbyggilegan hátt. Sumir finna sínar leiðir
til að njóta þessa tímabils eins og Ingibjörg R.
Magnúsdóttir, fyrrverandi deildarstjóri í
heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytinu, en í
þessu tölublaði segir hún lesendum frá nýjum
hliðum á sjálfri sér sem hún fékk tækifæri til
að rækta að lokinni starfsævinni.
í þessu tölublaði er einnig að finna grein
um samræmt tungumál í hjúkrun eftir þær
Astu Thoroddsen og Kristinu Þórarinsdóttur.
Þá er fyrsta grein í nýjum greinaflokki um
óhefðbundna hjúkrun en hjúkrunarfræðingar
hafa verið óragir við að reyna nýjar leiðir til að
viðhalda góðri heilsu eins og þeir hafa reyndar
gert ffá fyrstu tíð. Það er Þóra Jenný Baldurs-
dóttir sem ritar fyrstu greinina en hún hefur
jafnframt umsjón með þeim greinaflokki.
Forvarnir skipta okkur sífellt meira máli og
ánægjulegt er að segja frá nýstofnuðu félagi
um lýðheilsu en þar hafa tveir
hjúkrunarfræðingar verið í forsvari, þær Sigrún
Gunnarsdóttir og Anna Björg Aradóttir. Herdís
Storgaard hefur unnið mikilvægt forvarnastarf
í sambandi við slysavamir bama og ritar hún
fyrsta pistil um hvemig hjúkmnarfræðingar sjá
fyrir sér að unnt verði að ná fram markmiðum
heilbrigðisáætlunar heilbrigðisráðuneytisins.
Skólahjúkrunarfræðingar geta unnið
mikilvægt forvarnarstarf, en í þessu tölublaði
segir Bryndís Kristjánsdóttir frá störfum
þeirra. Hólmfriður Gunnarsdóttir fjallar um
lýðheilsu og heilsuvemd á vinnustað og
Sigþrúður Ingimundardóttir frá bók sem rituð
var um hvemig hjúkrunarfræðingar geta rofið
þagnarmúrinn sem hefur oft umlukið störf
þeirra. Þá heyrum við í þýskum hjúkrunar-
fræðingi sem starfar hér á landi. Og ekki má
gleyma upplýsingum um orlof 2002 en í
blaðinu eru ýtarlegar upplýsingar um þá kosti
sem í boði eru nú á sumri komanda. Og munið
eftir að taka ykkur gott frí!
valgerdur@hjukrun.is
Menalind
Vernd fyrir viðkvæma húð
HARTMANN
' mú
Handcr.

m
BEDCO & MATHIESEN EHF
Bæjarhrauni 10
sími 565 1000 • fax: 565 1001
Tímarit hjúkrunarfræðinga ■ 1. tbl. 78. árg. 2002
7