Norðurslóð - 25.10.1983, Blaðsíða 1

Svarfdælsk byggð & bær
á förum
7. árgangur
Þriðjudagur 25. október 1983
8. tölublað
Aðalsteinn og Fríða með Gunnar Stein.
Aðalsteinn Gottskálksson
„Hlutdeild frystingar í afla verður að aukast“
í byrjun nóvember hættir Aðal-
steinn Gottskálksson störfum hjá
Frystihúsi KEA á Dalvík. Aðal-
steinn hefur starfað hjá Frysti-
húsinu rúm 6 ár og hefur verið
frystihússtjóri í tæp 4 ár.
Aðalsteinn flytur með íjölskyldu
sína til Reykjavíkur. Auðvitað er
eftirsjá þegar gott fólk flytur af
staðnum og að sjáifsögðu fylgja
þeim góðar óskir á nýjar slóðir.
Norðurslóð hitti Aðalstein að
máli í tilefni af þessum tíma-
mótum hjá honum.
Hvað ertþú aðfara aðgera?Er
eirthver sérstök ástæða tilþess að
þú breytir um starfsvettvang?
Það starf sem ég hyggst taka
mér fyrir hendur mætti kalla
vöruþróun þ.e.a.s. ég mun
starfa hjá Sjávarafurðadeild
Sambandsins og vinna við fram-
leiðslu og tækniþróun fyrir
sambandsfrystihúsin.
Það er engin ein ástæða fyrir
því að við förum héðan núna,
heldur valda því margir sam-
liggjandi þættir. Ein er t.d.
hræðslan við að staðna í starfi.
Hvenœr komstu til Dalvíkur?
Við komum hingað til Dal-
víkur viku á eftir togaranum
Björgúlfi eða nánar tiltekið í
apríl 1977. Svo ég kynntist
aldrei rekstri Frystihússins með
einum togara. Ég réði mig
hingað sem verkstjóri í vinnslu-
sal, og til að sjá^um framleiðslu-
útreikninga. Aður hafði ég
starfað hjá Sjávarafurðardeild
S.Í.S. Frááramótum 1980hefég
svo starfað sem frystihússtjóri.
Ég tók við því embætti, eins og
öllum hér er kunnugt, af Árna
Oskarssyni, en við Árni höfðum
átt ágætt samstarf frá upphafi.
Hvað hefur breyst hjá Frysti-
húsinu frá því þú komst til
dagsins í dag?
Sem betur fer hefur margt
breyst og vonandi til batnaðgr
og framdráttar frystihúsinu. Ég
held að við höfum á einhvern
hátt breytt öllum vinnusvæðum.
Að mínu mati var mikilvægasta
breytingin tilfærsla flökunar-
véla á neðri hæð. Með því varð
vinnuaðstaða við snyrtingu og
pökkun miklu betri oghljóðlát-
ari. Eins held ég að tilkoma laus-
frystis eða stykkjafrystingar,
ásamt formflakavinnslu komi
til með að styrkja reksturinn,
svo eitthvað sé nefnt. Ég held í
dag að búið sé að fullnýta hvern
fermetra og kannski meira en
það, enda eru þrengsli þegar
farin að segja til sín. Næsta skref
tel ég að sé stækkun frysti-
hússins, en bæði teikningar og
hugmyndir um skipulag liggja
nú fyrir. Hlutdeild frystingar í
afla verður að aukast. Fyrstu 9
mánuði þesssa árs er hlutdeild
frystingar 66% en var 57% á
sama tíma í fyrra. Aukin
frysting mun bæði skapa fleiri
atvinnutækifæri og hagkvæmari
rekstur.
Hvernig finnst þér sjávar-
útvegur hafa þróast á Dalvík
þann tíma sem þú hefur verið hér?
Ég er nú kannski ekki dómbær
á það en mín skoðun er, að í
fyrsta lagi hafi það verið mikil
mistök að hætta rækjuvinnslu,
því Dalvík var þekkt fyrir góða
rækju. Það hefði átt að leita
annarra leiða. Eins hefur mér
fundist varhugaverð sú öra
uppbygging í kringum saltfisk-
og skreiðaverkun hér, sem
minnir mann helst á gullgrafar-
ævintýrin. Margar litlar eining-
ar, allar á sama sviði framkalla í
heild offjárfestingu. Þess vegna
vara ég nú, þegar á bjátar í
saltfisk- og skreiðarverkun við
svipaðri þróun í frystingu þ.e.
litlum og vanmáttugum eining-
um. Nauðsynlegar fjárfestingar
til frystingar eru dýrar og
ófullkomin tæki geta eyðilagt
rekstrargrundvöll. Ég hef áður
sagt að aukin hlutdeild fryst-
ingar sé nauðsyn bæði fyrir
frystihúsið og ekki síður fyrir
Dalvík í heild. Árið 1982 kom á
land 11.644 tonn af þorski á
Dalvík eða mest allra hafna á
Norðurlandi. T.d. kom aðeins
10.740 tonn á land á Akureyri.
En minnst var fryst af þessum
afla á Dalvík eða aðeins um 11%
á meðan yfirleitt var fryst á
nágrannahöfnum um 60%. Þessu
verðum við að breyta. Minn
draumur hefur alltaf verið sá að
á Dalvík væri frystihús a.m.k.
að stærð á við Éiskiðjusamlag
Húsavíkur.
Hver er staða sjávarútvegs á
Dalvík í dag, að þínu mati?
Staða sjávarútvegs á Dalvík
og á landinu í heild er því miður
ekki góð. Minnkandi afli, minni
hlutdeild þorsks, tap á útgerð og
saltfiskverkun og greiðslutafir á
skreið valda því eins og líklega
öllum er kunnugt. Frysting er
og hefur alltaf verið með
Jón Stefánsson.
Góðar gjafír til
æskulýðsstarfsins
Jón Stefánsson frá Brúarlandi,
fyrrverandi hreppstjóri á Dal-
vík, gaf nýlega góðar gjafir til
æskulýðsstarfsins. Gjafirnar eru
hugsaðar til eflingar skákíþrótt-
inni á Dalvík, enda hefur Jón
verið einn helsti skákáhuga-
maður bæjarins um langan
aldur.
Gjafirnar eru 10 manntöfl,
farandverðlaunabikar og 3
verðlaunapeningar, gerðabók
og reglugerð fyrir unglinga-
skákmót.
Hjá æskulýðsfulltrúa fékk
blaðið þær upplýsingar að
haldnar væru skákæfingar í
Bergþórshvoli á mánudags-
kvöldum þennan mánuð og
síðan yrði haldið skákmót ein-
hverntímann í nóvember.
Rúnar Búason teflir fjöltefli.
Til kaupenda
Vetur er genginn í garð með magt og miklu veldi og:
Stwian/aga brott er bliöa/burt Jló Juglinn suðurs til.
Nú er hnipin Jjólan fríða/J'ögur sóley, tímar líða.
Fölnað skrautið fjallahlíða.
Frost er úti, heyrið vetrarbyl.
Svo kvað sr. Tómas Hallgrímsson á Völlum eitthvert sinn um
þetta leyti árs fyrir einni öld síðan.
En Norðurslóð heldur áfram göngu sinni hvað sem líður
frosti og vetrarbyljum og ætlar sér ákveðið að lifa af veturinn.
Blaðið þakkar skilvísum kaupendum, sem eru mikiil meiri-
hluti þeirra sem fá það sent. Én svo er það dálítill minnihluti
sem gleymt hefur að senda árgjaldið fyrir þetta ár. Og svo
pínulítill minni-minnihluti, sem gleymt hefur að borga lengur
og jafnvel allt frá upphafi. Við erum nú þolinmæðin holdi
klædd, en samt höfum við hugsað okkurað hreinsa svolítið til
í spjaldskránni áður en næsta blað verðursent út. Nei, þetta er
ekki hótun, bara sagt frá væntanlegri hreingerningu, sem
hefur verið trössuð helst til lengi.
Að svo mæltu sendum við öllum lesendum okkar bestu
vetrar kveðjur með þökk fyrir sumarið.
Ritstj. og umsjónarm.
minnstu afkomusveifluna. í dag
stendur frysting best, þó er
mikill munur á vinnslu svo-
kallaðra skraptegunda og þorsk-
vinnslu. Ég mundi segja að
þorskvinnsla standi vel en erfitt
sé t.d. í vinnslu karfa. Stöðugt
gengi eins og er í dag getur
valdið því að menn vakni upp
við vondan draum áður en langt
um líður. Áður var gengissig
látið mæta birgðakostnaði en í
dag leggst birgðakostnaður á
fyrirtækin með fullum þunga.
Við hjá sambandshúsunum höf-
um þó verið heppnir að því leyti
að birgðastaðan hefur verið eðli-
leg enn sem komið er. Þar sem
Dalvík byggir of mikið á saltfisk-
og skreiðarverkun kemur hin
bága staða þessara vinnslu-
greina til með að koma illa við
Dalvík. Útgerð hér eins og
annars staðar á mjög erfitt upp-
dráttar. Sú mikla umræða sem
er í gangi í bænum í dag
varðandi atvinnumál verður
vonandi til þess að menn sjá
nauðsyn á að vera a.m.k. með
eitt öflugt fiskvinnslufyrirtæki
og jafnvel eina útgerðarsam-
steypu á móti. Allavega finnst
mér varhugaverð sú þróun sem
felst í auknum siglingum með
óunninn afla bæði hér og
annarstaðar, það hlýtur að hafa
verið markmið með togarakaup-
um að skapa með því atvinnu í
landi. Ég hef alltaf verið
andvígur siglingum enda veit ég
að þessar sölur erlendis eru í
beinni samkeppni við unnar
afurðir frá okkur íslendingum.
Hvert stefnir í þróun sjávar-
útvegs almennt séð, og hvernig
snertir sú þróun Dalvík?
Það er alltaf erfitt að spá um
framtíðina. Ég hef alltaf verið
mikil áhugamaður um eflingu
sjávarútvegs og tel þar marga
ónýtta möguleika. Við íslend-
ingar verðum að hætta að vera
hráefnisútflytjendur og líta á
hafið sem óþrjótandi auðlind.
Nú höfum við kynnst samdrætti
og það ætti að kenna okkur að
nýta og halda betur utan um það
sem við höfum. Það getum við
gert með því að auka gæðin og
fullvinna hráefnið meira. Þannig
getum við aukið útflutnings-
verðmætið og þá um leið þjóðar-
hag. Þróunin verður að vera í
aukna verðmætasköpun. Við
verðum að samhæfa vinnslu og
veiðar betur. Stytta útivistar-
tíma og vinnslubið í landi. Efla
allt sem heitir vöruþróun og
reyna á allan hátt að styrkja
markaðsstöðu okkar erlendis.
Mér tekst vonandi að leggja
Framhald á bls. 3.