Norðurslóð - 26.04.1988, Blaðsíða 5

NORÐURSLÓÐ - 5
Minning:
Jóhann B. Jónsson
frá Dalvík
Fæddur 13. júlí 1914 - Dáinn 29. febrúar 1988
I mimimgu
Jóhanns B. Jónssonar
Til pabba
Hiklaust
lagðir þú í'ann
alvanur akstri í snjó
í annarri atrennu
lét skaflinn undan i jjt Wji;; :W:

leiðin var greið W- '
og þú hélst áfram. ÆL úl J j - ijjjjf
Ferðinni heitið inn í eilífðina. ,ií-n
Þuríður Jóhannsdóttir. i 1
Lokið góðu ári 1891
Góöur frændi og vinur hefir
kvatt. Það er lífsins gangur eins
og gamla fólkið sagði, að kveðja
og.fara hurt þegar kallið kemur.
Það var kallað á Jóhann með litl-
um fyrirvara. Hann var allt sitt líf
heilsuhraustur og nú í fyrsta sinn
á sjúkrahúsi eina viku til rann-
sóknar, var að útskrifast þegar
æviskeiði lauk.
Jóhann Björgvin Jónsson var
sonur Puríðar Sigfúsdóttur frá
Grund í Svarfaðardal og Jóns
Jónssonar frá Göngustöðum í
sömu sveit. Hann var Svarfdæl-
ingur í húð og hár. fæddur á Selá
í Arskógshreppi. en bjó alla sína
tíð á Dalvík, fyrst í foreldrahús-
um og eftir að hann gekk að eiga
sína góðu og greindu konu,
Friðriku Óskarsdóttur frá Kóngs-
stöðum í Skíðadal, bjuggu þau
áfram í Arnarhóli, fyrrum heimili
foreldra Jóhanns, og var hann oft
við staðinn kenndur og bjó þar til
æviloka. Skólaganga hans varð
ekki löng, snemma farið að vinna
fyrir sér eins og títt var meðal
ungs fólks á þeint árum, sem
hann var að alast upp. Að lokinni
hefðbundinni skólagöngu á Dal-
vík fór hann til sjós með frænd-
um sínum á staðnum og einnig á
vertíðir suður. Hann var bílstjóri
um langt árabil og ók mjólkur-
bílnum milli Dalvíkur og Akur-
eyrar og man ég hann vel frá
þessum tíma alltaf glaðan og
brosandi og bjóðandi heim, þeg-
ar við kæmum út í dal. Síðar
gerðist Jóhann húsvörður við
Dalvíkurskóla og starfaði þar í
rösk 20 ár. f því starfi kynntist
hann fjölda fólks og var vcl kunn-
ugur í sveit og bæ áður, og ætli
þeir séu ekki fáir Dalvíkingar,
sem þekkja ekki nafnið Jói í Arn-
arhóli?
Jóhann hafði mikla ánægju af
söng og var í kirkjukórnum frá
því að hann var ungur ntaður.
Pessi góði frændi var einstaklega
Ijúfur maður og greiðvikinn.
Aldrei þakkaði ég honum nógu
vel fyrir tryggð við föður minn
bæði lífs og liðinn, en margar
ferðir fór hann í Tjarnarkirkju-
garð nteð blóm á leiði móður
minnar og síðar þeirra beggja.
Greiðvikni hans og elskusemi var
honunt í blóð borin og hann
minnti oft á móður sína, sem var
einstaklega gestrisin og hlý og
gleymi ég aldrei fyrstu ferð til
hennar. þegar ég var aðeins tíu
ára telpa. Ekki hafði ég oft áður
mætt slíkri ástúð og umhyggju.
Jóhann og Friðrika eignuöust
þrjár dætur, sem allar eru vel
gerðar og greindar eins og þær
eiga kyn til. Elst er Margrét
Vallý, f. 1948, fóstra og forstöðu-
kona dagheimilis Borgarspítalans
sem heitir Birkiborg, þá Þuríður
Jóna, fædd 1952, íslenskukennari
við Menntaskólann í Hamrahlíð,
gift Þórólfi Hafstað, yngst er Val-
gerður María, f. 1964, og lýkur
hún námi í meinatækni á kom-
andi hausti. Jóhann unni dætrum
sínum mjög og gladdist yfir
hverjum áfanga í lífi þeirra.
Þegar afkomendur Sigfúsar Jóns-
sonar og Önnu Sigríðar Björns-
dóttur frá Grund í Svarfaðardal,
móðurforeldra Jóhanns, hittust á
Dalvík í byrjun september leið,
fagnaði hann gestum innilega og
gladdist yfir því, hve margt
frændfólk kom norður víða að af
landinu. Þá var Itann hress og
kátur og hrókur alls fagnaðar og
þetta varð ógleymanlegur dagur.
Á hringferð um dalinn buöu þau
hjónin Friðrika og Jóhann af
mikilli rausn þessunt stóra Itópi
til kaffidrykkju að Kóngsstöðum,
en þaðan er Friðrika eins og áður
sagði og þar hafa þau hjónin
ásamt systkinum hennar og
venslafólki byggt upp og lagfært
af natni og þar þótti þeim gott að
dvelja, þegar aðstæður leyfðu.
Urn kvöldi var samkoma í Vik-
urröst þar sem á þriðja hundrað
manns var saman komið, frænd-
fólk. makar og börn. Ég held að
ættingjar, sem þarna hittust ntuni
lengi ntuna þennan dag og ég
þykist þess lullviss að þeir taka
undir samúðarkveðjur mínar til
Friðriku og dætranna og þakka
honunt samfylgd. Ég er þakklát
fyrir aö hafa hitt hann tvívegis
hér syðra á sl. hausti og fáeinum
dögum fyrir jól ræddum við lengi
saman í síma. Ekki grunaði mig,
að það yrði síðasta samtalið. Þeg-
ar við kvöddumst ítrekaði hann
boð þeirra hjóna að koma norður
í sumar og heimsækja þau að
Kóngsstöðum.
Nú eru þau öll látin, börn Þur-
íðar fööursystur minnar og Jóns
manns hennar, en þau eignuðust
sjö börn þótt aðeins þrír synir
kæmust á fullorðins aldur. Jó-
hann var góður frændi og er
kvaddur með einlægri þökk og
söknuði. Útför hans var gerð frá
Dalvíkurkirkju laugardaginn 5.
mars sl. að viðstöddu miklu fjöl-
menni.
Blessuð sé minning Jóhanns
Björgvins Jónssonar.
Anna S. Snorradóttir.
Framhald af 2. siou
hans hér á Eyjafirði. Oröið al-
fermt af síld, leggur að líkindum
á stað í dag. Wathne er norskur
kaupntaöur búsettur á Seyðisfirði
hefir 4 gufuskip í förum og 100-
150 manns í vinnu nteð góðum
daglaunum.
25. desember. Fékk sr. Kristján
Vallakirkju og messaði þar fyrir
Tjarnarsóknarfólk. Þar sem
kirkjan var rifin þar í haust og á
að byggja þar timburkirkju í vor.
Leifi í Háagerði gisti hér og lagði
í sparisjóðinn 25 kr. í fyrsta sinn
(Friðleifur Jóhannsson 18 ára).
26. desember. Allmargt fór héð-
an til kirkju. Vorum við Sólveig
heima og krakkar, Tryggvi og
Mína (Vilhelmína dóttir Vil-
hjálms á Bakka).
27. desember. Fór Nonni fram í
Hnjúk en stúlkur fram á bæi.
Hofsdrengir komu að gantni
sínu.
31. desember. Þetta ár hefir verið
eitt af bestu árum sem hefir kom-
ið líklega síðan 1846. í fyrra eftir
nýjár besti 'vetur til enda. Vorið
snjólaust og ekkert hret. Gróöur
snemmvaxinn en kuldar við og
við. Heilbrigði almennt. Fiskafli
að vorinu með besta móti. og
reitingur að hausti. Fjárheimtur
góðar. Skuröarte í meðallagi. Ær
frentur holdþunnar. Kýr sýndu
gott gagn, þær settust inn til fulls
og alls 28. september í haust. Frá
9. nóv. mánudaginn í 3. viku. má
heita að hross og fé hafi staðið
hér í húsi á gjöf meira fyrir
áfreða en snjódýpi. Gjörði blota
fyrir jólin, tók nokkuð cn setti
allt í jarðbann við endir árs
þessa, og útlit ljótt.
Anna Jóhannsdóttir
í Syðra Garðshomi
Fædd 27. apríl 1893 - Dáin 14. mars 1988
I síðasta tölublaði Norðurslóðar
var sagt frá andláti aldraðrar
heiðurskonu, Önnu Jóhannsdótt-
ur frá Syðra-Garðshorni. Hún
andaðist á heimili aldraðra,
Dalbæ á Dalvík 14. mars sl.
Anna var á 95. aldursári þegar
hún lést og hafði þá átt heima hér
í dalnum alla sína ævi, en hún
fæddist í Brekkukoti í Tjárnar-
sókn 27. apríl 1893. Árið 1916
giftist hún Daníel Júlíussyni í
Syðra-Garðshorni. Þar bjuggu
þau allan sinn búskap við góðan
orðstýr, eignuðust 2 dætur og 3
syni, virt og vinsæl hjón í hví-
vetna. Daníel lést í desember
1978.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast Önnu vegna langrar
og skemmtilegrar viðkynningar.
Þeim fer að fækka á meðal
okkar konunum, sem stofnuðu
kvenfélögin á íslandi snemma á
þessari öld. Anna í S.-Garðs-
horni var ein þeirra. Það var 1.
apríl 1915 að 27 konur voru sam-
an komnar á Þinghúsinu á Grund
og stofnuðu kvenfélagið Tilraun í
Svarfaðardal. Anna var ein í
hópnum, þá ung og ógift kona,
og með félaginu starfaði hún síð-
an alla sína löngu ævi. Hún var
alla tíð virkur félagi og lét sér
mjög annt um hag félags síns.
Á 70 ára afmæli Kvenfélagsins
Tilraunar 1985 mætti Anna ein
allra af stofnendunum þá 92 ára
að aldri, glöð og góð eins og
alltaf, þráðbein og spengileg og
létt í spori á sínum fallega
íslenska búningi. Þar var hún sér-
stakur heiðursgestur og henni
þakkað langt og gott starf í þágu
félagsins.
Anna í Syðra-Garðshorni var
vinmörg og vinsæl með afbrigð-
um, frá henni streymdi hjarta-
hlýja og glaðværðin fylgdi henni
hvar sem hún fór. Hún hafði mik-
ið yndi af söng og tók þátt í söng-
lífi hér í dalnum af lífi og sál
langt frant eftir ævi. Oft minntist
hún þeirra góðu, göntlu daga,
þegar hún söng í blandaða kórn-
um hans Tryggva Kristinssonar.
Þá var gaman að vera ungur og
lifa.
Anna var mikið náttúrubarn í
þeim skilningi, að hún unni sínu
náttúrulega umhverfi og allri þess
dýrð. Hún unni dýrunum og
blómunum og fjöllunum, sem
hún hafði fyrir augum alla ævi og
heimsótti við hvert tækifæri fram
á elliár. Digrihnjúkur, Brenni-
hnjúkur, Bakkabjörg, Hrafna-
björg, Nykurtjörn, Lómatjörn...
Þessi og mörg fleiri voru hjart-
fólgin nöfn á vörum Önnu í
Syðra-Garðshorni. Sjálf var hún
búin að vera svo lengi tengd þess-
um stað, að okkur samferðafólki
hennar var farið að finnast nafn
hennar nálega sem hluti af land-
inu eins og örnefnin sjálf. Og
þannig verður það áreiðanlega
framvegis meðan einhverjir eru
eftir, sem voru henni samtíða á
lífsleiðinni.
Ég hugsa um Önnu með sökn-
uði en jafnfram þakklæti. Hún
setti svip á mannlíf sveitarinnar,
hlýrri og bjartari svip.
Blessuð sé minning hennar.
Sigríður Hafstað.

Fjölmargir vinningar í bodi.
Umbod á Nordurlandi:
ÞÚRSHÚFN: Sparisjódur Þórshalnar, Fjardarveg 5.
RAUFARHÚFN: Vigdís Þórdardótlir, Nónás 1.
KÓPASKER: Skúli Þór Jónsson, Melum.
MÝVATN: lllugi Jónsson, Bjargi.
HÚSAVlK: Jónas Egilsson, Kaupfélag Þingeyinga.
GRENIVlK: Guórún ísaksdóttir.
AKUREYRI: Gudmunda Pétursdóttir, Umb. Strandgötu 17.
DALVÍK: Sólveig Antonsdóttir, versl. Sogn, Godabraut 3.
HRlSEY: Erla Siguróardóttir, Hólabraut 2.
ÚLAFSFJÚRDUR: Versl. Valberg, Egill Sigvaldason, Adalgötu 16.
SIGLUFJÚRDUR: Gestur Fanndal, versl. Sudurgötu 6.
HAGANESVÍK: Jón K. úlalsson, Haganesvík, Fljótum.
GRlMSEY: Vilborg Siguróardóttir.
H0FSÚS: Ásdís Garóarsdóttir, Kirkjugötu 19.
SAUDÁRKRÚKUR: FriórikA. Jónsson, Skógargötu 19 B.
SKAGASTRÚND: Hrönn Árnadóttir, Túnbraut 5.
BLÚNDUÚS: Elín Grímsdóttir, versl. Úsbæ.
HVAMMSTANGI: Eggert Levý, Garóaveg 12.
BORDEYRI: Tómas Gunnar Sæmundsson, Hrútatungu, Brú.
HÚLMAVÍK: Gudlaugur Traustason.
KALDRANANES: Erna Arngrímsdóttir.
NORDURFJÚRDUR: Guðmundur Jónsson, Munaóarnesi.
Þökkum okkar traustu
viðskiptavinum
og bjóðum nýja velkomna.
HAPPDRÆTTI
DVAIARHEIHMLIS
ALDRADRA SJÓMANNA
Eflum stuðninq við aldraöa.
Miöi á mann fyririivem aldraðan.