Norðurslóð - 29.03.1995, Blaðsíða 4

4 — NORÐURSLÓÐ
, Minning
Ágúst Bjarnason
F. 25. nóvember 1917 - D. 8. mars 1995
Ágúst Bjarnason lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri 8. mars
síðastliðinn. Hann var jarðsettur
frá Dalvíkurkirkju 15. mars sl.
Ágúst var fæddur að Kirkjubæ í
Hróarstungum. Þar mun móðir
hans, Júlíana Kristmundsdóttir,
hafa verið í vinnumennsku, en fað-
ir hans var Bjami Jónsson. Hann
hafði ekki afskipti af uppeldi
Ágústs enda var Júlíana komin
með son sinn, tæplega ársgamlan,
til Grímseyjar þar sem honum var í
fyrstu komið í fóstur til ættingja
hennar. Afskipti og tengsl okkar
fjölskyldu við Gústa eins og hann
var jafnan kallaður, hefjast þegar
afi, Jakob Helgason og vinur hans
og síðar mágur Oli Bjarnason
ganga í það, þá unglingar, að fá
nýtt lóstur fyrir Gústa og hann
flytur, þá á fimmta ári, til Ingu Jó-
hannesdóttur langömmu minnar.
Þegar Gústi er orðinn 15 ára, en
þá hafði hann víðar dvalið en hjá
Ingu, kemur hann til afa og ömmu,
Jakobs og Svanfríðar, sem þá eru
ung hjón. Síðan er hann með þeim
og verður þannig einn af okkar
fjölskyldu.
Barnahópur afa og ömmu varð
nokkur stór og fyrirferðarmikill;
l'imm syni eignuðust þau og tvær
dætur. Gústi tók þátt í lífsbaráttu
fjölskyldunnar í Grímsey sem einn
af þeim, sótli sjó eða vann við
annað sem til féll. Fjölskyldan var
samhent og dugleg og komst vel
af. Eftir fráfall elsta sonar afa og
ömmu, Willards, tók fjölskyldan
sig upp og flutti til Dalvíkur árið
1947, keypti húsið Garða, nú
Hafnarbraut 25, og kom sér þar
fyrir. Gústi var þá um þrítugt og
eftirlifandi böm þeirra hjóna,
Helgi, Óli, Elín, Guðrún, Matthías
og Ottó, á unglingsaldri eða að
nálgast fullorðinsár. I Görðum var
síðan miðstöð fjölskyldunnar
næstu áratugina og þar hlutum við
mörg gott vegarnesti sem hefur
enst okkur fram á þennan dag.
Bræðurnir hófu búskap „á loftinu"
hver á fætur öðrum og mörg barna-
barna ömmu og afa stigu þar sín
fyrstu skref. Mörg okkar hinna
vistuðumst þar einnig um skemmri
eða lcngri tíma. Alltaf var nóg
pláss hjá afa og ömmu og alltaf var
Gústi nálægur sem einn af þeim
fullorðnu sem skipti sér af, sem lét
sig varða hvað maður var að gera
eða hvemig manni gekk. Hann var
bamavinur og þess nutum við sem
ólumst upp í Görðum. Hann gaf
sértíma til að spila við okkur, sýna
okkur spilagaldra og margskonar
svindl sem hann hafði séð framið í
erlendum höfnum. Og oft var hann
sá eini sem var aflögufær með smá
pening þegar mikið lá við.
Gústi stundaði sjómennsku
stóran hluta æfi sinnar, vann ann-
ars það sem til féll í landi. Á 6. og
7. áratugnum var ltann viðloðandi
Hafnarfjarðartogarana sem sigldu
þá gjarnan nteð aflann. Þannig
varð Gústi einskonar gluggi okkar
krakkanna að útlöndum og tákn
um ýmsan munað sem á þcim tíma
var ekki fluttur til landsins eftir
öðrum leiðum en með togurum
sem voru að koma úr siglingu.
Hann átti líka oft mikla peninga
þegar liann var í landi. lifði þá
gjarnan hratt og veitti á báða bóga.
Síðar var hann lengst með Matta á
Snæfelli EA og síðustu ár sín á
vinnumarkaði vann hann í Blika
hjá Otta og Matta þar sem hann gat
aðlagað vinnutíma og verkefni að
breyttum aðstæðum sínum vegna
aldurs eða annars.
Já, hann Gústi lifði stundum
hratt og flæktist þá í ýmsan félags-
skap. En karl bjargaðist úr öllum
slíkum leiðöngrum. Góðglaður
rifjaði hann gjarnan upp árin í
Grímsey og söng þá gjarnan brag-
inn um þá sem reru á Félaganunt,
en það var bragur um útgerð Gústa
og IJeiri á þeim báti. Þegar þannig
lá á honum voru líka konurnar í
fjölskyldunni allar systur hans eða
diddur, fyrst mamma og Gunna,
síðar eiginkonur bræðranna og
loks vorum við stelpurnar hver af
annarri teknar í „diddutölu“ jafn-
harðan og við urðum fullorðnar.
Það var merkileg staðfesting á
nýrri stöðu í fjölskyldunni. Og fyr-
ir allar þessar systur sínar og fjöl-
skyldur þeirra var hann jafnan til-
búinn að snúast eða verða að ein-
hverju gagni. „Ó Gústi, ekki veit
ég hvernig ég færi að án þín“, var
stundum viðkvæðið í Görðum og
hjá ömmu, ekki síst eftir að afa
naut ekki við lengur. Þannig laun-
aði hann fóstrið með trúnaði og
liðsinni eftir því sem þurfti og við
átti.
Lengst af var Gústi ókvæntur,
en um 1980 kynntist hann konu,
Sigurást Kristjánsdóttur, sem hann
gekk í hjónaband með. Þeirra sam-
vista naut hann ekki lengi því hún
lést nokkrum árum síðar. Gústi
eignaðist ekki böm, utan þau sem
hann eignaðist í gegnum fjöl-
skyldutengsl. Hann eignaðist hins-
vegar nafna sem varð honum kær-
ari en önnur börn sem hann hafði
afskipti af um æfina og uppspretta
mikillar ánægju nú síðustu árin
þegar hann var fluttur að Dalbæ,
heimili aldraðra hér á Dalvík.
Gústi var andlega hress allt til
hins síðasta og á Dalbæ var hann
lífið og sálin í hópi heimilisfólks
sem nú saknar vinar og félaga í
stað.
Fjölskyldan, sem hann tengdist
svo ungur, saknar góðs bróður og
vinar og minnist með hlýju allra
stundanna sem varið var saman við
störf eða leik, í blíðu og stríðu.
Svanfríður Inga Jónasdóttir
A Kaup-
félagsfundi
Nú um helgina var haldinn aöall'undur
Kaupfélags Eyfirðinga að undangengn-
um funduin í félagsdeildum. Á aöalfundi
Svarfdæladeildar var lieldur fámennt en
tiltiilulega góðmennt. Hé má sjá þá Atla
Friðbjörnsson, Guðhjörn Gíslason,
Tryggva Jóhannsson og í baksýn þá
Hjört Þórarinsson, Sigurð Kristjánsson,
Siilva Hjaltason, Olaf Tryggvason,
Hjalta Haraldsson, Eilippíu Jónsdóttur
og Friðrik Þórarinsson. Þau eru að
hlýða á Magnús Gauta kaupfélagsstjóra
útskýra bættan hag lélagsins.
Svarfdælabúð
-10 ára - Daivík
Allt í hátíðar- 03 helj-
armatinn í kjötborði
Norðlenskir Páskaess
dasar P í miklu
Alls konar tilboð og ^ úrvali
kynningar Líttu inn!