Norðurslóð - 25.03.1997, Blaðsíða 3

Norðurslóð - 25.03.1997, Blaðsíða 3
NORÐURSLÓÐ - 3 Sumarið 1996 leið hratt án þess að við félagamir, Árni, Grétar og ég fyndum hent- ugan tíma til að leggja í fjallaferð- ina. Annaðhvort var veðrið óhag- stætt eða einhver okkar upptekinn. Það var komið langt fram í ágúst- mánuð þegar við sáum að ekki yrði lengur beðið, haustið væri í nánd með stuttum dögum og veðrabrigðum til fjalla. Það var því ákveðið að við legðum upp mið- vikudaginn 21. ágúst, en þá voru veðurhorfur sæmilegar. Það kom svo í ljós að Árni var upptekinn, en okkur Grétari þótti ekki verjandi að bíða lengur, þar sem þessi ganga okkar væri orðin fjölmiðla- efni og því þyrftum við að standa okkur líkt og Gaui litli í megrun- inni. Það varð því úr að við fórum tveir í þennan áfanga göngunnar. Ok kona Grétars okkur snemma morguns fram að Hlíð í Skíðadal og skildi okkur eftir þar, en við settumst stutta stund yfir kaffibolla hjá þeim Hlíðarsystkinum, Þór- eyju og Sigurjóni. Þar var skrafað um fjöllin sem biðu okkar og við fengum símanúmerið hjá þeim svo við gætum hringt í þau þegar við værum komnir á Hestinn, en varð- an þar á fjallsbrúninni blasir við fráHlíð. Fegurðin Þennan morgun hafði skýjahulan lyfst smám saman og nú var komið logn með sólskini. Það var fagurt að koma út í haustkyrrðina í Skíðadalnum, og þegar við geng- um upp fjallshlíðina skynjaði ég einhver áhrif sem ég þekkti ffá bemskunni. Þetta minnti mig á það þegar ég strákurinn var að fara að sækja kýmar til morgunmjalta áð- ur en heimurinn vaknaði til anna. Mér fannst ég greina aftur löngu liðna kyrrð og fegurð, sem bæði var fólgin í útlínum fjallanna, djúpbláum himninum og fögmm síðsumarlitum dalsins ásamt stöku þokuslæðum í hlíðunum sem óð- um voru að leysast upp. Hluti af kyrrðinni var ámiðurinn, sem maður greinir svo allt of sjaldan nú til dags. Þessi tilfinning magnaðist þegar við ösluðum nærri axlarháan snarrótarpuntinn, sem var óbitinn vegna fjárfækkunar undanfarinna þrenginga, en grasið var sjóblautt eftir áfall næturinnar. Við klædd- umst því strax legghlífunum, sem annars höfðu verið ætlaðar jöklun- um uppi til fjalla. Nær engar kind- ur urðu á vegi okkar. Við gengum rólega og ræddum meðal annars um birgðastöðu okkar og farangur, og nú kom í ljós að Grétar hafði gleymt hæðarmælinum sínum, en hjá mér var ástandið öllu alvar- legra, því ég hafði gleymt orkuríka hluta nestisins, það er súkkulaðinu og rúsínunum. Ég varð því að „segja mig á sveitina“ og vera í fæði hjá honum að hluta. Upp Syðri-Sæludal Við stefndum upp í Syðri-Sæludal, en hann liggur upp á milli Lága- fjalls að norðan og Lambárfjalls og um hann rennur Syðri-Sæluá. Þessi dalur er minni um sig en Ytri-Sæludalur, og er inn í hann kemur skiptist hann í tvo botna og er hnjúkurinn á milli botnanna nefndur Hnúta. Það var fagurt að líta um öxl, en þar opnaðist sýn fram Skíðadal og enn betur fram í Þverárdal, og á einum stað sáum við í skarði í Lambárfjallinu í há- suðri blasa við hrikalegt og háreist fjall, Hest, sem við reiknuðum með að kynnast nánar síðar í ferð- inni. Við stefndum í nyrðri botninn á Syðri-Sæludal, en þar er Derris- skarð yfir í Derrisdal, en áður en við náðum jöklinum áðum við og fylltum vatnsílátin. Logn og kyrrð var og við gengum upp jökulinn í átt að skarðinu, en á tveimur stöð- um höfðu fallið skriður ofan á snjóinn úr tindótta hryggnum sem aðgreinir Sæludalina, og liggur úr Kistufjallinu í Lágafjallið. Þetta var jafn stígandi og þægileg ganga Mynd. 5. Horft til norðurs af Hesti. Næst er veggbrattur botn Lamárdals. (Ljósm BGG.) Bjarni E. Guðleifsson Möðruvöllum Gangan langa - Gengin vatnaskilin umhverfís Svarfaðardal - Fimmti kafli - Kistufjall - Hestur og 3,5 tímum eftir að við kvödd- um í Hlíð stóðum við í Derris- skarði. Skarðið sjálft var snjólaust, en snjórinn náði nær alveg upp í skarðið Sæludalsmegin en lengra var niður í fönnina Derrisdalsmeg- in. Skarðið er í um 1050 m hæð. Yfir Svarfaðardalinn sáum við inn í botn Klaufabrekknadals, en til austurs blasti við Derrisdalur og þvert yfir Þorvaldsdal sáum við hlíðar Vamshlíðarfjalls. Enn var logn, og sól skein í heiði.. Á Kistufjallinu Við skildum nú dótið okkar eftir í Derrisskarðinu og lögðum á ran- ann til norðurs upp á Kistufjallið Mynd 2. Greinarhöfundur horfir af Lambárfjalli þvert yfir Lambár- dalsbotn í átt að Hesti. „Tryppin“ eru til vinstri við Hest. (Ljósm BEG) Mynd 4. Grétar horfir til suðurs af Lambárhnjúki en hægra megin á myndinni er Derrir og lengst til vinstri er Sælufjall og þar sést snjórinn í Fanndal (Ljósm BEG) Mynd 1. Horft af hnútu yfir Syðri- Sæludal. Fjallið næst til vinstri er Kistufjall og frá því liggur tinda- garður Lágafjailsins. Fjær til vinstri er Hvarfshnjúkur en Rimar sjást á bak við Kistufjallið. (Ljósm BEG) Mynd 3. Horft til baka á skörðótta egg Lambárfjailsins með veggbratt- an Lambárdalinn öðru megin og sprunginn Derrisdalsjökulinn hin- um megin. (Ljósm. BEG) (1260 m). Við Kistufjallið höfðum við strandað í fyrra, komumst ekki upp á það að norðan, og því urðum við að fara þennan spotta til norð- urs til að tengja okkur við gönguna frá því í fyrra. Raninn upp á Kistu- fjallið úr Derrisskarðinu virtist sakleysislegur, en ofarlega í hon- um eru talsvert leiðinlegar kletta- bríkur sem við þurftum að príla. Þegar upp kom var fjallið flatt með snjóbungum á suðvestur- og norð- austurhominu. Af Kistufjallinu var falleg sýn til allra átta, þó einna síst til norðausturs þar sem Sælu- fjallið skyggði á. Dalvík sást á milli Rimanna og Hvarfshnjúksins og í suðri sáum við Kvamárdals- hnjúk og Dýjafjallshnjúk. Hrika- legast var að horfa ofan í Ytri- Greinar- höfundur: Bjarni E. Guðleifs- son Sæludalinn, en það höfðum við séð í fyrra. Kistufjallið var mjög bratt þar niður og einnig Lágafjall- ið og tindahryggurinn sem tengir þessi tvö fjöll saman, og víða var jökullinn mikið sprunginn við klettaveggina. Við norðaustur- homið höfðum við gefist upp í fyrra, en nú gægðumst við þar nið- ur til að sjá hvort þar væri fært. Töldum við nú að þama hefðum við átt að geta komist upp með því að fara austan í hryggnum Fann- dalsmegin og leita uppgöngu ekki af hryggnum sjálfum heldur svo- lítið sunnar. Nú töldum við okkur vera búna að tengja okkur við end- ann frá því í fyrra og því fórum við aftur niður af Kistufjalli, sömu leið og við komum upp, og niður í Derrisskarðið. Nú heyrðum við í hrafni og í Derrisskarðinu flaug framhjá okkur sólskríkjuhópur. í sjálfu skarðinu, þar sem bakpok- amir okkar biðu, var talsvert blómaskrúð og stór fjallagrös. Hnúta Nú lögðum við upp til suðurs úr Derrisskarði, gengum upp ranann þeim megin, og var hann talsvert auðveldari en raninn upp á Kistu- fjallið, og einnig var styttra upp. Við komum þá upp á örlítinn koll, einungis 7x15 metra um sig, og er þetta toppurinn á fellinu sem skilur Syðri-Sæludal í tvo hluta, og nefn- ir Sigurjón í Hlíð þennan koll Hnútu (1200 m), og er það rétt- nefni. Enn sést Dalvík (mynd 1). Niður af Hnútunni þurftum við eftir tveimur allstrembnum kletta- rönum og síðan var gengið eftir þægilegri aflíðandi brekku upp á norðurenda Lambárfjalls. Lambár- fjall mun bæði vera nafn á fjallinu í botni Lambárdalsins og einnig framhaldi þess, sem aðgreinir Syðri-Sæludal og Lambárdal. Nú var klukkan orðin fimm og hafði ferðin tekið 7,5 tíma. Lambárfjallið ógnandi Fram að þessu var Syðri-Sæludal- urinn á hægri hönd en snæviþak- inn botn Derrisdalsins á vinstri hönd og er hann nefndur Ranghali. Nú verður hins vegar veggbrattur botn Lambárdalsins á hægri hönd, bæði með klettabeltum og bröttum skriðum, en á vinstri hönd jökull- inn í botni Derrisdalsins sem teyg- ir sig upp að skörðóttri egg Lamb- árfjallsins og virtist mér þetta vera einhver óárennilegasti hluti leiðar- innar. Hafði ég kviðið fyrir þess- um hluta leiðarinnar alveg síðan ég í fyrra leit þessa skörðóttu egg af Sælufjallinu. Við fengum okkur nestisbita áður en við lögðum í þetta átak. Sunnan Lambárdalsins gnæfði hrikalegur Hesturinn (mynd 2) og nær okkur voru tvær kryppur tengdar honum og nefndi ég þær „Tryppin“. Við lögðum nú mettir af stað og gengum fyrst klettahrygginn, síðan góðan spöl á snjónum Derrisdalsmegin en þá kom í ljós hrikaleg og djúp sprunga upp við vegginn, þannig að við fórum aftur upp á kletta- hrygginn og klöngruðumst eftir honum, hægt en örugglega. Var þetta ekki auðfarið, en gekk þó betur en ég hafði ímyndað mér. Hef ég ekki áður farið verri og hrikalegri leið, veggbrattur botn Lambárdalsins á hægri hönd en hallandi og sprunginn jökull Derr- isdalsbotnsins á vinstri hönd (mynd 3). Þegar þessari skörðóttu egg lauk komum við á allbreiðan ávalan hnjúk sunnarlega á Lamb- árfjalli og þar má ganga austur á Derri að því er okkur sýndist Framhald á bls. 5

x

Norðurslóð

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðurslóð
https://timarit.is/publication/1253

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.