Breiðfirðingur - 01.04.1970, Blaðsíða 86
Atthagatryggd og
eydibyggðir
Heilaga fjall, þú hulda dóma geymir,
því handan veruleikans manninn dreymir,
það allt, sem lífið á hér fullkomnað
þar endurnýjast sérhvert visnað blað.
Við öll, sem horfum nú þegar hátt úr fjalli ævidags yfir
farinn veg og eigum æskuspor úti um byggðir lands við
fjörugrjót og skriðufót — við öll eigum okkar helgafell.
Við eigum hið heilaga fjall minninganna frá bernsku
og æskubyggðum, eins og ekki séður, þótt þær séu nú í
eyði eftir skildar við elfi tímans og aldastraum.
Og kannske verðum við eina kynslóðin, sem þessi fell
og fjöll verða heilög. Hinir látnu, sem áttu þau kannske
innst við hjartarætur sem helga dóma, heyrast ekki framar,
og engin ný kynslóð kemur til að elska þau og eignast, þar
eð auðnin ein starir nú úr gluggatóptum gamalla rausnar-
garða yfir óslegin tún og hrunin handaverk feðranna.
Nú er einnig öldin önnur en var, þegar fyrsta útfall
fólksins varð lir sveitum íslands á þessari öld. Þá var allt
yfirflóandi af ættjarðarást og átthagatryggð.
Nú virðist fjárgötutroðningur átthaganna verða flestum
fjarlægur og lítilsvirði á við breiðgötu borgar. Og norður-
ljós yfir blánandi heiðum, og stjarna yfir hádegishnúk
hverfa í skuggann fyrir skínandi rafljósum brosandi borga.