Litli Bergþór - 01.12.2015, Blaðsíða 16

16 Litli-Bergþór
Konungssöngvararnir
í Skálholtskirkju
Margrét Bóasdóttir:
Það hefur verið í kringum árið 1975 að ég heyrði
fyrst plötu með söng The King’s Singers. Þessi
breski karlasextett var stofnaður 1968, og varð fljótt
geysilega vinsæll fyrir þá eiginleika sem prýða hópinn
enn í dag. Einstakur samhljómur og raddfágun ásamt
því að syngja raddsetningar sem eru sérstaklega gerðar
fyrir þá, þar sem raddsvið allra nýtur sín. Alls hafa 25
söngvarar skipað hóp hinna bresku Konungssöngvara
og sá sem sungið hefur lengst í núverandi hóp, kom
til liðs við hann árið 1990. Þeir hafa alla tónlistarstíla
á valdi sínu; oft hefur verið sagt „frá Bach til the
Beatles“, en fjölhæfni þeirra spannar mun víðara svið
en þetta. Sviðsframkoma þeirra, kynningar og léttur
húmor er séreinkenni og síðast en ekki síst þá syngja
þeir án allrar uppmögnunar. Þess vegna er samhljómur
þeirra svo seiðmagnaður og oft göldrum líkastur.
Haustið 1979 var ég búsett í Þýskalandi og það fréttist
af tónleikum The King’s Singers í nærliggjandi borg.
Við fórum nokkur saman í hálfgerða pílagrímsferð og
nutum ógleymanlegra tónleika þeirra. Síðar hef ég
tvisvar getað hlustað á tónleika með þeim, en þó ekki
í það eina skipti sem þeir sungu á Íslandi, á Listahátíð
1985. En flestar plötur The King´s Singers voru
keyptar og mikið spilaðar og þeim svo skipt út fyrir
geisladiskana þegar þeir komu á markað.
Vorið 2014 fékk ég fyrirspurn frá tónlistarstjóra Hörpu
þess efnis hvort ég vildi taka að mér skipulagningu á
tónleikum fyrir The King’s Singers.
Harpa hafði bókað þá til tónleikahalds í september
2015 og þeir óskuðu eftir því að geta sungið tvenna
tónleika á Íslandi. Horft var til Hofs, menningarhúss
Akureyringa, en ég sagðist ekki hafa nein ítök þar.
Hins vegar ef þeir vildu syngja í Skálholtskirkju, þá
skyldi ég skoða það.
Tónlistarstjóri Hörpu kom á tengslum við Karin
Taidal, umboðsmann King’s Singers á Norðurlöndum
og þó hún hefði aldrei í Skálholt komið, varð hún strax
áhugasöm og eftir að hafa borið þetta undir meðlimi
hópsins, kom svarið, að þeir vildu gjarnan halda
tónleika í Skálholtskirkju.
Það var ekki laust við að ég fengi talsverðan hjartslátt.
Hvað var ég búin að koma mér í? Þó ég hafi skipulagt
margt um dagana, þá var þetta nokkrum númerum
stærra; skriflegir samningar um föst laun, ferðir,
aðbúnað og aðstöðu og allt skrifað og skráð, svo sem
að nótnastatífin skyldu öll vera samstæð og hve margar
vatnsflöskur þyrfti fyrir hvern þeirra á æfingum og á
tónleikum. Einnig átti hótelið að vera með 4 stjörnum
og kvöldmatur eftir tónleika í sama flokki.
Nú vandaðist málið. Ég skrifaði og sagði að þetta
gæti ég ekki uppfyllt. En vissulega gætu þeir gist í
góðum herbergjum í Skálholtsskóla og hvað varðaði
mat, þá dytti mér helst í hug að bjóða fram íslenskt
lambalæri eldað af mínum ektamanni, þó ekki hefði
hann undirgengist opinbera stjörnugjöf.
Umboðsmaðurinn tók þessu öllu
vel og sérstaklega lambalærinu.
Talsverður hluti tölvusam-
skiptanna fór að snúast um
hvort og hvenær þeir gætu
nú örugglega borðað lambið.
Ákveðið var að hafa tónleikana
kl. 18.00 þar sem þeir ætluðu að
fljúga út í bítið morguninn eftir,
og þá gæfist tími til að borða, þó
nætursvefn yrði lítill.
Nú var gengið frá samningum
og miðasalan hófst. Flestir
viðmælendur mínir spáðu því að
uppselt yrði með það sama, en
það varð þó ekki raunin. Langt
var síðan King’s Singers komu
hingað og margir þekktu ekkert
til þeirra. Það er dýrt að auglýsa
og þegar september nálgaðist var
að vísu ágætlega selt, en þó varla
Kvöldverður í stofunni í Skálholti. Frá vinstri, Bob Chilcott, tónskáld og kórstjóri og fyrrum tenór
í King’s Singers, David Hurley, counter-tenór, Karin Taidal umboðsmaður, Christopher Gabbitas,
bariton, Jonathan Howard, bassi, Kaj Taidal, Christopher Bruerton, bariton, Timothy Wayne-Wright
countertenór, Julian Gregory, tenór.
Ljósmyndari: Kristján Valur Ingólfsson.