Alþýðublaðið - 14.07.1926, Blaðsíða 2
2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ALÞÝÐUBLAÐID \
> kemur út á hverjum virkuni degi.
I Afgreiðsla i Alþýðuhúsinu við i
; Hverfisgötu 8 opin frá kl. 9 árit. ;
til kl. 7 síðd.
; Skrifstofa á sama stað opin kl. ;
! 9V'2—10V2 árd. og kl. 8 —9 siðd. :
; Simar: 988 (afgreiðslan) og 1294 ;
: (skrifstofan). i
; Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,00 á
: mánuði. Auglýsingaverð kr. 0,15 I
hver mm. eindálka. ;
í Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan I
; (í sama húsi, sömu símar). ;
Auðvaldið siglfirzka
færist í aukana.
Siglfirzkir sildarútvegsmenn
ógna siglfirzkum verka-
konum með útilokun
frá síldarkverkun.
Um nokkurt skeið hefir staðið
deila á milli verkakvenna á Siglu-
firði og atvinnurekenda um á-
kvæðiskaup við síldarsöltun.
•Samningar vo'ruj reyndir, en
strönduðu. Verkakonur hafa sam-
þykt 90 aura fyrir að salta og
kverka í eina tunnu, en aftur á
móti hafa atvinnurekendur ákveð-
ið 75 aura fyrir sama verk. 1
þessu þófi hefir staðið fram á
penna dag.
Nú láta atvinnurekendur þau
boð frá sér ganga, að þeir ráði
stúlkur af Suðurlandi og viðar
áð, ef verkakonur á Siglufirði ráði
sig ekki fyrir 75 aura, og þá verði
þær útilokaðar frá allri vinnu.
Verkakonur á Siglufirði taka
stóryrðahótunum þessunt með
mestu stillingu og láta hvergi
skelfast. Hær eru reiðubúnar aö
heyja bardagann, þar til yfir lík-
ur. Þær eru fullvissar um sigur
í deilunni og treysta því, að stétt-
arsystur þeirra hér á Suðurlandi
og víðar ráði sig ekki fyrir iægra
kaup en þær hafa ákveðið.
í fyrra var goldið alment 1 lcr.
iyrir söllun og kverkun síldar-
tunnu. Nú hafa konurnar lækkað
þetta kaup um 10o/p. Otvegsmenn
vilja lækka um 25°/n. Allir geta
nú séð sanngirnina. Á Siglufirði
er þetta eini atvinnutíminn fyrir
könurnar, og atvinnan getur undir
mörgum atvikum orðið mjög rýr,
í .fyrsta lagi, ef veiði bregst, og í
öðiu Íagi, ef svo imrg*( fólk er um
vinnuna, að lítil vinna komi á
hverja stúlku. Þriðja ástæðan er
,sú, ef síldarkaupendur skyldu
kippa að sér he.ndinni um kaup,
svo að söltun yrði minni. Alt
þetta getur komið á daginn, og
þá er þessi ákvæðisvinna orðin
lítilsvirði.
Enn er þess að gæta, að atvinn-
an hefst ekki fyrr en síldveiðin
byrjar, og á því getur orðið bið.
Það er komið undir veðri og
fleira. En um leið og vinnan byrj-
ar, hefst baráttan.
Sunnlenzkar stúlkiír! Athugið
því, hvað hér er að gerast! Af-
koma ykkar allra er í veði, ef þið
styðjið ekki konurnar á Siglufirði
í þessari deilu!
Munið, hvað samtökin giltu fyr-
ir ykkur í fyrra á Siglufirði!
Vinnið á sama hátt í ár!
Th. Stauning
forsætisráðherra Dana.
Thorvalcl Stuunlng er fæddur
í Kaupmannahöfn 26. október
1873. Faðir hans var P. A. Stau-
ning vagnasmiður. Th. St. ólst upp
h a foreldrum sínum og lærði tó-
baksiðnað: Stundaði hann þá iðn,
þar til hann var 26 ára gamall, en
1893 varð hann gjaldkeri í „So-
sialdemokralisk Forbund“og hafði
hann þá stöðu á hendi til ársins
1910, en þá varð hann formaður
þess, en lét af þeim starfa 1924, er
hann varð forsætisráðherra í hinu
fyrsta ráðuneyti jafnaðarmanna í
Danmörku.
Það bar snemma á gáfum hjá
Th. St„ og yerkamannafélögin og
jafnaðarmannaflokkurinn nutu
brátt mikils gagns af þéim. Þann-
ig var hann mörg ár formaður
verkamanna í tóbaksiðnaðinum og
ritstjóri blaðs þeirra. Árið 1906
var hann kjörinn til fóiksþingsins
í Fane-kjördæmi og var þingmað-
ur þess til 1918, en þá var hann
kosinn í Kaupmannahöfn. Hann
hefir því setið í fólksþinginu í
20 ár. I bæjarstjórn Kaupmanna-
hafnar var hann kosinri 1913 og
var formaður bæjarstjórnarinnar
1919—24, er hann varð ráðherra.
í Zahle-ráðaneytinu sat hann ár-
m 1916—20, er vinstri menn
steyptu því úr völdum.
Th. Stauning hefir síðustu 30
árin haft margvísleg störf á hönd-
um innan verkamannafélaganna
og jafnaðarmannaflokksins. Hann
hefir setið jrar i ótal nefndum,
verið fulltrúi þeirra á fundum
víðsvegar og á alþjóðafundum og
int þau störf vel af hendi. For-
maóur þingflokksins var hann frá
1910.
Þegar jafnaðarmenn mynduðu
stjórn 1924, var það ekki talið
nema eðlilegt og sjálfsagt, að Th.
Stauning yrði forseti ráðuneytis-
ins, enda á flokkurinn fáum jafn-
góðum á að skipa til þess starfa.
Hann er vel liðinn af öllum, og
enda þótt andstæðingar jafnaðar-
manna hnýti í hann og ráðuneyti
hans, komast þeir þó ekki hjá
því að viðurkenna hæfileika hans.
Hann er dugnaðarmaður hinn
nlesti, góður ráðamaður, fastur
fyrir og fylginn sér, blátt áfram ,í
allri framgöngu og hefir ávalt
tírna til þess að veita mönnum á-
heyrn, þurfi menn einhvers að
leita til hans.
Blaðamaður er hann ágætur og
hefir um Jangt skeið skrifað í
„Sosial-Demokraten“; hann hefir
einnig skrifað leikrit („Livets
Lögne“), og var það leikið í leik-
húsi verkamanna hér í Höfn síð-
ast liðinn vetur og gerður að
góður rómur.
Þorf. Kr.
Gðtufierðir.
Einhver, sem segist vera athug-
ull, skrifar grein í „Vísi“ 7. þ. m.
um götugerðina í bæiium og tel-
ur vera farið mjög aftan að sið-
unum í því efni, þar sem nú
sé verið að gera við Njálsgötu,
Grettisgötu og Barónsstíg, og tcl-
ur liggja nær, að teknar séu til
viðgerðár þær götur, sem „segja
má, að almenningur noti“, t. d.
Fríkirkjuvegur og Vonarstræti.
Hinar fyrr nefndu götur kailar hann
„útjaðragötur, sem engir eigi leið
um aðrir en þeir, sem við þær
búa“.
Þessi athuguli herra er senni-
lega einn af þeim, sem malbikið
troða mest í miðbænum, enda telur
hann það mikla bót, að í sumar
hafi Aðalstræti og Austurstræti
verið malbikuð. Slíka menn kalla