Føringatíðindi - 01.02.1892, Blaðsíða 2

at tað smærra og tað grovara slđljast. í
oðrum londum brúkast fleiri ólíka grov sold
til at skilja stelkar, rusk, ilgresfræ og gott
fræ frá hvorjum óðrum. — Ein kann eisini
hava góða hjálp av at brúka eitt mjolsolđ,
tá ið einki annað er fyri honđ.
Hin mátin er at foykja, týna ella kasta
fræið, so at tað lætta skiljist frá tí tunga.
Tann eldsti mátin, sum umtalast í bíblini
og eldri skriftum var at kasta fræið ella
kornið við hondskupli eftir einum gólvi.
Tað tyngsta fer tá longst burtur og kann
sópast saman fyri seg. Týningatrog hevur
fyrr verið brúkt í fleiri londum, men er nú
at kalla burturlagt allastaðnis uttan í Forjum.
Tann gamli Foroyski týningamátin er seinur
og krevur gott handalag. Tí brúkast nú
yvir hovur allastaðnis blásumaskinur til at
t'oykja korn og fræ við.
Um bóndin vil hava nyttu av at reinsa
sitt fræ, má hann fyrst og fremst læra seg
at kenna tey bestu græsslogini. Tað fræ,
sum sýnist at vera mest vert her hjá okkurn,
florinfræið, er smátt og smalt, dimligt, í
brúnt og silkiglitrandi á lit. Tað er fræið
av tí fina, tætta bogræsinum, sum ofta
verður kalla blaðgræs. Frægræs og blað-
græs er alt eítt. Har sum græsið stendur
rúmt í turrari, góðari jórð, ber tað nógv-
fræ, men stendur tað tætt, verða fleiriblóð
og fleiri fræstelkar, helst tá ið tóðan er
nógv og sólagangurin ikki -er góður.
Slíkt eru kvinnubrogd.
Ilt er at rógva anstroymi, men tað eru
onnur enn vit sjógarpar, sum lagt hava
>borð móti báru« og tó vunnið vegín framm.
Tað gjórdi Frú Magnussen úr Islanđi, sum
búsett er í Einglandi. Frá 1884 hevur hon
stríðst fyri at fáa saman so miklan pening,
at tað kundi rókka til at fáa upsett ein
íslendskan kvinnuskúla í Reykjavík. Tá
ið best var liðugt og byggjast skuldi, setti
hóvdinganír í Reykjavik seg ímótí við
hondum og fótum. Teir væntaðu skúlan
at fara at verða ovíslendskan so ís-
lendskan, sum frúgvin er sjálv. Men hon
vann eftir langan drottur.
Skúlin er settur og væl til stórđar
allar vegir. 18 tilkomnar gentur komu inn
á hann í heyst og av teimum lata ikki
meiri enn 3 lærupengar fyri seg. Fyri at
lærumoygjar eisini í framtíðini kunna fáa
frípláss á skúlanum, er nú frúgvin á ferð
um Norðurlondini til at selja burtur megin-
partin av sínum Islendsku forngripum, sum
j eru verdir mong túsund krónur.
Slíkt má kallast at elska fostirlandið
og at hava amhugsan fyri fólki sínum og
slíkt eru kvinnubrógd, sum fá hava ráð
og færri vilja til at gera. Alvi.
,.Ein og hvór má sina lukku smióa",
segði langommubadji við mammu á sinni.
Hettar rann mær í huga mánakvólđið, ið
var. Eg tók ein gullpenga, ein gullring
og bílæti av einum ungum dreingi í aðra
hond og eitt liklatyssi og eina sálmabók i
hina. So fór eg út at hygja eftir mánanum;
tí tað var nýgjársný. Skolkurin hevði fjalt
seg aftan fyri eitt stórt, svart skýgj; so at
eg mátti standa úti eina góða lðtu. Bróður
segði við meg, at eg mundi fara at standa
og bíða mær deyðasótt til, so at eg hvórki
kundi fáa drong ella ríkidómi, men eg
lurtaði ikki eftir honum og fekk tá mána-
slintruna at sígja í óllum góðum. Sum
vituligt er, kann eg ikki siga meg frí fyri
at breyga eitt syndur til Evu sálugu. 'I'að
var mær ikki fullvæl, at eg visti, mær var
j gott fyri í ár. Morgunin eftir, sum var
kynđilsmessumorgun, fór eg út at leita
eftir krákum turrfastanđi, hattleys, klúta-
leys og skóleys. Oreint í allar, ið ganga
og buldra við byrsum, so at krákur eru
nærum so sjaldsamar sum lundi á jólanátt.
Eg mátti renna nærum ein hálvfjórðing,
áðrenn eg sá nakra kráku. Hon sat úti
á einum skeri langt frá landi, so tó at eg
blakaði stein og bein og torvkongul eftir
henni, latst hon ikki um vón. ltg mátti
nakkalong aftur til hús líka klók sum eg'
fór út.
Nú eru eingi ráð uttan at hava tol.
Eg meini eg fari at keypa mær av hesum
nýgja vakurleikssmj'rslunum, á apothekinum
er at fáa. Tá, ið eg so royni at vera blíð
við allar líkligar dreingir, gevur tað seg
onkum tíð, hvór ið tað fer at verða.
Yngra Marjin,
Smábrot úr svórtu bók.
»Mangt er forborgið í natúrini« ereitt
gamalt orðatak, Meir og meir verður nú
kunnugt fyri hvórjum manni av tí, sum fyrr
hevur verið forborgið.
Kinafólkið hevur í fleiri hundrað ella
túsund ár haft kunskap um mangt og hvat,
sum nýliga er uppfunnið í vesturlondinum.
'J'eir gomlu prestanir í Egyptini, sum livđu
; fleiri túsund ár fyri kristnu tíðsrokningina,
sýnast eisini at hava haft kunskap um nógv