Bjarki - 24.12.1897, Blaðsíða 3

207
falla, því uppskera er ágæt í ár, — svo
kaffikóngarnir verða neyddir til að selja
hvort sem þeir vilja eða ekki.
Búch hæstarjettar forseti, hefur
feingið lausn frá embættí. í hans stað
er kominn hæstarjettardómari P. KoCh.
íslandspóstur. Gufuskipið' Kron-
prinsesse Viktoria frá Tuliníusi stór-
kaupm., lagði af stað i. Desember frá
Höfn með póst til íslands og Færeya.
Það á að koma á Eskifjörð, Seyðis-
fjörð, Vopnafjörð og Eyafjörð. Pcss er
nú á hverjum degí.
Knud Pontoppidan, hinn nafn-
frægi geðveikis iæknir við Borgarspít-
alann í Kaupmannah’öfn, hefur nú beð-
ið um lausn frá embætti. Hann hefur
orðið fyrir heiftarárásum af nokkrum
sjúklíngum sínhm; tyrír að hafa haldið
þeim inni á spítalanum áð öþíörfu. En
aliir sem vit hafa á, telja Pbntoppi’dan
stórvel að sjer og afburðamann í ment
sinni.
Uppreistarmenn á Cúbu kváðu
hafa neitað stjórnarbótarboðum Spán-
verja og er talið víst að þeir ætli nú
að láta til skarar skríða að fullu milli
sín og Spánar.
Kona í Kaupmannahöfn tók ný-
lega af lífi sjálfa sig og fjögur börn sín
af ótta fyrir sulti og bágindum. Mað-
urinn hafði yfirgefið hana og hún sá
ckki annað fyrir þeim en eymdina og
sveitarlimahúsið. f>að sást á öllu að
börnin höfðu komið sjer saman um
það við hana að deya með henni.
íJau fundust öll heingd og voru liðin
þegar að var komið. Börnin voru
greidd og þvegin og færð í hrein-
ar skyrtur, en nakin að öðru leiti.
Móðirin hefur fært þau í líkklæðin áð-
ur en hún gekk að hörmúngar verki
sínu. Elsta barnið var stúlka 12 vetra.
Hín voru ýngri.
Maður var nærri orðinn
Úti hjer á hálsinum niilli Seyðis-
fjarðar og Mjóafjarðar, Sigurður
Markússon að nafni, úr Mjóafirði;
hann lagði af stað hjeðan á Mánu-
daginn var fyrri partinn og bar
töluvert. Segir svo ekki af hon-
um fyr en menn koma híngað úr
Mjóaf. í fyrra kvöld og sögðu að
Sigurður hafi ekki þángað komið
og væntu að finna hann hjer.
Voru þá strax sendir menn í gær-
morgun að leita og fundu þeir
Sigurð liggjandi á mcl ofarlega í
fjallinu. Var hann þá rínglaður
nökkuð og varla með öllu ráði, og
var sagt að hann hcfði verið bú-
inn að drekka töluvert af brenni-
víni, sem hann hafði með sjer.
Hann var svo borinn híngað nið-
ur í bæinn og feingin þegar öll hjúkr-
un og læknishjálp. Hann var lítið
eitt kalinn á höndum og fótum,
en allnr gegnkaldur sem líklegt
var, þar sem hann var búinn að
liggja þarna úti uppi í fjalli nokk-
uð votur í meir en 5 dægur, og
má heita undur að hann var ckki
steindauður það leit út í gær-
kvöld sem Sigurður ætlaði að hjarna
við en svo greip hann í nótt á-
köf lúngnabólga og drap hann á
nokkrum klukkustundum.
lJess er getið til að maðurinn
hafi drukkið sig ölvaðan og lagst
svo fyrir, en hann fór þó alveg ó-
kendur af stað, og maður sem
fylgdi honum lángt upp í fjall
sagði, að hann hefði ekki bragðað
vín ti) þess er þeir skildu, og er
því 1 eins líklegt að honum hafi
orðið ilt og hann svo drukkið
vinið sjer til hressíngar og hita,
og svo loks orðið þróttlaus.
Vaagen kom híngað á Laug-
ardaginn var og færði útlend blöð.
þegar hún fót frá Leith þ. 9. þ. m.
mætti hún »Krónprinsessu Viktoríu«
— póstskipinu — sem þá var að
fara þar inn.
EgiII kom til Leirvíkur á Hjalt-
landi 4. þ. m. á leið til Noregs
og Khafnar.
Kjörjaing.
Fimmtuduginn 6. Jan. næstkom-
andi kl. 12 á h. verður haldið
kjörþing í þíngstofu bæarins og
þar til 3 ára kosnir 2 bæirfulltrú-
ar í stað þeirra kauj mannanna
Sig. Jóhansen og St. Th. Jónssonar,
sem verið hafa 3 ár í bæarstjórn.
Skrá yfir þá, sem kosníngarrjett
hafa, liggur til sýnis á skrifstofu
bæarfógeta.
Gullhringur með stöfum hefur
nýlega fundist hjer i bænum. Rjett-
ur eigandi vitji hans til ritstjóra
þessa blaðs, en borgi um leið
þessa auglýsíngu.
Seld óskilakind
{ Seyðisfjarðarkaupstað: mórauður
sauður vetur gamall, mark: sneitt
og lögg framan og biti aftan hægra,
hvatt og biti aftan vinstra.
Bæarfógetinn á Seyðisfirði, 8/12 97.
Jóh. Jóhannesson.
Auglýsíng.
Jeg undirskrifaður, sem nú hef
tekið við verslun herra Carl F.
Schiöths á Eskifirði með öllum úti-
standandi skuldum, bið hjer með
alla, sem skulda versluninni, að
vera búnir að borga skuldir sínar
innan 8 mánaða frá því í dag, í
vörum eða penfngum, til herra
Hans K. Becks á Eskifirði, ef eigi
öðruvísi verður um samið, ella verða
þær innheimtar með lögsókn.
Eskifirði, 26. Nóvember 1897.
Georg Richelsen.
Hjer með er skorað á alla, cr
skuldadánarbúi Finnboga veitíngam.
Sigmundssonar að borga skuldirnar
tafarlaust til undirskrifaðs, eða semja
um borgun á þeim. Að öðrum
kosti verða þær allar innkallaðar
með málsókn á kostnað hlutaðeig-
anda.
Seyðisfirði 20. Des, 1897.
St. Th. Jónsson.
Samkvæmt mjer gefnu umboði
er hjer með s k o r a ð á alla þá
er skulduðu herra bakara A. Schioth
við burtför hans hjeðan af Seyðis-
firði, að borga til mín skuldirnar
hið allra fyrsta eða scmja um
borgun á þeim. Að öðrum kosti
hlýt jeg að innkalla þær með mál-
sókn á kostnað skulunauts.
Seyðisfirði 20. Des. '97.
St Th Jónsson
Ágæt taða og úthey er
til sölu í Mjóafirði. Ritstj. vísar á
20
17
alltaf að þeim ættum einhver útlendíngskeimur, sem áður á
tímum þótti fyrirmannlegur. Og það var líka eitt fyrir sig
með þessar ættir, sem lifðu í einlægum eltíngaleilk út um alt
land eftir betri og betri embættum, að börnin gátu ekki fest
ast a neinni sjcrstakri sveit f uppvextinum, bsldur varð alt
landið í þeirra augum ein stór stjórnarskrifstofa, þar sem menn
þokuðust jafnt og þjctt upp á við, með lítilli áreynslu og mik-
illi þolinmæði.
Við þessa stöðugu flutnínga og embættaskifti, sem varð að
hafa nákvæmt eftirlit á f dagblaðinu úr höfugborginni og em-
jættapostillunni, urðu þessar embættisættir frámunalega mann-
ro ar. g lögfræðíngarnir urðu líka að hafa vakandi auga á
læknunum og guðfræðingunum; því allir voru þcir riðnir saman
með venslum og tcingdum, allar götur upp til biskupa og ráð-
herra, sem hjeldu í endana. Þess vegna voru þeir með allan
hugann á embættisnetinu sjálfu, og hi fðu því eingan tíma til
að taka eftir eðlismun og ólíkum lífskjörum einstaklínganna hjá
þeirri þjóð, sem nctið var riðið um.
Ein áhyggja fylgdi hverjum cmbættisskiftum út um lind. í
nýa embættinu gat maður hitt á skemmtilegasta fólk, bæði til
spi amennsku og útreiða — og jafnvel góðan ráðahag fyrir
ornm, en svo gat maður aftur rekist á sveitir þar scm maður
haf( 1 e - ( rt annað en sjálfan sig. Bændurnir hcf)u víðast hvar
sama svipinn.
Bændunum voru þeir gagnkunnugir frá gamalli tíð, og þekktu
Jæ< i lagakróka þcirra ( málaferlum og allan þoirra dæmalausa
soi askap frá læknisferðunum; þeir þekktu fávisku bóndans og
njatrú, 0g á sparifötunum þekktu þeT bann af málverkum Tide-
rnanns.
útaBfÓfdÍnn Var að mörgu leiti merkileRur- Hann var tcgund
En y^*r S'^’ SCm Vei £at att Það slcilið að tekið væri cftir.
orr uUrvVltað býddi slíkt ckki fyrir aðra cn þá, sem þckktu hann
bcss' ^ að ^ða saman við hann.
.. , S Vc^na Var það stórhneyxli f augum embættisættanna
I . , scm ýcynsluna höfðu, þegar hugsunarháttur nútímans og
pc < ^ingarþra^ lagði leið sína frá guðum og dýrðarmönnum
Fógetinn hló þegar hann heyrði þetta, hann skellti upp yfir
sig og neri saman höndunum: Það cr gott að augun opnuðust
þó loksins á prestinum. l’arna gat hann þó sjtð, að þcssi
þorparalýður skammaðist sín ekki fyrir að lafa í óvcrulegustu
smámunum, til þess að vekja ófrið Og komast sjálfur hjá því að
gera skyldu sína. »Onei, sjera Daníel minn, þeir eru öðruvísi
piltar, bændurnir hjerna, heldur en fátæklíngarnir við sjóinn
norður frá; já, fari jeg f grængolandi, ef þeir cru ekki klókari
cn bæði presturinn og biskupinn — svo við nefnum ekki fó-
getann — veslínginn þann.L
Og það gekk ekki Iftið á í sókninni cftir þessa fyrstu glímu
við prcstinn Brauðið var svo hægt og feitt, að það
feingu aldrei aðrir en þeir, sem áttu að fá að hvíla sig eftir
hraknínginn og útigánginn; það voru reyndir menn, og harðir
húsbændur. fess vegna ljek alstaðar það orð á, að sóknin
væri óheppin með presta.
Og ekki hafði byrjað best fyrir þessum nýa.
Hvert barn, — eða að minnsta kosti allir, sem voru komnir
til vits og ára, vissu hvað ólöglegt skógarhögg þýðir, þegar
það kemst upp, og að margur hefur komist í ónota klandur
fyrir minna. Hlaut þá ekki presturinn, sem hafði iesið svo
mikið, og átti sjálfur allar bækurnar, að vita þetta enn þá
betur? Og að hann breytti nú þvert á móti ótvíræðum orðum
laganna, það gat elcki verið af neinu öðru en þvf, að hann
þættist vera eingu minni reginpáfi en Bassi gamli prófastur var
á sinni tíð.
En svo var nú hitt, að prestur hafði sagst höggva svona ná-
lægt af tómri nærgætni við sóknarmenn, — það stóð aftur
ekki vel heima, því Bassi gamli var óheimskur. En hrcin heimska
var það að ætla að telja mömnum trú um slíkt. IJeir gátu nú
verið af tvennu taginu þessir embættismenn, sumir voru miklu
vcrri en aðrir; en hreinni vitleysu gæti einginn trúað.
Svo hvcrnig sem þcir fóru að, gátu þeir ekki komið sjer
saman um það, hver tilgángur prestsins hafði verið; þeir skildu
ekkert f honum; en að eitthvað byggi undir þessu öllu saman,
um það voru þcir handvissir. Þess vegna var það það vissasta,