Fram - 02.09.1922, Blaðsíða 1

9
Xalbbbb
4
Vefnaðarvörur þ. á m. ágætis
karlm.fataefni, Fiskilínur og
Taumar, Skósverta, Skótau,
Regnkápur karla og kvenna,
Matvörur og margsk. smávör-
ur, sem best er að kaupa hjá
St. B. Kristjánssyni.
*
*
*

áteíSate:
Tilbúinn fatnaður,
enskur, fyrsta fiokks vara,
seldur með
10% afslætti
hjá
Páli S. Dalmar.
VI. ár. Siglufirði 2. sept. 1922. 34. blað.
Úrslit
landskjörsins.
Eins og áður hefir verið getið
hér í blaðinu, féll atkvæðagreiðslan
við landskjörið þannig að D- B-
og C-listarnir komu að sínum mann-
inum hvor. Peir sem fyrir kjöri
urðu, eru efstu menn þessara
þriggja lista, enn það eru, svo sem
kunnugt er, þeir
Jón Magnússon kjörinn með 3140 atkv.
Jónas Jónsson — — 2982 —
Ingibj. H. Bjarnason — — 2545 —
og sem varamenn eru kjörnir:
Sig. Sigurðsson með 2718 atkv.
Hallgr. Kristinsson — 2647 —
Inga L. Lárusdóttir — 2125 ■—
Við talningu atkvæðanna 21. ág.
var all-lengi nokkur tvísýna á, hver
efri myndi verða D- eða B-listinn,
og eigi síður milli A- og C-listanna,
en svo fóru leikar að D-listinn gekk
af hólmi meó glæsilegum sigri yfir
B-listanum og C-listinn eigi síður
yfir A- eða verkamannalistanum.
E-listinn, vissu allir þegar fyrir kosn-
ingar að hafði oflítið fylgi til að
geta komið nokkurum manni að.
Pað verður varla annað sagt, en
að úrslit kjörsins hafi orðið betri
en búast mátti við eftir því sem
til þeirra var stofnað. — Listarnir
voru þannig, að fæstir voru að öllu
leiti ánægðir með þá og hefir það
óefað orðið til þess að dreifa og
fækka atkvæðum, en þó fóru svo
leikar að sá listinn £sem bést var
rnönnum skipaður, — D-listinn —
varð efstur, og sýnir það ljóst að
þjóðin sjálf hefir með fullri dóm-
greind varðað um hag sinn að
þessu sinni, án þess að láta blekkj-
ast af öllu því moldviðri sem upp
var þyrlað í agitation sumra hinna
listanna.
Vér teljum þingi og þjóð mikið
happ að því, að fá Jón Magnússon
aftur í þingmannssess og líka telj-
um vér það vel farið og í rauninni
óvænt happ, að ungfrú Ingibjörg
H. Bjarnason náði kosningu. Pað
er heiður fyrir konur landsins að
hafa fylkt sér svona vel um merki
sitt, og kona sú sem þær hafa nú
leitt í þingsæti, er tvímælalaust ein-
hver sú hæfasta sem þær gátu val-
ið þangað og munum vér karlmenn
flestir hverjir, vænta oss hins besta
af þingsetu hennar engu síður en
konurnar.
Aftur á móti verðum vér að telja
það illa farið, þótt kjósendum verði
þar varla um kent, heldur undir-
búningi listans, að Hallgrímur Krist-
insson komst ekki að þingsetu.
Vér viljum alls ekki spá neinum
illspám um það hvernig Jónas frá
Hriflu muni reynast, — vér vitum
að hann er hæfileikamaður og
g e t u r reynst vel í þingsæti, erj
Hallgrímur var sá maður listans
sein allir flokkar báru hið
besta traust til, og það er einmitt
n a f n h a n s sem hefir aflað list-
anum þess fylgis að hann kom
Jónasi að. Kosningaundirmá! Jón-
asar (sem Ijóst komu fram við taln-
inguna), við Alþýðuflokksmenn í
Reykjavík og daður »Tímans« sem
honum er svo nátengdur, núna á
síðkastið við Alþýðublaðið, virðist
líka benda í þá átt, að Jónasi sé
eigi svo annt um að halda sam-
vinnuskildinum hreinum og fáguð-
um, sem um hitt, að safna um sig
múgnum.
Kosningaúrslitin hafa sýnt það
ljóslega, hve nauðalítil ítök að A-
listinn átti í huga þjóðarinnar. Rrátt
fyrir hringferð Ólafs Friðrikssonar
og allan berserksgang blaða flokks-
ins, og alt það moldrok sem þau
þyrluðu í augu fólks, þá verður þó
listi þeirra, A-listinn, 639 atkvæðum
lægri en sá listinn sein lægstur var
af þeim sem komu manni að, en
það var C-listinn og stóðu þó
konur ^kiftar um hann og höfðu
engum pólitiskum píslarvotti á að
skipa til »kristniboðsferðar« um-
hverfis landið. Og A-listinn varð
1223 atkv. lægri en D-listinn, þrátt
íyrir það þótt fylgi D-listans væri
klofið með öðrum lista. Pessar töl-
ur sýna skýrlega hvernig hug þjóð-
arinnar er skift, og sérstaklega sýna
kosningaúrslitin það, hvað Reykja-
snertir, að þar er stjarna Bolsje-
vismans að hrajaa, - Ólafur Frið
riksson tr að draga hana með sér
niður í kyrð og myrkur gleymsk-
unnar þrátt fyrir hina fölsku gyll-
ingu sem á hana hefir verið sett
með rússneskum rúblum, teknum
frá dauðvona munnum hungraðra
smábarna þar eystra, — gulli, sem
hefði átt að verja til brauðkaupa
handa þeim.
Vonandi verða kosningaúrslitin
nú, það rothögg sem ríður að fullu
hrófatildrinu sem Ólafur Friðriks-
son og félagar hans hafa hlaðið
undir sig og krunkað á nú upp á
síðkastið og væri þá vel ef árang-
ur landskjórsins yiði sá meðal ann-
ars, að þjóðin fengi frið fyrir öllu
því krummagargi.
Síldarsala
útlendra skipa.
Stjórnin tilkynnir að ekk-
ert útlent skip megi selja
meira af síld í landi
en 700 tn. en fiski-
veiðalögin ákveða
engasekt við því.
--- *
Eins og getið var í síðasta blaði,
hefir stjórnin tilkynt opinberlega
hingað að engu útlendu skipi sem
hér stundar síldveiðar skuli teljast
leyfilegt að selja meira af síld til
söltunar í landi, en 500 til 700 tn.
Axarsköft stjórnar og þings í
þeim málum sem síld og síldar-
verslun vora snerta, virðast ekki
hafa verið af vanefnuin gjörð, þau
hafa rekið hvert annað og verið
hvert öðru gildara, þótt þetta síð-
asta taki hinum flestum fram.
Skilningur stjórnarinnar eða öllu
heldur skilningsskorturá Fiskiveiða-
lögunum, hefir veiið frá fvrsta til
síðasta mjög á reiki, og er það að
sönnu vorkun, því lögin eru í sum-
um greinum, flestum eða öllum
óskiljanleg. Uni það, hversu reikull
að skilniugur stjórnarinnar hefir
verið á ákvæðum laganna hvað síld-
arsöluna snertir, ber best vott mót-
sögnin sem fram kemur í skeytum
þeim sem birt voru í 31. tbl. þessa
blaðs og í þessu nýja valdboði
stjórnarinnar. Þegar stjórnín gefur
út skeytið 12. maí er skilningur.
hennar ótvírætt sá, að allir íslenskir
þegnar hafi létt til að kaupa svo
mikið sem vera skal af erlendum
skipum, og þar af leiðandi auðvit-
að að útlendingar hafi rétt til að
selja söniu mönnum.
Nú kemur þessi nýja fyrirskipun
algerlega í bága við þetta skeyti,
og þó er hitt verra, að hún kemur
ekki fyr en eftir dúk og disk, eða
ekki fyt en síldarvertiðin er meira
en hálfnuð og mörg skip eru þeg-
Drengjaföt
seld með
30°|0 afslætti
aðeins á mánud. og þriðjud.
Notið tækifærið!
Sophus Árnason.
ar búin að gera sig brotleg gegn
henni, — búin að selja í landi yfir
700 tn.
Sá húsbóndi þykir ekki starfi sinu
vaxinn sem gefur hjúum sínum eða
verkafólki mótstæðar skipanir og
hann glatar þeirri virðingu sem
hjúin eiga að bera fyrir honum ef
hann eftir á, átelur þau fyrir að
hafa gjört það sem hann hefir boð-
ið þeim að gjöra eða leyft.
S'jórnin er húsbóndinn á ísienska
þjóða'búinu og hún hefir með
þessari síðustu fyrirskipun vítt það
verk sem hún skömmu áður var
búin að leyfa. Slíkt verður eigi til
að auka virðingu hennar í augum
þjóðarinnar frekar en náðun Ólafs
Friðrikssonar. Og hvernig ætlar
stjórnin sér að jframfylgja þessu
ákvæði? Hvernig fer hún að sektá
þau skip, sem brotleg voru orðin
áður en hún sendi út tilkynning-
una og þau sem gjörðu sig brot-
leg áður en þau vissu um hana?
Lögin hafa, eins og áður er bú-
ið að benda á hér í blaðinu, ekk-
ert hegningir-ákvæði í sér bundið
gegn þessu nýa valdboði, af því
að þau telja síldarsöluna ekki brot.
Stjóruin verður því að gjöra tvent
í einu ef hún vill vera sjálfri sér
samkvæm í þessu máli, búa tit lög-
in að þessu leiti, án heimildar þings
og þjóðar og dæma brot á þeim
eftn eigin geðþótta, Að öðrurn kosti
verður ákvæði þetta vindhögg eitt.
Peim, sem seldu og keyptu síld í
þeirri góðu trú að sér væri það
leyfilegt og höfðu brotið gegn þessu
ellefta boðorði áður en það var
þeim kunngjört, er hinn fylsti ó-
léttur gjör ef þeir nú verða sektað-
ir fyrir það, og ef sektum ekki verð-
ur beitt, þ ' berar stjórnin með því
veiluna t ákvæðinu og vanmátt sinn
gegti þeim sem brjóta það.
Hvorugur er kosturinn góður, en
»af tvennu illu skal taka hið minna«
og hið siöara er þó skárra, iafnvel
þott það ali hjá þjóðinni lítilsvirð-