Kennarablaðið - 01.06.1900, Blaðsíða 6

134
Það sem ég tel unnið við þetta er:
1) að kenslan yrði eigi ains erfið og sundurleit fyrir kenn-
arana og nú á sér stað, þar sem þeir hafa oft börn til kenslu
í einu, sem eru svo misjöfn að aldrf og þroska, að þau þurfa
að vera í eins mörgum flokkum og börnin eru mörg;
2) að með þessu fyrirkomulagi gengi kenslan jafnara yfir.
Hvert barn ætti að njóta kenslu að minsta kosti 12 vikur á
hverjum vetri, og væri það góð breyting frá þvi, sem nú er,
þvi að fjöldi barna nýtur nú kenslu að eins hálfs mánaðar til
mánaðar tíma;
3) að betri stjórn kæmist á kensluna. yfirleitt; hún yrði
ekki hugsunarlítið hringl út í loftið, ósatnboðið málefninu, eins
og nú á sér sorgfega víða stað. Enn fremur væri þá mjög
svo auðvelt að halda barnapróf á hverju vori og safna þannig
skýrslunt um menningarástandið á landinu;
4) að börnin vendust á félagsskap og bróðurhug við að
læra saman og leika sér samán, og gæti það orðið óbein or-
sök til margs góðs síðar í lífinu;
Auðvitað tel ég þessa breytingu ejgi eins góða né algjörá
eins og ef barnaskólar kæmust á til sveita. En af því að ég
sé engar líkur til, að þeir geti komist á fyrst um sinn, vil
ég ieyfa rnér að benda á þetta til athugunar, ef vera mætti,
að það sé spor til bóta og spor 1 rétta átt.
B. J. B.
-------$xO©<>-----
Hnn um Ijennarafélög.
Því verður eigi neitað, að eindreginn og góður félags-
skapur er undirstaða allra sannra framfara, því allsstaðar og
á öllum tímum sannast orðtakið: „Sameinaðir stöndum vér,
sundraðir föilum vér.“ Heflr þetta einnig komið greinilega í
Ijós hér á landi, því nú á síðari tímum, einkum síðan þjóðin.
öðlaðist aukið frelsi, hafa myndast ýms félög, sem stefna að því
að bæta hag einstaklinganna og þjóðarinnar í heild sinni, bæði
í andlegum og líkamlegum efnum. Má t. d. nefna verzlunar-
félögin, bindindisfélögin og ýms fleiri félög, er ég. eigi hirði um