Kennarablaðið - 01.09.1900, Blaðsíða 2

178
með fræðslu þeirra að vera ófullkomið. Auðvitað geta þau
börn, sem njóta heimakenslu, verið eins vel og ef til vill miklu
betur að sér heldur en þau, sem njóta fræðslu hjá kennaran-
um um lengri eða skemmri tíma; en það. er alls ekki víst að
þau séw það. Samanburðurinn yrði fyrst mögulegur, ef að þau
væru prófuð saman.
Ég vil því leyfa mér að beina þeirri spurningu til presta
og kennara. og annara þeirra, sem iáta sér ant um fræðslu
barna og unglinga, hvort eigi rnuudi heppilegt að kveðja til
prófs öll þau börn, sem á kenslureki eru, að vorinu til, hvoi’t
sern þau hafa notið kenslu hjá sveitakennurum eða í heima-
húsum. Alít ég réttast, að börrrin úr hverri sókn væru prófuð
í einni heild. Við barnaprófln ættu að vera viðstaddir, auk
presta og kennara, sóknarnefndarmenn og foreldrar eða hús-
ráðendur barnanna. Ég gerrg að því visu, að með þessu fyrir-
komulagi mætti fá miklu betra. yfirlit yfir barnafræðsluna en
nú, og sömuleiðis, að það mundi verða til þess að vekja áhuga
bæði hjá börnunum og þeim, sern yfir þeirn eiga að segja. Við
shk tækifæri ætti einnig vel við, að prestarnir brýndu það fyrir
almenningi, hve nauðsynlegt er að hver og einn gæti skyldu
sinnar í þessu efni, og mundi það án efa verða málefninu til
eflingar, og það mun óhætt að fyllyrða, að öll orð í þá átt sóu
orð í tíma töluð. S. S.
------0»0>0-----
JJlþýðumeuíun á jQorðurlöndum.
Niðurlags-kafli.
Vér tókum það fram þegar í upphafi, að tilgangur vor
rneð greinum þessurn um alþýðumentun á Norðurlöndum væri-
sá, að gera samanburðinn milli vor íslendinga og nágranna-
þjóða vorra í þessu tilliti auðveldari.
Vér höfum nú drepið á aðalatriðin úr sögu alþýðumentun-
armálsins bæði hér hjá oss og í nágrannalöndunum, og skýrt
stuttlega frá ástandinu, eins og það er nú, löggjöf og fyrir-
komulagi kenslumálanna.