Helgarpósturinn - 02.11.1979, Blaðsíða 18

18
i
Tinna og Sigur&ur I hlutverkum slnum I Hva& sögfiu Englarnir eftir
Ninu Björk Árnadóttur.
FJÁRMANNAHR/ÐIN
ER FULL AF BÖLMÓÐ
Þjóöleikhúsið, litla sviðið: Hvað
sögðu englarnir? eftir Ninu
Björk Árnadóttur.
Leikstjóri: Stefán Baldursson.
Leikmynd: Þórunn Sigriður
Þorgrfmsdóttir.
A&alhlutverk: Sigur&ur Sigur-
jónsson, Tinna Gunnlaugsdóttir,
Brfet He&insdóttir, Helga Bach-
mann, Bessi Bjarnason, Helgi
Skúlason og Sigri&ur Þorvalds-
dóttir.
Nina Björk Arnadóttir er fyrir
löngu viöurkennd sem allgott
ljóðskáld. Leikrit hennar hafa
þessutan veriö sýnd bæði hjá
Leikfélagi Reykjavikur og i
sjónvarpi, auk smærri staða.
Hvaö sögöu englarnir? er fyrsta
myndum, söguþráöurinn flækt-
ur meö þvi aö láta atburöi ger-
ast i rangri timaröö (rétt eins og
i súrrealiskum draumi), sumar
myndirnar raunsæislegar,
aðrar táknrænar.
Eftir þessari leið hafa leik-
stjóri og leikmyndasmiður lika
fariö. Og það er ekki aö þvi aö
spyrja: úr samvinnu þeirra
Stefáns Baldurssonar og Þór-
unnar Sigriöar spretta jafnan
athyglisveröir hlutir (hér nægir
að minna á Stundarfriö). Hygg
ég reyndar aö ekki heföi orðiö
öllu betur unnið úr þvi hráefni
sem þau hafa i höndum. Og aö
þvi leyti er þetta merkissýning.
„Veit ég aö bann þitt er rétt
verk hennar sem sýnt er i
Þjóðleikhúsinu.
Það dylst ekki þegar horft er á
sýningu Þjóöleikhús aö höfund-
ur leiktextans er ljóðskáld og
hefur margt lært af þvi sem ný-
stárlegast er i þeirri bók-
menntagrein. Mætti enn nefna
súrrealismann góöa, sem er að
veröa fastur póstur i þessum
pistlum. Hitt vefst miklu meira
fyrir þeim er þetta ritar, hvort
þarna fari rétt saman efni og
aöferö, eöa meö öðrum oröum
hvort þvi söguefni og ádeiluefni
sem Nina Björk hefur valiö sér
yröu ekki gerö betri skil á annan
hátt.
Hvaö sögöu englarnir? er
römm þjóðfélagsádeila og ekki
gerð nein tilraun til aö draga
fjööur yfir þann þáttinn. Spill-
ing samfélagsins og viöbjóös-
legt tvöfalt siögæöi eru þeir
grunnboöar sem skip unga
fólksins steytir á. Þaö er af
þeim sökum sem engu verður
foröaö.
Sú leiö sem höfundur velur til
aö sýna okkur þetta spillta sam-
félag er fremur leiö ljóösins en
sögunnar. 1 tveim heimum,
annars vegar borgaralegri sið-
gæðisveröld veitingahússins,
hins vegar óráðskenndum
draumheimi, er brugöiö upp
og sökin nóg”, sagöi Jón Lofts-
son foröum. Og siöar var lika
sagt „Góö meining enga gerir
stoö”. Þaö fer ekkert milli mála
aö þaö sem Nina Björk deilir á
er æriö ádeiluefni. Ekkert vant-
ar á spillingu samfélagsins,
enginn skortur á kúgun, kyn-
feröislegri og annarri. En
mergurinn málsins sýnist mér
vera sá aö þessi ádeiluefni eru
i hæsta máta jarönesk og
„raunveruleg”. Þau hafa á sér
öngvan yfirskilvitlegan blæ. Þvi
virðist mérsú súrrealiska aðferö
sem beitt er, einfaldega ekki
hæfa viöfangsefninu, þó svo ým-
is atriöi geti oröiö mögnuö I
þeirri sviösetningu sem viö
fáum. Þau öfl sem unga pariö i
leikritinu berst viö eru jarö-
bundin og ég hygg vænlegra sé
til árangurs i báráttunni viö þau
aö halda sér viö jöröina, en
þykir undarlegt aö spyrja eng-
lana.
Viö þetta bætist svo þaö að
bölmóöur leikritsins er aö minu
viti liklegri til aö senda okkur
inn i myrkur svartsýninnar en
aö vekja okkur til ljóss rétt-
látrar baráttu Og þvi miður
mun þaö vera svo aö þeir sem
sneiöina eigi leggi sig litt eftir að
kynna sér nýjungar I leiklist sist
af öllu súrrealiskt leikhús. HP
Af nýjum hljómplötum:
ALLS KONAR ROKK
Jethro Tull —
Stormwatch
Ný plata er komin út meö
bresku hljómsveitinni Jethro
Tull,ogheitir Stormwatch
’68 kom tónlistarspekúlöntum
algerlega á óvart, sem náöu ekki
uppi nefiö á sér af hrifningu.
Sama var meö almenning, þvi
fyrsta plata Jethro Tull, This
Was, fór beint á toppinn. Segja
Jethro Tull er óumdeilanlega ein
merkasta hljómsveit rokksög-
unnar. Hún var stofnuö áriö 1968
af Ian Anderson, Mick
Abrahams, Clive Bunker og
Glenn Cornick. Tónlist þeirra fé-
laga varö strax mjög frábrugöin
ööru þvi sem þekktist á þessum
tima og spilverk þeirra á The
National Jazz And Blues Festival
má, aö Jethro Tull hafi, ásamt
Fleetwood Mac, átt einna mestan
þátt I aö ryöja framsækinni
rokktónlist braut i lok siöasta
áratugs.
Hér er ekki rúm til aö rekja
feril Jethro Tull, enda langur og
litrikur. Mannabreytingar hafa
veriö tiöar og er Ian Anderson
einn eftir af þeim sem stofnuöu
Föstudagur 2. nóvember 1979 helQarpásfUrÍnrL.
Tvær ólíkar sýningar
Einar Hákonarson
Á Kjarvalsstööum eru nú til
sýnis verk eftir Einar Hákonar-
son skólastjóra Myndlista- og
Handiðaskólans. Sýnir Einar
þarna 67 málverk, ný eöa frá
siöustu árum. Fæst þeirra hafa
biöstöð eöa kaffistofa veröa
Einari efni i stórar mónument-
alskar myndir, nánast episkar
aöinnihaldi. Þaö er likast þvi aö
Einar vilji festa hughrif sín af
borginni á strigann, komandi
kynslóöum til gagns og
sést áöur en nokkur eru fengiö
frá einkaaöilum aö láni, svo
sem frá Búnaöarbankanum og
Samvinnubankanum.
Eins og Einar hefur bent á
sjálfur, likarhonum vel aö mála
mannlifiö i sinni fjölbreyti-
legustu mynd. Flestar myndir
hans eruaf fólkioggreinilega er
hann i' essinu sinu þegar hann
túlkar bæjarlifið. Strætisvagna-
þekkingar. Hann leggur einnig
út I baö sem fæstir málarar hér
á áandi hafa gert, aö festa
bókmenntalega atburði á mynd
(Úr Njálssögu, myndir nr. 1 og
67).
Þótt ég viti litiö um vinnu-
brögö Einars, finnst mér þaö
liggja I eöli myndanna aö þær
séu unnar upp úr fjölda teikn-
inga..Jafnvel sýnist mér sem
Sýning Einars Hákonarsonar á
Kjarvalsstö&um.
smærri myndirnar séu nokkurs
konar forleikur aö þeim stærri.
Þar njóta teiknihæfileikar
Einars sin, likt og um væri aö
ræöa stúdiur eöa skissur, (nr. 30
og 33).
Einar er barn sins tima og vill
vera tekinn sem slikur. Afstaöa
HORFTÁ HLJÓMLEIKA
Atvikin höguöu þvi svo til, aö
um daginn þurfti vesalingur
minn a ö gangast undir uppskurö
til aö vikka út á mér hlustirnar.
Af því leiddi, aö þær ve röa f ullar
af tróöi i 2-3 vikur og ég hálf-
heyrnarlaus.
Reyndar hef ég grun um, að
þessi þrenging hlusta minna hin
siöari ár hafi verið náttúrleg
boröinu. En lét mig hafa þaö aö
fara meö lifvörö til Tónlistar-
félagsins á laugardaginn meö
bundiö fyrir bæöi eyru og troöa
mér fremst i salinn.
Ég nefndi þaö vist I fyrsta
pistli mfnum af þessu tagi i vor.
aöfleira gæti veriö athyglisvert
á tónleikum en músikin sjálf.
Tilamunda svipbrigöi hljóö-
vörn lilcamans gegn hinni of-
boöslegu hávaöamengun, sem
enginn er óhultur fýrir úti né
inni, hvort heldur er I friösælu
svefnherbergi, gönguparti
Austurstrætis eöa inni á rakara-
stofuOggildireinu, hvort um er
aö ræöa nööruskelli eöa popp.
En hvaö sem þvi liöur, þá
þurfti þetta endilega aö gerast,
þegar Wolfgang Schneiderhan
var hér I heimsókn. 1 aldar-
fjóröung haföi mig langaö til aö
heyra þennan mann og sjá i
eigin persónu og fullri likams-
stærb. Auk hljómplatna höföu
marktækir menn komiö þvi inn
hjá mér, aö hér færi einn besti
fiölungur heimsins, þótt ekki
væri hann i auglýsingaflóöljós-
inuneittáborö viöt.d. Menhuin,
Milstein, Heifetz eöa Oistrakh.
Góðar horfur
Ég stillti m ig þó a ö dembast á
sinfóniutónleikana á fimmtu-
daginn, enda ekki nema þrir
dagar siöan ég lá á flatnings-
hljómsveitina. Þaö hafa lika
skipst á skin og skúrir á ferlinum,
og um 1974 var Jethro Tull kom-
in að þvi aö hætta. Hljómsveitin
hefur þó alla tiö veriö i hávegum
höfö i Bandarikjunum, og það
hefur sennilega bjargað henni frá
upplausn þegar vinsældirnar
voru I lægö annars staðar i heim-
inum.
Stormwatch hefur aö geyma 10
iög, öll eftir lan Anderson aö
vanda, utan eitt sem er eftir
David Palmer annan hljómborðs-
leikara hljómsveitarinnar. Þessi
plata mun ekki koma aödáendum
Jethro Tull á óvart. Ian Anderson
er ávallt sjálfum sér likur, — sem
betur fer, segja eflaust margir.
Þó er eitt litiö lag á þessari plötu,
Home, sem stendur nokkuö sér á
parti, og er talsvert ólikt öörum
verkum hans. En þó ég segi aö
þessi plata komi aödáendum Tull
ekki á óvart, þá mun hún heldur
ekki valda þeim vonbrigöum,
Jethro Tull eru mjög hressir á
Stormvaktinni.
Blondie —
Eat To The Beat
Ameriska hljómsveitin Blondie
færaleikaranna, angurvær, eða
jafnvel fólskuleg, augnagotur
handasláttur og limaburöur all-
ur. Hvort og þá hvernig þeir
spila meö andlitinu öllu eöa
augabrúnum, heröum mjööm-
um og rassi (Rudolf Serkin).
Maöur sér ekki hjörtun og nýr-
un.
Þaö getur þvi t.d. verffi kostu-
legt, þegar Atli Heimir tekur sig
til i samkvæmi og hermir oröa-
laust eftir þvl, hvernig nokkrir
ágætir pianóleikarar hefja
konsert. Minnisstæöustu númer
af þvi tagi eru mér Gisli
Magnússon, Rögnvaldur Sigur-
jónsson, Arni Kristjánsson og
pólsk kelling, sem ég man ekki
nafniö á i' augnablikinu.
sió helduc en ekki betur i gegn
meö siðustu plötu sinni Parallel
Lines, sem er aö öllum likindum
mest selda platan á heimsmark-
aönum siöustu 12 mánuöi. Og
fyrir skömmu kom út ný plata
meö Blondie sem heitir Eat To
The Beat.
Eat To The Beat mun ábyggi-
lega lika seljast vel. Hún hefur,
liktog Parallel Lines, mörg lög aö
geyma sem líkleg eru til
vinsælda. Fyrst ber þar aö nefna
lagið Dreaming, sem nú þegar er
ofarlega á breska listanum, en
lögin The Hardest Part, Eat To
The Beat og Die Young Stay
Pretty eru einnig mjög sterk.
Flest lögin á Eat To The Beat eru
eftir blondinuna sjálfa Debbie
Harry og gitarleikarann Chris
Stein. Tónlist Blondie má
skilgreina sem nýbylgju-pönk.
lan Matthews —
Siamese Friends
Söngvarinn Ian Matthews, sem
Það eru auðvitað fleiri en ég,
sem njóta tónleika meö fleiri
sönsum en heyrninni einni sam-
an. Frægt er, þegar 9. sinfónia
Beethovens var frumflutt hér
fyrir rúmum áratug og þurfti aö
endurtaka fjórum sinnum fyrir
troðfullu húsi, uns varö aö
hætta. þar eö Siguröur Björns-
son var bundinn erlendis. Þá
heyrðust menn spyrja hver ann-
an, hvort þeir væru búnir aö
„sjá” þá Nfundu.
Kom vel á vondan
Og nú sat ég sumsé I þessari
súpu. Horföi frekar en heyröi.
En er samt feginn, aö ég skyldi
drifamig. Schneiderhan er meö
fádæmum látlaus og rólegur á
einna þekktastur er fyrir aö hafa
veriö I hljómsveitinni Fairþúrt
Convention, sendi frá sér sóló-
plötu á dögunum og kallar hana
Siamesé Friends.
Ian Matthews er einn af þeim
mönnum sem hafa þótt hafa allt
til brunns að bera til aö veröa
stórstjörnur, en aldrei orðib það.
Matthews er enskur og hóf feril
sinn I hljómsveit sem kallaöi sig
Pyramid, var siöan boöiö aö
gerast söngvari I Fairport
Convention. Þar var hann i 2 1/2
ár, áðuren hann ákvaö aö starfa
uppá eigin spýtur. Hann hljóörit-
aöi plötuna Matthew’s Southern
Comfort og stofnaöi uppfrá henni
samnefnda hljómsveit með
nokkrum þeirra sem aöstoöuöu
hann viö gerö þessarar plötu.
Hljómsveitin geröi tvær plötur,
en á milli þeirra kom út meö
henni lagiö Woodstock eftir Joni
Mitchell á tveggjalaga plötu. Sem
varö feiknavinsælt, fór 11. sætiö i
Bretlandi en þaö 6. I U.S.A. Þaö
þótti Matta vist eitthvaö