Tíminn - 11.01.1919, Blaðsíða 3
T í M IN N
11
Höfuðból
til sölu.
Eignar og ábúðarjörð mín, Hjarðarholt, fæst til
kaups og ábúðar í næstu fardögum.
Skepnur og búsáhöld verður líka selt.
Jörðin hefir miklar og góðar byggingar yfir menn,
skepnur og hey. Túnið er girt, og að langmestu slétt og
gefur af sér 350—400 hesta.
Útheysslæjur nægar — Útbeit ágæt.
Góður upprekstur fylgir jörðinni, laxveiði nokkur
og einka sími. Aðeins 4 kilómetra akvegur er til næsta
kauptúns.
Peir sem kynnu að hafa hug á að kaupa, snúa sér
hið fyrsta til mín, eða til Páls kaupmanns, sonar míns,
Grettisgötu 2, Reykjavík.
Hjarðarholti í Dölnm 6. des. 1918.
/
Ólafur Ólafsson.
ur sjálfur fundið, að þau »rök«
hans, sem nú hafa verið nefnd,
voru einskis virði, heíir hann grip-
ið til miklu magnaðra ráðs. hað
er þriðja röksemdin og hún er
svona:
»Það eru vísvitandi ósannindi
og blekking, að kolaálagning lands-
verzlunarinnar hafi ekki verið
meiri en blaðið (c. Tíminn) segir.
Vísir fullyrðir, að dæmið, sem
Tíminn er látinn flytja, um 16
skipsfarmana, sé rangt og vill-
andi«.
Petta er aðalröksemdin. Vísir
fullyrðir, að hér sé um að ræða
»blygðunarlausar blekkingartil-
raunir af hálfu forstjórnar« lands-
verzlunarinnar. Með öðrum orð-
um, að þeir Ágúst Flygenring,
Hallgrímur Kristinsson og Magnús
Kristjánsson hafi opinberlega gefið
ranga skýrslu.
Petta fullyrðir Jakob Möller rit-
stjóri Vísis, maður, sem engar
fyrstu handar heimildir hefir, um
þá þrjá menn, sem íslenzka þjóð-
in hefir falið hið mesta trúnaðar-
starf, sem íslenzka þjóðin hefir átt
mest undir afkomu sina á liðnu
ári, sem hún á ef til vill mest að
þakka á liðnu ári og ber óskorað
traust til.
Hafa nokkurn tima önnur eins
undur heyrst í ísrael.
Vitanlega varðar þetta við hegn-
ingariög. Að forstjórar landsverzl-
unarinnar hafa ekki látið dæma
ritstjórann til refsingar fyrir þetta,
stafar vitanlega af sömu ástæðu
og að forsætisráðherra fór ekki
þá leið undir svipuðum kringum-
/ stæðum — sem sé af þvi, að þeir
telja ritstjórann mann ómerkan
orða sinna, sem ekki sé virðandi
svars.
hað verður ekki einn maður
af þúsundi, sem skoðar hnga sinn
um það, hverju hann eigi að
svara, væri hann spurður, hvort
hafði gert fádæma gagn. Nú hófst
afskaplegur drykkjuskapur. Vín var
bruggað í hverju þorpi. Öll stjórn-
arstarfsemi lagðist niður. Embætt-
ismennirnir neituðu að hlýða Bol-
schevickastjórninni og lögðu niður
störf sín. Hefir síðan engin eigin-
legur embæltisrekstur átt sér slað
i Rússlandi.
Bolschevickar sögðu í fyrstu að
stjórn þeiria ætti að vera að eins
til bráðabirgða. Létu þeir nú kjósa
til þjóðþings, til þess að semja lög
og ákveða stjórnarfyrirkomulag
Rússlands. Þingið kom saman og var
mestur hluti þingmanna Kadettar,
Menschervickar og Minimalistar.
Voru þeir allir ákveðnir andslæðing-
ar Bolschevicka. En Lenin og hans
vinir voru ekki af baki dottnir. —
Þeir slitu þinginu með hervaldi og
ráku þingmenn burtu. Þannig var
frelsið bjá Bolschevickum!
Öll völd færðust nú í hendur
fárra manna sem slýrðu landinu
af meiri harðstjórn og grimd en
dæmi eru til. f raun og veru náði
þó vald þeirra ekki yfir nema
nokkurn hluta af Rússlandi. Ýmsir
hann tryði betur í þessu máli rit-
stjóra Vísis, eða Ágúst Flygenring,
Hallgrími Kristinssyni og Magnúsi
Kristjánssyni.
Þessi fullyrðing ritsljórans er
óðs manns æði; hún er ótvíræður
vottur um það, hversu hann er
ríkishlutar slitu sig lausa og í hinu
eiginlega Rússlandi var vald Bol-
schevicka aðallega í stórbæjum og
í þeim héruðum, sem lágu með
fram járnbrautum og skipgengum
fi|ótum. Allsstaðar komu upp verk-
manna- og hermannaráð, en sam-
bandið milli þeirra var veikt, og
oft störfuðu þau hvort i sínu lagi
og upp á eigin spýtur.
Mótspyrnan gegn Bolschevickum
var þó ekki eins sterk eins og bú-
ast hefði mátt við. Réði það mestu
að við afvopnun hersins höfðu
Bolschevickar náð miklum hlut
vopnanna á sitt vald. Þannig höfðu
þeir náð í ílestar stærri fallbyssur
og vélbyssur. Eystrasaltsílolinn var
þcim tryggur og einnig nokkrar
herdeildir, lettneskar herdeildir og
skrillinn í Moskva og Petrograd,
sem nú fékk vopn í hendur, varð
tryggasti vörður Bolschevicka.
Samtímis og Bolschevickar sömdu
frið við Þjóðverja og aðra fjand-
menn sína, geysaði ófriðurinn inn-
anlands. Þáð var eins og Bolsche-
vickar hefðu tekið sér að einkun-
öldungis óhæfur til þess að koma
nærri opinberum málum, því að
hún sýnir það berlega, að hann
svífist einskis, honum er öldungis
sama hvort hann segir satt eða
ósatt. Þegar það er sannað með
fyrstu handar heimildum, að hann
orðum: »Frið á vígstöðvunum en
stríð heima fyrir«.
Bolschevickar höfðu náð völd-
um með því að lofa þjóðinni friði,
og nú urðu þeir að efna það lof-
orð. Hófust brátt samningar milli
þeirra og Þjóðverja. Trotsky, sem
fór með utanríkismál Rússa, stóð
fyrir þeim samningum af þeirra
hálfu.
Hér skal ekki rakin saga friðar-
samninganna í Brest-Litovsk. En
svo fóru leikar að Rússar urðu að
ganga að afarkostum Þjóðverja, —
Rússland var bútað sundur í mörg
ríki og hið eiginlega Rússland. þar
sem Bolseheviekar réðu, varð al-
veg háð Þýzkalandi fjárhagslega.
Sendiherrasamband hófst aftur
milli þessara ríkja og Bolschevick-
ar sendu einn af sínum duglegustu
mönnum, Joffe, til Berlínar, með
miklu fylgdarliði.
Nú sáu Bolschsvickar að við svo
búið mátti ekki staðar nema. Með
því að semja sérfrið við Þjóðverja
og með því að upphefja allar rík-
isskuldir, höfðu þeir gert Banda-
menn að óvinum sfnum. Vissu þeir
hefir farið með ósannindi, hikar
hann ekki við að telja það ósatt,
þótt hann hafi ekkert í hönd-
unum.
í blaðinu í fyrra dag fullyrðir
hann t. d. enn, að »til skams
tima hafa kolin ekki koslað meira
hingað komin en útsöluverðið nú
er ákveðið«. Með öðrum orðum,
áð álagningin hafi verið 75 kr. á
smálest.
Börn eru flengd fyrir óþektar-
stífni. Flengingarlög gilda ekki á
fslandi. En slíkur margfaldur opin-
ber ósannindamaður ber úr býtum
fullkomið virðingarleysi og fyrir-
litning alþjóðar.
4. Fjórða röksemdin, siðasta
hálmstráið sem á að grípa til, er
að vitna í reksturskostnaðinn, sem
forstjórarnir telja 2°/o, 6 krónur á
hverfi smálest.
»Litlu verður Vöggur feginmc, og
er það hált fall, að detta ofan úr
ósannindunum um 100 kr. álagn-
ing á smálest og hengja hatt sinn
á 6 kr. reksturskostnað á smálest.
Það er 16 sinnum lægri upphæð.
Vísir tekur ekkert tillit til þess:
að þetta er að sjálfsögðu að eins
áætluð upphæð. sein gildir um all-
ar vörur, sem eins og alt er f
garðinn búið, mun engum sann-
sýnum manni virðast of há,
að t. d. áætlaði liðurinn um
vaxtatap á kolunum, 3%, getur
tæplega talist nógu hár, og tækist
það sem þar á vantaði af reksturs-
kostnaði, og
að á landsverzluninni hvílir t. d.
nokkur kostnaður við seðlakerfið,
allur kostnaður af erindrekunum í
Vesturheimi, auk alls annars, sem
liggur í augum uppi. Mun íslenzk
alþjóð sízt ætlast til þess að lands-
verzluninni sé svo stjórnað, að
ekki fáist fyrir rekstrinum.
Hálmstráið um reksturskostnað-
inn er jafn einskisvirði og hitt.
glögt, að þaðan áttu þeir engrar
miskunar að vænta. Var þvi ekki
um annað að gera, en að reyna að
koma á stað uppreisn í Vestur-
evrópu.
Frakkar og Englendingar leyfðu
ekki sendiinönnum Bolschevicka
landgöngu og vörðu þannig lönd
sín fyrir kenningum þeirra. Þá
sneru Bolschevicþ:ar sér fyrst að
nágrannalöndunutn. Eftir áeggjun
Trotskys og með styrlc frá Rúss-
landi hófu Bolschevickar í Finn-
landi, hina hræðilegu uppreisn, sem
öllum mun vera í fersku minni-
Sama stjórnleysið og grimdaræðið
og í Rússlandi einkendi hana, en
hún varð yfirunninn af borgarstétt-
inni með tilstyrk Þjóðverja. Síðan
hefir Finnlandi verið stjórnað með
hervaldi og hin versta kúgun átt
sér þar stað. Enn er hatrið og
fjandskapurinn frá byltingadögun-
um brennandi, og óvíst hvort
Finnland gelur staðist sem sjálf-
stætt ríki.
Bolschevickar sendu þegar sendi-
menn með of fjár til Norðurlanda
til þess að undirbúa þar byltingu.