Konan og nútíminn - 01.04.1936, Page 1

Apríl 1936
Konan
og llúlilllillll
Islenzkar konur EWr
f • v / |i Maifhildi
og trioarmalin. Mo«woSSon.
Oft hefir verið á það bent í ræðum og ritum um
Island og Islendinga, að sjerstaða þeirra meðal
þjóða Norðurálfunnar væri ekki sízt í því fólgin,
að þeir hefðu aldrei átt í ófriði við aðrar þjóðir.
Sennilega er heldur ekki hægt að benda á neitt,
sem meiri mun geri á sögu vorri og annara, en
einmitt þessi staðreynd. íslendingar hafa ekki
einu sinni orðið að gera nokkurri mannveru mein,
er þeir settust þar að, sem þeir búa nú, og verð-
ur það ekki sagt um neina aðra þjóð Norðurálf-
unnar. Islendingar hafa þegið land sitt, án þess
að fórna fyrir það mannslífum, sjálfra sinna eða
annara þjóða. Að þessu landi undanskildu hefir
Evrópa verið hræðilegur blóðvöllur þjóða, er börð-
ust um lönd, svo lengi sem sagnir ná aftur í forn-
eskjuna. Sagnirnar um ófriði þjóðanna eru í ýmsra
augum sama sem sagan um þjóðirnar. Finnst því
mörgum, sem sú þjóð sé í raun réttri sögulaus,
sem frá engum slíkum umbrotum hafi að greina.
En sérstaða íslendinga í þessum efnum veldur
því, að þeir hafa tiltölulega lítinn áhuga á þeim
málum, er lúta að friði eða ófriði milli þjóða. Vita-
skuld þykja það jafnan frjettir, er heyrist um
ófrið eða ófriðarhorfur, en í raun og veru er sjálft
fréttaefnið flestum mönnum heldur fjarlægt og
nærri því eins og óverulegt. Menn lesa um það,
að nokkur þúsund Abessiníumenn hafi verið brytj-
aðir niður, en í margra huga verða þær fréttir
líkari því sem verið sje að fara með kafla úr
fornaldarsögum Norðurlanda, að öðru leyti en því
sem það kann að hafa áhrif á afurðasölu þeirra.
Ef til vill finnst þeim, sem komnir voru til vits
og ára meðan ófriðurinn mikli stóð yfir, hér vera
rangt sagt frá um skoðanir sínar og tilfinningar
þær, sem þau ár vöktu í brjóstum þeirra. En þótt
öldur ófriðarins skyllu að sumu leyti hér að strönd
cg þess yrði á margan hátt vart sem var að gerast
úti í heimi, þá er þó vafalaust engu saman að jafna
um áhrif ófriðarins á íslendinga og allar aðrar
þjóðir Norðurálfunnar, hlutlausar og ófriðarþjóð-
ir. Vitnisburður um þessa staðreynd er það meðal
annars, að naumast hefir sjest stafur um það á
prenti á íslandi í mörg ár, að friðarmál heimsins
komi þessari þjóð við. Og allra síst hefir á því
bólað, að konur landsins teldu þau skifta nokkru
verulegu máli.
Nú er það einlæg skoðun vor, sem að þessu blaði
stöndum, að elcki skifti meiru að gera sér grein
fyrir öðrum málum, sem nú eru á döfinni, en þessu
máli. Þetta stafar af því, að framtíð lands vors og
eftirkomenda vorra er ekki einungis undir því
komin, hvort heimsstyrjöld brýzt út að nýju, held-
ur sennilega framtíð hins hvíta mannkyns. Með
EFNI :
Matthildur Matthíasson:
íslenzkar konur og friðarmálin.
Þórunn Kvaran:
íslenzkar konur og fasisminn.
Aðalbjörg Sigurðardóttir:
Fyrirheitna landið.
Margrét Jónsdóttir: Konur (kvæði).
Baráttan gegn stríði og fasisma.
Dýrleif Árnadóttir:
Þýzka konan í klóm fasismans.
Þóra Vigfúsdóttir: Rússneska konan.
Ingibjörg Benediktsdóttir:
Fjöreggið (æfintýri).
Hulda: Já, kom þú blessuð (kvæði).
Bríet Bjarnhéðinsdóttir:
Samvinna kvenna.