Vor - 15.01.1925, Blaðsíða 1
„Hór þarf hugar og máls,
skilja málstað sín sjálfs
og' að muna hvað skeð er
— sú þraut virðist létt,
bara sitja við borðið
og' segja eitt orð,
vera sammála að eins
um það, sem er rétt“
E. B.
I. ár.
Heykjiivík, Janúar 19‘Í5.
1. blað.
Y o r.
„Veit þá engi, að eyjdn hvíta
á sér enn vor, ef fólkið þorir
Guði að treysta, hlekki hrista,
lilýða réttu, góðs að bíða“.
J. H.
Listaskáldið okkar góða framsetur hér
viss skilyrði þess, að vors sé að vænta
með þessari þjóð, eftir fleiri alda afglapa-
og þrautavetur. — Með þeim sömu skil-
yrðum vill þetta rit einnig boða henni
komandi vor, sól og sumar.
Skáldið boðar hér ekki skilyrðislaust
vor, sem sjálfkrafa afleiðing hvers sem
vera skal. Heldur boðar það vor með vissu
skilyrði eða skilyrðum, þeim nfl., að þjóð-
in og hver einstaklingur hennar geri skyldu
sína, geri það eitt, sem rétt er og leiðir
yfirleitt til góðs. — Ekki endilega að hlýða
engu (er fínast þykir þó) og gera svo alt
sem menn langar til, og villimaðurinn
(dýrið) í þeim girnist og orkar, hversu
óheilbrigt og ranglátt sem það kann að
vera; heldur hitt, að menn hlýði réttu og
geri aðeins það, sem rétt er og sómasam-
legt. Skáldið eins og leggur áherslu á það,
að fólkið þ o r i Guði að treysta til alls
þess, sem er samkvæmt hans eilífu lögum,
þori að treysta Guði til þess, að hann
gjaldi einum og sérhverjum eftir hans
verkum, fyr eða síðar, og þess, að rétt-
lætislögmál ríki í viðburðanna rás, er leiði
hið góða til sigurs og alt til réttlátra af-
leiðinga á sínum tíma, þrátt fyrir stundar-
gengi hins illa. Þori einnig, meðal annars,
að treysta Guði til þess að losa hiekkina
(ef við aðeins þorum að hrista þá), — án
afsals frá okkar hálfu, — þegar hinn rétti
tími væri til þess kominn og við hefðum
tamið okkur nógu vel og lengi að gera
skyldu okkar á öllum sviðurn, og værum
or.ðnir færir um að njóta hins lengi þráða
frelsis og fullveldis alment með sóma,
sanngirni, jöfnuði og bræðralagi, þar sem
rétturinn í stað máttarins rœður. En það
er hið sama sem að hlýða réttu, góðs að
bíða, sama sem að gera skyldu sína og
bíða svo rólegur — Guði treystandi —
afleiðinganna.
Með þessum fyrirvara, eða þessum skil-
yrðum, eins og þaú eru framsett hér og
útlistuð, boða eg hiklaust litlu þjóðinni
minni, komandi indælt vor, sól og sumar
um ótal aldir, eða »þjóðvorið fagra, sem
frelsi vort skal, með fögnuði leiða yfir
vengi«, eíns og annað góðskáldið okkar
lætur sig svo fagurlega dreyma um. —
En án þessara skilyrða má reiða sig á,
að eyjan okkar hvíta á sér aldrei vors að
vænta, þrátt fyrir alt, sem hér er gert í
rétta átt, og alt mikillætis-apið og full-
veldistildrið, og alt og alt, sem hér er í
góðu skyni öfugt gert.
Hið litla rit, sem hér birtist — og á
að gilda sem io. blað »Fósturjarðarinnar«
—nefnist Vor, í von um að því megi
auðnast að benda á réttar leiðir til þess,
að undirbúa vor með hinni íslensku þjóð,
og að upplýsa og verma að einhverju
leyti hvers þess manns sál, er það að-
hyllist og ann yl og sól og er ekki þeg-
ar helfrosin af pólitískri eigingirni, of-
stæki og kæruleysi. Það á að koma út
svo oft sem unt er og efni leyfa. Hvert
einstakt blað þess kostar í lausasölu 25
aura. En sérstakt verð til áskrifenda og
útsölumanna og þeirra, er útvega því fasta