Freyja - 01.02.1898, Blaðsíða 1

Freyja - 01.02.1898, Blaðsíða 1
JÍVÆÐI —TIL— ÓLAFÍl' JÓHANNSDÓTTUR. —-——o---- Flutt á samkomu Isl. Safx. Kvf. í Selkirk 11. Des. 18.17. Á allt það, s(‘m er íslenzkt, oss minnir þessi mær; í inuna voruin verður hver endurminning kær. Vér hverja munum Lofn,ervér höfumáður kvsst og hvert það bliðu tillit,. sem oss er löngu misst. Vér munum fagra Island, það óðs og ástarland, þau unaðs-fogru kvöldin er báran lek við sand, það tiguarlega árbros, er s31 úr sœvi rann, það sólargeisln-log er á hverjum tindi brann. Vor fósíurlandsins fstar-þr.-í vaknar við þinn fund, o« virðist svo sem Isafold rétti’ oss sína mund, svo uppyugd frið og málsnjöll með gleðibros á brá, mcð brj Ltið fullt af kærieik og trú og sannleiks þrá. Mcð brj ístið full aftrú á að I»íði betri tíð, -j'i bara að vér vinnum því sigur heimtar stríð— með brj >stið fullt af von um að sanrtleik sigri’ ei neitt, að sannleikurinn rö'iæti’ og fögnuð geti veitt. Vér blessum komu þina með þýðum vinar óð og þi t vér tengjum nafn við vor bindindis Ijóð. Svo strengjum vér þau héitin að stunda vel þitt starf að str.'ða m »ti Paekusi, ennþá mikið þarf. Ó ber þú vora kveðju á kæra fóstur storð, og kcnn þeim þar að skilja vort duida saknaðs orð, frá lijarta voru’ í söng og í sögn og í brag, Bið sjálfa Rán að kveða’ oss sitt forna hamra lag. m ÓLAFÍA JÓHANNSDÓTTIR. Oss þykir tilhlíðilegt, að láta Freyju fœra lesöndum sínum ið fyrsta kvæði sem Vestr-íslendingar fluttu inum kærkomna gesti sínm, ungfrú Ólafíu Jóhannsdóttur, á samkomu, er henni var haldin af safn. kv. félaginu í Selk. Kvæðið er prýðisfallegt enda ætlum vér að það lýsi undr vel til- flnningum- eigi einungis skáldsins sjálfs, heldr og fjölmargra annara, sem notið liafa þeirrar ánægju að heyra hana og sjá. Margr víkingr heflr sigit frá inumsægirtu ströndum fróns, en vör ætlum að ungfrú Ó. J. sé in fyrsta kona, sem heflr lagt það- an leið sína til ins nýja heims, í þeim tilgangi að herja á inn mikla óvin mannkynsins, ’Backus;’ og það er gleðilegt, eigi einungis fyrir oss hér, sem liöfum hlustað á ræðr honnar> heldr og frónbúa heima að heyra hversu almennt hún heíir hriflð með sér hug og lijörtu tilheyrenda sinna hvervetna. Selk. búar minnast henn- ar með hlýjum hug og í nafni þeirra og annara, er vér höfum talað við af þeim, er heyrðu hana og sáu, færir Freyja henni kæra kveðju og óskir um heillaríka og langa framtíð. Ritst- —o— Hiu sannaanðlegð mannsins, er inni- lal: í dynðnm.hans; cn dauði hans fær- i • ólíkt yleði efni fyrir þá er eftir lifa. AnðinanL’a»inn spyr um dánar-eigur lians, hræsnarinn um kverju hann hafi trú að en hinn vitri um hugsjón hans og ' óðverk.

x

Freyja

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Freyja
https://timarit.is/publication/33

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.