Oddur - 01.01.1927, Blaðsíða 1

1. TBL.
1. ÁR
M Á
NAfiARBIT
Ræða
flutt
yfir Ó lafi gamla og S. Eldskörung
þriðjudaginn næstan eftir tunglfyllingu
í janúar 1927.
Mangi sem rær tneð öðrum vanganum og
Lárus nokkur, brutu samninginn. Ef menn
ganga í verkamannaskýlið þá eiga þeir að
taka á móti þessum mönnum til þess sko að
ekki vinna með þeim, það eru þeir sem eiga
að sýna skýrnina og láta þá ganga í félagið
til þess að við náum í kosninguna og fáum
réttinn. Flokkurinn verður þá stór, að við
getum strykað alla verkamenn á öllu land-
inu í öllum sýslum. Það er nefnilega það
sem íhaldararnir vilja fá fólk fyrir ekki neitt
kaup. Það er altaf sko meiri hlutinn í bæj-
arstjórninni. Eg ætla að séu 5 menn í bæjar'
stjórn og Ólafur sem er einn á móti minn1
hlutanum. Eg er alveg hissa að Alþýðublað
ið skuli vera á móti Tímanum. Þeir hafa
sama rétt smábændur og verkamenn, en það
er ekki, en Tíminn vill hafa alla bændur
jafna eins og kaupstaðamennirnir.
Rikisstjórnin getur skaffað mönnum vinnu
í sveit svo þeir þurfa ekki að taka vinnu
frá mönnum hér. Það væru miklu fleiri tæki-
færi hér ef þeir mega ekki falla í hor, held-
ur vera harðari og harðari áfram. Og það
má enginn verkstjóri taka utansveitamann í
vinnu því hann brýtur og verður tafarlaust
tekinn. Höldum fast í lögin. Bærinn má ekki
taka menn sem eiga beljur sem vinna á
sveitinni og eru ekki Dagsbrúnarmenn. Sam-
bandsstjórnin verður að lækka húsaleiguna
með sama á undan íhöldunum og verður að
gefa öllum blöðum yfirlýsingu um að hún
banni ekki að taka hér vinnu.
Oddur Sigurgeirsson,
Bergþórugötu 18.
Frá Jóni snúðaskelfi.
Maðr hét Jón ok var nefndr snúðaskelfir.
Hann var vestfirzkr at ætt, höfðingi mikill,
en engi var hann bardagamaðr. Hann hafði
farit utan ok dvalizt með Þorvaldi enum
helga. Sá var nefndr Stáning, sem þýðir
»hinn smurði«. Réði hann ríkjum í Dan-
mörku ok fylgdu hánum margir helgir menn
ok boðuðu trú hans. Jón var primsigndr ok
sendr upp til Islands aptr. Skyldi hann flytja
mönnum boð Þorvaldr ok þar með, at hann
vildi þeirra hollustu hafa, en í móti skyldi
koma goll eð skýra. Tóku menn illa boð-
skap hans. Söng hann helgar tíðr með þeim,
er trú höfðu tekna. Er þar helzt getit Kaupa-
Héðins þess, er seldi oleum, Sigurjóns garðs-
kappa, Haralz ens svefnspaka ok Jóhönnu
Egilsdóttur, Skallagrímssonar, Kveldúlfsson-
ar, þeirrar, er gaf Agli sölvar til átu. Fylgdi
Jóni óvættr sú, er Björn nefnist. Var hún í
mannslíki, en gó sem hundr ef á var leitat.
Var hón öllum hvimleið, þeim er ekki höfðu
játað trú Þorvaldar ens danska.
Svá er mælt, að Þorvaldi hafi þótt jón
reka illa erindi sín við íslenzka menn. Safn-
aði hann liði og stefndi til íslands. Var hán-
um allstaðar vel tekit. Var hann djarfr ok
snjallr í máli og hugþekkr var hann öllum
frændum sínum ok kunn mönnum, kappsamr
LANOSBÓKASAFN
JV5 Ld 1.958