Birtingur - 01.12.1953, Blaðsíða 1

Birtingur - 01.12.1953, Blaðsíða 1
BIRTINCrUR 1. ÁRGANGUR DESEMBER fí)£r3 1. TÖLUBLAÐ Á BAK VIÐ TJÖLDIN: „Leiklístin er sjálft fjörefní lifsins“ Rabbað víð ung hjón sem bceðí eru leíkarar Þegar leikhúsgestir sitja í sæti sínu og horfa á áhrifaríkan harmleik eða sprenghlægilega kómedíu, eiga veggirnir í salnum það til að bregða sér í aðrar álfur og þakið til himna, hörðustu trébekkir verða mjúkir sem lambs- lunga, áhorfandinn sogast inn í nýjan heim og lifir þar í innilegri vináttu eða heiftúðugum fjandskap við aðra íbúa hans. En allt í einu er tjaldið fallið, og Jón Jónsson situr aftur innan fjögurra veggja með sáran bossa, en lítill þanki er kominn á kreik: hvernig er þetta hægt? Hvað hefur gerzt á bak við tjöldin, áður en þessi undraheimur varð til á sviðinu ? Birting langaði til að lyfta upp örlitlu horni af fortjaldi musterisins og leyfa lesendum sín- um að skyggnast lítillega um. Eg brá mér því í heimsókn til tveggja ungra leikara, sem hafa leikið elskendur reykvíkingum til gamans á sviðinu i Iðnó í haust. en elskast þess á milli í friði oe fyllstu alvöru í tveggja herbergja íhúð uppi í íílíðum: hjónin Margrét Ólafsdóttir og Steindór Hjörleifsson. Ég kom fyrst nokkrum sinnum að luktum dyrum, en loksins sá ég ljós í glugga klukkan að ganga tíu að kvöldi og beið þá ekki boðanna Indriði G. Þorsteinsson: Pað íenna súaitii Það renna svartir lækir niður strætið og það renna svartir lækir úr hári mínu og það renna svartir lækir niður bringu mína. Seldu mér einn bjór, kona. Að þú vatnsdaufi, illa þefjandi, uppbelgj- andi, froðufúli og ódrekkandi Egill Skalla- grímsson skulir vera huggun mín á þessum dapra morgni. Þú þarna blástakkur, veiztu hvað hefur gerzt í myrkrinu og í nóttinni á meðan þú svafst og lást með höfuðið fyrir utan koddann og glamp- inn af götuljósinu barst inn -í herbergið og varpaði rauðri birtu á brillantínið og hárið og á nefbroddinn á þér? Því vaktir þú ekki, blástakkur? Þessir brúnu kívískór hafa flúið og gulu sokkarnir og þröngu svörtu buxurnar og jakk- inn, sem gerir þig eins og tennisspaða um herð- arnar hafa flúið með þér útí umkomulausa og svefnhlýja nótt geldingsins, eins og innyflin og handleggirnir og lærin og gullfyllingin í augn- að hringja bjöllunni. Frú Margrét kom til dyra og tók mér tveim höndum, enda grunlaus um erindi mitt. Dóttir hennar, Ragnheiður Kristín, falleg hnáta á öðru ári, kom líka til móts við gestinn og fagnaði honum á sína vísu með því að kalla hann afa. Ég varð miðlungi hrifinn (bragð er að ...), en frú Margrét sætti mig fljótlega við ávarpið: — Henni lízt svona vel á þig — hún er ekki eins hænd að neinum og afa sínum. Þá tók ég aftur gleði mína. Steindór var ókominn heim. Ég spurði hve- nær ég gæti fengið að ræða við þau bæði sam- tímis. -— Það er ekki oft þessa dagana, svaraði Margrét — Steindór fer með hlutverk í jóla- leikriti Leikfélagsins og er á æfingu öll kvöld frá kl. 8—12 nema á helgum. Við hittumst ekki örugglega nema frá kl. að ganga eitt á næ r til 9 að morgni. — Það var verri sagan, sagði ég — en þá ræði ég við þig eina. — Hvað er á seyði? — Ég er orðin dauð- skelkuð. — Það kemur á daginn seinna. Þú ert Vest- tönninni. Þú ert nógu brattur nú að bretta grönum yfir deginum. Seldu mér annan bjór, kona. Veiztu að þetta bláa langborð með aluminí- umröndinni er eins og ferjudallur á mórauðu fljóti borgarinnar, þangað sem öll skólpræsi liggja. Og hvítklæddu stúlkurnar á bak við það eru eins og hermenn í krossferð eða deild úr Ku Klux Klan, er ætla að fara að tjarga kaffi- pottinn og fiðra hann og hengja hann upp í tré og kveikja í honum. Framh. á 4. síðu Steindór Hjörleijsson og Margrét Olafsdóttir mannaeyingur, Margrét. Varstu farin að hugsa um leiklist, meðan þú varst heima í Eyjum? — Já, og meira en það. Ég byrjaði að leika í barnaskóla og hafði strax ákaflega gaman að því. Þegar ég var 12 ára, kom Lárus Pálsson til Eyja og las upp úr Gullna hliðinu. Ég hlustaði og horfði á hann eins og bergnumin, og þá vissi ég, að ég vildi ekkert fremur verða en leikkona. Auðvitað var þetta ekki annað en fjarlægur draumur, en þá hef ég sennilega „fengið í mig bakteríuna“, eins og það er stundum kallað. Svo fór ég í gagnfræðaskólann oglék þar stund- um í skólaleikjum, síðar í revýum með full- orðna fólkinu í bænum. — En hvenær fórstu að læra að leika ? — Ég kom hingað suður haustið 1949 og vann fyrri hluta dagsins þann vetur, en stund- aði nám í leikskóla Lárusar Pálssonar eftir há- degi. Næsta vetur var ég í leikskóla Þjóðleik- hússins og lauk þaðan prófi vorið 1951 ásamt Gerði Iíjörleiísdóttur og Valdimar Lárussyni. Má ég ekki bjóða þér kaffi? — Víst þykir mér sopinn góður. — Heiða vera hjá afa, meðan mamma hita kaffi. Heiða kleif upp á kné mér og benti á bláa kúlu hjá vinstra auganu: Dauji dlá Heiðu. Dauji. Dauji dlá. — Hún er að segja þér, að Dauji hafi slegið sig, kallaði Margrét framan úr eldhúsinu — það er þriggja ára vinur hennar. Þau slást stundum sér til heilsubótar. Ég leit í blá barnsaugun; af þeim varð ekkert ráðið hvort þau ættu einhvern tíma eftir að horfa yfir þéttsetinn sal ofan frá sviðinu, en margt hefur ótrúlegra skeð. —- Hefur hún komið í leikhús? spurði ég, þegar Margrét kom inn með kaffið. — Já og nei, hún var á sviði Þjóðleikhúss- ins, þegar „Sem yður þóknast“ var leikið, svar- aði Margrét kímileit. — Nújá — sem ósýnilegur leikari? — Já, eins konar Harvey! — Segðu mér, hvernig þér gengur að sinna hvoru tveggja, leiklistinni og húsmóðurstörfun- um. — Það gengur býsna báglega, síðan sú litla fæddist — og þegar Steindór er að leika líka, er það næstum frágangssök. T. d. í haust, með- an við vorum að æfa Undir heillastjörnu, vor- um við bæði bundin á æfingum á hverju kvöldi frá 8—12 hátt á annan mánuð og urðum þá að fá okkur barnfóstru, en það gengur erfiðlega. — Þið lendið kannski ekki í hátekjuskatti, ungu leikararnir? Framh. á 5. síðu

x

Birtingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Birtingur
https://timarit.is/publication/822

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.