Morgunblaðið - 02.10.1914, Blaðsíða 4

I5?2
MORGUNBLAÐIÐ
Sparar vinhu!
9
M
tsr
gg
as
<T>
^<5
<T> >— • cd
00 Or CD N r-t Þi
G O
3Q

6*
»-t' 0-
t*r vj-

e T3 00 c-t
3 r-t
0 Z*
C
3 TT
<
3- O
r-t

00
ts-
“O
u-
3
Hjálpræðisherinn
■
íaura Finsen
kennir söng.
Tíiííisí venjuíega hí. 3-5 síðcf.
í Tjarnargöfu Í1.
Heimilisfang mitt hefi eg flutt frá Sandi í Snæfellsnessýslu til
Þingeyrar í Dýrafirði, og eru því allir, sem einhver skifti kunna að eiga
við mig, beðnir að stnia sér til mín þar. Blöð og tímarit ern átgefendur
frá þessum degi einntg beðnir að senda mér á hinn síðarnefnda stað.
Óútkjáð málefni viðvíkjandi verzluninnt á Sandi, afgerast við
firmann »Bræðurnir Proppéc sama staðar.
p. t. Sandijjh. október 1914.
Munið eftir
uppskeiuhátíðinni,
sem stendur yfir frá 1—3. október.
Sjá getuauglýsingarnar.
Bökband.
Eg undirritaður tek að mér að
binda inn gamlar og nýjar bækur.
VandaB verk, fljótt afgreitt og
Ódýrt. Reynið og þér munuð sann-
færast.
Guðmundur Höskuldsson, Frakkast. 24.
(Vinnustofa Njálsgötu 33 B).
iarðarför Leifs Jóhannssonar fer fram
á morgun. Athöfnin byrjar kl ll’/j f Berg-
staðastr. 2.
Tvo duglega
haustmenn vantar
Björn Ólafsson
i Mýrarhúsum.
£.<TÆ<3.
Bókasafn félagsins (Thorvaldsens-
stræti 2), er ná opnað til átlána og
afnota þessa daga vikunnar: sunnud.
kl. iJ/a—3 og mánud., miðvd. og
föstud. kl. 6—8^/g síðd.
(Bíafur <3*roppé.
Vindla
og aðrar tóbakstegundir verður bezt
að kaupa í verzlun
Ásgr. Eyþórss.
Austurstræti 18.
Shóíaáfjöfd
eru
ódýrust og bezt
í
Bóhaverzíun ísafoldar.
Kaupið Morgunblaðið.
VÁTriYGGINGA^
Vátryggið hjá:
Magdeborgar brunabótafélagi
Den Kjöbenhavnske Söassurance
Forening limit
Aðalumboðsmenn:
O. Johnson & Kaaber.
Carl Finsen Austurstr. i, (uppi).
Brunatryggingar.
Heima 6 x/4—y1/,. Talsími 331.
EST ELDURI -VHI
Vátryggið í »General« fyrir eldsvoða.
Lækkuð iðgjöld. Umboðsm.
SIG. THORODDSEN
Frikirkjuv. 3. Talslmi 227. Heima 3—5
Umboðsm. í Hafnarf. óskast.
Eldsvoðaábyrgð,
hvergi ódýrari en hjá
„Nye danske
BrandíorsikriDgsselskab“.
Aðalumboðsmaður er:
Sighv. Bjarnason, bankastj.
Det kgl. octr. Brandassurance Co.
Kaupmannahöfn
vátryggir: hús, husgögn, alls-
konar vöruforða o. s. frv. gegn
eldsvoða fyrir lægsta iðgjald.
Skrifst. opin kl. 12—1 og 4—5
i Austurstr. 1 (Báð L. Nielsen).
Pr. H. J. Bryde,
N. B. Nielsen.
Anglýsið í Morgnnblaðinu.
Suörænt blóð.
47 Saga eáir
H. S. Merriman.
Framh.
— Þeir munu auðvitað gera árás
á okkur hér, mælti herforinginn og
fékk sér í staupinu. En márvegg-
irnir eru sterkir. Eg get ekki treyst
setuliðinu í Toledon og þess vegna
hefi eg sent boð eftir riddaraliði frá
Madrid. Ekkert jafnast á við ridd-
aralið þegar þarf að bæla niður götu-
uppþot. Og við getum varist til
morguns.------—
Það var barið að dyrum og Con-
cepcion Vara kom inn.
— Fyrirgefið mér ónæðið mælti
hann og laut þeim kurteislega. Jálía
Barenna er hér og langar hana til
þess að fá að tala við ykkur.
Herforinginn reis á fætur.
— Hvernig hefir hán komist
hingað inn ? spurði hann og var
byrstur.
— Hán komst itm um litlu dyrn-
ar, sem liggja fram að Calle de la
Ciudad. Dyravörðurinn er argasti
asni. Jungfráin fékk hann til þess
að hleypa sér inn. Vald konunnar
er mikið, hætti hann við og ypti
öxlum.
— Og þessi — þessi Larralde!
Concepcion glotti.
— O-o, herra Larralde hefir sig
aldrei í frammi, yðar hágöfgi. Það
er þess vegna sennilegast að hann
sé alls ekki í Toledo i nótt.
—• Hver er ungfrá Barenna?
— Hán stendnr niðar i garðin-
um og reynir að fá hermennina til
þess að hleypa sér inn.
— Farið þér niður og sækið
hana, vinur. Og svo er það víst
bezt að þér leysið dyravörðinn af
hólmi.
Concepcion hneigði sig og fór.
Litlu síðar kom hann aftur og
var Jálía Barenna i för með honum.
Hán var föl og andlit hennar bar
vott nm hræðslu.
— Hvar er drotningin? spurði
hán og leit af einum til annars.
Hán hafði víst ekki báist við því
að hitta þarna alla óvini sína saman
komna.
— Hennar hátign er óhult, kæra 1
Jálía. Hán er á leiðinni frá Aran-
juez til Madrid, mælti herforinginn.
— En fólkið heldur að hán sé
hér, Lítið át um gluggana. Torgið
er kvikt af fólki.
— Eg veit það Jálía mín góð.
— Það á að myrða drotninguna.
— Við höfum heyrt það, svaraði
herforinginn vingjarnlega. En þarna
er drotning okkar ná sem stendur,
bætti hann við og benti á Estellu,
Jália horfði á þau til skiftis. Hán
hafði fullkomið vald yfir sjálfri sér
og ástin gaf benni þrótt.
— En segið þeim þá — eða lát-
ið mig segja þeim það. Eg skal
fara át til þeirra. Eg er ekki hrædd
— Enginn maður fær leyfi til
þess að fara burtn ár þessu her-
bergi, mælti herforinginn. Og fyrst
þá ert ná kominn hingað inn, Jálía
lita, þá verðurðu að sætta þig við
það að dvelja hér.
— En Estella má ekki stofna sér
i þessa hættu, hrópaði Jálfa. Eg
skal gera það f hennar stað.
Hán gekk til Estellu. Þær voru
ná báðar læstar inni í þessari nöll
og óbilgjarnir menn sóttu eftir lifi
þeirra.
— Og þér — — og herra Con-
yngharo, megið ekki stofna yður i
þennan voðalega háska, mælti Jálía.
— Það er til þess að drotningin
launar okkur fé, mælti herforinginn
og benti á gullnu einkennin sín.
Hann stóð á fætur og gekk fram
á svalirnar.
— Sjáið, mælti hann, göturnar
eru kvikar af fólki.
Conyngham gekk át á svalirnar
og stóð við nlið herforingjans.
Niðri á Plaza de la Azuntamiento
var ótölulegur grái af fólki og stöð-
ugt fjölgaði. Enginn talaði hátt en
hljóðskraf barst um alla fylkinguna
eins og láufþytur á haustin.
Mörg hundruð augu störðu ná á
mennina tvo, sem stóðu á svölun-
um.
— En að þetta skuli vera Spán-
verjar, kæri Conyngham, mælti her-
foringinn. Mörg hundruð á móti
einum kvenmanni I Eg skammast
mín fyrir að þeir skuli vera landar
mínir.