3. Árgangur 1910, 11.-12. Tölublað, Síða 46

Fyrir 15 árum var eg aumlega stadd- ur; algjörlega þrotinn að heilsu og kröft- um og synilega dauðinu fyrir dyrum, börnin smá og konan þreytt og sorg- mædd og

84. árgangur 1910, Megintexti, Síða 204

Einsamall bjó hann að sorg sinni og talaði ekki um hana við neinn. Enginn spurði hann neins, enginn treysti sér til að reyna að hugga hann.

3. Árgangur 1910, 7.-8. Tölublað, Síða 27

Ekkjan sagði ekki mikið; sorg og angist nöguðu hjarta hennar, en hún gekk þó að síðustu að þessu boði, því hún sá engar útgöngudyr.

3. Árgangur 1910, 17.-18. Tölublað, Síða 69

í öðru lagi var haun hentii sorg eins og svo mörgum öSrum.

84. árgangur 1910, Megintexti, Síða 354

Gleði, sem löngu er liðin, lifnar í sálu minni, sorg, sem var gleymd og grafin, grætur í annað sinni.

4. Árgangur 1910, 8. Tölublað, Síða 201

Allir vöknuðu aftur í dögun. Bauð þá Don Agústin Englendinginn velkominn, og bauð honum til morgunverðar með sér.

5. árgangur 1910-1911, 5. tölublað, Síða 77

sínum gáfu þeir nú lausan tauminn, er langa tamningu höfðu fengið til að elta villidýr uppi ; þeim var nú hleypt út með hjörtu sollin grimdarbræði. ,,Frá dögun

6. árgangur 1910, 9. tölublað, Síða 66

Hví er þjer sorg svo mikil í bragði?« sagði hann. Þá svaraði hrúðurin: »Af því jeg á unnusta, sem jeg hefi svarið aldrei nokkru sinni að bregðast«.

4. Árgangur 1910, 10. Tölublað, Síða 261

þreifst illa; lentu þeir þar í vistaskorti, svo að Hojeda réð al að halda til Haiti og afla sér vista, en setti Prsnsiskó Pízarró, járnhart hörkutól, fyrir ný

3. Árg., 5. nummar, Síða 33

slolck tú sorg við gleði! Iva halt tú osum frá! sælu tína lat os sjá, sum á andan treysta! kenna dygt, at utan teg tómt er alt á heimsins veg!