28. árgangur 1913/1914, 2. tölublað, Blaðsíða 38

Sorgin er aðeins byrjunar-stig, en þá tekr við annað liærra stig—fullkomnunar-stigið, þarsem sorg- in hefir ummyndazt og orðið að fögnuði.

28. árgangur 1913/1914, 2. tölublað, Blaðsíða 37

Fyrst er heitið fögnuði, sem er ummynduð sorg.

28. árgangur 1913/1914, 7. tölublað, Blaðsíða 214

Mitt hjarta’ er þreytt af sorg og sárum kviða, mér sýnist einatt fokið öll í skjðl; en ef þú vilt, eg þögul þó skal biða, mig þin æ vermir blessuð kærieikssór

27. árgangur 1912/1913, 12. tölublað, Blaðsíða 363

Slík fasta kemr ávallt einsog af sjálfu sér, þá er mannssálin er gagntekin af sárri sorg.

28. árgangur 1913/1914, 10. tölublað, Blaðsíða 310

‘í hverri sorg og þraut og reynslu-tíð’, að lijálpin kemr þér ofan-að, ef þú lítr bœnaraugum þangað og leyfir sólargeislum drott- ins að falla í lijarta þitt;

27. árgangur 1912/1913, 12. tölublað, Blaðsíða 365

Átakanlega eru þessi orð þrungin af sorg, en jafnframt einhver hin guðdómlegustu, sem nokkurn tíma hafa verið töluð hér á jörðu; því þau sýna oss hjarta guðs,

27. árgangur 1912/1913, 12. tölublað, Blaðsíða 366

livílíkt fár á þinni braut, ef þú blindr vilt ei varpa von og sorg í drottins skaut.‘ ‘ Af öllum tímabilum kirkjuársins er föstutíðin einna bezt til þess fallin

28. árgangur 1913/1914, 2. tölublað, Blaðsíða 40

vér vissulega allt, sem oss samkvæmt eðli voru ríðr verulega á, allt, sem vér í sannleika við þurfum, meðal annars til varnar gegn freistingum eða huggunar í sorg

28. árgangur 1913/1914, 2. tölublað, Blaðsíða 41

Líti menn til Krists, þá gjörir það meira en vega upp á móti gjörvallri sorg jarðarinnar og eyða henni.

28. árgangur 1913/1914, 8. tölublað, Blaðsíða 229

Þar kennir vitanlega öf- ugrar ættjarðar-ástar, sem þegar liefir af sér getið sorg-