Heimskringla - 16. desember 1931
46. árg. 1931-1932, 12. tölublað (fyrri hluti), Blaðsíða 6
Sorg mín og tár voru eldur og brennisteinn, sem kveiktu bálið — svo brann þú til ösku, Róm, og beygðu þig, skríll, undir söngvarans vilja og dóm.
Heimskringla - 07. janúar 1931
45. árg. 1930-1931, 15. tölublað, Blaðsíða 6
andlitið hennar, þar sem tím- inn> _ hinn dásamlegi leturgrafarai — hafði markað línur liðinnar æfi, sem að vísu hafði verið skömm, en þó full af reynslu og sorg
Heimskringla - 03. júní 1931
45. árg. 1930-1931, 36. tölublað, Blaðsíða 1
Hann j angnrs þerra tánð, hafði kallað bæ sinn á tslandi IvefJa fógrum vonum Settist sorg að Hvammi á sjálfan páskadaginn; skygði ský á sólu, skuggsýnt varð
Heimskringla - 29. júlí 1931
45. árg. 1930-1931, 44. tölublað, Blaðsíða 4
Borgford í Calgary fyrir þeirri sorg að missa son sinn, Þorstein Ingi- berg Borgford.
Heimskringla - 12. ágúst 1931
45. árg. 1930-1931, 46. tölublað, Blaðsíða 2
Og þó eg væri aðeins barn að aldri þá geymi eg samt margar end- urminnnigar frá landnámsárun um, sumar hlýjar, sumar sorg- legar.
Heimskringla - 30. september 1931
46. árg. 1931-1932, 1. tölublað, Blaðsíða 7
Þið hafið reynt mótvindi og mótlæti, sorg og söknuð; og þó eruð þið láns- manneskjur; aldrei gefist aipp andlega. en haldið ykkar sál- arþreki fram á þenna
Heimskringla - 16. september 1931
45. árg. 1930-1931, 51. tölublað, Blaðsíða 8
Skaðinn af honum var virt- ur á 50,000 dollara, og með þessari fregn birtist í ýmsum blöðum að allar þe&sar bygg- ingar yrðu reistar á ný.
Heimskringla - 13. maí 1931
45. árg. 1930-1931, 33. tölublað, Blaðsíða 7
Hún sýndi hina ljúfustu, saklausu unglings- stúlku, sem nokkru sinni hefir stigið sínum léttu fótum á veg freistinganna, og var alger bæði í gleði og sorg.
Heimskringla - 16. desember 1931
46. árg. 1931-1932, 12. tölublað (síðari hluti), Blaðsíða 15
Ekki vissi eg á þessum ný- ársdagsmorgni, að eg væri far- inn á harðann og langan, margra ára mótlætisskóla.
Heimskringla - 14. október 1931
46. árg. 1931-1932, 3. tölublað, Blaðsíða 3
Oft er það þegar maður er fjærri æskustöðvunum, þar sem maður hefir hlaupið á barns- skónum sínum, í gleði og sorg, að minningarnar gleiymast, sem þó eru þær