62. árgangur 1981, 1.-12. tölublað, Blaðsíða 2

Oft varð gleðin blandin sorg, er ég heyrði sagt frá miklum þjáningum og líka sögur af sumum, er sleppt höfðu trú sinni vegna ofreynslu hennar.

62. árgangur 1981, 1.-12. tölublað, Blaðsíða 3

I sorg sinni og vandræðum hlaut kona hans huggun og styrk af þessum orðum: „Ég er Guð Abrahams, ísaks og Jakobs.“ Leiddu þessi orð hana, svo að hún gerði sér

62. árgangur 1981, 1.-12. tölublað, Blaðsíða 4

Poyesti segir frá því, að í borginni Kazan hafí ný- lega eitthvað gerst, er vakti mikla athygli.

62. árgangur 1981, 1.-12. tölublað, Blaðsíða 30

Afleiðing þessarar þrjósku er sú, að nú á dögum er komin upp ný kynslóð Gyðinga. Hún hugsar á hebresku og talar hebresku.

62. árgangur 1981, 1.-12. tölublað, Blaðsíða 34

Það er reynsla trúaðs fólks í mörgum löndum, að slík mót eru jafnan sterkur þáttur í því: að efla starfíð og samfélag trúaðra, því að þar skapast ný kynni og þar

62. árgangur 1981, 1.-12. tölublað, Blaðsíða 50

I huganum er hann enn á ný við banasæng móður sinnar. - O, hvað hún elskaði þennan sálm!

62. árgangur 1981, 1.-12. tölublað, Blaðsíða 52

Með henni kom ný lífsvon. Hún gaf okkur fæðu, hjúkraði okkur og annaðist á allan hátt. Guð blessi hana að eilífu!

62. árgangur 1981, 1.-12. tölublað, Blaðsíða 53

Þó verður hún léttbær, þegar vér eigum vissu fyrir því, að vér förum þangað síðar, sem þraut eða sorg finnst ekki, og allt, sem þjáir oss, er þá horfíð fyrir

28. og 29. Bók 1981, 28.-29. nummar, Blaðsíða 31

Onga sigur tú nunnu frá, so væl ber tú tína sorg. 12. Far tú frúgvin Margreta aftur á klosturstein. Onga sigur tú nunnu frá, so væl ber tú tín mein. 13.

28. og 29. Bók 1981, 28.-29. nummar, Blaðsíða 32

32 Mangt er sagt um Magnus konga Brenna frúnna Margretu og elva henni sorg. 22. Ólavur var á skógvini burtur, blant so mangan mann.