5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 86

Kona hans, sem enn var á æskuskeiði og hin fríð- asta, þó ekki væri trútt um, að sorg og mæða hefði

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 89

_ “Leyndarmál þitt er mikil sorg, og hana vil eg Vlta, svo eg geti reynt að mýkja hana». “Mýkja hana! f>að er ómögulegt».

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 105

Enn hrakspár þeirra hafa svo fjarri farið, að þessir stjórnarhættir liafa einmitt styrkt samband ný- lendnanna við England.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 106

það er ekki allra að kunna að fara með ný- lenduþjóðir. Jón Boli kann það öllum betr, og er það kost- um hans og ókostum að þakka og kenna.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 127

í*®r ganga þetta sex eða sjö tírna aftr og fram 11111 stéttirnar. þegar komið er í dögun, velta þær ormagna af þreytu í göturennurnar.— Á síðustu ár- um er farið

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 142

Ný- lendumenn kusu þegar menn í nefndir til að ná glæpamanninum og færa hann dómaranum#.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 147

Aðr bjuggu þeir á víð og dreif um höfuðborgina; 1111 hafa þeir safnazt saman og eru eins og í ný- lendu út af fyrir sig, dálítið sérstakt þjóðfélag.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 186

Játvarður var nú í raun og veru alveg frá sjer af sorg, og langvinnt þunglyndi altók huga hans.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 187

Hann veslaðist upp f sorg og eymdarskap, og dó að fám árum liðnum ; ljet hann þá eptir sig hin yngri börn sfn

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 202

202 Carl Andersen: því eigi lengi að bregða mjer í fötin, þegar jeg vaknaði einn morgun í dögun, og varð þess áskynja af sjávarniðinum rjett við eyrað á mjer