5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 127

í*®r ganga þetta sex eða sjö tírna aftr og fram 11111 stéttirnar. þegar komið er í dögun, velta þær ormagna af þreytu í göturennurnar.— Á síðustu ár- um er farið

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 202

202 Carl Andersen: því eigi lengi að bregða mjer í fötin, þegar jeg vaknaði einn morgun í dögun, og varð þess áskynja af sjávarniðinum rjett við eyrað á mjer

1. árgangur 1886-1887, 10. tölublað, Blaðsíða 40

langan tima fyrir okkur að moka ofan í gröfina; gátum við að lokum gengið svo frá öllu, og studdi regnið talsvert að pvi, að ekki var auðið að sjá par nein ný

1. árg. 1886-1887, 46. tölublað, Blaðsíða 3

Þeir voru vitni að sorg hennar, þegar hún kom inn, en drógu sig í hlje þangaS til nú.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 86

Kona hans, sem enn var á æskuskeiði og hin fríð- asta, þó ekki væri trútt um, að sorg og mæða hefði

5. Bindi 1887, 2. Hefti, Blaðsíða 364

Eg hefi aldrei sjeð eins mikla sorg og eins mikl- ar raunir skína i'ir nokkurs manns augurn, og þó var nærri því eins og hræðileg angist bæri allt annað ofurliða

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 89

_ “Leyndarmál þitt er mikil sorg, og hana vil eg Vlta, svo eg geti reynt að mýkja hana». “Mýkja hana! f>að er ómögulegt».

2. Árgangur 1887, 2. Tölublað, Blaðsíða 37

* * * Sumar skepnur hafa vafalaust miklu meira vit, hugsun, velvild eða kærleika, tilfinningu, áhyggjur, eptirþrá og sorg, en allflestir gjöra sjer nokkra

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 186

Játvarður var nú í raun og veru alveg frá sjer af sorg, og langvinnt þunglyndi altók huga hans.

5. Bindi 1887, 1. Hefti, Blaðsíða 187

Hann veslaðist upp f sorg og eymdarskap, og dó að fám árum liðnum ; ljet hann þá eptir sig hin yngri börn sfn