3. árgangur 1898-1899, 9. tölublað, Blaðsíða 410

Hanu gckk til hennar og tók hnna í faug sér, þrýsti henni að hjarta sér, kysti fagra andlitið henn- ar og gleymdi alveg Adam Eamsay í sorg sinui yfir heuni.

5. árgangur 1899, 2. tölublað, Blaðsíða 148

Og eins er lítill tregi og engin sorg á ferðum, þó ekkja falli í valinn með sjötíu ár á herðum. G. Fr.

3. árgangur 1898-1899, 9. tölublað, Blaðsíða 425

Þú evkur að eins á sorg mína og sjálfrar þinnar— það er alt búið milli okkar. Ég giftist—guð hjálpi mér !

3. árgangur 1898-1899, 9. tölublað, Blaðsíða 426

Ég kenni í brjósti um þig‘, mœlti hann, ég vil ekki útraála fyrir þér sorg mína, hún ev enda meiri en þín. Ég sarahryggist þér.

25. árgangur 1899, 1. tölublað, Blaðsíða 58

Sorg og áhyggjur er oft fljótar að ná oss, af því vér göngum helming vegarins á móti þeim.

4. Árgangur 1899, 11. Tölublað, Blaðsíða 161

Hvað segir liel moð sorg og hjúp, þá sé óg, guð, þitt kærleiksdjúp! IJristniboð meðal fjijðinga.

4. árgangur 1899, 1. tölublað, Blaðsíða 36

Það er sannarlega víst að marg- ar góðar og trúar konur eru í fjelagi þessu, sem unna málefni þessu af hjarta, en hitt er lika sorg- lega vist, að fjöldi íslenzkra

4. árgangur 1899-1900, 1. tölublað, Blaðsíða 40

Ég hef séð svo rnikið af sorg- um og þjáningum. Hanu dró haua til sín með hægð og kysti hana. ’Konan mín—hjartað mitt! ‘ sagði hanu.

2. Árgangur 1898/1899, 4. Tölublað, Blaðsíða 57

En um leið og oss svíður í lijarta af sorg yfirsárum Jjoim, sein vér með syndum vorum særðum lausnarann, fyllist sál vor óumræðilegum fö^nuði yfir frelsi sínu.

1. árgangur 1899, 6. tölublað, Blaðsíða 96

96 hefir tekiÖ þeirri kennirigu, þá nrá svo heita að dauðinn sé útlægur gerr, því að þá mun ekki framar fylgja honum ótti, sorg eða þjáning; þá mun hann sækja