20. árgangur 1899, Megintexti, Blaðsíða 190

Hann fingurgull sér dró af hönd, Kvað meyjan að því skyldi leika; Sú gjöf átti síðar að færa sorg Og tár yfir vanga bleika.

5. árgangur 1899, 12. tölublað, Blaðsíða 93

Tannapína, sorg nó sút sóst þar ei, né mæði.

6. Aarg. 1899, 6. nummar, Blaðsíða 2

Mon ikke Fuglens Sorg er mange Gange større end Dyrplagerens Glæde?

4. árg. 1899, 43. tölublað, Blaðsíða 170

Einkunnarorðin eru aðeins fjórar línurnar seinustu, en við sjáum hve innilega hann finnur sorg vinar síns.

2. árgangur 1899-1900, 2.-3. tölublað, Blaðsíða 16

ekki, Hún yfirgaf mig af fijálsum viljr, þér géðjast að móður minni, og liún verður þér góð; mundu kl. 7.‘ ,Ég skal rnuna,1 sagði Liorel sem hryggðist af sorg

2. Árgangur 1898/1899, 4. Tölublað, Blaðsíða 70

Því reynir hann systurnar þanuig og lætur þær líða sorg og söknuð? 4. Hvað á Kristur við með “að ganga á degi” og “ganga ú nóttu”? 5.

3. árgangur 1898-1899, 7. tölublað, Blaðsíða 306

Og „Sorg“, ef ég hitti þig framanði á ferð, Það fer um mig lirollur svo skelfdur óg vorð, En heiðra þig' finst niér ég liljóta.

1. Árgangur 1899, 10. Tölublað, Blaðsíða 145

„Æ, þessum á degi’ að þú þektir, mín þjóð, ó, mín borg“, hann sagði með sorg, „hvað heyrir tíl friðarins fyrir þig, og fengir skilið mig; en sjálf þú með blindni

16. árgangur 1899, 49. tölublað, Blaðsíða 215

Tannapiua, sorg né sút sést þar ei, né mæði.

2. Árgangur 1898/1899, 11. Tölublað, Blaðsíða 181

Þó orðin sóu ekki mörg kemur hin mikla sorg Jakobs í ljós.