4. árgangur 1899-1900, 2. tölublað, Blaðsíða 88

Bamdurnir, sem voru óvanir að sjá jafn innilega sorg og drotningarinnar, gláptu forviða á hana, og tóku ekki eftir því þegar Svantepolk ávarpaði þá þaunig : ’

20. árgangur 1899, Megintexti, Blaðsíða 206

206 En sem hún beið með þungri þrá Og bitrustu hugar sorg, Til Hákonar ríddara rekkar sjá, Hann reið upp að hallar borg.

20. árgangur 1899, Megintexti, Blaðsíða 209

Þá Axel góða nótt brúði bauð Við siðasta skilnaðar fundinn; Svo var hann haldinn af harðri sorg Sem fanginn í viðjar bundinn.

2. Árgangur 1898/1899, 9. Tölublað, Blaðsíða 149

Eftir þetta má kalla að Páli taki algerlega við stjórninni. í dögun býður hann öllum að matast, svo |>eir séu líkamlega sem bezt undirbúnir þær hörmungar, sem

4. árgangur 1899-1900, 6. tölublað, Blaðsíða 276

‘Það sem ég nú sé f'yrir augmn mínuni, vekur við- bjóð og sorg í huga mór‘, bvíslaði hann að Ture. ‘Það leiðir ekkert gott af þessu1.

20. árgangur 1899, Megintexti, Blaðsíða 205

Af óvinum áttu ærna fjöld En vini mátt ei finna; I voða slikum þig verndi guð Og hjálpi þér fjandskap að vinna«. »Mist hef eg föður og móðir er dauð, Mín sorg

4. árgangur 1899, 1. tölublað, Blaðsíða 42

og fagra, sem hann fól oss að fóstra og uppala sjer til dýrðar, eða vjer viljum aðgjörðalausar horfa á óvininn taka að herfangi líf og lán, gjöra gleðina að sorg

5. árgangur 1899, 4. tölublað, Blaðsíða 13

O, hve fegin vildi’ eg verða aptur vorsins barn og hérna leika mér; nú er lamað þrek mitt, þrotinn kraptur, þunga sorg á herðum mér ég ber».

4. árgangur 1899-1900, 4. tölublað, Blaðsíða 179

Hún sagði samt ekkert, en þaö vav nær því liðið yfir hana af skelfiegu og sorg. Alt ( einu reis riddavinn á fætur með hvíta línið ýfir sór.

1. Árgangur 1899, 1. Tölublað, Blaðsíða 11

Helgi trúin hverja sorg, sorgarreitinn signi friður, sífellt hingað lýsi niður ljósið guðs frá lífsins borg.