Lögberg - 07. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 6. tölublað, Blaðsíða 2
Sig- ný, er giftist hérlendum manni suður í Bandaríkjum, Guðrún dó ógift á íslandi, Hjálmar dáinn fyrir tveim árum í Winnipeg ó- giftur, góður hagyrðingur,
Lögberg - 07. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 6. tölublað, Blaðsíða 3
Að sönnu höfum -við oft Ihaft oklð borða’ en þ»ð var 'þó nóg til að viðhalda lífi 0 .r; þótt eg væri ekki laus við áhy-ggjur og sorg- lr’ eg þó marga gfeðistund
Lögberg - 07. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 6. tölublað, Blaðsíða 5
fremur kom á daginn, að með áveitum jökulvatnanna má gjöra “sinumýrar, rotnar, rýrar’ að kafgresis-stararengjum, og ai einnig má takast að klæða landið skógi á ný
Lögberg - 07. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 6. tölublað, Blaðsíða 6
Ný von lifnaði í brjóstum okkar.
Lögberg - 07. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 6. tölublað, Blaðsíða 7
við þessa sögu, sem í fljótu bragði virðist vera gamansaga en er í sannleika ein af sorgleg- ustu sögum, sem eg hefi ilesið, því mér finst hún fela í sér sorg
Lögberg - 07. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 6. tölublað, Blaðsíða 8
íslenska stulku, Miss Bar- Tí . , .... ’ 1 og Lillian Heath, se*m her lifir og margir vinir. peim sérstaklega þökkum við innilega fyrir þeirra góðu hluttekning í sorg
Lögberg - 14. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 7. tölublað, Blaðsíða 1
meðal annars, að leiðbeina ný- Vér erum vissulega þakklátir byggju'm. í sérhverju nýbyggja- safnaðarlimum fyrir rífleg fjár framlög og margvíslega aðstoð, sem
Lögberg - 14. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 7. tölublað, Blaðsíða 2
; nú illa, og dýrtíðin ætli alt lif- andi að drepa, þar eins og hér, j Segja bændur, að það borgi sig’ varla að sá og uppskera, hvað tþáj heldur að brjóta ný
Lögberg - 14. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 7. tölublað, Blaðsíða 3
í byrjun iþessa nýja árs hefir undari’egur og sorg- legur viðbUrður borið mér að höndum. pessu er varið eins og nú s«al greina: Snemma í morgun, kl. 6, meðan
Lögberg - 14. febrúar 1924
37. árgangur 1924, 7. tölublað, Blaðsíða 6
Það er ékkert að ráðast til upp- göngu á skip, hjá því að grafa gröf í landi fyrir dögun og hafa þann, sem í hana á að fara, hjá sér starandi á sig.