Morgunblaðið - 12.09.1991, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 12.09.1991, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. SEPTEMBER 1991 39 Helga Sigurðardóttir, Seyðisfirði Fædd 22. október 1921 Dáin 2. september 1991 Hún Helga á Seyðisfirði er látin. Svo tengd var minningin um Helgu og Seyðisijörð, að í huga mínum og ótal vina hennar var Helga eins konar tákn fyrir Seyðisfjörð. Helga Sigurðardóttir, fyrrverandi póstfull- trúi á Seyðisfirði, lést eftir erfiða sjúkdómslegu í sjúkrahúsi í Reykja- vík. Fráfall Helgu veldur söknuði. Hún hafði djúpstæð áhrif á sína samtíðarmenn svo að eftir hana er tómarúm, þegar hún hverfur sjónum okkar, sem nutum kynna við hana. Til alls eru atvik. Svo tókst til, að ég giftist Þórnýju Þorkelsdóttur frá Gauksstöðum á Jökuldal, ná- frænku og ævarandi vinkonu Helgu Sigurðardóttur á Seyðisfirði. Fyrstu kynni okkar Helgu voru á heimili okkar Þórnýjar, í Nökkvavogi 7 í Reykjavík. Þetta var '-upphaf þess að ég tengdist sterkum vináttubönd- um við Helgu mína á Seyðisfirði. Þessi vinátta hélst óbreytt, þótt Þórný hyrfi yfir móðuna miklu og þótt ég veldi mér nýjan lífsförunaut. Margar ferðirnar áttum við Þórný á Seyðisfjörð og þótti okkur sem ekkert sumar hefði komið það árið, ef niður féll ferð til Austurlands og niður á Seyðisfjörð til Helgu. Helga var iðulega gestur okkar, bæði í Reykjavík og á Húsavík. Kynnin við Helgu eru eitt af því, sem tengir mig Austurlandi öðru fremur. Við Aslaug, síðari kona mín, ræktuðum vináttuna við Helgu. Hún var gestur okkar á Akureyri. Ár eftir ár komum við á Austurveg 13. Síðast í fyrrasumar heimsóttum við Helgu í verndaða þjónustuíbúð sem var í tengslum við sjúkrahúsið á Seyðisfirði. Þar undi Helga hag sínum vel og hugðist eyða ævikvöld- inu í góðu atlæti, og rækta vinátt- una við sem flesta. Ekkert okkar trúði því að þetta væri í síðasta sinn sem við mundum sjást. Ég man sérstaklega hve kveðjur okkar voru innilegar og sjálf orðaði Helga það við Aslaugu að hún væri sér svo nákominn vinur, sem að ættingi væri. Helga Sigurðardóttir var eins og margar formæður hennar stórlynd og stórhuga í hveiju sem hún tók sér fyrir hendur. Hún var tryggur og traustur bandamaður vina sinna. Þeir voru meðvitaðir um að hún var vinur þeirra í raun. Helga var skörp til hugans og var skyggn á menn og málefni. Mannþekking var henni eðlislæg og þess gætti í vinavali. Hálfvelgja og yfirdrepsskapur var eitur í hennar beinum. Hreinskilni hennar var afdráttarlaus, en um- fram allt drengileg. Ég kynntist ekki Soffíu Þorkels- dóttur, móður Helgu. Soffía var fallin frá eftir að ég varð heimilisvin- ur á Austurvegi 13. Helga hélt lengi heimili með Sigurði föður sínum, allt til að hann féll frá. Sigurður Sigurðsson var kennari á Hólum í Hjaltadal, síðan lengi á Seyðisfirði og síðast bókavörður þar. Sigurður var einstakt ljúfmenni í öllum sam- skiptum. Síðustu árin bjó Helga ein á Austurveginum, allt til að hún réðst í að kaupa sér íbúð í þjónustu- húsnæði aldraðra á Seyðisfirði. Helga var eina barn þeirra Sig- urðar og Soffíu. Það var ekki henn- ar léið að eignast mann og fylla húsið af börnum. Slíkt var ekki nærri skapgerð Helgu og hefði sá lífsförunautur verið vandfundinn sem hefði fyllt stöðu sína við hlið hennar. Hins vegar var hún barn- mörg í bestu merkingu þess hug- taks, þótt henni auðnaðist ekki að bera barn undir bijósti. Börn sóttu til hennar og þau voru mörg börnin sem nutu hennar, í bráð og lengd. Svo var Helga metin, að vandalaus- ir létu börn sín bera nafn hennar. Helga var að vísu komin á þann aldur að hafa hætt störfum og kom- in á það aldursskeið þegar allra veðra var von. Hún var enn síung í anda. Ég var ekki einn um það -Minmng að binda vonir um að njóta vinar- þels Helgu áfram um langt árabil, á friðsælu ævikvöldi. Að standa yfir moldum Helgu Sigurðardóttur veldur trega. Sam- tíminn verður fátækari en áður var. Með fráfalli HelgU fölnar minningin um Seyðisíjörð, en lifir um einstæð- an persónuleika, sem enginn var ónsortin af er átti því láni að fagna að kynnast. Helga mín var fágæt kona. Kynn- um við hana og heimilið á Austur- vegi 13 er hluti lífssögu minnar og djúpur strengur í minningunni, svo er trúlega um marga fleiri. Nú er Helga horfin í röð for- mæðra sinna og tekur sitt sæti í röð þeirra skörungskvenna, sem ein- kennt hafa ættir hennar. Við erum þakklát fyrir að hafa verið henni samferða. Minningin lifir og grópar sig inn í söguna. Skarð Helgu verð- ur ekki fyllt. Eftir stendur Seyðisfjörður, fá- tækari en áður, og minningin um Helgu Sigurðardóttur skipar þess- um fagra fírði rúm í minningunni. Helga 4 Seyðisfirði er horfin sjón- um okkar. Blessuð sé minning Helgu Sigurðardóttur. Við Ásiaug þökkum samfylgdina. Áskell Einarsson Helga okkar hefur kvatt þennan heim mun fyrr en okkur grunaði. Frá því að móðuramma okkar dó hefur Helga tekið stöðu hennar. Helga var sú besta amma sem hægt er að hugsa sér þrátt fyrir að hún væri ekki skyld okkur. Upp- hafið á þessum vinskap byijaði með Sigurði, sem fékk lánaðar bækur hjá Helgu á pósthúsinu, eins og krakkarnir kölluðu hana. Með hverju árinu varð vináttan sterkari og hún tók hveiju barninu á fætur öðru sem sínu ömmubarni. Bóbó bjó með fjölskyldu sinni í 13b og eldri krakkarnir fengu að njóta fjölskylduömmunnar þótt þau ættu tvær ömmur á staðnum. Ragnheiður eyddi miklum tíma með Helgu, fékk að vera ef mamma og pabbi fóru eitthvað í burtu. Minning okkar um Helgu verður alltaf í gamla pósthúsinu á Austur- vegi 13. Á ioftinu fengum við stelp- urnar að gramsa í dótinu hennar, urðum prinsessur í gömlu kjólunum og með hattana. Svo spiluðum við á grammófóninn og héldum margar tískusýningar fyrir hana. Það var ekki almennileg helgi ef við eyddum henni ekki með Helgu. Hún spilaði mikið við okkur og við hlustuðum með henni á Ellý og Vilhjálm. Á hveijum sunnudegi trekktum við svo upp gömlu veggklukkuna og stilltum hana. Bestu dagarnir voru að fara í bíltúr á gamla Volksvagn- inum hennar, sérstaklega þegar foreldrar okkar áttu ekki bíl. Ef við fengum að gista var hátíð, soðnar pylsur og eins mikill ís og við gátum í okkur látið. Helga sagði okkur seinna frá skemmtilegum atvikum, þegar eldri systir reyndi að kenna hinni yngri að lesa en álitið á lestrargáfum litlu systur var ekki mikið. Ein reyndi endilega að fá Helgu til að giftast eldri manni sem bjó líka einn svo að þau yrðu ekki eimana. Helga hló mikið að þessum atvikum. Helga tók öllum börnum með opnum örmum, hvort sem þau bjuggu í nágrenninu eða úr fjöl- skyldunni, allir voru velkomnir. Ekkert aðfangadagskvöld eða gamlárskvöld var án Helgu. Þegar messa á aðfangadag var búin fór pabbi og sótti hana í mat. Nú verð- ur stórt skarð hjá okkur um jólin. Helga var allt of ung til að kveðja og við vorum ekki tilbúin til þess strax. Þótt Helga ætti hvorki mann né börn, þá átti hún stærri fjöl- skyldu en margur annar og við er- um þakklát að hafa fengið að vera hluti af henni. Hún var dásamleg kona sem aldrei mun deyja í minningu okkar. Ég veit þú fékkst engu, vinur, ráðið um það, en vissulega hefði það komið sér betur, að lát þitt hefði ekki boríð svo bráðan að. Við bjuggumst við að hitta þig oft i vetur. Og nú er um seinan að sýna þér allt það traust, sem samferðafólki þínu hingað til láðist að votta þér. Það viitist svo ástæðulaust að vera að slíku fyrst daglega til þín náðist. (Tómas Guðmundsson) Ingibjörg, Sigurður, Sigtryggur, Olafía, Ragnheiður, Guðrún, Sigurveig og fjölskyldur. Helga Sigurðardóttir, frænka mín, er látin. Hvítir vængir dauðans lögðust yfir hana á Landspítalanum 2. september sl. eftir þriggja mán- aða erfiða sjúkdómslegu. Guðný Helga Sigurðardóttir, eins og hún hét fullu nafni, var borin og barnfædd á Seyðisfirði. Foreldrar hennar voru Sigurður Sigurðsson kennari og Soffía Þorkelsdóttir. Sig- urður var ættaður úr Jökulsárhlíð N-Múl., sonur Sigurðar ráðsmanns í Fögruhlíð þar í sveit, Sigurðssonar bónda í Njarðvík, Jónssonar og Þóru Einarsdóttur bónda á Holi í Út- mannasveit, Hálfdánarsonar. Sig- urður lauk kennaraprófi frá Bla- agárds Seminarium í Kaupmanna- höfn árið 1904, er þótti mikil mennt- un á þeim tíma, og var kennari við Barna- og unglingaskóla Seyðis- fjarðar frá 1919-38 og síðan bóka- vörður við Amtsbókasafnið á Seyð- isfirði. Sigurður var maður vel gef- inn og vel látinn af öllum er kynnt- ust honum, víðlesinn og fjölfróður. Soffía, móðir Helgu, var ættuð frá Klúku í Útmannasveit, dóttir hjónanna Guðnýjar Ólafsdóttur Stefánssonar frá Gilsárvöllum og Þorkels Björnssonar bónda í Klúku, Jónssonar. Heimili þeirra hjóna, æskuheimili Helgu, var orðlagt fyrir gestrisni og rausnarskap. Þangað lögðu margir leið sína, ekki síst frændur, vinir og venslamenn af Héraði, ung- ir og aldnir oddborgarar og einstæð- ingar. Allir voru þar aufúsugestir. Soffía og faðir minn voru bræðra- börn og því hittust fjölskyldurnar iðulega, oftast á heimili Helgu. Veislurnar hennar Soffíu frænku voru rómaðar og eftirsóttar, ekki síst af yngri kynslóðinni. Hún var mikil og merk gæðakona. Mér erú jólaboðin hennar í barnsminni þegar borðstofuborðið svignaði undan bústnum rjómatertum, randalínum og rósóttum postulínskönnum. með heitu súkkulaði. Það voru dýrðar- stundir fátækum börnum er uxu úr grasi á kreppuárunum. Sigurður kennari, eins og hann var jafnan nefndur, sagði okkur sögur í þessum samkvæmum, fræddi okkur um fyrri daga eða greip í orgelið því hann var tónelskur og gaukaði ósjaldan að mér bókum er veislu lauk. Foreldrar mínir höfðu svo miklar mætur á þeim heiðurshjón- um, Soffíu og Sigurði, að þau létu yngstu dóttur sína heita í höfuðið á þeim og nefndu hana Soffíu Sigfríði. Helga erfði bestu eiginleika for- eldra sinna. Hún var greind, gjöful, frændrækin, vinföst og vinmörg enda lagði hún mikla rækt við vin- áttuna. En það sem einkenndi hana framar öðru var einstök gestrisni. Ófáir eru þeir Austfirðingar hér syðra og aðrir, skyldir og óskyldir, er nutu gistivináttu hennar og góð- vildar. Og það var enginn kotungs- bragur á þeim veitingum er hún bar fyrir gesti sína. Henni þótti miður ef frændur hennar og kunningjar gengu hjá garði. Helga var ættræk- in og ættfróð og það var ekki kom- ið að tómum kofunum hjá henni þegar talið barst að fólki. Hún kunni skil á fjölda manna, karla og kvenna, um allt land og vissi ósköp- in öll um ættingja sína enda kölluð- um við hana alltaf „Helgu frænku". Hún kunni fjöldann allan af spaugi- legum sögum um samferðamenn, sagði skemmtilega frá og dillandi hlátur hennar var smitandi. Helga ól allan aldur sinn á Seyð- isfirði og kunni best við sig þar, milli Bjólfs og Strandatinds, þessara nafntoguðu fjalla okkar Seyðfirð- inga sem standa heiðursvörð um fólk og fjörð ár og síð, þar sem logn- kyrrðin á björtum sumarkvöldum er meiri en annars staðar á landinu. Þar ólst hún upp við ást og um- hyggju foreldra sinna, gekk í barna- og gagnfræðaskóla og starfaði hjá Pósti og sírna frá æskuárum, síðast sem póstvarðstjóri. Hún var ötul og áreiðanleg í starfi sínu, vinsæl og vel virt af samstarfsfólki og sveit- ungum en þótti á stundum nokkuð orðheit og sérvitur í mati sínum á mönnum og málefnum. Lengst af bjó Helga í húsi foreldra sinna við Austurveg 13 þar sem veislurnar góðu voru haldnar forðum ungum börnurn til dýrðar, þar sem gestrisni og góðvild ríkti ætíð ofar hverri kröfu. í fyrrasumar flutti Helga úr þessu húsi, sem er okkur mörgum svo hugleikið, í raðhús við Múlaveg, af því að gamla húsið var hrörlegt orðið og mýsnar gerðust þar tíðir gestir. Enginn skilji orð mín svo að Helga hafi ekki tekið vel á móti þessum gestum sem öðrum. Hún varð ekki uppnæm þótt mýsnar birt- ust, en vinkonur hennar brugðust öðruvísi við, krossuðu sig í bak og fyrir, báðu Guð að hjálpa sér og hættu sumar að heimsækja Helgu. Hún var ánægð með nýju íbúðina, sem er bæði vistleg og rúmgóð, og hugðist halda þar upp á sjötugsaf- mæli sitt 22. október í haust og eyða þar ævikvöldinu. En margt fer öðruvísi en ætlað er og hér tóku örlögin harkklega í taumana. Helga var Seyðfirðingur í húð og hár. Hún var í Seyðfirðingafélaginu og hafði áhuga á starfsemi þess, annaðist m.a. nokkrar fjárreiður fyrir félagið eystra um tíma. í öndverðum maímánuði kom hún suður gagngert til að vera viðstödd hátíðarmessu er félagið átti hlut að í Bústaðakirkju og blanda geði við okkur Seyðfrrðinga syðra í kaffí- samsætinu eftir messu er við köllum „kirkjukaffi". Þarna hitti hún í síðasta sinn fjöl- marga Seyðfirðinga saman komna og var það henni mikið gleðiefni og okkur, vinum hennar, er það einnig því nú gefst ekki tækifæri til sam- funda við hana framar. Meðan Helga lá á Landspítalanum kom vel í ljós hve vinmörg hún var, svo tíð- ar voru heimsóknirnar. Ein var þó sú kona er oftast kom, hartnær hvurn dag, Klara Kristinsdóttir, ekkja Kjartans Ólafssonar fyrrum læknis á Seyðisfírði. Hafí sú ágæta kona heila þökk fyrir trygglyndið. Helga var einstök og ógleyman- teg öllum þeim er kynntust henni. Hvenær kemur önnur slík? Seyðis- fjörður verður ekki hinn sami að henni genginni. Margir munu minn- ast hennar með söknuði, þakklæti og virðingu, ekki síst Austfirðingar nær og fjær, í dag þegar hún er til grafar borin frá Seyðisfjarðarkirkju af vinurn og vandamönnum. Stofurnar hennar við Múlaveg standa nú auðar. Þar ríkir þögnin ein. Hún tekur ekki oftar á móti gestunr hérna megin grafar. Ingólfur A. Þorkelsson í dag kveðjum við okkar ágætu vinkonu og starfsfélaga, Helgu Sig- urðardóttur, en hún lést í Landspít- alanum 2. september sl. Iielga var fædd á Seyðisfirði 22. október 1921, einkabarn hjónanna Sigurðar Sigurðssonar, kennara, sem fæddur var í Fögruhlíð í Jökuls- árhlíð 14. október 1871, dáinn 4. ágúst 1961. Hann var kennari og skólastjóri við barna- og unglinga- skólann á Seyðisfirði frá 1919 til 1940. Móðir hennar var Soffía Þor- kelsdóttir, fædd í Klúku í Hjalta- staðaþinghá 22. apríl 1878, dáin 10. apríl 1951. Helga ólst upp í foreldrahúsum og byrjaði snemma að vinna fyrir sér, fyrst í Apóteki Austurlands hjá Jóhanni Ellerup og síðan hjá Pósti og síma á Seyðisfirði. Á pósthúsinu hóf hún störf í apríl 1942 og vann þar æ síðan þar til hún komst á full eftirlaun 1986. En frá þeim tíma til áramóta 1990 var hún í hlutastarfr á meðan kraftar entust. Sem barn fékk lielga lömunarveiki og háði það henni æ síðan. í mars á þessu ári kenndi Helga sér las- leika og í maí fór hún full bjartsýni til Reykjavíkur til aðgerðar á þeim sjúkdómi er yfirbugaði hana að lok- um, eftir afar erfiða sjúkómslegu. Helga var í alla staði frábær starfskraftur, samviskusöm og stundvís með afbrigðum. Meðal starfsfélaganna var hún ávallt hrókur alls fagnaðar og lét sig hvergi vanta í félagslíf starfsfólks- ins. Við sem höfum unnið með henni söknum góðs starfsfélaga og vinar. Hún var ákaflega félagslynd og gestrisin með afbrigðum, ættfróð og minnug á fólk og atburði liðins tíma. Póstur og sími sér á bak góðum starfsmanni stofnunarinnar í rúm 40 ár. Við starfsfélagarnir þökkum henni fyrir gott og ánægjulegt sam- starf á liðnum árum og biðjum góð- an Guð að varðveita hana. Blessuð sé minning hennar. Starfsfólk Pósts og síma, Seyðisfirði. Blombera ■■ lt§ fíggí ” ««»■ ■ líííf ■ t ., ÞYSKAR 'VERÐLAUNA VÉLAR! Blomberg þvottavélarnar hlutu hin eftirsóttu, alþjóðlegu IF hönnunarverðlaun fyrir framúr- skarandi glæsilega og hugvit- samlega hönnun. Við bjóðum nú gerð WA-230 með kostum, sem skapa henni sér- stöðu: * Tölvustýrður mótor * yfirúðun * alsjálfvirk magnstilling á vatni * umhverfisvænt sparnaðarkerfi. Verö aðeins kr. 69.255 stgr. Aðrar gerðir frá kr. 58.615 stgr. Eínar Farestveít&Co.hf. Borgartúni28 S622901 og 622900
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.