Árblik - 19.03.1949, Blaðsíða 1

'lO.árgangur.
líeskaupstað ,19.raarz 1949 1£.tölublað.
Gunnar ólafsson:
Skíðaíþrdttln.
Skíðaíþrottln á heldur erfxtt
uppdráttar hér Austanlands. Ber
margt tll,en þo fyrst og fremst
snjolitlir vetur undanfarið,vöntun
kennara og ekki sízt atvínnuhættir
þd hafa miklar framfarir orð-
ið s.1.10 ár,en 1939 má telja að
skíðakennsla hefjist hér eystra.
Kennaravöntunin hefur verlð til—
finnanleg. Hvað eftir annað hefir
^verið reynt að útvega skíðakennara
en ekki tekizt. Svo leit út,að
eins raundi fara í vetur,en betur
rættist úr en á horfðist,því nú
tokst að ná í einn allra þekktasta
, skíðamann landslns,Guðmund Guð-
mundsson frá Akureyri. Reyndar
l varð dvöl hans skemmri en æskilegt
hefði verið,en það stafaði af
tvennu. Pyrst því,að hann er enn
þá áhugamaður og má ekki kenna
lengur en einn mánuð á ári. Geri
hann það,tapar hann áhugamanns-
• réttindum og fær ekki að taka þátt
í skíðamotum t.d. landsmoti.
1 öðru lagi var eftirspurn
eftir kennslu hans ekki mikil.Bæði
Seyðisfjörður og Eskifjörður töldu
ig ekki hafa not af skíðakennara
egna snjdleysis. Hinsvegar voru
Fáskrúðsfirðingar alltaf ákveðnir
og tryggðu sér kennarann fyrstir.
• peim hepnaðist vel skíðafærið.Guð-
mundur kenndi þar 12, daga sam-
fleytt og lauk kennslunni með
skíðamoti á öskudaginn. Að sögn
Guðmundar var aðsdkn og áhugi undr
averður og sagði hann margar sögur
því til sönnunar. Ein vinnukonan,
sem ekki lsonaði úr vistinni fyr
en klukkan 2 e.h. ,lcom alla daga,
þótt hún yrðl að arka ein með skíð
in á bakinu alllangan veg,því aðr-
ir lögðu af stað kl.l. þetta var
alllöng lelð á brekkuna,töluvert
lengri en upp á Kúahjallann. En
hún hlaut laun sinnar þrautseigju,
því að ^hún sigraði f svigl kvenna.
pott snjolítið hafi venð hér
í vetur,heflr verlð allmikið um
skíðaferðir. Iþrdttafélagið þrott-
ur efndi til skíðaferða strax í
november og voru þá farnar þrjár
skíðaferðir hvern sunnudaginn eft-
Ir annan. Earlð var inn á Oddsdal.
Samtals toku 70 þátttakendur þátt
í þessum ferðum,50 voru úr barna-
skolanum,8 úr gagnfræðaskdlanum
og 12 utan skólanna. þessar tölur
sýna,að það eru fysrt og fremst
skdlanemendur,sem stunda ferðirn-
ar.
það var m.a.vegna þessarar
reynslu,að stjórn þrdttar tdk þá
ákvöröun,að hefja skíðakennslu um
helgar í byrjun f.ebr íœr. þátttaka
varð strax sæmlleg,og þegar Guð-
mundur tok við þessari kennslu,
hafði verið kennt fjorar helgar í
röð og um 20,auk margra skolanem-
enda,notið kennslunnfir. Skíöafærl
var oftast ohagstætt. þó fengum
við einn sunnudag dýrðlegt færi
innarlega á Oddsdal. Hefði betra
fæn verið hér úti í bæ,hefðu ef-
laust fleiri komið. En ánægjulegt
var það,hve fáir gáfust'upp,og
alltaf voru einhverjir að bætast
við. Ég tel að þessi tllraun til
að fá flelrl fullorðna á skíðin,
hafi heppnast mjög vel. En þetta
er aðeins byrjunin.Eleirl þurfa að
koma sér til ánægju og hressingar.
Og enn á ný belni ég orðum mínum
til innlsetufdlkslns, verzikunar og
skrifstofufolksins,ja og húsmæðr-
anna. það er það,sem þið þurfið
að lyfta ykkur upp undir berum
hámni og velta yþkur í snjo. Ena
er mlkið eftir af vetrinum og
skemmtilegasti skíöatímlnn. þrcttu
ur mun halda skiöakennslunnl eitt—
hvað áfram,en fengin er reynsla
fyrir því,að nokkur undlrstöðu-
kunnátta er nauðsynleg tll þess að
njota ánægjunnar af skíðaferðunum
og geta spilað á eigln spýtur,sem
auðvitað er skemmtllegast.
Að komu Guðmundar var ometan-
legur fengur fyrir alla,sem sáu
hann á skíðum og nut.u kennslu tans
þo má segja,að mest not hofðu ckk-
ar beztu skíðamenn af komu hans.
Eramfarlr þelrra voru mlklar,enda