Alþýðublaðið - 07.06.1927, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
! Nýkomlð
í
í
Golftreyjur., ný tegund.
Sængurveraefni,
Rekkjuvoðaefni,
« Svuntutvistur mjög ód.
| Morgunkjólatau o. m. fl.
i Matthifður Blömsdóttir,
Laugavegi 23.
Eza
I
■n
ISI
i 1H
B i 1
SSSi
I
i
Góð bók.
Ódýr bók.
»Frá Vestfjörðum til Vestribyggð-
ar« heitir afarskemtileg bók (með
mörgum myndum) eftir Ólaf
Fpiðriksson, sem kemur út í
þrem heftum á 1 kr. og 50 aura
hvert.
Ferðatoskur
Nýkomnar,
mjög ódýrar.
íerzl. „ilfa“
Bankastræti 14.
Fasteignastofan, Vonarstræti 11
B, annast kaup og sölu fasteigna
í Reykjavík og úti um land. Á-
herzla lögð á hagfeld viðskifti
beggja aðilja. Símar 327 og 1327.
Jónas H. Jónsson.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrætl
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kransaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.

^Jgjj pff
Herbergi í ágætu standi er til
leigu nú þegar fyrir einhleypa.
A. v. á.
Hafið 'þér heyrt það, að Örkin
hans Nóa gerir ódýrast við reið-
thjól í bænum? og reynslan sannar
bezt, hvernig verkið er af hendi
leyst.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á Vesturgötu 50 A.
er nýjasti og bezti
Kaldár-drykkurinn.
Brjóstsykursgerðin N 0 i
Simí 444. Smiðjusíig 11
SB aSffiESUiS
Margar tegundir af góð-
um og ódýrum Kjóla-
tauum bæði úr Ull og Bóm-
ull. — Sömuleiðis svart
Klseði mjög fallegt, að eins
kr. 12,00 pr. meter.
Vörur sendar gegn póst-
lcrðfu hvert á land sem er.
■ ¥erzl.Guimiiórumar&Go.
Eimskipafélagshúsinu.
1
as
i
I
Sími 491.
ISI!
IBI II!
íiii
Afgreiði
allar skó- og gummí viðgerðir bezt,
fljótast og ódýrast. — Að eins
handunnið.
Sigurgísli Jónsson,
Oðinsgötu 4.
ISiðjlð Bima Smára*
smjÖFÍíkið, pví að
pað er efaisbetra en
alt annað smjorliki.
Hús iafnan til sölu. Hús tekin
í umboðssöiu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heima 11—1 og 6—8.
Óclýr fiskur. Alla heilagfiskis-
afganga sel ég í dag og á morg-
un afar-ódýrt. B. Benónýsson,
Fiskbúðinni.
Verzlld uld Vikar! Þad uerdur
notadrýgsi
Herbergi til 'ieigu á Laugavegi
33 B, efstu hæð.
Gleraugnahús með gleraugum í
fanst á Skeiðaveginum á annan í
hvítasunnu. Vitja má til Björns
Bl. Jónssonar, Njálsgötu 58 B,
sími 1852.
Húsnæði mitt við Bergþórugötu
heíi ég aidrei verið ánægður með.
Ömögulegt að hafa þar gestaboð,
þar sem það er ekki nógu vel
út af fyrir sig. Hefir Knútur nú
bevísað Jóni Jóhannssyni að
skaffa mér íbúð í Selbúðum. Þar
með var mér áskilinn réttur til
aö hafa prívat uppgang og níður-
gang item vatnskrana með heilsu-
samlegu sjávarlofti. — P. S. Nú
hefi ég fengið mér rauða pa|)íu-
skó. — Oddur Sigurgeirsson.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjörn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Siegerkranz: Æfintýri herskipaforingjans.
Hann ýtti iegubekknum fyrir hana, lét síðan
tvo þunga haggindastóla ofan á hann, biómst-
urskál með brönugrösum, krystalskál með
konfekti og fuila vatnsflösku.
Adéle horfði á þetta agndofa. Því næst fór
hann úr kjólnum, braut hann saman og lagói
hann á stól, gekk síðan að skrifbórðinu og
slökti ljósið.
Paterson tók Adéle í fangið og bar hana
að rúminu. Hún veitti enga mótspyrnu. Þar
lagði hann hana gætilega á sjrkiáþreiðuna. —
Tungiið skein i gegn um háifopinn glugg-
ann og myndaði svolitla rák á vegginn í
herberginu nr. 83. Ekkert heyrðist nema öldu-
gjálfur Miðjarðarhafsins. Páimarnir bærðust
í næturgolunni, en Hotel de Paris var í vær-
um svefni.
IV.
Paterson mætti enguni manni um morg-
uninn kl. sjö, þegar hann læddist hijóðlega
út úr hótelinu. Hann opnaði hurðina að
hressingastofunni. Þar var heldur enginn.
Hann bankaði í borðið. en enginn kom, og
hann var að sálast úr þorsta.
,Raðir af flöskum stóðu á hyilu yfir horð-
inu. Þorstinn kvaldi Paterson afskapiega.
Þarna stóð líka glas. Það tók bann og
blandaði sér nú svaladrykk úr nokkrum
flöskum, um leið og hann stundi nokkrum
sinnum: ah, nahrn! Því íjtæst tók hann nafn-
spjaldið sitt og skrifaði':
„25. apríl hefi ég dirfst að blanda mér
svaladrykk hér. Borgunina getið þið vitjað
um út í ameríska tundurbátinn númer 111.
Spjald þetta gildir sem ávísun. W. H. P.“
Hann lagði spjaldið á borðið og fór út
í tært morgunloftið á leið til hafnarinnar.
En hvað var nú þetta? Hvar var skipið
hans? Hann néri stýrurnar úr augunum. Nei,
það var horfið.
Var hann sofandi eða vakandi? Hér hafði
tundurbáturinn þó legið; á því var enginn
efi, en nú var hvít lystiskúta komin í stað-
inn, og á stafni hennair stóð með gyltuin
stöfum „Mercedes II.“ Enginn maður sást
hér við höfnina, engjnn lögregluþjónn, eng-
inn vörður, — allir í fasta svefni.
En hvað var nú þetta? Þarna var bátur
á hvotfi, og þaðan heyrði Paterson eitthvert
einkennilegt hljóð. Kann ske það sé blankt
spilafífl, sem hefir drepið sig og er nú í
andarslitrunum.
Hiann skundaði þangað og gægðist inn
undir bátinn.
Þar sat þá yngsti hásetinn á skipinu hans
og svaf. En við brjóst hans hvíldi svarthærð
stúlka, brún á hörund með silfurhringi í
eyrunum. Hún hafði vafið rauðu kiæði um
höfuðið.
„Hvað á þetta að þýða?“ drundi Paterson
og ýtti við honum með fætinum. „Snáfaðu
á fætur!“
Patrick þaut á fætur eins ag byssubrend-
ur og rak sig upp undir, þ. e. a. s. í
bátsbotninn. Hann féll á kné og heilsaði
þannig. Stúlkan teygði sig og opnaði loks
augun hálfólundarlega; — þá þekti Paterson
litlu, ítölsku stúikuna, sem hann hafði keypt
rósir af daginn áður.
„Herra lautinant! Háseti númer 12 tilkynn-
ir yður virðingarfylist, að tundurbáturinn nr.
111 hefir legið úti á höfn fyrir akkerum síð-
an klukkan tólf í nótt.“
„Hvað ertu að segja, maður? Fyrir akk-
erum? Hvers vegna í ósköpunum?"
„Herra lautinant! Við áttum ekki hafnar-
leyfi nema átján tírna. Franska skemtiskipið
„Mercedes II.“ hafði leigt plássið eftir þann
tíma. Þess vegna varpaði Samúel akkerum
út frá. Hann skipaði mér að vera hér á verði
og segja yður þett'a. Kænan er hérna rétt
hjá, ef yður þóknast, að ég rói ýður út!“