Tíminn - 11.03.1944, Blaðsíða 2

AukablaðS
TÍMEVJV, laagardagimi 11. marz 1944
Aukablað
ekki heimilt nú, en á því mun þó
nokkur vafi, hvort þetta tíðk-
ast ekki enn um allar jarðir,
hvað sem yfirvaldsákvæðum líð-
ur.
Svo ætlar viðskiptamálaráðu-
neytið að telja landslýðnum trú
um það, að ekki sé heimilt að
selja nýrri birgðir fyrri en eldri
vörur séu þrotnar. Hvers konar
barnaskapur er þetta frá hinu
háa ráðuneyti? Fyrst hefði þurft
að gefa út lög eða önnur jafn-
gild fyrirmæli um slíkt og fylgja
þeim síðan fram allsstaðar.
Viðskiptamálaráðuneytinu er
vísast óhætt að endurtaka
nokkrum sinnum slíka greinar-
gerð áður en hún verður viður-
kennd í verki af verzlunarstétt-
inni og hæstiréttur má senni-
lega dæma nokkrum sinnum í
sektir, áður en það kemst inn í
réttarmeðvitund þjóðarinnar,
að skylt sé að geyma allar vör-
ur, sem síðar eru keyptar, þar
til hinar eldri eru að fullu
seldar. Eins og verzlunin hefir
hingað til talið sig hafa rétt
til þess að ráða slíku sjálf, mun
hún einnig álíta það eftirleiðis.
Rétt er þó að taka það fram hér,
að 6. gr. í lögum um dómnefnd
í verðlagsmálum er svohljóð-
andi:
„Bannað er að halda vörum,
sem keyptar eru og tilbúnar
til sölu, úr umferð í þeim til-
gangi að fá á þeim hærri
verzlunarágóða en venjulegt
er á þeim tíma, sem þær hefðu
átt að seljast.“
Er hæstiréttnr
áttaviltiir?
Lagagrein sú, er að ofan get-
ur, virðist taka af öll tvímæli
um það, að það er leyfilegt að
„halda vörum úr umferð“, þ. e.
geyma vörur óseldar, sé það gert
í sérhverjum öðrum tilgangi en
þeim að fá af þeim meiri hagn-
að. Greinin er vafalaus heimild
fyrir verzlanir að geyma vörur
í hvaða tilgangi sem er, öðrum
en þessum eina, þ. e. að fá af
þeim hærri verzlunarágóða.
Nú bera forsendur héraðs-
dómsins í máli þessu og réttar-
skjöl það greinilega með sér, að
vörurnar, sem teknar voru til
geymslu, áttu að seljast með
sínu verði, er sett var á þær
upphaflega, og í samræmi við
ákvarðanir verðlagsyfirvalda.
Því hefir ekki verið hnekkt né
reynt-að hnekkja, eins og glögg-
lega kemur fram í málsskjölun-
um. Og til tryggingar því, að
svo væri með þetta farið, fékk
ákærður það samþykkt og á-
kveðið af félagsstjórninni á
fundi, að allar eldri vörurnar
skyldu verða seldar með sínu
gamla verði. Þess vegna gegnir
það mikilli furðu, að hæstirétt-
ur skyldi kveða upp sektardóm
út af því og mun öllum þeim,
sem þekkja og þekkt hafa til
verzlunarhátta, bæði fyrr og
síðar, veitast erfitt að finna
frambærileg rök fyrir því, að
hér hafi verið ástæða til sakfell-
ingar. Hæstiréttur virðist líta
svo á, að eldri vörurnar hafi
verið seldar með hærra verði en
á þær hafði verið sett í byrjun,
en bersýnilegt er, að það er
misskilningur einn. Það sem
gerðist, var aðeins það og það
eitt, að sala eldri birgðanna var
stöðvuð eftir áramótin, en sala
á nýrri verðhærri vörum hafin,
en verðlagning þeirra var að
öllu leyti í samræmi við reglur
verðlagsyfirvalda og er það
einnig viðurkennt fyrir báðum
dómstólum. Það lítur óneitan-
lega nokkuð kynlega út, að
verzlun, sem verðlagt hefir vör-
ur sínar í samræmi við skipanir
verðlagsyfirvalda, megi ekki
hefja sölu sömu vara, hvenær
sem henni þykir hentugur tími
til þess, hvað svo sem líður sölú
þeirra vara, sem hún hefir áð-
ur eignazt. Hvað myndi t. d.
vera álitið um það, ef að einhver
verzlun fengi nýrri, verðlægri
vörur? Myndi nokkur maður
með heilbrigðri skynsemi leyfa
sér að halda slíkri firru fram,
að ekki væri heimilt að selja
þær fyrri en þær eldri, verð-
hærri væru að fullu seldar?
Þessu myndi • allur almenn-
ingur svara á einn veg, þ. e.
þann, að slíkt væri sjálfsagt og
meira að segja, að ekkert væri
við það að athuga. Og ef að
heimilt er að selja nýrri verð-
lægri vörur á undan eldri birgð-
um, og á það verða ekki bornar
brigður, þá hlýtur það og að
vera heimilt að selja nýrri verð-
hærri vörur á undan eldri verð-
lægri birgðum. Greinargerð eða
álit, þótt frá viðskiptamála-
ráðuneytinu sé, vegur ekki á
móti þeim eðlilegu rökum, því
að þau eru staðreyndirnar sjálf-
ar, og jafnvel þótt hæstiréttur
hafi komizt að svipaðri niður-
stöðu og ráðuneytið, að því er
virðist, mun það varla hagga
skoðun alls almennings um rétt-
mæti þess, sem hér hefir verið
haldið fram. 4
Ef ckkcrt cr púðrið
ojí cngiii kiílan, |»:i er
]>ó rcynandi að
sprengjja Iivollliettu!
Þá er það dálítið einkenni-
legt að sjá dómstóla gera sök úr
því, að verð kaffibætis var leið-
rétt ,um 20 aura kgr. um ára-
mótin, sem sé sett nákvæmlega
eins og dómnefndin hafði á-
kveðið þaö, ekki einu sinni broti
úr eyri hærra. Og ekki er þá
gert mikið úr þeirri yfirlýsingu
stjórnarinnar um, að ekki væri
unnt að banna að selja vörur
fyrir auglýst hámarksverð. í
þessu atriði er reynt að hanga
á því, að kaffibætirinn hafði
verið seldur með 20 aura lægra
verði fram að áramótum. En
það var margupplýst fyrir rétti,
að sú verðlagning hafði verið
þannig af vangá, sökum þess
hvílíkt sleifarlag var á öllum
verðlagstilkynningum dóm-
nefndarinnar á seinni hluta
ársins 1942, sem henni bar þó
skylda til að hafa í fullu lagi,
samkv. lögum. Svipað var að
segja um kaffiverðið. Hér var
um eintóman hégóma að ræða,
og því til sanninda skal þess
aðeins getið til gamans, að sagt
er að sækjandi málsins í hæsta-
rétti hafi upplýst það, að verð-
hækkunin á. kaffinu hafi getað
numið kr. 23.40 alls! Minnir
þetta á mál eitt, er einhvern-
tíma kvað hafa verið höfðað á
Vesturlandi út af 25 aura sjóð-
þurrð hjá einhverjum póstaf-
greiðslumanni, og mjög frægt
var á sínum tíma. Þetta má nú
segja að séu hárfínar réttlætis-
tilfinningar!
Það er varla unnt að verjast
því að brosa að þessu, — en
vitanlega með mikilli virðingu
fyrir þjónum réttvísinnar.
Aðal áhlaupið sncrist
í alg'crðau ósig'ur.
Kolin og salan á þeim, sem
kommúnistarnir á Hornafirði
voru að gera sér dátt út
af í byrjun, urðu ekki til
sakfellingar i hæstarétti, enda
hefði það nú verið skringileg-
astt þáttur þessa máls, ef svo
hefði orðið, þar sem vitanlegt
er og sannanlegt, að allt þetta
ryk, sem þyrlað var upp, í sam-
bandi við kolin, var því að
kenna fyrst og fremst, að dóm-
nefndin skaut sér undan því að
gefa fullnægjandi svör við
málaleitun kærða um verðið á
þeim, en samkv. margnefndum
lögum bar henni skylda til að
skera úr ágreiningi um það, við
hvaða verðlag skyldi miða, og
eftir dómi hæstaréttar 5. apríl
s. 1. hafði hún „vald og skyldu
til að taka ákvarðanir um verð-
lag“. Og viðskiptamálaráðu-
neytið, sem einnig var leitað til,
skaut sér einnig undan því að
gefa svör við því, er óskað var
eftir, en þar sem út af þessu var
sýknudómur að lokum, verður
því sleppt hér að gera þetta
frekar að umtalsefni.
Allur þessi málarekstur er
sorglegur vottur þess, hversu til-
tektir og ákvarðanir stjórnar-
valdanna geta verið fálmkennd-
ar, eins og verðhækkunarbann-
ið, lítt drengilegar, eins og fyr-
irskipun um opinbera rannsókn
út af hégóma einum, og smá-
munasamar, eins og sektin út af
kaffinu og kaffibætinum ber
átakanlegt vitni um.
Ilvers konar dóms-
niálastjórn er það
sem þjóðin býr vlð?
Það er varla unnt að skilj-
ast svo við þetta mál, að ekki
sé minnst fáum orðum á dóms-
málastjórnina, sem þjóðin hefir
haft í meira en eitt ár.
Á Alþingi haustið 1942 var
mikið rætt um misfellur, sem
þóttu hafa átt sér stað í sam-
bandi við alþingiskosningar á
Snæfellsnesi um haustið. Virð-
ist svo, að Alþingi hafi ætlazt
til þess, að fram yrði látin fara
opinber rannsókn út af því, svo
fljótt, sem við yrði komið. Hafa
víst flestir búizt við að hinn
„röggsami“ dómsmálaráðherra
léti til sín taka um það. En
hvað skeður? Hefir ráðherrann
ekki sezt á málið? Ekkert hefir
dómsmálaráðuneytið látið Rík-
isútvarpið tilkynna um það.
Hvernig er með rannsóknina
út af Þormóðsslysinu? Sjódómi
var víst af atvinnumálaráðu-
neytinu falin rannsókn þess í
fyrravetur. Svo fer rannsóknin
til dómsmálaráðherra fyrir
mörgum mánuðum. — Þar liggja
rannsóknarskjölin, án þess að
þau séu birt. Loks fyrir fáum
dögum lætur ráðherann birta
útdrátt. Hvers vegna mega
landsmenn ekki kynnast rann-
sókninni allri? Hví ekki að koma
með allt þetta í dagsljósið?
Þá eru það olíumálin. Hvað
var að gerast í þeim á síðasta
hausti?
Viðskiptamálaráðherra flutti
á Alþingi „stóra“ ræðu um
framferði olíufélaganna, að því
er við kom olíuverðinu. Miklar
umræður fóru fram á Alþingi
út af ræðu ráðherráns, og
margir alþingismenn úr öllum
þingflokkum kröfðust opinberr-
ar rannsóknar á félögunum.
Hvað aðhafðist dómsmálaráð-
herrann út af þessu? Ekki neitt
svo vitað sé. Röggsemi hins
„röggsama“ ráðherra virðist að
hafi hjaðnað verulega síðan í
janúar í fyrra, því að ekki er
það trúlegt, að margir þing-
menn saman hafi ekki verið
eins góður bakhjarl fyrir ráð-
herrann og verkalýðsfélagsfor-
maðurinn var einn. — Nú var
bara tveimur mönnum fengin
einhver athugun í hendur, utan
réttar vitanlega, og sennilega
ætlazt til, að þeir framkvæmdu
þetta í hjáverkum og í kyrrþey.
Ríkisútvarpið var ekkert látið
tilkynna af hálfu dómsmála-
ráðuneytisins, svo vitað sé, þessu
viðkomandi.
Þegar núv. dómsmálaráðherra
tók við ráðherrastörfum, seint
á árinu 1942, var hann hæsta-
réttardómari, og kom þá í sæti
hans einn af kennurum laga-
deildar háskólans, enda gera
hæstaréttarlögin ráð fyrir þeirri
skipan. Hingað til hefir verið
litið svo á, að ráðherrastörf
samrýmist ekki dómarastörfum,
enda gerir stjórnarskráin ráð
fyrir að dómsvald og fram-
kvæmdavald sé aðskilið og
æðstu dómarar landsins eru
með henni gerðir sem óháðastir
ríkisstjórninni. Þannig hefir
hún ekki vald til þess að víkja
þeim úr embætti. Nú hefir það
verið upplýst á sjálfu Alþingi
og viðurkennt af dómsmálaráð-
herranum sjálfum, að hann —
ráðherrann — hafi hvað eftir
annað, síðan hann varð ráð-
herra, tekið sæti sem dómari í
hæstarétti. Handhafi ákæru-
valdsins er þannig einskonar
tækifærisdómari í æðsta dóm-
stóli landsins. Ekki er vitað eftir
hvaða lögum eða reglum slíkt
getur viðgengizt. Hins vegar
segir svo í 5. gr. núgildandi laga
um hæstarétt:
„Nú verður dómur ekki full-
skipaður, sakir þess að dómari
eða dómarar víkja sæti í máli
og velur þá dómsmálaráðherra,
að fengnum tillögum dómsins,
einhvern kennara lagadeildar
háskólans, eða einhvern með-
al hæstiréttarmálaflutnings-
manna eða einhvern héraðs-
dómara, sem fullnægir skil-
yrðum þessara laga, til þess
að vera skipaður dómari í
hæstarétti, og er þeim skylt
að taka við þeirri kvaðningu".
f
Grein þessi er skýr og ákveð-
in; eftir henni ber, ef dómari
víkur sæti, að velja lagakenn-
ara frá háskólanum, hæstarétt-
armálaflutningsmann eða hér-
aðsdómara, í hans stað. Hér
kemur ráðherra alls ekk!i til
greina, enria væri þá lítið orðið
úr aðgreiningu framkvæmda-
valds og dómsvalds, ef ráðherr-
arnir gætu lagt undir sig hæsta-
rétt, hvenær, sem þeim sjálfum
litist svo. Ef núverandi dóms-
málaráðherra getur tekið sæti
í hæstarétti, gæti hann vafa-
laust einnig valið starfsbróður
sinn í ríkisstj., sjálfan forsætis-
ráðherrann, í annað sæti dóms-
ins, ef autt væri um stund og
væri þriðji ráðherrann löglærð-
ur, gæti hann fullskipað hæsta-
rétt með ríkisstjórninni einni.-
— Það væri óneitanlega dálítið
einkennilegt ástand í réttar-
farsmálum þjóðarinnar, þegar
svo væri komið, og gætu menn
látið sér detta í hug í því sam-
bandi, það sem haft var eftir
Hitler vorið 1934, þegar „hreins-
unin“ fór fram í Nazistaflokkn-
um, Schleicher og Röhm o. fl.
voru látnir hverfa, þ. e. að hann
hefði einn verið hæstiréttur
Þýzkalands þann daginn.
Efnir Sviffiugfélagið
til sýníngar i sumar?
Svifflugfélag íslands sam-
þykkti á aðalfundi sínum, er
haldinn' var fyrir nokkru, að
kjósa þriggja manna nefnd, sem
ynni, ásamt félagsstjórninni, að
undirbúningi að þátttöku fé-
lagsins í hátíðahöldum þeim,
sem fyrirhuguð eru í tilefni af
lýðveldisstofnuninni í sumar.
M. a. skal athugað, hvort ekki
verður hægt að efna til flug-
•sýningar, og að hlutast til um
það á annan hátt, að þátttaka
svifflugmanna geti orðið sem
myndarlegust í hátíðahöldun-
um.
í nefndina voru kosnir Agnar
Kofoed-Hansen, Björn Jónsson,
flugstjóri félagsins, og Sigurður
H. Ólafsson verzlunarmaður.
Á aðalfundinum var upplýst,
að 714 flug voru flogin á vegum
félagsins á síðastl. ári. Lengsta
flugið stóð í 5.5 klst. (Helgi
Filippusson flugkennari) og
hæst var flogið 1200 m. Félagið
hefir til umráða ein byrjunar-
flugu og tvær flugur fyrir þá,
sem lengra eru komnir. Auk
þess hefir það tvær flugur í
smíðum. Miklu fleiri hafa sótt
um að æfa sig hjá félaginu en
komizt hafa að til þessa.
í stjórn voru kosnir: For-
maður Sigurður Ólafsson flug-
maður, varaformaður Björn
Jónsson, gjaldkeri Þorsteinn
Þorbjörnsson, ritari Guðbjartur
Heiðdal og meðstjórnandi Sig-
urður B. Finnbogason. Bendt
Bendtsen, er verið hefir for-
maður félagsins í fimm ár,
skoraðist undan endurkosningu.
Svifflugfélagið ber þess óræk
merki, að áhugi fyrir fluglist-
inni er mikill og vaxandi meðal
íslenzkra æskumanna, og er það
vel farið, því að flugið er holl í-
þrótt og getur einnig orðið þýð-
ingarmikil atvinnugrein hér í
framtíðinni.
Aðaliundur Félags
ísl. símamanna
Aðalfundur Félags íslenzkra
símamanna var haldinn 24. f.m.
Auk venjulegra aðalfundar-
starfa var eftirfarandi tillaga
samþykkt:
„Aðalfundur íslenzkra síma-
manna lýsir yfir eindregnu
fylgi við stofnun lýðveldis á Is-
Iandi. Skorar fundurinn á alla
símamenn að vinna að því, að
þátttaka í atkvæðagreiðslu um
lýðveldismálið verði sem fjöl-
mennust og á þann veg, að hún
megi verða þjóðinni til sóma“.
Félagið er með elztu stéttar-
félögum landsins og eitt af
stofnendum Bandalags starfs-
manna ríkis og bæja og telur nú
á þriðja hundrað félagsmenn.
Stjórnina skipa nú: Ágúst Sæ-
mundsson formaður, Maríus
Helgason varaformaður, Krist-
ján Snorrason gjaldkeri, Helga
Finnbogadóttir ritari, Soffía
Thordarson fjármálaritari.
Lesendnr!
Vekjið athygli kunningja yð-
ar á, að hverjum þeim manni,
sem vill fylgjast vel með al-
mennum málum, er nauðsyn-
legt að lesa TÍMANN.
Skrifið eða símið til Tímans
og tilkynnið honum nýja áskrif-
endur. Sími 2323.
tltbreiðlð Tímann!
Hafsteinn Pétursgon;
Hefiir Alþingfi gleymt
verkfærakaupasjóðnum
Á árunum 1937—41 var í
sparnaðarskyni frestað ýmsum
fjárframlögum eða dregið úr
þeim. Þá varð Verkfærakaupa-
sjóður alltaf fyrir barðinu á
löggjöfunum þannig, að fjár-
framlag hans komst niður í 25
þús. kr. á ári úr 80 þús. kr., sem
er ákveðið með jarðræktarlög-
unum.
Undanfarin tvö ár hefir að-
eins verið á fjárlögum 60 þús.
kr. til hans. Sama upphæð er
nú á fjárlögum. Er það auðvitað
beint lagabrot og verður ugg-
laust lagfært nú með því að
greiða til sjóðsins þau 60 þús.
kr., sem vantalin eru á fjárlög-
um þessi þrjú ár.
Nú eru háværar raddir um, að
bændurnir þurfi að taka tækn-
ina meira sér til aðstoðar en ver-
ið hefir. Þó virðist ekki koma
fram hjá mönnum, að þeir
minnist, að Verkfærakaupa-
sjóðnum var ætlað það hlutverk
að vinna að aukinni tækni.
Þegar framlag til sjóðsins var
ákveðið 80 þús. kr., var verðlag
allt annað en nú, enda er nú
svo komið, að sá styrkur, sem
þessi sjóður getur veitt til ein-
staklinga, þrátt fyrir hömlur á
innflutningi, er alveg hverfandi
eða 10—15% af andvirði vél-
anna, í stað 25—33% eins og
hann átti að vera samkvæmt
lögum.
Fáir mundu taka því með
þögn og þolinmæði, að ríkið
greiði til þeirra um V3 þess, sem
lög gera ráð fyrir að þeir. fái.
Þessu er þó þannig varið með
verkfærakaupastyrkinn til
bænda.
Þau gleðilegu tíðindi eru nú
að gerast, að ríkið ætlar að að-
stoða sjávarútveginn til skipa-
kaupa og stofna þannig til álits-
legs verkfærakaupasjóðs fyrir
sjávarútvegsmenn (5 .millj. kr.
1944), en það virðist gleyma
landbúnaðinum í sömu and-
ránni.
Rétt er að minnast þess, að
Framsóknarflökkurinn bar fram
frumvarp til laga, sem fól í sér
verulega aðstoð til kaupa á
stærri jarðvinnsluvélum, en það
hefir ekki enn orðið að lögum.
Þar er gert ráð fyrir y3 styrk
til dráttarvélakaupa. Einnig er
sýslufélögum heimilað að verja
úr sýsluvegasjóði til vélakaupa
og er það óbeinlínis um y2 styrk-
ur frá ríkissjóði.
Nú virðist mér sanngjarnt að
búnaðarfélög og búnaðarsam-
bönd njóti sömu kjara við véla-
kaup til ræktunar og sýsluvega-
sjóðirnir, því annars má búast
við ósamræmi milli héraða, því
ekki verður dráttarvél, sem er
eign sýsluvegasjóðs, bannað að
starfa að jarðrækt.
Það er því tillaga min, að bún-
aðarfélögum og búnaðarsam-
böndum verði gefinn kostur á
að fá sama styrk, og sýsluvega-
sjóðir fá a. m. k. % verðs véla
og geymsluhúss gegn því skil-
yrði, að sömu aðilar leggi beint
fram y3 verðsins og lántaka,
sem hvíli á, sé ekki hærri en y3
andvirðisins. Svo væri bæði
sýsluvegasjóðum, búnaðarfélög-
um og búnaðarsamböndum gert
að skyldu að hafa sjálfstæðan
vélasjóð, sem ætti vélarnar, og
rekstri þeirra væri þannig hag-
að, að þær mynduðu endurnýj-
unarsjóði, sem tiltækir væru,
þegar nýjar vélar þyrfti að
kaupa. Sjóðirnir væru háðir eft-
irliti vegamálastjórnar og Bún-
aðarfélags íslands.
Með þessu fyrirkomulagi, ættu
hinir dauðu tímar í félagsstarf-
semi að hverfa, sem einatt
myndast nú, þegar dráttarvél
eða aðrar stærri vélar verða
ónothæfar.
Einnig væri þá styrkur til
þessara stærri véla sérstakur
liður á fjárlögum og starfssvið
verkfærakaupasjóðs rýrt aö því
leyti. Væru þá meiri líkur til,
að hann gæti sinnt hlutverki
því, sem honum er þá eftirskilið,
að styrkja hin ódýrari tæki, þó
að styrkurinn úr ríkissjóði væri
ekki hækkaður til hans úr þeim
80 þús., sem hann á nú að vera
samkvæmt lögum.
Vænti ég þess, að fjárveit-
inganefnd Alþingis geri ráð-
stafanir til þess í samráði við
samþingismenn sína og ríkis-
stjórn að þessi tilhögun eða
henni lík geti komið til fram-
kvæmda á þessu ári og sýni með
því, að aðbúð Alþingis að verk-
færakaupasjóði bænda sé af
vangá eins og hún er nú, en
ekki af ráðnum húg.
Reykjavík, 1. marz-1944.
Hafsteinn Pétursson.
Til skilingsauka skal þess get-
ið, að ríkið styrkir tvo sjóði, er
verja fé til vélakaupa landbún-
arins. Öðrum sjóðnum, Véla-
sjóðnum, er ætlað að kaupa
stærri ræktunarvélar og starf-
rækja þær og annast auk þess
ýmsa tilraunastarfsemi. Véla-
sjóður var stórum efldur á fyrra
ári. Hinum sjóðnum, Verkfæra-
kaupasjóði, er ætlað að styrkja
bændur eða samtök til kaupa á
minni búnaðarvélum.
Ritstj.
Slitirftlai SiliMs
Reykjavik. Simi 1249. Simnefni: Sláturfélag.
Reykhús. - Frystihás.
IViðarsaðnverksmiðla. — Bjúgnagerð.
Framleiðir og selur í heildsölu og smásölu: Niður-
soðiö kjöt og fiskmeti, fjölbreytt úrvál. Bjúgu og aXLs-
konar áskurð á brauð, mest og bezt úrval á landinu.
Hangikjöt, ávallt nýreykt, viðurkennt fyrir gœöi.
FrosiÖ kjöt allskonar, fryst og geymt í vélfrystihúsi, eftir
fyllstu nútímakröfum.
Verðskrár sendar eftir óskum, og pantanir afgreiddar
um allt land.
Egg frá EgjsJasölasamlaKi Reykjavíkar.
Kanpnm tnsknr
' %
allar tcgundír, hœsta verði.
Húsgagnavinnustoian Baldursg. 30
Sími 2292.
TÍMINN cr víðlesnasta auglýsmgablaðið!