Tíminn - 15.09.1944, Side 2
Aukablað
TniIW föstadagiiin 15. sept. 1944
Aukablað
undirbúin, séu flest í raun og
veru pólitísk verkföll, sem stofn-
að er til af fámennum hópum,
til þess að auka sem mest glund-
roðann og ósamræmið og keyra
atvinnuvegi landsmanna og
fjárhagsmál í sjálfheldu, — allt
í því skyni að benda síðan á,
hversu gallað þjóðskipulagið sé
og óbærilegt. Skapa þannig
jarðveg fyrir gerbreytingu, sem
þeir ekki treysta sér til þess að
koma á eftir venjulegum léið-
um þingræðis og lýðræðis.
Öll stjórn kommúnista á þeim
verkalýðsfélögum, sem þeir hafa
ráð á, bendir alveg ótvírætt í
þessa átt, og -þá ekki sízt þegar
þess er gætt, að jafnframt því,
sem þeir reka áfram verkföllin,
þá forðast þeir sem heitan eld
að eiga nokkurn þátt í því á
Alþingi, að bót sé ráðin á aug-
ljósum misfellum í löggjöf og
framkvæmdum varðandi með-
ferð stríðsgróðans og önnur
hliðstæð verkefni. Það er einn
þátti^rinn í áætlun þeirra að á
þessu megi ekki ráða bót, —
það þurfi að ha/a ólesturinn,
til þess að benda á hann sem
grundvöll að ábyrgðarlausri
framkomu.
Af þessum ástæðum hindruðu
kommúnistar myndun ríkis-
stjórnar veturinn 1942—43, þótt
þeir hefðu hátíðlega lofað
stjórnarþátttöku fyrir kosning-
arnar.
Af þessum ástæðum hafa þeir
hindrað stjórnarmyndanir og
samtök um framfarastefnu síð-
an og bera höfuðábyrgð á því,
að öllum tækifærum, til þess að
búa í haginn fyrir framtíðina
síðastl. tvö ár, hefir verið sleppt.
Af þessum ástæðum munu
þeir enn koma í veg fyrir sam-
tök um framfarastefnu, nema
þeim verði næstu daga þrýst til
hins gagnstæða af almennings-
álitinu.. En það mætti telja til
kraftaverka ef svo yrði! Þetta
er aðvörun til þeirra, sem Ijá
eyru því, sem Einar Olgeirsson
heldur fram um samstarfsvilj a
kommúnista.
En þótt digurt sé talað, eru
kommúnistar nú smeykir og nú
halda þeir að til kosninga dragi
og er komið í þá kosningahljóð-
ið. Nú er á nýjan leik farið að
tala hátíðlega um vilja þeirra
til samstarfs og stjórnarmynd-
unar. Við sjáum hvað gerist og
bíðum þess, að kommúnistar
hefji friðarstarfið.
Kommúnistar vilja ekki taka
þátt í umbótum. Framundan á
dýrðarrikið að blasa við og er
auðvitað hverjum sem vill frjálst
að trúa á það, enda trúfrelsi í
landinu, en þes§ verður að kref j -
ast, að það verði stofnað, ef svo
á að fara, eftir löglegum leiðum,
en ekki með skemmdarstarfi
fyrst og síðan ofbeldi.
Hitt er svo annað mál, en
þessu skylt, að upplýst er, að í
því landi, sem fyrirmynd á að
vera að dýröarríkinu, er launa-
mismunur a. m. k. tuttugfaldur
og verkföll bönnuð. Get ég ekki
stillt mig um að minna á þetta
hér, enda þótt það verði ekki
nú rætt til hlítar.
Baráttan fyrir
ósamræmi.
Ekki dettur mér í hug að
halda því fram, að allir þeir,
sem gera kröfur til launahækk-
ana nú, geri það í pólitískum
tilgangi eða með þessa áætlun í
huga, sem ég hefi á minnst.
Því fer fjarri. Kommúnistar
hafa haft sérstaka aðferð, til
þess að reyna að leyna tilgangi
sínum. Aðferðin er sem sé sú, að
skapa og viðhalda stöðugt áber-
andi ósamræmi í kaupgjalds-
málum, til þess að benda á
hverju sinni. Hér skulu nefnd
dæmi, sem sýna nokkuð, hvern-
ig starfað er.
Fyrir nokkru sömdu verka-
menn í Hafnarfirði um hærra
kaup en verkamenn í Reykja-
vík. Snemma á þessu ári var
háð snörp deila í Reykjavík til
þess að samræma kaupið hér
Hafnarfjarðarkaupinu. Nú hefir
Hlíf í Hafnarfirði hafið deilu,
til þess að komast fram úr
verkamönnum í Reykjavík, og
nú er hafnað í Hlíf tilboði at-
vinnurekenda um sömu kjör í
Hafnarfirði og í Reykjavík. Að
vísu af fámennum hóp úr félag-
inu, sjálfsagt aðallega skyldu-
liði kommúnista. M. ö. o. það
verður að heyja deiluna áfram,
til þess að skapa nýtt ósam-
ræmi
Hvernig lízt^ verkamönnum á
þessa forustu óg meðferð á mál-
um þeirra? Hvar halda menn að
svona vinnubrögð endi?
Annað dæmi: Dagsbrún hefur
deiiu til kauphækkunar snemma
á þessu ári. Þá er ekki hreyft
við kaupi eða kjörum mánaðar-
kaupsmanna hjá olíufélögunum.
Vegna hvers ekki? Var það
vegna þess, að þess þótti ekki
þörf, eða var það til þess að
geta komið af stað annarri deilu
síðar á árinu? Ein deila á ári
væri ekki nóg. Síðan er ákveðið
af örfáum mönnum í félaginu
að krefjast kjarabóta fyrir
þessa menn og vinnustöðvun á-
kveðin til þess að framfylgja
kröfunni hjá þremur olíufélög-
um, en eitt gekk að kröfunum.
Sáttasemjari gerir miðlunar-
tillögu um kjör, þessum mönn
um til handa,. sem eftir því mér
hefir verið sagt, jafnast á við
kjör þeirra mánaðarkaups-
manna í Dagsbrún, sem ekki
hefir verið sagt upp samning-
um fyrir, heldur þvert á móti
framlengdir samningar fyrir
alveg nýlega. Þeirri tillögu er
hafnað af Dagsbrún. — í stað
þess að samþykkja samræmingu
hefir verið lýst yfir af stjórn
Dagsbrúnar, að sett verði verk-
fall á hjá olíufélaginu, sem hefir
samþykkt kröfur Dagsbrúnar, og
það er gert í því skyni að stöðva
alla vöruflutninga í landinu.
Þá er einnig farið fram á, að
stöðvaður verði út af þessu all-
ur fiskifloti landsmanna og öll
fyrirtæki, sem nota benzín og
olíu, og allir flutningar bæði á
sjó og landi. Af þessu mundi
ekki aðeins leiða stöðvun fram-
leiðslunnar heldur eyðileggingu
miljóna verðmæta. Það er farið
fram á, að verkamenn um allt
land undirstriki með þessu svo
kröftuglega, sem verða má, að
þarna sé á málum haldið, að
þeirra skapi og eins og vera eigi.
Það er stefnt markvisst að því,
að misnota samtök verkamanna
í pólitísku skyni og á þann hátt,
sem meginþorri verkamanna í
landin u er mótfallinn. Á því
leikur enginn vafi.
Það er ekki nema ein leið út úr
þessu öngþveiti. Hún er sú, að
verkamenn taki málin í sínar
eigin hendur, vinni að því af
alvöru og festu að tryggja sér
réttlátt endurgjald fyrir störf
sín á hverjum tíma, miðað við
afkomumöguleika þjóðarinnar í
heild, en taki jafnframt fullan
þátt í því að skipa málum þjóð-
arinnar á sem réttlátastan hátt,
í samvinnu við umbótamenn úr
öðrum stéttum þjóðfélagsins.
Á þessum grundvelli verður
að starfa hér á næstunni, ef
lýðræðið í landinu á að haldast
og komast á hjá þeim öfgum í
landsmálum, sem meginþorri
þjóðarinnar, bæði í verka-
mannastétt og annars staðar,
vilja í raun réttri ekki líta við,
en kommúnistar hljóta að
framkalla, fái þeir að móta
vinnubrögðin.
Frumvarpið.
Frumvarp það, sem hér liggur
fyrir, gerir ekki ráð fyrir því að
kaupgjald verði bundið með
lögum. Hins vegar gerir frum-
varpið ráð fyrir hlutfallslegri
lækkun kaupgjalds og afurða-
verðs fyrst í stað. Ég byggi hér
á því, að ætlunin sé jöfn hlut-
fallsleg lækkun þrátt fyrir á-
kvæði 4. gr. frumvarpsins og
byggi það á upplýsingum frá
ráðherranum. Mér skilst, að
orðalag 4. gr. stafi því af ein-
hverjum mistökum við meðferð
málsins. Mun það vera áætlun
hæstv. fjármálaráðherra, að
hætta að verja fé úr ríkissjóði
til þess að borga niður dýrtíð-
ina og láta þessa niðurfærslu
koma í hennar stað. Mun hann
gera sér vonir um að dýrtíðar-
vísitalan verði þá tæp 280 stig
um næstu áramót, en þá yrði
kaupgjald og afurðaverð miðað
við vísitölu 243 eða þar í kring.
í frumvarpinu er grunnkaupið
látið laust og ekki hvílir frum-
varp þetta á neinu samkomu-
lagi við atvinnurekendur og
verkamenn, sem þó hefði þurft
að vera, eins og það er uppbyggt.
Ég sé því ekki betur en að svo
geti farið, að frumvarpið, þótt
að lögum yrði, hefði lítil áhrif á
dýrtíðina nema stúttan tíma
vegna þess að hækkunum á
grunnkaupi gæti orðið komið í
framkvæmd, til þess að mæta
lækkun verðlagsuppbótarinnar
sámkvæmt frumvarpinu.
Þá sýnist mér, að þessi ákvæði
gætu orðið til þess að skapa
ósamræmi milli verkamanna
og bænda á nýjan leik, því að
bændur gætu ekki hækkað sín-
ar afurðir þegar hér væri kom-
ið, þótt kaupið hækkaði á ný og
ættu því ^illt í óvissu um það,
hvort slíkar kauphækkanir
kæmu nokkurntíma til greina
við verölagningu á þeirra vör-
um og áreiðanlega ekki fyr en
eftir dúk og disk. Þetta er rang-
látt og því óviðunandi.
Nokkuð svipað er að segja um
afstöðu opinberrá starfsmanna,
nema sérstakar ráðstafanir
yrðu gerðar, til þess að koma í
veg fyrir að nýtt ósamræmi
skapaðist vegna nýrra kaup-
hækkana.
Þá ber einnig þess að geta, að
bændum er, samkvæmt frum-
varpinu, ætlað að taka á sig
lækkun á afuröum þessa árs,
sem þeir hafa framleitt með
þeim kostnaði, sem verið hefir
nú undanfarið, og þá er ekki
síður ástæða til þess að benda
á, að ekkert liggur fyrir um af-
stöðu hæstv. fjármálaráðherra,
tli þess að tryggja útflutnings-
verð landbúnaðarafurða.
Hæstv. fjármálaráðherra seg-
ir í greinarg., að með frv. sé
stefnt að því að stöðva verð-
bólguna og jafnframt er minnst
á, að með frv. sé leitast við að
stöðva verðbólguna varanlega.
Ég efast ekki um, að þessi er
ætlunin með frv., en eins og ég
hefi þegar sýnt fram á, þá er
engin trygging fyrir því, að þess-
um tilgangi frumvarpsins verði
náð, þótt að lögum yrði.
Til þess að þetta væri tryggt,
með frv. hefði ákvæði þess orðið
að byggjast á samkomulagi um
fastan grundvöll í kaupgjalds-
málum, en því fer fjarri, að slíkt
liggi fyrir nú, eins og ég hefi
áður vikið að. Og það er alveg
víst, að ákvæði þessa frumvarps
mundu koma af stað nýjum á-
tökum í þeim málum, hvérnig
svo, sem þau kynnu að enda.
Það er því áreiðanlega ekki of
mikið sagt né neinn sleggjudóm-
ur, þó því sé haldið fram, að
fullkomlega er óvíst um það hver
eða hvers eðlis áhrifin á dýrtíð^-
ina yrðu af frumvarpi þessu.
Eignaaiikaskatturiiiii.
Ég mun þá víkja örfáum orð-
um að síðari kafla frv., sem
fjallar um eignaraukaskatt.
Þessi eignaraukaskattur er mun
lægri en sá, sem hér hafa áður
legið fyrir tillögur um og fannst
þó mörgum sá skattur, sem ráð-
gert var að gæfi 15 millj. kr.
tekjur, mætti ekki minna gefa.
Þessi kafli þarf því endurbóta
við. Auk þess vil ég taka greini-
lega fram, að ég tel óréttmætt
að setja löggjöf um eignarauka-
skatt, nema jafnframt séu gerð-
ar ráðstafanir, til þess að hreint
allsherjar eignauppgjör geti far-
ið fram í landinu, en í þessu frv.
eru engin ákvæði í þá átt.
Það væri að bæta gráu ofan
á svart að leggja á eignarauka-
skatt, án þess að gera slíkar ráð-
stafanir samhliða. Það yrði til
þesss að þeir einir, sem talið
hafa samvizkusamlega fram
tekjur sínar og eignir á stríðs-
árunum, borguðu þann skatt. En
það er á almanna vitorði að
verulega er ábótavant í þeim
efnum.
Ber hvorttveggja til, að ekki
hafa fengist samtök um að setja
í löggjöf nægilega trygg ákvæði,
til þess að öruggu eftirliti yrði
við komið og svo hitt, að upp-
lýsingum hefir verið haldið fyr-
ir skattyfirvöldum, sem þau eiga
rétt á að fá, og það af opin-
berum stofnunum í landinu.
Mætti færa fram dæmi um
þetta, ef dregið er í efa.
Þá voru beinlínis gerðar ráð-
stafanir til þess, að löggjöfin um
skattadómara yrði ónýt.
Framsóknarflokk-
urlnn rciðubiiinn til
samvinnu um tilgang
frumvarfisins.
Það mun vera megin tilgang-
ur hæstv. ríkisstjórnar með frv.
þessu að draga úr verðbólgunni
og stöðva hana við ákveðið
mark, en gerir þó ráð fyrir, að
ekki verði hjá því komizt að
hleypa vísitölunni nokkuð lengra
en nú er orðið.
Það er hin mesta nauðsyn á
því, að þessu markmiði geti orð-
ið náð með sem heppilegustu
Ríkisvaldið gengur á
hlut bænda
I vetur hækkuðu verkamenn
í Reykjavík og víðar kaup sitt,
— fengu það samþykkt næstum
umyrðalaust af hálfu atvinnu-
rekenda. Svona er máttur sam-
takanna orðinn mikill hjá
verkamannafélögunum og Al-
þýðusambandinu, sem orðið er
málsvari launastéttanna. Er
þetta sannarlega lærdómsríkt
fyrir þá einu stétt þjóðfélagsins,
sem engin stéttarsamtök hefir
um launamál sín, en það eru
framleiðendur í sveitum lands-
ins.
Á síðastliðnu ári var sérstakri
nefnd falið að ákveða verðlag á
afurðum bænda, og átti það að
miðast við tekjur verkamanna.
Þannig var þó frá þessu gengið,
að bændur fá iðulega enga kaup-
hækkun fyrr en löngu eftir að
aðrar stéttir eru búnar að fá
hana. Á ýmsan fleiri hátt virðist
hafa verið hallað á bændur í
þessari nefnd. En áður en nán-
ar er farið inn á það, er ekki úr
vegi að minnast litils háttar á
aðgerðir ríkisvaldisins, gagnvart
bændum, áður en 6-manna-
nefndin kom til sögunnar.
Þegar núverandi stjórn tók við
völdum, ákvað hún að lækka
verð á öllum landbúnaðarvörum,
sem seldar voru í landinu. Því
var lofað að ríkissjóður greiddi
verölækkunina, svo að framleið-
endur töpuðu engu. Reynslan
hefir þó orðið önnur. T. d. var
nautakjöt lækkað um kr. 0,60 pr.
kg., og var talið víst, að ríkis-
sjóður greiddi þessa lækkun. Það
er ógert enn, og eru menn orðnir
vonlitlir um, að það verði nokk-
urn tíma gert.
Ekki tókst betur til með smjör-
ið. Þeir bændur, sem svo eru illa
settir, að geta ekki sent mjólk í
mjólkurbú, verða að búa smjör
til heima. Það smjör, sem var
umfram heimilisþarfir.selduþeir
ýmist beint til neytenda eða í
verzlanir fyrir kr. 21,50 kg. Rík-
isstjórnin verðfelldi smjörið svo,
að eftir verðfellinguna keyptu
verzfenir það fyrir kr. 11,00 kg.,
en rikissjóður átti að borga mis-
muninn, samkvæmt loforði rík-
isstjórnarinnar. En þegar ríkis-
sjóðstillagið seint og síðar meir
kom, var það ekki kr. 10,50 pr.
kg., eins og búist var við, heldur
kr. 5.30 pr. kg., svo að endan-
lega verðið, sem bændur fengu
eftir að ríkisstjórnin fór að
skipta sér af smjörverðinu, varð
aðeins kr. 16,30 pr. kg., í stað kr.
21,50 áður. Urðu bændur sem á
fjárpestasvæðinu búa, og ekki ná
til mjólkursölu, sérstaklega hart
úti vegna þessara ráðstafana,
því að einasta söluvara þeirra
margra hverra, er smjör og
nautakjöt. Munu þeir s. 1. ár
varla hafa fengið yfir 70 aura
fyrir mjólkurlítrann, þó að ríkis-
skattanefndin skipaði fj'rir að
reikna mjólkurlítrann til tekna
á 1 kr. Sýnir þetta glöggt dæmi
um hve meiinirnir, sem mestu
ráða í landinu, — að ríkisskatta-
nefnd ekki undanskilinni, hafa
litía þekkingu é, atvinnulífi
landsmanna.
Hve mikið fé hefir verið háft
af bændum á þennan hátt, til
þess að lækka vöruverð fyrir
neytendur, get ég ekki giskað á.
En vilja ekki Reykjavíkur-dag-
blöðin reikna það út? Þau hafa
svo mikið rætt um verð á land-
’oúnaðarvörum, einkum nú hin
síðari ár.
Eins og áður er að vikið í þess-
ari grein, vantar æði mikið á, að
móti. Eg hefi gagnrýnt frumvarp
þetta nú hér við 1. umr., en eigi
að síður munu þingmenn Fram-
sóknarflokksins að sjálfsögðu
greiða frv. atkvæði til nefndar
og þá í trausti þess, að í þeirri
nefnd fari fram gagnger athug-
un á viðhorfinu í dýrtíðarmál-
unum og samstarf verði milli
nefndarinnar og ríkisstjórnar-
innar um að finna heppilegustu
leiðina til þess að ná aðaltilgangi
frv., þ. e. að stöðva verðbólguna.
Sé ekki hægt að tryggja það að
fullu, þá heppilegustu leiðina til
þéss að berjast gegn og draga
úr vexti verðbólgunnar, unz
jarðvegur verður orðinn fyrir
ráðstafanir, sem til frambúðar
gætu tryggt samræmi á milli út-
flutningsverðlags og fram-
leiðslukostnaðar í landinu.
við verðlagningu landbúnað-
arafurða sé fylgt því veröi, sem
6-manna-nefndin ákvað. T. d.
ákvað nefndin verð á nautakjöti
kr. 6,20 kg., en verð á því til
framleiðenda hefir verið kr. 4,00
—5,00 pr. kg. Ærkjöt hefir
verið kr. 2,00 kg. í stað kr. 3,50,
sem nefndin ákvað o. fl., er eftir
þessu. Lög þessi virðast illa
haldin, og lítil fyrirmynd til'lög-
hlýðni almennt.
í kaupstöðunum heyrist varla
talað um hátt verð á öðru en
landbúnaðarvörum. En bændum
finnst nú fiskur. t. d. ekki ódýr
vara, þar sem tæpast dugir 1 kg.
af I. fl. nautakjöti fyrir 1 kg. af
II. eða III. fl. saltfiski og ekki
fæst 1 kg. af saltfiski fyrir 2 kg.
af ærkjöti. Það er mjög algeng
spurning meðal bænda, hvernig
eigi að bæta úr þessu. Hvað
myndu verkamannafélögin og
Alþýðusambandið gera, ef laun
launastéttanna væru þegjandi
og hljóðalaust færð niður t. d.
um af því, sem um hefði verið
samið eða ef ríkið hefði samið
um lækkun á öllum launum í
landinu, með þeim forsendum,
að það borgaði niðurfærsluna,
en þegar svo sú borgun kæmi
væri hún að eins helmingur þess,
sem lofað var, svo endanlega
láiunalækkunin væri ca. %? Ætli
blöðin yrðu ekki með stórum og
feitum fyrirsögnum, fundir
haldnir með miklum bæglsa-
gangi, kröfugöngur o. s. frv.,
o. s. frv.?
Á þessu sést hvernig sú stétt
er komin, sem ekki hefir svo
sterk samtök, að geta var-
ið rétt sinn. Það er sveitafólkiö
eitt, sem slík samtök hefir ekki.
Þess vegna var því einu boðið
það, sem engri annari stétt hefði
verið boðið, enda verið þýðing-
arlaust að bjóoa, sem sé að draga
af löglegum umsömdum tekjum.
Ríkisstjórnin hefir ætlað að
spara útgjöld ríkissjóðs með því
að borga ekki aö öllu leyti þá
niðurfærslu á verði á landbún-
aðarvörum, sem átti sér stað,
þótt það væri nokkuð einkenni-
legt, þar sem lofað var að borga
mismuninn. Mætti ekki minna
vera en að skýrt væri frá ástæð-
unum fyrir þeirri' ráðstöfun.
Ríkisstjórnin ætlaði líka að
spara á öðrum útgjaldalið, eins
og t. d. að nota ekki til fulls þá
heimild, sem hún hafði viðkom-
andi ómaga meðlögin til starfs-
manna ríkisins. En launamenn
eru voldugir á þingi og launa-
stéttin heimtaði að meðlögin
væru greidd, enda stóð ekki á
þinginu að samþykkja það.
Launakröfuflokkarnir virðast
eiga öflugára fylgi í þinginu,
heldur en sveitafólkið. Er ekki
kominn tími til fyrir sveitafólk-
ið, að standa betur saman en
það hefir gert hingað til,
og efla samtök sín, eins
og aðrar stéttir þjóðfélagsins
gera? Því ekkert annað en sterk-
ur og vel skipulagður félags-
skapur getur bjargað því frá yf-
irgangi annara stétta, eins og
þegar er margbúið að sýna sig.
Það er víst, að engin stétt
þjóðfélagsins hefir farið eins
varhluta af hinu mikla peninga-
flóði, sem streymt hefir til
landsins, og þeir sem vinna í
sveit árið um kring, samanborið
við hinn langa vinnutíma og fáu
frídaga. Það væri mikil þörf að
sveitirnar efldu samtök sín til
að fá hlut sinn bættan, og þá
ekki sízt, þegar margfalt tekju-
hærri stéttir heimta launa-
hækkun. .
Jóhann Guðjónsson,
Leirulæk.
Greiíinn aí Monte Chrísto,
eftir franska skáldsagnahöfundinn Alexandre Dumas, er al-
mennt talin frægasta skemmtisaga heims. Lokabindi þessarar
miklu sögu er nú komið út í þýðingu undirritaðs. Sagan kom út
í átta bindum, sem eru samtals yfir 54 arkir, eða upp undir 900
bls. Bindin eru í Eimreiðarbroti, sett með smáu drjúgu letri. Verð
bindanna er sem hér segir: I—II, ca. 7 arkir, 3 kr., IV. bindi 11
arkir, 4 krónur, V.—VI. og VII. bindi, 5 arkir hvert, 3 krónur
bindið, og VIII. bindið yfir 9 arkir, 10 krónur. III. bindi, 12 arkir,
er uppselt, og verið að endurprenta það. Öll framantalin bindi,
að undanteknu III. bindi, verða send pantendum þeim að kostn-
aðarlausu, ef peningar fylgja pöntun, 26 krónur fyrir öll, en einn-
ig er mönnum gefinn kostur á, að panta alla söguna, og fá hana
þá fyrir 35 krónur, ef peningar íylgja pöntun. Nöfn þeirra pant-
enda verða skrásett og III. bindið sent þeim að kostnaðarlausu,
er það kemur út. Lausasöluverð þess bindis verður hins vegar
fyrirsjáanlega ekki undir 10 kr. — Einnig er mönnum gefinn
iostur á að panta einstök bindi sögunnar samkvæmt þessari
auglýsingu. Mönnum, sem vilja eignast söguna, er ráðlagt að
panta hana nú, því að eftirspurn eftir sögunni er mikil, en miklir
crfiðleikar á að^fá bækur endurprentaðar fljótlega á þessum
tíma. Þess skal getið, að bindin eru öll í sama broti. — (Fyrri
utgáfa I.—II. bindis var hins vegar í litlu broti). Pantanir verða
afgr. í þeirri röð, sem þær berast. — Sagan t'þýðingu minni fæst
c ðeins hjá mér.
AXEL HTORSTEINSSON, Pósthólf 956, Reykjavík.
Rauðarárstíg 36, aðeins kl. 1—3 og 8—9.
P A L
Rœstiduft —
er fyrir nokkru komið á
markaðinn og hefir þegar
hlotið hið mesta lofsorð, því
vel er til þess vandað á allan
hátt. Opal ræstiduft hefir
alla þá kosti, er ræstiduft
þarf að hafa, — það hreinsar
án þess að rispa, er mjög
Crjúgt, og er nothæft á allar
tegundir búsáhalda og eld-
húsáhalda.
IVotið
O P A L ræstuluft
\