Tíminn - 16.01.1945, Blaðsíða 2

2
TÍMEyN, þrlgjjutlagiim 16. jan. 1945
4. blað
Þriðjjudagur 16. jjan.

Á viðavangi
ERLENT YFIRLIT:
Stríðið á vestnrvígstöðvanum
Betri póstsamgöngur
Á þingi 1943 báru Páll Zóp-
•hóníasson, Skúli Guðmundsson
og fleiri þingmenn fram
tillögu um að sérstakri nefnd
yrði falið að gera tillögur um
bættar póstsamgöngur. Tillagan
var samþykkt og nefndin skipuð
nokkru síðar. Daníel Ágústlnus-
son erindreki var formaður
hennar. Nefndin skilaði áliti á
síðastl. hausti og var-sagt ýtar-
lega frá því hér í blaðinu um
það leyti. í áliti hennar voru
gerðar tillögur um mjög auknar
og bættar póstsamgöngur. Á-
ætlunarbifreiðum og mjólkur-
flutningabifreiðum var ætlað að
dreifa póstinum daglega eða oft
á viku um stó.r landsvæði. Ann-
ars staðar var gert ráð fyrir, að
póstur kæmi hvergi sjaldnar en
vikulega, nema á allra afskekkt-
ustu stöðum yfir vetrarmánuð-
ina. Póstur skyldi borinn á' sem
flesta bæi og ýmsar aðrar breyt-
ingar gerðar til endurbóta á
póstmálunum. Var mjög vel
gengið frá till. nefndarinsar,
enda hafði hún lagt í þær mikla
vinnu, m. a. aflað sér tillagna
allra bæja- og svéitastjórna
landsins.
Næstum strax eftir að kunn-
ugt varð um tiflögur nefndar-
innar, fluttu þeir Páll Zophoni-
assop og Sveinbjörn Högnas’ón
þingsályktunartillögu í samein-
uðu þingi þess efnis, að tillögur
nefndarinnar yrðu „fram-
kvæmdar eins fljótt á árinu
1945 og tök væru á.“ Tillögunni
var vísað til fjárveitinganefnd-
ar og hlaut hún þar allgóðar
undirtektir. Samkvæmt tillögum
fjárveitihganefndar var f’jár-
\eitingin til póstmála í fjárlög-
um 1945 hækkuð um 200 þús.kr. í
því augnamiði að bæta póstsam-
göngurnar samkv. tillögum póst-
málanefndar, en heildarkostn-
aður við að framkvæma allar til-
lögur nefndarinnar var talinn
um 500 þús. kr. á ári. Tillaga
þeirra Páls og Sveinbjarnar var
síðan samþykkt í því formi, að
ríkisstjórnin skuli strax frá
þessum áramótum byrja að
framkvæma tillögur póstmála--
nefndar „eftir því, sem við yrði
komið“ og skyldi þessum fram-
kvæmdum hagað þannig, að
byrjað yrði á að „bæta póst-
samgöngur í þeim héruðum,
sem nú búa við lakastar póst-
samgöngur." • ,
Þótt tillögur póstmálanefndar
verði þannig ekki framkvæmdar
til fullnustu á þessu ári, verður
samt hafizt myndarlega handa
um endurbætur og einmitt þar,
sem þörfin er mest. Mun því
áreiðanlega fagnað af þeim, sem
hafa orðið fyrir ýmsum óþæg-
indum vegna hinna lélegu póst-
samgangna, en sjálfsagt er eigi
að síður fyrir þá, að fylgjast vel
með því, hvernig framkvæmdin
fer póstmálastjórnin úr hendi
og gera réttmætar athugasemd-
ir ef þörf krefur. Jafnhliða
verður svo að fylgja því vel eftir,
að ekki verði hér staðar numið,
heldur haldið áfram, unz búið er
að koma tillögum póstmála-
nefndar til fullnustu í fram-
kvæmd.
Þessar aðgerðir í póstmálun-
um eru eitt af því fáa, sem gert
verður af núv. þingi til raun-
hæfra úrbóta og nýsköpunar. Er
það athyglisverð staðreynd, að
þessar endurbætur eru komnar
fram fyrir forgöngu og atbeina
Framsóknarflokksins. Mun sú
einnig verða reynslan ura önnur
og stærri nýsköpunarverk, sem
nú eru fyrir höndum.
Olíuverzlunin
Aðalblað stjórnarinnar, Morg-
unblaðið, hefir nýlega upplýst',
að búast megi við hækkun olíu-
verðsins innan skamms.
Þessi fregn ætti að vera ís-
lendingum ný áminning um,
hve óviðunandi núv. tilhögun
olíumálanna er. Erlendir olíu-
hringar og „leppar“ þeirra hér
geta féflett þjóðina eftir vild
sinni.
Þessi fregn ætti einnig að
verða stjórnarvöldunum hln öfl-
ugasta hvatning um að hefjast
Samvinna — milliliðir.
í "sambandi við ráðstafanir
þær, sem stjórnin hefir gert í
fisksölumálunum undanfarið,
hefir komið næsta greinilega
fram hin ólíku stefnumið Fram-
sóknarmanna og stjórnarsinna
um tilhögun fisksölumálanna.
Framsóknarmenn hafa lagt á-
herzlu á, að eingöngu samlög
útvegsmanna önnuðust útflutn-
ing ísfisksins og ríkisvaldið
hefði ekki önnur afskipti af
honum en að útvega samlögun-
um flutning'askip með sann-
gjörnum leigumála og yrði
Fiskifélaginu falið að skipta
þeim milli samlaganna. Út-
flutningurinn yrði að öllu öðru
leyti í höndum samlaga«na.
Með þessu fyrirkomulagi er
tryggt, að smáútvegsmenn og
hlutasjómenn fái það verð, sem
fæst fyrir fiskinn á erlendum
markaði, að frádregnum sem
allra minnstum kostnaði, og
engir milliliðir, hvort heldur eru
eigendur flutningaskipa eða
aðrir, geti dregið sér óeðlilegan
skerf af því, verði.
Ríkisstjórnin hefir hins
vegar valið þá leið að veita eig-
endum flutningaskípa aðstöðu
til að kaupa fiskinn fyrir fast
verð, sem a. m. k. getur veitt
eigendum stærri skipanna mik-
inn gróða, er fallið hefði í hlut
samlaganna, ef stefna Fram-
sóknarflokksins hefði fengið að
ráða. Markmið þessa fyrirkomu-
lags er að tryggja milliliðunum,
þ. e. eigendum stóru flutninga-
skipanna, aðstöðu til að græða
áfram á kostnað smáútvegs-
manna og hlutasjómanna.
Fyrir alla þá, sem óvilhöllum
augum líta á málin, ætti að vera
auðvelt aðjdæma um það, hvor
þessara stefna er heilbrigðari og
réttlátari, samvinnustefnan eða
milliliðastefnan.
Samlögin verða að eignast
flutningaskip.
Þar sem útvegsmenn hafa
haft samlög um útÚutninginn,
t. d. á Norðfirði, hefir það full-
komlega sannast, að stefna
Framsóknarflokksins í þessum
málum er rétt. Útvegsmenn og
sjómenn þar hafa stórgrætt á
því að hafa flutningana í sín-
um höndum. Þó hafa þeir hing-
að til þurft að leigja erlend
skip til flutninganna, en nú
hafa þeir hafið undirbúning að
því að samlagið eignaðist tvö
allstór flutningaskip. Þannig
þarf þetta að vera í framtíðinni.
Samlögin þurfa sjálf að eiga
flutnihgaskipin. Þá verða þau
ekki upp á neina milliliði kom-
in.
Þótt aðgerðir ríkisjitjórnar-
innar komi í veg fyrir það nú, áð
útflutningur ísfisksins komist
yfirleitt i hendur sölusamlaga,
verður að vænta þess, aðút-
vegsmenn og hlutasjómenn fari
almennt að sjá það sjálfir, að
hag þeirra er bezt borgið með
samlagafyrirkomulaginu. og
komf því þessvegna allsstaðar á.
Þess verður einnig að vænta,
að þær breytingar verði fljót-
verulega handa um að koma því
skipulagi á olíuverzlunina,. sem
gert er ráð fyrir í lögum, er sett
voru á seinasta þingi að tilhlut-
un Vilhjálms Þórs.
Samkvæmt lögunum er ríkinu
heimiláð að styrkja olíusamlög
eða samvinnufélögin með bein-
um styrkjum og lánum til að
koma upp olíúgeymum. Aðstoð
þessi er þó bundin þeim skil-
yrðum, að starfað sé á hreinum
samvinnugrundvelli, þ. e. hver
félagsmaður hafi eitt atkvæði
og arðsúthlutun sé í hlutfalli við
viðskipti. Ennfremur er ríkis-
stórninni heimilað að byggja
stóra aðalbirgðageyma og taka
á leigu „tankskip“ til flutninga.
ar leigja landssambandi olíu-
Tæki þessi má ríkisstjórnin síð-
samlaga, þegar það verður
stofnað.
Hér er vissulega um hina hag-
kvæmustu og, öruggustu lausn
olíumálanna að ræða. Það gildir
um olíuverzlunina, eins og svo
margt annað, að hún verður
hagkvæmust og bezt, ef hún er
rekin á grundvelli samvinn-
unnar.
lega á þingi og í stjórn, að sú
stefna verði ráðandi, að styrkja
heldur samlögin en milliliðina.
Þá verður það eitt helzta verk-
efnið þess opinbera, að styrkja
samlögin til að eignast^sín eigin
flutningaskip.
Samvinnuáhugi kommúnista
rann í sandinn.
Skrif kommúnista um fisk-
sölumálin eru sérstakur kapítuli
út af fyrir sig.
Kommúnistar hafa séð, að
sölusamlögin og önnur sam-
vinna í útvegsmálunum, er nú
að ryðja sér'til rúms. Þess vegna
látast þeir vera mjög hlynntir
þessum úrræðúm, ekki sízt sam-
lögunum. Um skeið mátti líka
vel álykta af Þjóðviljanum, að
kommúnistar myndu aldrei á
það fallast, að eigendum flutn-
ingaskipa yrði leyft að kaupa
fiskinn fyrir fast verð, svo að
þeir gætu stungið meira eða
minna gróða í sinn vasa. Þjóð-
viljinn taldi þá alveg sjálfsagt,
að yrði einhver hagnaður hjá
flutningaskipunum, ætti hann
að renna allur til útvegsmanna
og sjómanna. Þegar mestur
móðurinn var á Þjóðviljanum í
þessum efnum, taldi hann jafn-
vel nauðsynlegt, að ríkisstjórn-
in fengi ráð á "ollum skipastóli
landsmanna til að tryggja
þetta, og birti hann um það feit-
letraða forustugrein! En smátt
og smátt fór samlagaáhuginn og
velviljinn til útvegsmanna og
hlutasjómanna að dvína. Niður-
staðan af öllu saman varð sú, að
eigendum flutningaskipanna var
leyft að kaupa fyrir fast verð og
þannig gefinn kostur á að
hrifsa verulegan gróða í sinn
hlut.
Þegar kommúnistar höfðu
þannig snúizt frá því, sem þeir
upphaflega héldu fram, tóku
þeir að skrifa um það í
blað sitt, að það hefðu verið
Framsóknarmenn, er borið
hefðu hag eigenda flutninga-
skipanna fyrir brjósti og. væru
þeir því eiginlega valdir að því,
hvernig fór! Kommúnistar
sýndu hér eins og oftar, að þeir
eru jafn fljótir til að eigna öðr-
um óhappaverk sín og þeir eru
fljótir til að eigna sér þau verk
annara, sem vel eru gerð.
Anriars þarf það engan að
undra, þótt áhugi kommúnista
fyrir sölusamlögum og öðrum
samvinnumálum renni þannig í
sandinn, þegar á reynir. Slíkan
áhuga sýna þeir aðeins til, að
blekkja og villa á sér heimild-
ir. Stefna þeirra er þjóðnýting
og ríkisrekstur, og þeir vilja
því allan frjálsan samvinnu-
rekstur feigan. Menn ættu því
ekki að blekkjast af samvinnu-
áhuga þeirra, hvorki á þessu
sviði né öðrum.
Barátta stjórnarsinna
við gagnrýnina.
Fátt hefir vakið meiri furðu
og andúð almennings en þær
þýzk-rússnesku einræðisaðferð-
ir stjórnarblaðanna að reyna að
kæfa alla gagnrýni niður með
því að stimpla hana sið-
leysi og láta það nægja
í stað rökræðna um málin.
Mönnum er það vel ljóst, að hér
er fullkomlega Vikið af braut
lýðræðisins og að ætlunin er, að
útrýma allri andstöðu með því
að gera hana glæpsamlega í
augum þjóðarinnar. Fái slíkir
starfshættir að þróast, getur
verið skammt yfir til þess
stjórnarfars, þar sem allir and-
stæðingar eru stimplaðir sið-
lausir Trotskiistar eða Gyðingar
og þeim síðan útrýmt með slíkri
forsendu. Menn voru farnir að
vænta þess, að íslenzk stjórn-
mál væru þó komin á það menn-
ingarstig, að þau vinnubrögð að
reyna að stimpla andstæðinga
siðleysingja, vitfirringa eða
glæpamenn væru úr sögunni og
þeir, sem hefðu beitt slíkum
starfsaðferðum í Kleppsmálinu
og Kollumálinu, hefðu lært nóg-
af því. En svo hefir ekki verið.
Menn eru nú alvarlega minntir
á það, að maðurinn, er stjórn-
aði Klepps- og Kolluherferðun-
um, er kominn til valda og hefir
við hlið sér Brynjólf og Áka, er
hafa lagt stund á að kynna sér,
hvernig stjórnarandstaða er
kveðin niður i Rússaveldi.
Fyrir stjórnarandstæðinga er
þetta aðeins hvöt til að herða
alla þá gagnrýni, sem réttmæt
er og ekki síst á þessu atriði.
Dýðræðið er í mikilli hættu, ef
slíkir starfshættir fá að þróast.
Siðleysisbrigsl, sem hittir
höfundana sjálfa.
Eins og vænta mátti, hefir
Mbl. forustuna í siðleysisbrigsl-
unum, enda getur það frómt úr
flokki talað, þar sem það er mál-
gagn hins háttvísa, sannorða og
orðheldna forsætisráðherra!
í seinustu siðleysisbrigslum
Mbl. er aðallega vikið að Her-
manni Jónassyni, enda mun
stjórnin óttast hann mest and-
stæðinga sinna. Honum er borin
á brýn siðlaus framkoma í ut-
anríkismálunum. Tilefnið er
fyrirspurnir, sem H. J. gerði á
Alþingi til ríkisstjórnarinnar.
Aðeins ein þeirra snerti utan-
ríkismál, en hinar voru um inn-
anlandsskipulag fiskmálanna.
Snertá þær því ekki þetta mál.
Þessi eina spurning var um það,
hvers vegna ekki væri búið að
senda samninganefnd til Bret-
lands, og hvort hún yrði ekki
send fljótlega. Hefir MbL, sem
von er, varast að færa að því
minnstu rök, hvers vegna það
sé siðleysi að gera slíka fyrir-
spurn, en reynt að klóra í bakk-
ann með því, að spurningin hafi
verið óþörf, þar sem málið hafi
verið rætt í utanríkismálanefnd.
Tekur þar þó ekki betra við hjá
Mbl., því að, á fundi nefndar-
innar 17. des. var samþykkt að
senda samninganefnd til Bret-
lands, en síðan hann var hald-
inn, voru liðnar næi; þrjár vik-
ur, er H. J. gerði fyrirspurnina,
og var því éðlilegt, að þingið
fengi að vita, hvað síðan hefði
gerzt í þeim málum, þar sem
stjórnin hafði enga skýrslu um
það gefið. Spurningin var því
síður en svo óþörf.
Þegar Mbl. sér, að þessar á-
sakanir nægja tæpast, reynir
það að gera H. J. tortryggilegan
með því, að hann hafi ekki mætt
á tveimur fundum í utanríkis-
málanefnd. H. J. var forfallaður
í bæði skiptin og mætti Eysteinn
(Fravihald á 7. síðu)
Sú von Bandamanna að
geta lokið Evrópustyrjöldinni
fyrir árslok 1944 brast á síðastl.
hausti, þegar þeim mistókst að
ná Ermarsundshöfnunum . í
tæka tíð og innrás loftflutta
liðsins hjá Arnhem í Hollandi
misheppnaðist. Eftir það var
þeim strax ljóst, að fullnaðar-
sigur myndi þeim ekki falla í
skaut fyrr en næsta vor, enda
lýsti Churchill þá yfir, að eigi
mætti búast við lokasigri í Ev-
rópu fyrr en um páskaleytið í
fyrsta lagi.
Það virðist hafa verið hern-
aðaráætlun Bandamanna að
hald'a sókninni þó áfram allan
veturinn og unna Þjóðverjum
aldrei hvíldar. Markmið þeirra
virðist líka hafa verið að dreifa
varnarliði Þjóðverja á sem
lengsta víglínu með því að vera
í sókn á allri víglínunni' frá
landamærum Sviss norðup í
Mið-Holland. Þungamiðja sókn-
arinnar virðist þó hafa átt að
vera á nyrzta hluta vígstöðv-
anna eða norðan Aachen, þar
sem teflt var fram öllum
brezka hernum, 9. ameríska
hernum og nokkrum hluta 1.
ameríska hersins. Hér var líka
snöggi bletturinn á Þjóðverjum,
því að þetta var stytzta leiðin
inn í helztu námu- og iðnaðar-
héruð þeirra, Ruhr-héruðin.
Leiðin til Berlínar liggur um
Ruhr, haía Bandamenn oft
sagt.
Reynzlan mun skera úr því,
hvort þessi áætlun Banda-
manna hafi verið rétt. Margir
telja nú, að þeim hefði verið
betra að halda uppi kyrrstöðu-
hernaði í vetur og undirbúa
lokasóknina þeim mun betur.
Þessir sömu menn segja einnig,
að þessi áætlun Bandamanna
hafi skapað Þjóðverjum mögu-
leika til gagnsóknar.
Þjóðverjar beindu gagnsókn
sinni á súðurhluta vígstöðva
1. ameríska hersins. Þar hafa
Bandamenn ' vafalaust verið
veikastir —fcil varnar, þar sem
þeir héldu uppi sókn bæði að
norðan (1. herinn við Aachen)
og sunnan (her Pattons í Saar).
Bendir gagnsókn- Þjóðverja til,
að þeir hafi haft betri njósnir
um Bandamenn en Bandamenn
um þá, þvi að gagnsókn Þjóð-
verja kom þeim mjög á óvart.
Sóttu Þjóðverjar alllangt inn í
Suður-Belgíu og Luxemburg
fyrstu dagana eða allt til Din-
ant. Veður var þeim líka hag-
stætt, því að flugherinn gat
Rundstedt
ekki beitt sér, og bendir það
til, að Þjóðverjar hafi mjög
fullkomnar veðurspár. Mikil
not höfðu Þjóðverjar líka af
nýrri, fullkominni skriðdreka-
gerð, sem þeir eru nýbyrjaðir að
nota.
Sókn Þjóðverja stöðvaðist
strax og Bandamenn gátu farið
að beita flughernum. Sést á því
hin mikla þýðing flughersins
fyrir . landhernað. Bandamenn
hafa síðan byrjað að hrekja
Þjóðverja til baka með nokkrum
árangri. Hinn frægi hershöfð-
ingi Breta, Montgomery, fékk
hér nýtt tækifæri til að sýna
herstjórn sína. Ameríkumönn-
um hafði þótt nóg um herfrægð
hans og hafa því unnið að því
að víkja honum smám saman
til hliðar. Var svo komið, að
hann hafði aðeins yfirstjórn
brezka hersins eins. En þegar
hér var komið sögu, þótti ekki
annað ráðlegt en að leita til
Montgomery og var honum
einnig falin yfirstjórn 1. og 9.
amerísku herjanna. Byrjuðu
Þóðverjar fyrst að láta undan
síga fyrir alvöru, þegar Mont-
gomery kom til skjalanna.
Sá hershöfðingi, er stjórnaði
sókn Þjóðverja, Rundstedt, hef-
(Framhald á 7. síöu)
Það er venja Mbl. að birta myndgátu
í hverju jólablaði. Að þessu sinni
hljóðaði úrlausn myndgáturinar þann-
ig: „Yfirstjórn Mjólkursamsölunnar
nýtur eigi vinfengis Víkverja. Takist
að endurskipuleggja mjólkurlögin
verða húsmœður glaðar". Hefir pró-
ventukarlinn hér sem oftar sýnt hug
sinn til bænda, þar sem hann velur
svívírðingar um stofnun þeirra sem
jólagetraun handa lesendum sínum.
Ólafur Björnsson i Brautarholti hefir
ekki heldur getað orða bundizt um
þessa framkomu og birtir bréf í Vísi
11. þ. m., þar sem hann nefnir þetta
„nýársboöskap Morgunblaðsins". Þar
segir m. a.:
„Ummælin í Lesbók Morgun-
blaðsins 7. jan. (þ. e. lausn mynd-
gátunnar) er atvínnurógur á fé-
lagsskap mjólkurframleiðenda, og
harma ég, að þau skuli koma fram.
Ég veit satt að segja ekki í
hverju þessi mikla óstjórn er fal-
in hjá stjórn Mjólkursamsölunn-
ar, sem mest er umtöluð.
Verðjöfnunarsvœði Reykjavíkur
og Hafnarfjarðar er orðið það
stórt, að ekki er eftirsóknarvert
fyrir mjólkurneytendur að það sé
enn stækkað, með tilliti til þess,
að fá góða, drykkjarmjólk.
Salan hér í Reykjavík fer fyam
með eftlrllti heilbrigðisfulltrúa.
Mjólkin kemur daglega á sölu-
staðinn frá næstliggjandi mjólk-
ursvæðum og næsta dag úr þeim
fjarstliggjandi. Mjólkurvinnslu-
stöðin í Rvík er að vísu orðin of
lítil, en nú er í byggingu ný mjólk-
urstöð, en sá galli er á gjöf
Njarðar, að Bandaríkin hafa
neitað að láta vélar af hendi,
svo að útlit er fyrir, að þær fáist
ekki fyrr en eftir stríð.
Stjórn Mjólkursamsölunnar er
kosin af framleiðendum, og ber
þeim I öllu að vinna að hag
þeirra og neytenda.
Það væri því lítil skynsemi í
því að illskast *við neytendur,
sem eru viðskiptamenn samsöl-
unnar, eða gera þeim lífið grátt
í viðskiptum.
Það *myndi og stríða algerlega
móti öllum skynsamlegum álykt-
unum, og einungis til þess að
skaða framleiðendurna og félags-
samtök þeirra. Enda neita ég því
harðlega, að það sé gert.
Um starfsfólk Samsölunnar er
það sama aði segja. Það vinnur
áreiðanlega starf sitt eftir beztu
getu, og sýnir mikinn dugnað og
alla sanngirni við dagleg störf.“ j
Vissulega mun próventukarlinum :
reynast erfitt að hnekkja þessum
glöggu rökum Ólafs Björnssonar.
* * *
Þá víkur. Ólafur Björnsson að á-
sökunum um of litla mjólkurfram-
leiðslu vegna ódugnaðar bænda. Far-
ast honum svo orð:
„Því er haldið fram eins og að
^ framan er sagt, að mjólkurskort-
ur sé mikill, og eru bændur á-
sakaðir um ódugnað í starfi og
mesta tómlæti um alla nýbreytni
í búnaöi.
Þessi ályktun er ranglát.
Bændur hafa sýnt þessi styrj-
aldarár, sem liðin eru, mikinn
dugnað og árvekni við landbún-
aðarstarfið, þar sem þeir hafa
orðið að stunda búskap með minni
vinnukrafti og mikla vöntun
vinnuvéla, — jafnvel við hin
nauðsynlegustu störf.
Það er staðreynd, að fram-
leiðslan hefir eigi minnkað held-
ur aukizt.
Árið 1939 var framleidd mjólk
á verðjöfnunarsvæði Reykjavíkur
og Hafnarfjarðar 15".713.495%- kg.
Árið 1943 var framleidd mjólk
á sama svæði 17.187.820 Vz ltr...
Á sama tíma hefir íbúatala
Reykjavíkur fjölgað, sem hér segir:
Árlð 1939 voru íbúar Rvíkur
38.219.
Árið 1943 voru íbúar Rvíkur
42.815.
Hver er aðalástæðan fyrir því
að íbúum Rvíkur hefir fjölgað
um 5.596 menn? Því er fljótsvar-
að. Það er einvörðungu fyrir það,
að stórfeldar atvinnugreinar hafa
sótt vinnuaflið úr sveitunum til
Reykjavíkur. Þar hafa ungir sem
gamlir fengið betri kjör, meiri
þægindi og það, sem ekki varð-
ar sízt, meira frjálsræði og glað-
værð.
Ég fullyrði, að það gengur
kraftaverki næst, hvað íslenzkir
bænduij hafa fengiðj áorkað í
framleiðslu neyzluvara, eij það
því mjög óskynsamlegt að ásaka
. þá um léleg vinnuafköst".
Það, sem hér er sagt um störf ís-
lenzkra bænda á stríðsárunum er
vissulega ekki ofmælt.
* *
í forustugréin Vísis 11. þ. m., þar
sem rætt er hið mikla fjárbruðl núv.
ríkisstjórnar til launahækkana og
annarar óarðbærrar eyðslu, segir svo
að lokum:
„Núverandi ríkisstjórn hefir allt
til þessa tjaldað til einnar næt-
ur og látið reka á reiðanum. Hún
hefir slegið undan, og öll sólar-
merki virðast sýna, að um heil-
brigt og einlægt samstarf sé að
þar ekki að ræða og verði ekki
með því að kosningar faVa fram
á öðru_ vori, og upp úr stjórnar-
samvinnunni slitnar á haustþing-
inu eða því sem næst, — en bara
að nýsköpunin hafi þá ekki
gleymzt".
Ekki mun laust við, að ýmsir fleiri
hafi látið sér þetta sama til hugar
koma og Vísir. Verk stjórnarinnar
hingað til bera þess öll merki, að mun-
að sé vel eftir f járbruðlinu, en nýsköp-
unin eigi að gleymast!