Tíminn - 15.01.1947, Blaðsíða 3

9. blað
TlMEVIV, miðv.dagiim 15. Janúar 1947
♦>•
Eiginmaður minn og faðir okkar,
Gnðmnndur Olafsson,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 17..
þ. m. — Athöfnin hefst með húskveðju að heimili hins
látna, Vogatungu við Reykjavík, kl. l'Æ stundvíslega.
Athöfninni í kirkjunni verður útvarpað.
Þeir, sem ætla að minnast hins látna með minningar-
sjóðsgjöfum, eru vinsamlega beðnir að láta
MINNINGARSJÓÐ GUÐRÚNAR HELGADÓTTUR
njóta þess. Minningarsjóðsspjöldin fást i Bókaverzlun Sig-
fúsar Eymundssonar og í Hafnarfirði hjá Finnboga Arndal.
Helga Guðlaugsdóttir, börn og tengdaböm hins látna.

i
!
Tilkynning
frá Tryggingastofnun ríkisins
Bætur samkvæmt lögum um almannatryggingar
greiðast eftir á mánaðar- eða ársfjórðungslega og hefjast
bótagreiðslurnar fyrir árið 1947 um næstu mánaðamót.
Umboðsmenn Tryggingastofmmarinnar (í Reykjavík
Sjúkrasamlag Reykjavíkur) annast bótagreiðslur og til-
kynna nánar um greiðslustað og tíma hver í sínu umdæmi.
Reykjavík, 10. jan. 1947.
Tryggmgastofmiii ríkisins.
Samkvæmt fyrirmælum laga nr. 58, 30. nóv. 1914,
ber að framkvæma þrifaböðun á öllu sauðfé 1 lög-
sagnarumdæminu. Út af þessu ber öllum sauðfjár-
eigendum hér í bænum að snúa sér NÚ ÞEGAR til
eftirlitsmannsins með sauðfjárböðunu'm, herra lög-
regluþjóns Stefáns Thorarensen.
Símar 5374 og 3925.
Borgarstjórlnn í Reykjavlk,
13. janúar 1947.
Bjami Benediktsson.
ræður féliust Egyptar á að
draga tillögu þessa til baka,
sem breytingartillögu við fram-
komnar tillögur, en jafnframt
áskyldu þeír sér rétt til að
flytja hana sem sérstaka álykt-
un. í nefndinni urðu málalok
þau, að samþykkt var ályktun
viðvíkjandi skýrslugjöf um her-
styrk og herbúnað, sem byggð
var á hinni upphaflegu tillögu
Ráðstjórnarrikjanna, þ. e. a. s.
eins og hún var orðin eftir að
samþykkt hafði verið breyting-
artillaga Breta og smávegis
breytingartillaga frá fulltrúa
Bandarikjanna.
ísland greiddi atkvæði með
breytingartillögu Breta.
Þannig var málið afgreitt til
allsherjarþingsins. Þar urðu
enn miklar umræður um málið.
Lauk þeim með þvl að málinu
var á nýjan leik vísað tii nefnd-
ar. Þar var svo samþykkt nýtt
nefndarálit. Fól það í sér álykt-
un þess efnis, að Öryggisráðið
skyldi, sem fyrst athuga það og
ákveða hverjar upplýsingar um
herstyrk frá bandalagsþjóðun-
um væru nauðsynlegar til und-
irbúnings afvopnun. Þessi álykt
un var svo samþykkt af Alls-
herjarþinginu með miklum
meirihlutí| atkvæða. Aðrar til-
lögur í málinu féilu hins veg-
ar niður. Þ^nnig lauk þá máli
þessu, sem lengstar og heitast-
ar umræður urðu um á þingi
Sameinuðu þjóðanna.
Hér hafa aðeins tvö af aðal-
málum þings Sameinuðu þjóð-
anna og þau sem éinna mesta
athygli vöktu og lengstar um-
ræður urðu um, verið mjög
stuttlega rakin. Ég sé, að ekki
muni verða rúm til þess að
rekja fleiri mál að þessu sinni
enda þótt á þvi væri nokkur
þörf, svo sem t. d. Spánarmálið
og afvopnunarmálið, auk ýmsra
annarra smærri mála. E. t. v
verður hægt að vikja að þeim
síðar í öðrum þætti. í næsta
greinarkafla mun þó verða
rætt um skipulag eða byggingu
Sameinuðu þjóðanna, svo sem
ráðgert var i upphafi þessara
þátta.
Rétt er að geta þess hér að
endingu, að um atkvæðagreiðslu
íslands í framangreindum mál
um, eins og reyndar í öðrum
tilfellum, var fullt samkomulag
og einhugur á meðal íslenzku
fulltrúanna.
A Ll C E T. HOBART:
Yang og yin
„Það gerum við með því að hlusta eftir hinum fimmtíu og
tveimur mismunandi slögum líkamsæðanna — sum eru veik,
ójöfn, treg, dimm eða hörð eins og trumbuslög." Hinn kínverski
læknir þuldi upp með syngjandi rödd, einkenni þessarar marg-
víslegu æðaslaga.
Peter virti fyrir sér hina löngu fingur hans og hjartalagaða
fingurgómana — vissulega máttu þeir ^bra næmir til þess að
greina á milli slíkrar margbreytni sem hann lýsti. Og hversu
mikilli iðni og elju var hér ekki fómað til engra nytja! Það var
tilgangslaust að reyna að komast til botns í þessari endalausu
flækju heimspekilegra hugmynda, þekkingar, skottulækninga,
sanninda og hjátrúar, sem skapað hafði kínverska læknislist á
iðnum öldum. Peter gat ekki annað en miklast af því, að vestræn
læknavísindi skyldu nokkurn tima hafa komizt á það stig, sem þau
dó nú höfðu náð. Og óskiljanlegt var það, að Kínverjar skyldu trúa
svona staðfastlega á yin og yang og þó leita sér lækninga í sjúkra-
húsum útlendinga. Og samt sem áður — ekki voru kenningar
Kínverjanna allar út í bláinn. Maðurinn var aðeins þáttur hinnar
margbreytilegu náttúru, og hvers vegna skyldi hann þá ekki
purfa að vera í samræmi við hana? Eigi að síður voru þessar
kenningar skaðlegar. Kínverjar héldu, að kenningar sínar væru
óskeikular, alveg eins og drottnandi menn í Norðurálfu fyrir
íáeinum öldum höfðu viljað vera láta. Læknislistin var þess
vegna stöðnuð, og nýjar rannsóknir og uppgötvanir bannfærðar.
Hann litaðist um. Veggskápuri sem náði frá gólfi til lofts, var
þéttskipaður krukkum og kerjum. „Hvaða læknislyf notar hinn
göfugi herra?“ spurði hann. Jafnvel þótt kínverski læknirinn hirti
lítt um vísindi hans, vildi Peter gjarna vita þessa hluti. Hver
gat sagt, nema Kínverjar hefðu í aldagamalli viðleitni til lækn-
ihga fundið jurtalyf, sem komið höfðu að notum gegn vissum
sjúkdómum, sem hrjáðu Austurlandabúa?
Hinn kínverski læknir svaraði stéttarbróður sínum með mörgum
kurteislegum og auðmjúkum orðum um þekkingarskort þjóðar
sinnar og getuleysi sitt. Hann væri ekki þess verður að ræða við
hinn mikla fræðara af Vesturlöndum um jafn vandasaman hlut
og lyfjagerð og lyfjanotkun. Síðan lyfti hann tebolla sínum og
drakk úr honum. Þá átti Peter, góðum siðum samkvæmt, að risa
fætur og kveðja.
En eftir þessa heimsókn jókst andstaðan gegn honum um all-
an helming. Wang Ma, sem leit á sig sem verndarengil hinna
hvítu húsbænda sinna, sagði Díönu, hvaða orðrómur gekk um
borgina. Útlendi læknirinn vildi auðgast — nú síðast hafði
hann reynt að tæla kínverska lækna til þess að segja sér leyndar-
mál sín. Þegar Peter heyrði þetta, rann upp fyrir honum, hvernig
í öllu lá. Kínverski læknirinn hafði í fyrsta lagi misskilið tilgang
hans. í öðru lagi leit hinn lærði læknir á lyf sín sem hverja aðra
verzlunarvöru, en ekki náðargjöf til handa mannkyninu. En eitt
kenndi þetta honum: Kínversk trú og heimspeki kröfðust ekki
mannkærleika.
XXI.
SUMARIÐ kom. Brennandi sólargeislarnir steyptust nið-
ur yfir þúsundir blautra akurreina, þar sem hrís-
grjónum hafði verið sáð, og hin gráa, raka mózka lagð-
ist eins og hjúpur yfir jörðina. Hún hvíldi i hrönnum yfir land
inu, knúði akrana að yzta marki frjóseminnar, breiddi sig eins
og kæfandi svæla yfir borgirnar og mettaðist af viðurstyggileg-
um daun af rotnandi grænmeti, saur og eðju.
Atorka hins vestræna fólks var lömuð. Öllum skólum og
kirkjum í trúboðsstöðvum mótmælenda hafði verið lokað. Pet
er og Stella skiptust á um störfin í ameríska sjúkrahúsinu,
fjórtán daga i senn. Lengur gat enginn hvítur maður þolað þetta
hræðilega loftslag og þann ódaun, sem það var þrungið. Allir
hinir trúboðarnir bjuggu upp til fjalla sumarlangt. Rambyggi-
legum hlerum hafði verið skotið fyrir glugga íbúðarhúsanna og
drengjaskólans. Skurðlækningasjúkrahúsið, sem var mesta bygg-
ing trúboðsstöðvarinnar, var líka autt og tómt. í telpnaskólan-
um bjó Sen S Mó og fáeinar þernur, sem i einverunni hurfu aft-
ur til sinna fyrri lifnaðarhátta.
Sen S Mó hafði komið til Díönu skömmu áður en hún fór
trott og beðið hana að gefa sér tvö stór steinker, sem eitt sinn
höfðu verið ætluð til að hreinsa drykkjarvatn. Þau höfðu reynzt
of lítil til þess, að í þeim rúmaðist eins mikið af sandi og kókos
þráðum og þurfti, svo að hið skoluga vatn úr borgarsíkjunum
næði að hreinsast. Þau höfðu þess vegna aldrei verið notuð
heldur staðið ósnert úti í garðshorni. Díana varð fúslega við
oskum Sen S Mó. Hún setti þau sitt til hvorrar handar við hellu
stíginn fyrir framan telpnaskólann, og lét burðarkarl fylla þau af
vatni og áburðarblöndu, sem var ákjósanlegasti jarðvegurinn
fyrir lótusblóm, hið heilaga blóm Búddha. Og innan skamms
tóku lítil, græn blöð að fljóta ofan á eðjunni.
Sumarið var lengi að líða. Hvíta fólkið lét ekki sjá sig i trú-
boðsstöðinni, og i stað erils þess og annríkis ríkti þar iðjuleysi
íáeinna kinverskra kvenna. Sen S Mó vakti yfir blómum sínum
og fylgdist nákvæmlega með vexti hinna ljósrauðu blómknappa
sem skutu kollinum upp úr eðjunni. Stundum sat hún tímun-
um saman við steinkerin og horfði á það, full lotningar, hvern-
ig blómkrónurnar breiddu úr sér — tákn hreinleikans — tákn
Búddha — Búddha, sem ól aldur sinn í þessum spillta heimi
en var þó ekki af honum. Þegar leið að kvöldi, lokaði Sen S Mó
sig inni í herbergi sinu, settist á gólfið, leit niður fyrir sig
kreppti fæturna undir sig og lagði þá í kross, svo að silkiskórn-
ir námu við hnésbæturnar. — Kyrrð. Þögn. Haltu hjarta þínu
hreinu, að lótusblómið ekki visni.
Fólkið fór skrúðgöngu um borgina með regndrekann í broddi
iylkingar. Hann var gæddur yang-eðli — hann fullkomnaði
frjóvgunina — hann færði löndunum náðargjöf regnsins
Fjaðraherfi
9 og 15
Samband ísl. samvinnuf élaga
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð við andlát og
. jarðarför _ v
Þuríðar Halldórsdóttur
frá Fljótshólum.
Fljótshólum, 11. janúar 1947.
VANDAMENN.

Tilkynning I
um bætur samkvæmt lögum
um almannatryggingar
Þeir, sem telja sig öðlast rétt til bóta samkv. hinum
nýju lögum um almannatryggingar á árinu 1947, skulu
senda umboðsmönnum Tryggingastofnunarinnar umsókn-
ir sínar, hver í sínu umdæmi. Umboðsmenn afhenda eyðu-
blöð undir umsóknirnar og aðstoða við útfyllingu þeirra.
Auk áður auglýstra bótategunda, greiðist fæðingar-
styrkur og ekkjubætur frá og með 1. jan. 1947.
Fæðingarstyrkur greiðist við hverja barnsfæðingu. Er
hann mismunandi eftir því, hvort móðirin verður fyrir
kaupmissi vegna fæðingarinnar eða eigi. Styrkur þessi
skerðir eigi þann styrk, er sjúkrasamlögin greiða.
Ekkjubætur greiðast við fráfaíl eiginmanns, eöa manns,
sem konan bjó með, í síðara tilvikinu þó því aðeins, að
sambúðin hafi staðið í 5 ár, ef hún er barnlaus, en ella
í 2 ár. Ekkjubætur greiðast í 12 mánuði, ef ekkjan hefir á
framfæri sinu börn sín innan 16 ára, ella aðeins í 3 mán-
uði.
\
Þær konur, sem urðu ekkjur á árinu 1945, eiga rétt til
bóta, samsvarandi þeim tíma, sem á kann að vanta, að
3 eða 12 mánuðir séu liðnir frá láti mannsins þ. 1. jan.
1947.
•
Rétt til þeirra bóta, sem áður hafa verið auglýstar,
öölast menn sem hér segir, þó með þeim takmörkunum
er lögin ákveða:
Til ellilífeyris eftir fullnaðan 67 ára aldur.
Til örorkulífeyris, er menn hafa misst a. m. k. 75% starfs-
orku sinnar, enda sé um varanlega örorku að ræða.
Til barnalífeyris er fyrirvinnan fellur frá, verður 67 ára
eða a. m. k. 75% öryrki. Ógiftar mæður og fráskildar, sem
hafa úrskurð um meðlag með börnum sínum, geta og snúið
sér til Tryggingastofnunarinnar og fengið lífeyrinn
greiddan þar.
Til fjölskyldubóta, þegar börn verða 4 eða fleiri í fjöl-
skyldu.
Um framangreinda 4 bótaflokka er fyllri upplýsingar
að finna í auglýsingu vorri frá 14. okt. s. 1., og er hún
til sérprentuð hjá umboðsmönnum stofnunarinnar.
Fæðingarvottorð, örorkuvottorð, dánarvottorð og lifs-
vottorð skulu fylgja umsóknunum, eftir því sem við á.
Jafnframt skal umsækjandi sýna tryggingarskírteini með
kvittun fyrir áföllnum iðgjöldum.
í kaupstöðum hafa sjúkrasamlögin með höndum um-
boðsstörf fyrir Tryggingastofnunina (á Seyðisfirði og ísa-
firði þó bæjarfógetarnir), í Bolungarvík og Keflavík lög-
reglustjórarnir, en annars staðar sýslumenn, eða um-
boðsmenn þeirra í hreppunum.
Reykjavík, 10. jan. 1947.
Tryggingastofnun ríkisins
i