Tíminn - 16.04.1947, Blaðsíða 3

71. blað
TlMlMV. mlgvlkndagmm 16. aprfl 1947
3
MINNINGARORB:
Ágúst Þórarinsson
kaupmaður, Stykkishólmi.
Gunnar Widegren:
Ráðskonan á Grund
Laugardaginn 5. apríl s.l. var
til moldar borinn í Stykkishólmi
Ágúst Þórarinsson fyrrverandi
kaupmaður þar, en hann and-
aðist í Stykkishólmi hinn 27.
marz.
Ágúst Þórarinsson var fæddur
hinn 13. september 1864, að
Stóra-Hrauni við Eyrarbakka og
var því á 83. aldursári, er hann
lézt.
Ágúst Þórarinsson og ættmenn
hans eru svo landskunnir, að
þarflaust er að rekja slíkt hér,
enda eru þessi fáu minningarorð
ekki skrifuð sem æviminning,
heldur kveðja til samferða-
manns, sem horfinn er úr
hópnum, en er mér og verður
ógleymanlegur.
Allir, sem eitthvað kynntust
Ágústi Þórarinssyni, munu hafa
margs góðs að minnast frá þeirri
kynningu, en minnisstæðast er
mér hans létta, alúðlega viðmót
og heillandi gleði og fjör í sam-
ræðum.
Þótt Ágúst Þórarinsson væri í
flestum greinum hamingjunnar
barn þá fékk hann líka að kynn-
ast alvöruhliðum lífsins, en
hann hafði tamið sér þá list,
að láta erfiðleika eða mótlæti
aldrei móta framkomu sína. —
Gleðin og lífsfjörið var hans
innsta eðli og hann var óspar
á að miðla samferðamönnum
sínum af sinni meðfæddu lífs-
gleði og samræðufjöri. — Þess
vegna fylgdi honum ætíð fjör
og gamansemi og í hverju vina-
hófi var uppspretta gleðinnar
við sætið hans og þaðan barst
hún í bylgjum um stofurnar.
Ágúst Þórarinsson var fjöl-
gáfaður maður, mikill mann-
þekkjari, bókhneigður og fróð-
leiksfús, en hafði nær engrar
skólagöngu notið. Allir þessir
kostir hans voru honum mikils
virði í hans fjölþætta lífsstarfi,
en ég er þess fullviss, að lífs-
fjörið og hið létta glaða viðmót
átti sterkasta þáttinn í ham-
ingju hans og velgengni.
Ágúst var kvæntur Ásgerði
Arnfinnsdóttur, hinni ágætustu
konu. Voru þau hjón mjög jafn-
aldra og hjónaband þeirra fyrir-
mynd.
Heimili þeirra var rómað fyr-
ir gestrisni og höfðingsbrag, og
mun enginn hafa gleymt þeim
hjónum, sem eitt sinn kom á
heimili þeirra. — Frú Ásgerður
andejðist á liðnu hausti.
Börn þeirra hjóna eru: Sig-
urður, kaupmaður og útgerð-
armaður í Stykkishólmi, Harald-
ur stórkaupmaður í Reykjavík,
Ingigerður gift sr. Sig. Ó. Lárus-
syni og Guðrún Olga, gift Kon—
ráð Stefánssyni.
Á yngri árum sínum stundaði
Ágúst barnakennslu og vafalaust
hefir æskulýður íslands misst
mikils, er hann yfirgaf þau
störf, svo marga þætti átti hann
í skapgerð sinni, er kennara
hæfa. Alla tíð var hann hlynnt-
ur skólastarfi og sérlega barn-
góður. í mörg ár var hann próf-
dómari, bæði við barna- og
unglingaskólann í Stykkishólmi.
En hann skildi það líka manna
bezt að skólagangan ein er að-
eins lykill að menningunni. —
Þekkingin verður þá fyrst veru-
lega þroskandi og til menningar,
er menn hafa lært að afla sér
hennar á eigin spýtur af lestri
góðra bóka.
Það er þetta, sem þau hjónin,
Ágúst og Ásgerður höfðu í huga,
er þau á 50 ára hjúskaparafmæli
sínu gáfu barnaskólanum í
Stykkishólmi bókasafn sitt, eftir
sinn dag, til eignar og afnota.
En bókasafnið er mikið að vöxt-
um og gæðum.
Stefán Jónsson.
Fiskaflinn á Vestfjörðum
Blaðinu liefir borizt eftirfarandi yfirlit frá Fiskifélagi íslands
um aflabrögð í Vestfirðingafjórðungi frá því í febrúarlok og fram-
undir lok marzmánaðar:
Frá Patreksfirði
voru gæftir stirðar en afli með
ágætum. Þó voru farnar 14 sjó-
ferðir. Var mestur afli í sjóferð
12 smál., en aflahæsti bátur
hefir fengið um 300 smál. í
vetur.
Frá Bildudal
hafa sjóferðir verið strjálar
og voru flestar 12. Hefir af!a-
hæsti bátur þar aflað um 200
smál.
Frá Þingeyri
var ágætis afli í marz eða
um 10 smál. að meðaltali í sjó-
ferð. En aflahæsti bátur þar er
búinn að afla um 350 smál.
Frá Flateyri
var mestur afli í sjóferð 13
smál. en aflinn var mjög bland-
aður steinbít.
Frá Suðureyri
var góðfiski fyrri hluta marz-
mánaðar en tregari afli síðar.
Mestur afli í sjóferð var 15,5
smál., en þá var mikill hlutinn
steinbítur. Flest voru farnar 17
sjóferðir.
Frá Bolungavík
var afli í marz nokkru lakari
en í febrúar, þó afli mætti telj-
ast góður. Mestur afli í sjóferð
var 9 smál. en flestar voru sjó-
ferðir farnar 18—19. Hæstur
aflahlutur frá ársbyrjun mun
nú nema um 10 þús. kr.
Frá Hnífsdal
hefir einnig verið nokkuð mis
jafn afli og alltregur stundum.
Mestur var afli í sjóferð tæpar
10 smál. og voru farnar 11 sjó-
ferðir.
Frá ísafirði
var afli allmisjafn en með
köfium má þó telja að hann
hafi verið góður. Flest voru
farnar 16 sjóferðir og var mest-
ur afli 14,5 smál. í sjóferð. Hef-
ir aflahæsti báturinn þar nú
aflað nær 360 smál. í 44 sjó-
terðum frá því í ársbyrjun.
Frá Súðavík
voru farnar flest 15 sjóferðir
og var meðalafii í sjóferð um!
5,5 smá!. en mestur varð aflinn :
í sjóferð um 9 smál.
Frá Steingrímsfirði
hafa gæftir verið stopular
eins og annars staðar við Húna- j
flóa, einkum seinni hluta marz-
mánaðar. Afli var jafngóður,
mest um 8,5 smál. í sjóferð en
flestar voru farnar 10 sjóferðir.
Brunabótafélag
íslands
vátryggir allt lausafé
(nema verzlunarbirgðir).
Upplýsingar í aðalskrifstofu,
Alþýðuhúsinu (simi 4915) og
hjá umboðsmönnum, sem eru í
hverjum hreppi og kaupstað.
Lára, sem alltaf er alls staðar nálæg, spurði mig,
hvað ég væri eiginlega að gera. Ég sagði henni það
fúslega. Þegar ég hellti heitum leginum úr pottinum
og anganin af frönsku kryddvíni og alls konar dular-
fullum bætiefnum lagði um eldhúsið, spurði hún:
— Hvar hefir Anna lært þetta?
Þá rétti ég úr mér til þess að sýna henni ótvírætt,
að ég væri ekki svo lítið hreykin yfir því að geta svar-
að henni eins sannleikanum var samkvæmt og ég
gerði:
— Hjá Gripenstedt barónsfrú í Lindarbrekku.
— Guð komi til, sagði Lára andaktug. Hefir Anna
þénað hjá svo fínu fólki?
— Ég var nú ekki beinlínis vinnukona þar, sagði
ég hikandi og vissi varla, hvernig ég átti að snúa mig
út úr þessu. Ég var þar bara eitt sumar.
— Nú já, þanpig, sagði Lára. Barónsfrúin hefir tek-
ið gustukabörn i sumardvöl.
— Já, frú, sagði ég, og þetta nálgaðist líka sann-
leikann. Við gustukabörnin, þú og ég, vorum hér um
bil sumarlangt hjá Evu.
— Já, guði sé lof, að það er til þelgott fólk, sem
hlynnir að fátæklingunum, svo að þeir komast þó ofur-
lítið til manns, sagði Lára og kjagaði andvarpandi í
burt.
„Fátæklingurinn“ gaf henni langt nef, þegar
hurðin var fallin að stöfum.
Nú skal ég segja þér dálítið, sem bragð er að. Það
var þegar Hildigerður gerði upp sakirnar við Láru.
Þeir atburðir hefðu allir átt að kvikmyndazt — ann-
ars væri allt hátterni Láru hér á Grnud skammlamt
efni í höndum manns, sem kynni til þeirra verka.
Við ætluðum að hafa jarðarber í ábæti. Hér eru
reyndar jarðarber í alla mata um þessar mundir, svo
að ég verð að leggja mig fram um að matbúa þau á
sem fjölbreyttastan hátt, svo að við fáum ekki leið á
þeim. í þetta skipti hafði ég hugsað mér að bera þau
á borð með þeyttum rjóma. Rjóminn hafði verið lát-
inn í kæli niðri í kjallara. Hildigerður átti að spreyta
ótamda krafta sína á honum, þegar hann væri orðinn
nógu kaldur.
Lára var auðvitað á snöpum niðri í kjallaranum.
Maður hennar hafði skroppið til bæjarins eftir hunda-
mat og var nýkominn til baka, og Lára var að matbúa
ofan í Garm. Hún kom askvaðandi upp úr kjallaran-
um og sagði, um leið og hún strunsaði fraraíijá okkur:
— Ég skvetti dálitlu niður af þessum rjóma, sem var
á hillunni. En það þarf vonandi ekki að verða neinn
úlfaþytur út af því.
— Nei, ég held nú ekki, sagði Hildigerður, sem varð
fljótari til svars en ég. Það er vandalaust að kenna
kettinum um það!
— Já-já, sagði Lára.
Ég flýtti mér niður í kja,llarann. Rjómaskálin hafði
steypzt niður á gólf með öílu, sem í henni var, svo að
ekki var einu sinni eftir í kaffið.
— Það var og, sagði Hildigerður — nú skal þann
svíða, sem brókina bleytti.
Ég komst fljótt að raun um, hvað hún átti við.
Jarðarberin fóru rjómalaus á borðið. En til þess að
breiða dálítið yfir þetta óhapp, bjó ég til þunna syk-
ursaft, sem ég bragðbætti með púnsi — það var eina
áfengið, sem ég fann, og raunar gafst það ekki sem
verst.
— E-há, sagði húsbóndinn, þetta er hunangsmat-
ur. En annars heyrðist mér Anna vera að tala um
einhvern afbragðs rjóma, sem hún væri að kæla og
ætti að þeyta. Hvað varð um hann?
— Honum var dembt á kjallaragólfið, sagði Hildi-
gerður í minn stað.
— Dembt á kjallaragólfið? endurtók húsbóndinn.
Hvernig stendur á því, að honum var dembt á kjall-
aragólfið?
— Læðuskrattinn gámli gerði það — hún komst í
kjallarann, svaraði Hildigerður í vígamóði.
Ég ákallaði í hljóði allar góðar vættir og bað þær
að gefa mér styrk til þess að halda andlitinu á mér
í skorðum á þessari erfiðu stundu. Augu Láru skutu
gneistum, og hún roðnaði og fölnaði á víxl undir farð-
anum. Hönd hennar nísti ábætisskeiðina svo fast, að
hnúarnir hvítnuðu.
— Ég hefi ekki séð neinn kött, sagði húsbóndinn
tortrygginn, nema hann Ásta-Brand okkar.
— Já, sagði Hildigerður, þetta er urðarköttur, sem
á ekki heima hér, þó að hann geri sig heimakominn og
sé með nefið niðri í hverri kirnu og alls staðar til ó-
þurftar, sístelandi og síétandi. Húsbóndinn ætti að
sjá, hvurnig hann lygnir grængulum augunum, og
heyra, hvurnig hann hvæsir á eftir manni. Það væri
syndlaust að klippa af honum klærnar.
Lára sat gneyp undir þessum lestri, en maður henn-
ar, sem dregið hafði sínar ályktanir af svip hennar
og látbragði, engdist eins og maðkur á öngli. Hann
missti þerruna á gólfið, laut niður og tók hana upp,
hann þurrkaði sér um munninn, hann snýtti sér, hann
Gctum afgreitt íiú þegar
handsáðvélar „Jalco”
fyrir rófur.
Samband ísl. samvinnufélaga
íslenzkir tónar
Opnum í dag nýtt fyrirtæki á Laugaveg 58
undir nafninu
íslenzkir tónar
Hljómplötuupptaka.
Hlj ómplötu f ramleiðsla.
1. fl. upptökutæki. — Pantið í tíma.
íslenzkir tónar
Laugaveg 58.
Símar 3311 og 3896.

::
n
Rangæingafélagiö
heldur skemmtun í Sjálfstæðishúsinu, fimmtudaginn 17.
þessa mán. kl. 9 síðdegis.
Til skemmtiuiar verður:
Pálmi Hannesson, rektor, ræða.
Lárus Pálsson, leikari, upplestur.
Lárus Ingólfsson, leikari, gamanvísur.
Guðmundur Jónsson, söngvari, einsöngur
með undirleik Fr. Weisshappel.
Dansað verður til kl. 2.
Aðgöngumiðar seldir í Bifreiðastöð Reykjavíkur.
Allur ágóði af skemmtuninni rennur til fjársöfnunar
handa Rangæingum.
STJÓRXIIV.
Tilkynning
Viðskiptaráðið hefir ákveðið eftirfar-
andi hámarksverð á öli og gosdrykkjjum:
í heildsölu. í smásölu.
1.15
1.10
0.90
0.65
0.65
0.80
0.60
0.65
Hámarksverð þetta gildir frá og með deginum í dag.
Reykjavík, 15. apríl 1947.
Bjór og pilsner . . kr. 0.85 kr.
Maltöl . . — o 90
Hvítöl .. . — o 80
Pepei-cola ... — 0.61
Spur-cola .. . — 0.45
Coca-cola . . . — 0.44 '
Ávaxtadrykkir, y4 líter .. . — 0.55 —
Sódavatn, y4 líter . . . — 0.40
Aðrir gosdrykkir, y4 líter ... .. . — 0.45 —
Verðlagsstjórinn
Rykgrímur
Heyrykið er hættulegt heilsunni.
Rykgrímurnar eru bezta vörnin.
Venjuleg gerð .. Kr. 22,50 Stk.
Úr algúmmí .... — 36,90 —
Sendum um land allt.
J ' Seyðisf jarðar Apótek
Norskur rokkur
til sölu.
Páll Þormar,
Sími 5976.
Hringbraut 134.