Tíminn - 15.05.1947, Blaðsíða 3

88. blað
Tt>IIW. fimmtudagiim 15. maí 1947
3
DANAUMINXDíGí
Ragnheiður Björnsdóttir
Sanrbæ á Vatnsnesi
Hinn 8. apríl andaðist í
Landsspítalanum hér, frú Ragn-
heiður Björnsdóttir, eftir langa
og erfiða legu af- krabbameini.
Hún var jarðsungin 15. þ. m.
af séra Jakob Jónssyni í graf-
reitnum í Fossvogi, að viðstödd-
um allmörgum ættingjum og
vinum.
Frú Ragnheiður var fædd að
Ósum á Vatnsnesi 14. maí 1890.
Foreldrar hennar voru merkis-
hjórtin Hólmfríður Benedikts-
dóttir á Ósum, Björnssonar frá
Lundi, og Björn Jóhannesson,
Þórðarsonar frá Sigríðarstöðum.
Eru báðar þessar ættir kunn-
ar, traustar og stórbrotnar,
sakir dugnaðar, ráðdeildar og
mannkosta.
18 ára fluttist Ragnheiður að
Kárastöðum í sömu sveit með
foreldrum sínum, og dvaldi hjá
þeim, að þeim tíma fráskildum,
er hún fór til mennta, þar til
er hún giftist árið 1914, eftirlif-
andi manni sínum, Guðjóni
Guðmundssyni frá Ytri-Kára-
stöðum.
Búskap byrjuðu þau hjón á
Syðri-Reykjum í Miðfirði árið
1915. En 1919 keyptu þau Saur-
bæ á Vatnsnesi, og hafa þau bú-
ið þar æ síðan og bætt og prýtt
þá jörð, svo að hún er nú með
bezt setnu jörðum sveitarinnar.
' Sjö börn eigmlðust þau hjón,
5 syni og 2 dætur. Eru 5 búsett
hér í bænum, en 2 bræður
heima í Saurbæ.
Ragnheiður var sérlega um-
hyggjusöm, sem eiginkona og
móðir, enda naut hún óskoraðs
trausts og virðingar sinna nán-
'ustu og allra, er til þekktu. Hún
var hreinlynd kona, glöð og ró-
leg í viðmóti, einlæg, hispurslaus
og prúð, bæði í tali og fram-
göngu.
Dagsverk Ragnheiðar voru oft
ærið stór og vinnudagurinn
langur, enda var hún bæði mik-
ilvirk og velvirk. Hugsaði hún
jafnan meira um það, að annast
svo heimili sitt og börn, að til
fyrirmyndar væri, en að hafa
sjálf annalítinn starfsdag.
Á heimili þeirra hjóna ríkti
komum á fundi í báðum þing-
deildum. Mikil mannaferð var í
húsinu og munu menn ekki síð-
ur hafa komið til þess að skoða
húsið en að sækja þingfundi.
Við komum fyrst í fulltrúa-
deildina. Þar eiga nú sæti 435
þingmenn, allir kosnir í ein-
menningskjördæmum, er hafa
til jafnaðar yfir 300 þús. íbúa.
Kjördæmaskipunin er endur-
skoðuð á 10 ára fresti og kjör-
dæmum þá breytt í samræmi við
breytingar, sem orðið hafa á bú-
setu landsmanna. Kjörtímabilið
er tvö ár.
Fundarsalur fulltrúadeíildar-
innar er stærsti þingsalur í
heimi. Hann er 139x93 fet að
fermáli og 30 feta hár. Forseta-
stóllinn er á allháum palli, er
stendur undir miðri suðurhlið-
inni, en neðar á pallinum sitja
embættismenn deildarinnar.
Þingmenn sitja á smáhækkandi
bekkjum^ er mynda hálfahringi
um forsetastólinn. Þeir hafa
engin borð. Áheyrendasæti eru
á svölum, sem eru umhverfis all-
an þingsalinn. í loftið eru mál-
uð^ skjaldarmerki allra Banda-
ríkjafylkjanna.
Þegar við komum í fulltrúa-
deildina, var fundi að ljúka.
Heldur var fámennt í deildinni.
Einn þingmaðurinn stóð í ræðu-
stólnum, sem er framundan for-
setapallinum, og virtist hann
ætíð hin íslenzka gestrisni í
sinni beztu mynd. Þar var aldrei
hugsað um fyrirhöfnina, sem
því var samfara, að láta gestin-
um finnast, að hann væri eigin-
lega heima hjá sér, en það vita
allir, að er sú bezta tilfinning,
er gestur getur orðið var við.
Þeir eru orðnir margir, sem að
garði hafa borið hjá þeim, og
munum vér öll ljúka upp einum
munni um þær móttöku,r. Þar
sem annars staðar voru þau
hjón samhent, þó hlutverk hús-
móðurinnar sé þar ætíð mikið
þýðingarmeira og erfiðara.
Vér, sem áttum því láni að
fagna að kynnast frú Ragnheiði
um aldarfjórðungsskeið, sem
næstu nábúar, og njóta vináttu
hennar, vitum vel, að hún var
einlæg trúkona, þótt hún gerði
lítið að því að hrópa um það á
strætum og gatnamótum, en öll
hennar störf og framkoma
sýndu, að einkunnarorð hennar
voru: „Ver dyggur, ver sannur,
því Drottinn þig sér.“ —>
Við þessi þáttaskipti í tilver-
unní þökkuð vér þér fyrir allar
liðnar samverustundir, og full-
viss þess, að þ^gar vér, sem enn
um stund dveljum á þessu til-
verustigi, komum að heimsækja
þig, munum vér fá að njóta á-
nægjulegs náb.ýiis við þig, á full-
komnara tilverusviði, þar sem
erfiðlelka jarðlífsins gætir ekki.
Guðs friður fylgi þér.
H. Th.
vera að halda ræðu. En sjaldan
heyrðist til hans, því að samtím-
is töluðu einir fjórir eða fimm
þingmenn aðrir, er stóðu í sæt-
um sínum. Slíkt myndi- ekki
þykja góður fundarbragur hér,
en á Bandaríkjaþingi er það
fastur siður, að þannig sé gripið
fram í fyrir aðalræðumannin-
um. í þetta skipti var rætt um
smámál og er því líklegt, að
stundum verði kliðsamt í full-
trúadeildinni, þegar um stórmál
er að ræða.
Eftir þingfundinn veitti for-
seti fulltrúadeildarinnar, Joseph
W. Martin, okkur stutt viðtal í
einkaherbergi sínu. Hann var
áður leiðtogi republikana í
deildinni, en varð forseti eftir
kosningasigur þeirra í haust.
Hann er dökkur á brún og brá
og getur bersýnilega verið mesta
hörkutól, ef á þarf að halda, og
sennilega þarf hann þess oft í
forsetastólnum.
í öldungadeildinni.
Þegar við komum í öldunga-
deildina, var að hefjast þar at-
kvæðagreiðsla. Ef Roosevelt
hefði lifað, hefði Trumán átt að
sitja þar í forsetastólnum, því
að varaforseti Bandaríkjanna er'
jafnframt forseti öldungadeild-
arinnar, þótt ekki hafi hann þar
atkvæðisrétt. En nú eru Banda-
(Framhald á 4. síðu)
Gunnar Widegren:
Ráðskonan á Grund
— Þarna kemur fjórða koffortið, sagði húsbóndinn.
Hvað á þetta að þýða?
— Það er bezt að húsbóndinn opni það — þá sér hann
það sjálfur, stundi Hildigerður hásum rómi og flýtti
sér að eldavélinni til þess að verma sig.
Húsbóndinn opnaði koffortið, og hvað sáum við ekki?
í því lágu niðursuðudósir, sultukrukkur og saftflöskur
í röðum, dagblöð vafin utan um hverja dós og flösku
og gras á milli laganna. Húsbóndinn mælti ekki orð
frá vörum. Hann góndi bara blístrandi á þetta. búsílag,
sem mágkonu hans hafði gengið úr greipum á siðustu
stundu.
Hildigerður spígsporaði við eldavélina, bólgin af
monti. Ég sá, að hún var 4 þann veginn að hefja langan
fyrirlestur.
— Það hittist þannig á, byrjaði hún, að ég kom að
henni snuddandi í kjallaranum, rétt áður en hún byrj-
aði illindin fyrir skattinn hérna í eldhúsinu. Ég var svo
á höttunum þarna niðri annað veifið, því að mig lang-
aði til þess að yita, hvað hún væri að gera, og þá fann
ég þýfið. Koffortið er ekki alveg fullt, og mig grunar,
að hún hafi safnað í það smám saman, þegar hún kom
því við, án þess að mikið bæri á, og svo þegar hún fékk
kastið, eins og húsbóndinn heyrði sjálfur, qg ég sá, að
henni var alvara að rjúka burt, þá var það hún Hildi-
gerður, sem laumaðist niður í kjallara og lokaði dyrun-
um innan frá. Hún kom þrisvar niður og hamaðist á
hurðinnk og í seinasta skiptið gat ég ekki haldið niðri
í mér hlátrinum, svo að það krimti eitthvað í mér, og
þá heyrði ég, að húmsagði:
— Bölvuð drósin, sagði hún, ætli ég viti ekki sosum,
hvur þetta er, sagði hún.
— E-há, sagði húsbóndinn. Hildigerður hefir farið
að öllu eins og bezti spæjari. Hafi hún mitt innilegasta
þakklæti fyrir.
Þar með var lokið viðburðaríkum kafla í sögu Grund-
arheimilisins.
Þin f
Anna Andesson.
FJÓRTÁNDI KAFLI.
Hjartans engillinn minn!
Nýir stó^viðburðir gerast daglega. Og nú er fjölgað
á Grund. Ég segi þér bráðum, hvernig því víkur við.
Hildigerður lifir í ástardraumúm og blómgast eins
og kartöfluspíra, sem loks hefir komizt í birtu. Hún
bíður eftir biðlinum, en Arthúr er dálítið svifaseinn.
— Það liggur ekkert á, Anna, segir hann, í hvert
skipti sem ég læt í ijós undrun mína yfir því, að hann
skuli ekki láta til skarar skríða. Ég er farin að verða
óþolinmóð, því ég vil gjarna vera í opinberunargildinu
áður en ég fer héðan.
Því hefi ég fastráðið, að húsbóndinn skuli halda
opinberunargildi. Ég ætla að fara inn í skrifstofuna til
hans, horfa niður fyrir tærnar á mér, stinga höndunum
undir svuntuna og segja eins sakleysislega og ég get:
— Heyrið þér, húsbóndi — það er auðvitað kjána-
legt af mér að vera að tala um það, sem mér kemur
ekki við — en gæti ekki húsbóndinn gert eitthvað til
hátiðabrigða, þegar Hildigerður og Arthúr opinbera?
Það þyrfti ekki að kosta svo mikið, og hann þarf ekki
að hafa áfengi á borðum, því Arthúr bragðar aldrei
þess háttar.
Svo ætla ég að líta á hann svo sárum bænaraugum,
að hann verði bókstaflega að bráðnu vaxi. Ég hefi
margæft mig fyrir framan spegilinn í herberginu minu,
og fax-i Arthúr ekki að hleypa af, er ég smeyk um, að
ég ofþjálfi mig í hlútverkinu.
Þetta var um Hildigerði. Sjálf er ég svellandi af
hreysti og lífsgleði- og yndi, og sólin hefir gert mig
brúnni en nokkurn Indíána. Hildigerður segir líka, að
ég sé eins og „Sígónastelpa." Eins og.þú veizt hefi ég
aldrei verið séi’lega björt yfii’litum, og það er sjálfsagt
þess vegna, sem Hólm liðsforingi hefir skýrt mig svörtu
Grundarrósina. Hólm liðsforingi er nefnilega hinn nýi
vinur húsbóndans — gamall fánaberi, sem fengið hefir
liðsforingjanafnbót og er allt í öllu hér í sókninni,
ægilegur veiðikóngur og áreiðanlega methafi í þeirri
list að láta bjór og grogg hverfa fljótar en auga verði
á fest. Á æskuárum sínum var hann orðlagðasti
kvennamaðurinn í sjö kirkjusóknum, en lýtur nú stjórn
aðsópsmikillar ráðskonu. Hann er samt enp kátur og
gamansamur, ef hann fær góðan mat og sérsteklega
þó, ef hann fær góðan drykk, þveröfugt við það, sem
hann kvað vera heima hjá sér, og þá veizfcu hvernig
karlfuglinn er.
í gær var sterkjuhiti, en Hólm og húsbóndinn lögðu
samt af stað í veiðiferð með úttrolSinn malpoka, sem í
var gnægð nestis, svo að þá mun hvorki hafa svengt
né þyrst. Heima á Grund gekk allt sinn vanagang. Við
Hildigerður sátum í kjallarastiganum, þar sep helzt
var ofurlítill svali, og klufum baunir, sem átti að sjóða
niður — stórar fallegar og matarmiklar baunir. Bauna-
uppskeran hérna á Grund er svo mikil, að ég veit varla,
hvað ég á við það allt að gera.
AUGLÝSING
Um skoöun bifreiða í lögsagnarumdæmi Reykjavíkur.
Samkvæmt bifreiðalögunum tilkynnist hér með bifreiða-
eigendum, að skoðun fer fram frá 19. maí til 31. júli þ. á„
að báðum dögum meðtöldum, svo-sem hér segir:
Mánudaginn
Þriðjudaginn ..
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Föstudaginn
Þriðjudaginn .,
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Föstudaginn
Mánudaginn
Þriðjudaginn .
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Föstudaginn
Mánudaginn * .
Þriðjudaginn .
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Föstudaginn
Mánudaginn .
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Föstudaginn
Mánudaginn
Þriðjudaginn .
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Föstudaginn
Mánudaginn
Þriðj udaginn .
Miðvikudaginn
Fimfntudaginn
Föstudaginn
Mánudaginn
Þriðjudaginn .
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Föstudaginn
Mánudaginn
Þriðjudaginn .
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Föstudaginn
Mánudaginn
Þriðj udaginn .
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Föstudaginn .
Mánudaginn
Þriðjudaginn .
Miðvikudaginn
Fimmtudaginn
Ennfremur fer þann dag fram skoðun á öllum bifreiðum,
sem eru í notkun í bænum, en skrásettar eru annars staðar
á landinu.
Bifreiðaeigendum ber að koma með bifreiðir sínar til
bifreiðaeftirlitsins við Amtmannsstíg 1 og verður skoðunin
framkvæmd þar daglega frá kl. 10—12 f. h. og frá kl.
1—5 e. h.
Bifreiðum þeim, sem færðar eru til skoðunar samkvæmt
ofanrituðu, skal ekið frá Bankastræti suður Skólastræti að
Amtmannsstíg og skipað þar í einfalda röð.
Við skoðunina skulu ökumenn bifreiðanna leggja fram
skírteini sín. Komi í ljós, al^ þeir hafi ekki fullgild öku-
skírteini, (verða þeir látnir sæta ábyrgð og bifreiðarnar
kyrrsettar.
Þeir sem eiga farþegabyrgi á vörubifreiðir, skulu koma
með þau á sama tíma, þar eð þau falla undir skoðunina
jafnt og sjálf bifreiðin.
Vanræki einhver að koma bifreið sinni til skoðunar á
réttum degi, verður hann látinn sæta ábyrgð samkvæmt
bifreiðalögum, og bifreiðin tekin úr umferð af lögreglunni
hvar sem til hennar næst. Ef bifreiðaeigandi (umráða-
maður) getur ekki af óviðráðanlegum ástæðum fært bifreið
sína til skoðunar á í’éttum tíma, ber honum að koma á
skrifstofu bifreiðaeftirlitsins og tilkynna það. Tilkynningar
í síma nægja ekki.
Ógreiddur bifreiðaskattur, skoðunargjöld og vátrygging-
ariðgjöld ökumanna fyrir tímabilið 1. apríl 1946 til 31. marz
1947 verða innheimt um leið og skoðun fer fram. Séu ið-
gjöldin ekki greidd við skoðun eða áður, verður skoðunin
ekki framkvæmd og bifreiðin stöðvuð þar til gjöldin eru
greidd.
Sýna ber skilríki fyrir því, að lögboðin vátrygging fyrir
hvei’ja bifreið sé í lagi.
Athygli skal vakin á þvi, að umdæmismerki bifreiða skulu
ávalt vera vel læsileg, og er því hér með lagt fyrir þá bif-
reiðaeigendur (umráðamenn), sem þurfa að endurnýja
númeraspjöld á bifreiðum sínum að gera það tafarlaust nú,
áður en bifreiðaákoðunin hefst.
Þetta tilkynnist hér með öllum, sem hlut eiga að máli
Tollstjóriim oj* lögreglnstjórinn í Rvík
Reykjavík, 14. maí 1947.
Torfi Hjartarson Sigurjón Sigurðsson
— settur —
19. maí R. 1—100
20. — — 101—200
21. — — 201—300
22. — — 301—400
23. — — 401—500
27. — — 501—600
28. — — 601—700
29. — — 701—800
30. — — 801—900
2. júní R. 901—1000
3. — — 1001—1100
4. — — 1101—1200
5. — — 1201—1300
6. — — 1301—1400
9. — — 1401—1500
10. — — 1501—1600
11. — — 1601—1700
12. — — 1701—1800
13. — — 1801—1900
16. — — 1901—2000
od rH — — 2001—2100
19. — — 2101—2200
20. — — 2201—2300
23. — — 2301—2400
24. — — 2401—2500
25. — — 2501—2600
26. — — 2601—2700
27. — — 2701—2800
30. — — 2801—2900
1. júlí R. 2901—3000
2. — —»3001—3100
3. — — 3101—3200
4. — — 3201—3300
7. — — 3301—3400
8. — — 3401—3500
9. — — 3501—3600
10. — — 3601—3700
11. — — 3701—3800
14. — — 3801—3900
15. — — 3901—4000
16. — — 4001—4100
17. — — 4101—4200
18. — — 4201—4300
21. — — 4301—4400
22. — — 4401—4500
23. — — 4501—4600
24. — — 4601—4700
25. — — 4701—4800
28. — — 4801—4900
29. — — 4901—5000
30. — — 5001—5100
31. — — 5101 o. þ.yf