Tíminn - 11.06.1947, Blaðsíða 3

105. blað
cr\
TÓIIMV, miðvikuclaginn 11. júní 1947
3
MIVMV(i\RORO:
Jón Daníelsson
frá Tannstöðum
Sjöunda dag marzmánaðar
s.l. andaðist á Landakotssjúkra-
húsi í Reykjavík Jón Daníelsson
frá Tannstöðum við Hrútafjörð,
tæplega 27 ára að aldri. Hann
var fæddur á Tannstöðum 7.
apríl 1920, sonur hjónanna þar,
Daníels bónda Jónssonar og
Sveinsínu Benjamínsdóttur.
Börn þeirra hjóna voru fimm,
þrjár dætur og 2 synir, og var
Jón yngstur þeirra.
Jón ólzt upp heima með syst-
kinum sínum, við venjuleg
sveitastörf, og kom starfshneigð
hans snemma í ljós. Veturinn
1937—1938 var hann við nám í
héraðsskólanum á Reykjum, en
í Laugaskóla veturinn 1939—
1940. Nokkru síðar fór hann til
Reykjavíkur til iðnaðarnáms.
Lagði hann fyrir sig vélvirkjun
og vann í vélsmiðjunni Steðji í
Reykjavík, en stundaði jafn-
framt nám í Iðnskólanum, og
hefði lokið iðnskólaprófi í vor,
ef hann hefði lifað. Jón var ný-
lega kvæntur, Sigríði, dóttur
Jóns Jónssonar, húsasmíða-
meistara frá Flateyri, og áttu
þau eina dóttur á fyrsta ári
þegar hann féll frá. Heimili
þeirra var á Ránargötu 35A í
Reykjavík.
Þannig er saga þessa unga
manns i aðalatriðum.
Það, sem sérstaklega ein-
kenndi Jón heitins Daníelsson,
var ástundunarsemi og áhugi
við allt, sem hann tók sér fyrir
hendur, bæði nám og störf, full-
komin reglusemi og prúS-
mennska í allri framkomu. Allt
benti til þess að hann hefði orð-
ið nýtasti maður á sinu starfs-
sviði, ef honum hefði enzt aldur
og heilsa.
En þótt ungur væri var hann
skyndilega kvaddur til þeirrar
ferðar, sem við öll eigum fyrir
höndum, fyrr eða síðar. Foreldr-
um hans og systkinum, en þó
einkum hinni ungu konu hans
með litlu dótturina, er mikil eft-
irsjá að þessum góða dreng. En
þeim til raunaléttis eru góðar
minningar og vitneskjan um
það, að hann hafði svo vel varið
sinni stuttu ævi, að hann var
sérstaklega vel búinn til hinnar
miklu ferðar.
Sk. G.
Framtíð Höfðakaupstaðar
(Framhald af 2. síðu)
brúarstæði er á Hallá í beina
linu suður af Stapanum. Þar
eru melar sem er mjög auðvelt
að moka upp og slétta út með
jarðýtu, og ennfremur mundi
reynast mjög hagkvæmt að
byggja brú á Hafná nokkru
neðar, en brúin er nú, svo allt
virðist benda til að hægt væri
að vinna mjög haglega að bætt-
um samgöngum við Höfðakaup-
stað með Vindhælisstapa og
Vindhælistjörn sem flugvöll og
flughöfn; — og sá vegur, sem
þyrfti að koma að flugvellinum
gæti og ætti að vera um leið
framtíðarvegur fyrir Höfða-
kaupstað við vegakerfi sýslunn-
ar.
Við Höfðakaupstaðarbúar er-
um að mestu rafmagnslausir.
Höfum aðeins rafmagn til ijósa
frá ónýtri olíumótorvél, setm oft
vill bila. Til bráðabirgða væri
nauðsynlegt að byggja rafstöð í
Hallá rétt við áðurnefnt brúar-
stæði. Ég lít svo til að rafmagn
kæmi ekki svo fljótt frá stærri
virkjunum og því sé nauðsynlegt
að fá aflstöð, sem siðar væri
hægt að nota sem hjálparstöð.
Hér i Höfðakaupstað er eng-
inn læknir, en staðurinn liggur
undir Blönduósslæknishérað,
eins og það er kallað, og héraðs-
læknirinn situr á Blönduósi.
Milli þessara kauptúna eru ca.
25 km. og er vegurinn oft lang-
an tíma á veturnar ófær bílum
sökum snjóa. Það hlýtur því að
fara að koma til athugunar að
setja hér lækni. Höfðakaupstað-
ur telur nú ca. 450 íbúa, og það
getur varla talizt vanzalaust af
heilbrigðisstjórn landsins að
hafa hér ekki sérstakan lækni.
Þegar líka Blönduóshérað hefir
náð alla leið út á Skagatá, en
hún er ca. 45 km. norðar en
Höfðakaupstaður. Allt þetta
svæði má kalla læknislaust
Janga tíma vetrarins. T. d. í
vetur hefir ekki verið bílfært
milli Blönduóss og Skagastrand-
ar nú í 2 mán. — en oft útilokað
að flytja lækni sjóveg; svo allir
sjá hve hér er læknisfátækt.
Það er ekki nóg að hafa ágæt-
an lækni á Blönduósi; Hann
þarf að geta komið til okkar
sem norðar búum. Á síldveiði-
tímanum er hér oft fjöldi skipa
og skip koma hér oft inn með
veika og slasaða menn. — En
hér er enginn læknir til að taka
á móti hinum sjúku og særðu.
Það verður oft að flytja þá í
bifreið á ósléttum vegi um 25
km. langan veg til læknis, — eða
þeir að bíða eftir að læknir sé
sóttur. — Liggur oft nær að
segja að slíkt geti kostað líf
manna, ef bráða aðgerð þyrfti.
Nú er komið fram á Alþingi
frumvarp til laga um stofnun
héraðsheilsuhælis í sem flestum
læknishéruðum landsins. Þetta
er mikið nauðsynjamál, því
fjöldi sjúklinga bíður alltaf
í heimahúsum eftir hælisvlst.
Tvennt er hægt að leysa með
slikri lagasetningu. Fyrst það,
sem er aðalmarkmiðið með
slíkum hælum, að veita sjúkl-
ingum hælisvist, sem annars eru
útilokaðir frá slíku, því svo mik-
il aðsókn er nú að okkar fáu
heilsuhælum. Hitt er það, að
víðast er þannig orðið háttað
högum fólks, fe,æði til sjávar og
sveita að fólk getur ekki haft
sjúklinga hjá sér bæði vegna
húsrúmsleysis og fólksfæðar. í
þriðja lagi mundi slíkt auka ör-
yggi læknishéraða með að vera
aldrei læknislaus.
Á Blönduósi er sjúkrahús.
héraðsheilsuhælið gæti verið
hér í Höfðakaupstað, nýsköp-
unarbænum, og hóraðslæknir-
inn okkar nýi hælislæknir. Heil-
brigðisstjórnin þarf ákveðið að
senda okkur lækni strax í
sumar.
Sumardaginn fyrsta 1947.
Gunnar Widegren:
Ráðskonan á Grund
og eftir það hafðí hún um hríð nóg að gera við að mata
hann á smurðu brauði og öðru góðgæti, sem hún hafði
verið svo umhyggjusöm að geyma handa honum.
Arthúr og Lund höfðu komið á stofn stórri krabba-
miðstöð í höfuðborginni og keypt krabba í stórum stíl,
út og suður um allar sveitir. Sannaðu til, sagði hús-
bóndinn við Hólm — Lundkvist lætur sér ekki happ
úr hendi sleppa. Þetta hefi ég alltaf sagt! Hildigerður
vaknar við það einhvern morguninn, að hún er orðin
forstjórafrú í glóandi höll með koparþaki.
— Það eru taugar í þeim báðum, sagði Hólm og hlóð
slóna með ískyggilega vænum prís úr pontu sinni.
Aflinn var mældur og reikningarnir gerðir upp á
staðnum. Allt út í hönd, þegar aflinn kemur að strönd,
sagði Arthúr rígmontinn, þegar húsbóndinn lét liggja
að því, að ekkert ræki á eftir um borgunina.
— Lundkvist vill temja sér heilbrigða verzlunar-
hætti, sagði húsbóndinn og klappaði honum svo inni-
lega á öxlina, að Hildigerði fannst tilhlýðilegt að
hneigja sig.
Karlmennirnir þrír roguðust með kassana á bílinn,
Hildigerður skálmaði geispandi á eftir þeim með körf-
una, en ég rak lestina með nestisleifarnar og reyndi
að halda mér vakandi við að hugleiða, hvernig ég
ætti að matreiða alla þessa krabba.
Hólm, sem var víðförull og margreyndur maður,
hafði að vísu fullyrt, að hann hefði fengið krabba
soðna í bjór í Þýzkalandi, en ég gat ekki annað en
hallazt á sveif með húsbóndanum, sem sagði, að það
væri synd gagnvart Hólm, kröbbunum og bjórnpm að
fara þannig að. Ég sá því ekki fram á annað en ég
yrði að leita eitthvað út fyrir álfuna eftir uppskrift að
nýrri krabbamáltíð.
En hvað sem þessu leið, þá var ég fegin, þegar við
vorum loks komin upp á veginn. Engill svefnsins sótti
svo fast að mér, að fegurð þessa kvölds, tunglsljósið
yfir vatninu og milli greinanna, bjarminn frá
eldinum, kaffið sterka og góða, sögur Hólms og hin
almenna gleði yfir aflabrögðunum megnaði ekki að
veita mér styrk til viðnáms. Hildigerður var líka mjög
aðframkomin. Augun í henni voru orðin eins og tvær
agnarlitlar rifur, og þá var mikið að gert. Ástin veitti
henni þó þann þrótt, að hún gat hlaupið þangað, sem
bíllinn beið, og rétt Arthúri sínum duglegan kveðju-
koss.
Ég flýtti mér úr fötunum, þegar heim kom, snar-
aði mér upp í rúmið og steinsofnaði á svipstundu.
Hversu lengi ég svaf, veit ég ekki, en ég hrökk upp við
hvell og átakanleg neyðaróp neðan úr eldhúsinu. Ég
spratt á fætur, hljóp upp á líf og dauða niður stigann
og var i þann veginn að vinda mér inn i eldhúsið, þeg-
ar húsbóndinn kom þjótandi, með skammbyssu í hend-
inni, út úr svefnherbergisdyrum sínum, eins og honum
hefði verið skotið úr fallbyssu. Hann þeytti mér til
hliðar — ég fann, að hann hefir krafta í kögglum —
spyrnti fæti í eldhúshurðina, svo að hún hrökk upp,
og hrópaði þrumandi röddu:
— Upp með henduínar!
— Ég get það ekki, veinaði Hildigerður. Þá missi ég
takið og dett. Hjálp! Ó-ó-ó! Þeir eru fastir í hárinu
á mér. Hjá-álp!
Við ljósglætuna, sem lagði úr fordyrinu inn í eld-
húsið, sá ég Hildigerði eins og hvíta vofu, standandi
uppi á gaflinum á svefnbekknum sínum. Hún rétt tyllti
niður tánum, en ríghélt báðum höndum í glugga-
tjaldastöngina. Húsbóndinn, sem aldrei lætur sér
bregða, fann kveikjarann í srjatri og kveikti, en hneig
svo skellihlæjandi niður á næsta stól. Ég hafði num-
ið staðar á miðju gólfinu ,en gat nú ekki heldur bælt
niður hláturinn, þegar ég sá hvers kyns var. Hildigerð-
ur starði á okkur skelfdum augum. Hún var óneitan-
lega tíguleg, þarna sem hún hékk. Nátttreyjan náði
henni tæplega niður á mjaðmir, hinir bústnu útlimir
hennar nutu sín til fulls, og í úfnu hári hennar héngu
tveir krabbar, sennilega jafn óttaslegnir og stúlkan,
en með engu móti gátu losað sig úr þeirri ófæru, sem
þeir voru komnir í, þrátt fyrir virðingarverða viðleitni.
— Komdu niður, stundi ég milli hláturhviðanna, svo
að ég geti náð þeim úr hárinu á þér.
En nú hafði Hildigerður horft á okkur húsbóndann
um stund, og þá fæddist ný og hræðileg hugsun í
heila hennar. Hún var farin að átta sig dálítið.
— Anna! hrópaði hún. Hvurnig geturðu verið svona
blygðunarlaus? Þú lætur þó ekkl húsbóndann horfa á
þig hálfbera!
— En hvað þá um þig sjálfa, svaraði ég fullum
hálsi, því að báðar vorum við léttklæddar, en aðstaða
hennar mun verri. Samt hrifsaði ég dúkinn af eld-
húsborðinu, mér til hlífðar. En hann var nýkeyptur og
stífur og óþjáll vaxdúkur með hvítum og bláum rós-
um, svo að ég hefi sjálfsagt verið hálf-skringileg í
þessum hjúp!
— Jesús minn góður! æpti Hildigerður um leið og
hún kreppti sig saman og lét sig falla í löngum boga
niður á legubekkinn, þar sem hún náði fljótlega í
teppi sér til verndar. En þetta var meiri áraun en
aumingja bekkurinn þoldi. Það urgaði dálítið 1 hon-
Árshátíð
Nemendasarabands Menntaskólans
í Reykjavík
verður haldin mánudaginn 16. júní og hefst með bórðhaldi
að Hótel Borg og í Sjálfstæðishúsinu kl. 7y2.
Hver stúdent má taka með sér einn gest.
Aðgöngumiðasala í íþöku n. k. föstudag og laugardag
kl. 4—7 e. h. báða dagana.
Þeir árgangar, sem óska að halda hópinn á hátíðinni
tilkynni það á sama stað í síma 1999 milli 4 og 7 á fimmtu-
daginn, annars má búast við því, að ekki verði unnt að
sinna þeim óskum.
Stjórnin.
Smoking effa dökk föt og stuttir kjólar.
Nemendasamband Menntaskólans
í Reykjavík
Fulltrúafundur nemendasambandsins verður hald-
inn í Menntaskólahúsinu föstudaginn 13. júní kl.
8i/2 e. h.
Dagskrá skv. lögunum.
Fulltrúar eru beðnir að mæta stundvíslega.
Stjórnin.
TILKYNNING
frá Póst- og símamálastjórn
Vegna yfirvofandi skorts á benzíni af völdum verkfallsins
verður ferðum milli Reykjavíkur og Hafnarfjarðar fækkað
frá og með miðvikudeginum 11. júní þar til öðru vísi verð-
ur ákveðið, og verða ferðir sem hér segir:
Frá Reykjavík og Hafnarfirði:
á 30 mínútna fresti frá kl. 7 til kl. 13
á 15 minútna fresti frá kl. 13 til kl. 24
Fyrsta ferð kl. 7.
Síðasta ferð kl. 0,30.
Tilkynning
frá Sandgræðslu ríkisins
Af gefnu tilefni tilkynnist hér með, að öll vikur-
og sandtaka í sandgræðslugirðingum er bönnuð
nema með sérstökum samningum og leyfum hjá
eftirtöldum mönnum: Hermanni Eyjólfssyni hrepp-
stjóra, Gerðakoti Ölfusi, um sandtöku í Ölfus- og
Selfossgirðingum, Halldóri Sigurðssyni ráðsmanni
í Gunnarsholti, um vikurtöku í Rangárvallagirð-
ingum og Sigurmundi Guðjónssyni, Eyrarbakka um
sandtöku í Kaldaðarness- og Eyrarbakkagirðingum.
Ennfremur tilkynnist að fugladráp og eggjarán er
bannað í sandgræðslugirðingum.
Sandgræðslnstjóri.
FLUGFERÐIR
tt
milli Reykjavíkur og New York jj
á 10 klukkust. á vegum Air France §
eftlr |iví sem riíiii leyflr. Tekið á móti
pöiituiium framveg'is á skrifstofu
AIR FRANCE
fulltrái IV O U É
Rauðarárstíg 3. Sími 1788.
tt
tt
tt
♦♦
♦♦
tt
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
tt
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
I
♦♦
♦♦
tt
♦♦
♦♦
Í!
♦♦
tt
UTBREIÐIÐ TIMANN