Tíminn - 14.06.1947, Blaðsíða 3

108. blað
TÍMEVN, laagardaglnn 14. jání 1947
3
Tilkynning frá Við-
skiptamálar áöuneytin u I
Að gefnu tilefni óskar viðskiptamálaráðuneytið að
taka fram eftirfarandi: %
Um síðustu mánaðamót höfðu verið veitt gjaldeyris-
og innflutningsleyfi fyrstu fimm mánuði ársins
samtals að fjárhæð rúmar 350 miljónir króna til
vörukaupa. í þessari fjárhæð eru meðtalin þau leyfi
frá fyrra ári, sem ónotuð voru um síðustu áramót
og hafa verið endurnýjuð. Af þessum endurnýjuðu
leyfum var þó verulegur hluti aðeins innflutnings-
leyfi, þar sem greiðslur höfðu þegar farið fram.
Gjaldeyrisyfirfærslur bankanna hafa á sama tíma
numið 187 miljónum króna í frjálsum gjaldeyri og
8 miljónum króna í clearingsgjaldeyri eða samtals
195 miljónir, enda mun þá vera greitt megnið af «
þeim erlendu innheimtum, sem bönkunum hafa !;j:
borizt og gjaldeyrisleyfi eru til fyrir. Af þessari fjár- ;|
hæð hafa 79 miljónir króna verið yfirfærðar síðustu jí;
tvo mánuði. Verðmæti útfluttrar vöru hefir numið
til maíloka um áttatíu miljónum króna, og hefir jjj
verið tekið gjaldeyrislán að upphæð 26 miljónir «
króna, til þess að hægt væri að ljúka aðkallandi |:
greiðslum af tekjum ársins og innstæðum, sem fyrir jjj;
hendi voru. Hins vegar munu liggja hér í bönkum jjjj
mjög margar innheimtur fyrir vörur, sem fluttar jj:j
hafa verið til landsins án þess að leyfi væru fyrir |
hendi, og hefir enn engin ákvörðun verið tekin um, «
hvort eða hvenær þær verða greiddar. «
Vill ráðuneytið nota þetta tækifæri til að vara menn jjjj
mjög eindregið við slíkum innflutningi. «
13. júní 1947. jjjj
Viðskiptamálaráðuneytið
555555$55$Í35553S5S5SSÍ5$$$$$$$$S$$$Í44$Í$5$$$$SS$5S$$$$$$$4S$$$$5S$4S$$$$S5$$5
S JOTUGIJR:
Einar Gíslason
bóndl, Urriðafossi.
Einn af kunnustu bændum
um neðanverða Árnessýslu, Ein-
ar Gíslason, Urriðafossi, verður
sjötugur í dag. Hann er fæddur
að Egilsstöðum í Villingaholts-
hreppi 14. júni 1877, sonur Gísla
Guðmundssonar bónda þar og
Gu(ðrúnar E^inarsdóttúr. Elnar
stundaði snemma útróður frá
verstöðvunum við Suðurlands-
undirlendið, jafnhliða sveita-
störfum. Fór í Flensborgarskól-
ann um aldamótin og dvaldi þar
í þrjá vetur. Eftir það stundaði
hann barnakennslu í 7 vetur.
Árið 1909 kvæntist hann Rann-
veigu Gísladóttur frá Kolsholti
í Villingaholtshreppi og hófu
þau sama ár búskap að Urriða-
fossi, þar sem þau hafa síðan
búið myndarbúi i tæp 40 ár. Þau
hafa eignast sex börn, en þrjú
þeirra eru látin. k* lífi eru þrír
synir þeirra.
Einar á Urriðafossi 'hefir
gegnt flestum trúnaðarstörfum,
sem til eru í einu sveitarfélagi.
Hann hefir setið í hreppsnefnd
35 ár og lengst af oddviti henn-
ar, formaður skólanefndar um
langan tíma, sýslunefndarmað-
ur, sjúkrasamlagsformaður og
þannig mætti lengi telja. Einar
er karlmenni mikið og dugandi
maður til allra starfa og hefir
því ekki komizt hjá því að taka
að sér margvisleg trúnaðarstörf
samferðamannanna, enda hefir
hann átt traust þeirra og álit.
Hann er viðsýnn umbótamað-
ur, sem alltaf hefir verið reiðu-
búinn að leggja framfaramál-
unum lið á hvaða vettvangi
sem nauðsyn krafði. Hefir hann
þá einarðlega stutt þann mál-
stað, sem vinnur að bættum at-
vinnu- og menningarskilyrðum
sveitanna.
Margir samstarfsmenn og
vinir mun minnast hans í dag
með þakklæti og árnaðaróskum.
X.
Gunnar Widegren:
Ráðskonan á Grund
sKærum tárum, og hún var svo hrærð, að ég fór öl\
hjá mér.
— Ó — elsku hjartans barnið mitt, endurtók hún.
Þú skalt ekki setja það fyrir þig. Við Arthúr giftum
okkur ekki fyrr en 1. apríl að ári — hann vill ekki
hlaupa í hjónabandið undirbúningslaust —, og þang-
að til verð ég hér, því að Arthúr segir, að ég geti lært
svo margt af þér. En þegar ég fer, skaltu reyna að
fá stúlku, sem er eins dugleg og ég, því að annars
er ég hrædd um, að störfin hérna. verði þér nokkuð
erfið.
En samt sem áður ægir skilnaðarstundin mér, og
eina nóttina flaug mér í hug hræðileg heimska. Ég
skil ekki, hvernig ég gat verið svona ægilegur bjáni.
Ég ákvað sem sé að hlaupast úr vistinni, án þess að
kveðja nokkurn mann. Mér fannst ég ekki geta kvatt
Grundarheimilið ógrátandi, en þess konar harmleik má
vinnustúlka ekki leika, þótt hún hafi vistaskipti eftir
fárra mánaða dvöl.
En ég heyktist á þessu — L. S. G.! — Nú hefi ég af-
ráðið að horfast í augu við örlög mín, eins og hug-
prúðri konu sæmir. Ég var samt búin að skipuleggja
allt. Ég hafði tekið saman föggur mínar og farið hægt
og gætilega að öllu, svo að ekkert hljóð heyrðist, og
það allra nauðsynlegasta hafði ég látið í lítinn kassa,
sem ég ætlaði að binda á bögglaberann á hjólinu mínu.
Svo ætlaði ég að leggja af stað nokkru fyrir dögun og
ná lestinni í stöðinni, sem næst er kaupstaðnum — það
er fjögra mílna leið — og komast heim með morgun-
lestinni. Það var aðeins vinur minn Arthúr, sem mér
stóð stuggur af — hann mundi leggja af stað um átta-
leytið frá búðinni og hringsóla fram og aftur um
sveitina á sömu vegunum og ég varð að fara. En ég
treysti því, að góðar vættir myndu halda yfir mér
verndarhendi — í þetta skipti, eins og svo oft áður á
þessu dásamlega sumri.
Ég skrifaði húsbóndanum bréf og grét yfir því mörg-
um söltum og beiskum tárum. Þar ljóstaði ég upp öll-
um þeim brögðum, sem ég hafði beitt — sagði hon-
um í hreinskilni, að þetta hefði verið yndislegt sumar
og lét í ljós þá von, að ég hefði þrátt fyrir allt innt
störf mín sæmilega af hendi, svo að honum veittist
ekki allt of erfitt að fyrirgefa mér þetta glannalega
uppátæki. Virðingarfyllst — og svo framvegis.
Vesalings Hildigerður mín átti líka að fá bréf, sem
kostaði ennþá stórfenglegra táraflóð — í það skiptið
fossaði úr augunum á mér eins og þakrennum — og
loks klykkti ég með fáeinum orðum til Arthúrs, sem
ég bað að sjá um, að föggur mínar kæmust einhvern
tíma í mínar hendur. Undirrituð hét að borga flutn-
ingskostnaðinn.
Ég vakti alla nóttina yfir bréfunum, skrifaði og beit á
vörina, beit á vörina og skrifaði. Mér fannst tortím-
ingin ein bíða mín. Það var kominn dagur á loft, þeg-
ar þessu var öllu lokið, og nú var ekki annað eftir en
leggja af stað. Ég læddist á sokkaleistunum niður stig-
ann, tróð mér í skóna, lét bréfin til húsbóndans og
Hildigerðar á spegilhilluna i fordyrinu og brosti dap-
urlega við tilhugsunina um allt það fjaðrafok, sem
yrði, þegar Hildigerður læsi kveðjuorð mín tíl hennar.
Hvað húsbóndanum viðvék, þá var ég sannfærð um,
að hann myndi aðeins segja:
— E-há og einmitt!
Bréfið til Arthúrs ætlaði ég að láta í póst í járn-
brautarstöðinni. Það var því í handtöskunni minni.
Ég klappaði speglinum og kastaði kossi í áttina til
eldhúsdyranna, næturríkis Hildigerðar.
Siðan opnaði ég svaladyrnar eins gætilega og mér
var unnt og læddist út .... Það var mjög skuggsýnt
úti, en inni í svartasta skugganum í króknum undir
síðu þakskegginu grillti ég þó í einhverjar verur. Það
reyndust vera — Arthúr og Hildigerður! Þau lágu þar
í faðmlögum og kysstust lengi og innilega, en hrukku
upp eins og bitin af nöðru, þegar hurðin féll að stöf-
um á eftir mér. Þetta kom samt ekki að sök fyrir
mig, því að mér flaug undir eins smellið ráð i hug —
eins og endranær. Ég gætti þess að láta mér ekki bregða
né horfa of mikið í kringum mig, heldur gekk hægt
og hátíðlega yfir svalirnar, niður þrepin og út i garð-
inn, þar sem ég þræddi grasbekkina, svo að fótatak
mitt heyrðist ekki inn og vekti húsbóndann. Þá heyrði
ég Hildigerði hvísla — það er að segja stynja hásri
bassaröddu:
— Hún gengur í svefni!
— Já, hvíslaði Arthúr.
— Við megum ekki vekja hana, þvi að þá getur
hún orðið vitlaus!
— Hvers vegna heldurðu það?
— Ég hefi lesið það í framhaldssögunni I blaðlnu.
— Nú-já.
— Við skulum læðast á eftir henni, því hún getur
dottjð í brunninn eða gengið í vatnið eða gert ein-
hvurn skollann.
— Já, stundi Arthúr.
Ég stikaði aulalega i kringum eplatrén, káfaði á
eplunum, sem héngu á greinunum, rauð og höfug —

Allir ættu að hjálpa til að safna styrktarfélögum barna-
spítalasjóðs HRINGSINS, — 100 kr. á ári í 3 ár eða 300
kr. í eitt skipti fyrir öll. Þá væri barnaspítalanum borgið.
Hringið í sína 3146 — 3680 — 4218 — 4224 — 4283, eða
gangið inn í Soffíubúð, þar sitja Hringskonur og taka á
móti styrktarfélögum.
fSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSÍSS

13 bindi fyrir kr. 423.50
Hin nýja útgáfa íslendingasagna, ein, býður yður allar
íslendinga sögurnar. Þar eru 33 sögur og þættir, sem ekki
eru í fyrri heildarútgáfu og af þeim hafa 8 aldrei verið
prentaðar áður.
Því aðeins eignist þér allar íslendinga sögurnar, að þér
kaupið þessa útgáfu.
Gerist strax áskrifendur og vitjið bókanna í bókaverzl-
un Finns Einarssonar, Austurstræti 1.
Islendingasagnaútgáfan
Pósthólf 73, Reykjavík.
::nn
Almennur kvennafundur
Að tilhlutun kvenfélaga í Reykjavík verður haldinn al-
mennur kvennafundur í Iðnó mánudaginn 16. þ. m. kl.
8.30 e. h.
Fumlarcfnl:
Slysahætta barna á götum bæjarins, og
ráðstafanir gegn því að börn séu eftirlitslaus á almanna-
færi.
Konur, fjölmennið á fundinn!
Undlrbúningsnefndin.
Vefnaðarvömr
Útvegum frá Tékkóslóvakíu, alls konar álnavörur frá:
EAST BOHEIMIAN COTTON MELLS,
NATINAL CORPORATION,
CZECHOSLOVAKIA.
Daglega berast ný sýnlshorn.
Einkaumboðsmenn:
Jóh. Karlsson & Co.
Dýrasýningin
í Örfirisey
verður opin í dag
og framvegis
Sjómannadagsráðið
SSSSSSSÍS4SSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS$SSSSSS*SSSSSSSSSSSSSSSSSS4S4
Hljóðfæri nr gleri.
í Þýzkalandi var farið að gera
hljóðfæri úr gleri rétt fyrir síðustu
styrjöld. Þau voru gerð af sveigjan-
legu og selgu gleri og talin mjög góð.
í glerverksmiðju einni hafði starfs-
fólkið myndað sína eigln hljómsveit,
og var þar. eingöngu leikið á gagnsæ
hljóðfæri.
Glnggar, sem drepa
flugur.
í Bretlandi er búið að finna upp
gler, sem drepur flugur. Skordýraeit-
ur og flygnaveiðarar verða brátt al-
gerlega úr sögunni, þvl að senn munu
allir gluggar verða gerðir af slíku
gleri. Flugumar drepast af geisla-
myndun frá glrrúðunum.