Tíminn - 10.11.1947, Blaðsíða 7

205.
TÍMINN, mánudagínn 10. nóv. 1047

m ix
in memortam
Fregnin um andlát Jóns
Blöndals hitti mig óviðbúinn,
eins og sjálfsagt marga fleiri.
Hann var nýlega heim kom-
inn eftir alllanga dvöl er-
lendis sér til ■ hvíldar og
hressingar. Ég hitti hann
svipsinnis á götu tvisvar eða
þrisvar sinnum eftir heim-
komuna og virtist hann hinn
hraustasti, glaður og reifur
að vanda. Eftir fáa daga er
hann andaður. Maður þarf
ekki að lifa hálfa öld til þess
að komast að raun um það,
að lífið er hverfult, sú
reynsla er skjótfengin. Fyrir
um 14 árum siðan hefði þessi
tíðindi orðið mér eigi síður
viðkvæm, en að vísu ekki
eins óvænt. Þó ætla ég, að
fleirum, sem kynntust Jóni
Blöndal, hafi farið líkt og
mér og átt bágt með að
hugsa sér annað en að rakna
myndi með einhverjum hætti
fram úr þeirri baráttu, sem
hann háði svo lengi við
þungan heilsubrest. Svo erf-
itt var að hugsa um dauðann
í sambandi við hann. Manni
gleymdist alveg, að líkaminn
var vanheill, svo var kjark-
urinn mikill og óbældur, á-
huginn á viðfangsefnunum
sterkur og brennandi, hugs-
unin skörp. og heilbrigð. Þar
var ekkert sjúkt né hrörn-
andi, þvert á móti. Hinn and-
legi styrkur var svo mikill,
að manni gleymdist, að þessi
maður átti i sífelldu návígi
við þrálátan heilsubrest þótt
enginn vissi betur en sjálfur
hann, hversu tæpt sú viður-
eign stóð löngum.
Ég kynntist Jóni Blöndal
fyrst að ráði í Kaupmanna-
höfn haustið 1930 og svo aft-
ur veturinn 1931—32. Hann
var talsvert miklu • yngri
maður og skoðanir okkar að
mörgu ólíkar, enn áhugaefni
áttum við mörg saman. Þó
voru það mannkostir hans og
maðurinn sjálfur, sem laðaði
mig fastast að honum frem-
ur öðrum mönnum í þeim
fjölmenna hóp efnilegra og
ágætra ungra manna, er um
þessar mundir dvöldu við nám
í Kaupmannahöfn. Og þannig
fór fleirum, enda ætla ég
ekki ofmælt, að Jón Blöndál
nyti meira trausts og álits í
þeim hópi en nokkur maður
annar, þótt skoðanir væru
skiptar og einarðlega barizt,
hvenær sem gott færi gafst.
Hann var óvenjulega skýr í
hugsun og rökfastur, athug-
ull og rýninn, hugsaði vel
hvert það mál, er hann tók
fyrir hendur að rannsaka. En
hélt líka fast.á skoðunum sín-
um, er hann hafði með þess-
um hætti myndað sér. Ekkert
var fjær honum en gleypi-
girni og yfirborðsvaðall, sem
margan hendir. Námsefni
hans, hagfræðin, var til þess
fallin að beina hug hans að
vandamálum í félagslífi.
Hann var róttækur. í skoðun-
um sínum og eindreginn
jafnaðarmaður, mikill mann-
vinur, stórhuga umbótamað-
ur. En h.ér að auki var hann
gæddur næmri listgáfu eins
og margir frændur hans; ó-
venjulega viðlesinn og fjöl-
fróður um efni, sem lágu
allfjarri daglegum viðfangs-
efnum. í framgöngu var hann
látlaus og prúður og jafnan
vel stilltur, en þó ætla ég, að
skapið væri í heitara lagi,
jafnvel óvenju ríkt, en tamið
svo vel, að ég ætla, að sjald-
an hafi þar brugðizt taum-
'haMifi.;. f'V I
*■ •<6fcn*ffitimí< * 'Bröridals
Var ekki langur. ííann lauk
prófi við háskólann í Kaup-
mannahöfn 1936 með mikilli
prýði, þrátt fyrir langa frá-
töf vegna sjúkleika og veikrar
heilsu jafnan. Nú þegar litið
er yfir þetta stutta árabil,
sem honum var léð til starfa
fyrir þjóð sína, má furðulegt
kalla, hversu miklu hann
fékk áorkað. Ber þar af verk
það, sem hann vann til þess
að koma tryggingarmálun-
um á fastan fót. Enginn
maður átti stærra hlut að því
en hann, og ef allt fer með
felldu, mun tryggingarstofn-
un ríkisins verða allri al-
þýðu þessa lands til ómetan-
legrar hjálpar og blessunar
á ókomnum árum. Hugsjón
sú, sem hér liggur til grund-
vallar, var lýsandi eldstólpi,
sem leiddi forvígismann
hennar, Jón Blöndal, gegnum
þrautir og þrengingar þess-
ara ára, vanheilsu og þjökun
sleitulausrar vinnu, sem hin-
um hraustastá manni myndi
hafa þótt við of. Það er eins
og hann setti metnað sinn í
að skorast aldrei undan
neinu erfiði og hlífa sér
hvergi, því líkt sem hann
fyndi á sér, að starfstíminn
væri stuttur og skammt eftir.
Jón Blöndal var gæfumað-
ur, þrátt fyrir allt. Honum
auðnaðist þrátt fyrir stutt-
an starfsaldur að vinna mik-
ið starf fyrir þjóð sína og sjá
hugsjónir sínar komast í
framkvæmd. Hann eignaðist
trygga og elskulega eigin-
konu, Viktoríu Guðmunds-
dóttur, er átti eflaust sinn
þátt í því, hversu starfsárin
urðu honum árangursrík. Og
hann eignaðist vini, sem
geyma minningu hans í
þakklátu hjarta meðan ævin
endist.

fvri S

Þorkell Jóhannesson.
Ungir aflamenn
Framh. af 2. síðu.
heilagi réttur að vera það, því að
þeir hafa helgað sér hann með
starfi sínu og áhuga.
Við þurfum ekki heldur að efa,
aö þessir drengir verða góðir sjó-
menn, ef það veröur hlutskipti
þeirra í lffinu, þótt færafiski sé úr
sögunni og aðrar veiðiaðferðir
komnar i staðinn.
Og gaman er _að þessum snáð-
um. Lesendur Tímans muna ef til
vill eftir drengjunum tveimur, sem
voru að selja síldina i Kleppsholt-
inu í fyrravetur. Vegfarandi vék
sér að þeim og spurði þá, hvar þeir
hefðu fengið þessa síld.
„Við veiddum hana sjálfir," svör-
uðu þeir með hressibrag, sem fólk
getur leyft sér, þegar það er í sín-
um fulla rétti.
Maðurinn innti þá þessa ungu
síldarútvegsmenn eftir því, hversu
mikið þeir hefðu aflað.
„Pjórar tunnur í gær, þrjár 1
dag,“ svöruðu þeir skýrt og skor-
inort. Og það er alls ekki svo
lítill afii ,þegar útgerðarmennirnir
cru langt innan við fermingu og
liafa hvorki hásetum né ýkja-
merkilegum veiðitækjum fyrir sig
að beita.
En nóg um þaö að þessu sinni.
Góða veiði, strákar mínir!
H.s. ironlsii
Alexandrine
Næstu tvær ferðir frá
Kaupmannahöfn verða sem
hér .segir: 18. nóvember og 6.
desember. Flutningur til-
kynnist til skrifstofu Sam-
einaða gufuskipafélagsins í
Kaupmannahöfn.
SKIPAAFGREIÐSLA
JES ZIMSEN
Erlendur Pétursson.
SíMin
Framh. af 1. síöu.
á Hálsi í Kjós. Sögðu þeir, að
færri skip væru að veiðum í
firðinum í dag en áður, og
stafar það bæði af því, að
mörg skip liggja fullfermd í
höfnum og bíða losunar og
eins af hinu, að stormur er
í dag og vont veiðiveður. í
gær og í dag eru skipin ann-
ars aðallega að norðanverðu
í firðinum og dréifast nokkuð
á allt svæðið frá Innra-Hólmi
og inn að Katanesi. Á Galta-
víkurdjúpinu og undan Gröf
í Skilmannahreppi er mesta
veiðisvæðið.
Á kvöldin og næturnar er
hægt að sjá stórfenglega sjón
á Hvalfirði, þegar ljósamergð
skipanna tindrar í kvöld-
kyrrðinni. Þá er flotinn til
að sjá eins og ljósadýrð borg-
ar, sem færist til öðru hverju.
Þegar tunglsljós er glitrar á
skipin á firðinum,
Margar bifreiðir fóru í gær
fullhlaðnar fólki frá Akra-
nesi inn með firði. Fór fólk
þetta til að horfa á veiðiflot-
ann, þegar annríkið var sem
mest. Skipin voru flest mjög
nærri landi, sum alveg upp
í landsteinum að heita mátti
og var greinilega hægt aö
fylgj ast með vinnubrögðun-
um um borð.
Ferðaskrifstofan gaf líka
fólki úr Reykjavík kost á að
fara sjóleiðis inn í Hvalfjörð
til þess aö sjá veiöibrögöin.
Prjónavél
Nr. 5 eða 6 óskast til kaups.
Upplýsingar í síma 4950, —
Reykjavík.
skrif endur

Tíminn fram að áramótum kostar til áskrifenda
aðeins 10 krónur. Meðal annars fylgir í því verði fjöl-
breytt jólablað.
Gerist áskrifendur og pantið blaðið í síma 2323.
í
'ií!f
Nýátköitiinii er
LEIÐARVÍSIR UM
MEÐFERÐ FARMALL DRÁTTARVÉLA
í þýðingu Þórðar Runólfssonar vélfræðings.
Þessi ýtarlegi bæklingur er ómissandi hverjum
Farmalleiganda.
Fæst hjá öllum kaupfélögum. Verð kr. 15.00.
Samband ísl. samvLrmufélaga
TILKYNNING
* ■“ ? í ’
írá Vatnsveitu Reykjavíkur
i
Leyfi til að tengja hús við Vatnsveitu Reykjavíkur I
verða framvegls ekki veitt nema þeir löggiltu pípu-
lagningameistarar, sem framkvæma verkið, sendi um-
sókn um það, á þar til gerðum eyðublöðum, sem fást
í skrifstofu Vatnsveitmmar, Austurstræti 10.
Reykjavík, 6. nóvember 1947.
| Vaíns- og Ilifaveita Rcykjavíknr. j
I , j
»3»■>•—O— „—.o—O 1 «>•«— 0—0— <>—
uσi
ort til Nínu Sæmundsson af Bjarna M. Brekkmann cru
komin í allar bókabúðir. — Kostar 2 kr.
ÚTBREIÐIÐ TÍMANN