Tíminn - 13.12.1947, Blaðsíða 6

TIMINN, laugardaginn 13. des. 1947
233. blsiff
GAMLA BIO
NYJA BÍO
Leiðinleg
A. J. Cronin.
FA3VTASIA
Hin óviðjafnanlega músíkmynd
og tilkomumikla listaverk
WALT DISNEYS
Sýnd kl. 9.
MJALLHVÍT
og dvergarnir sjö.
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
v . Sala hefst kl. 11. f. h.
I TRIPOLI-BÍÓ
Lndir anstrænum
h' hiinni
í\ (China Sky)
vAfar spennandi og íburðarmíkil
amerísk kvikmynd gerð eftir
skáldsögu Pearl S. Buck.
Aðaihlutverk leika:
Randolp Scott
Ruth Warrick
EUen Drew
■ Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn
innan 16 ára.
— Sími 1182. —
Htin rauðu engi
(De röde Enge)
Mikilfengleg mynd um frelsis-
baráttu Dana.
Aðalhiutverk:
Poul Reichardt.
Lisbeth Movin.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum yngri
en 16 ára.
Margie
Hin bráðskemmtilega mynd
með
Jeanne Crain og Glenn Langan
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11 f.“h.
TJARNARBIÓ
Meðal fliikkufólks
(Caravan)
Afarspennandi sjónleikur eftir
skáldsögu ELEANOR SMITH
Stewart Granger
Jean Kent
Anne Crawford
Sýning kl. 5 og 9.
Bönnuð innan 14 ára.
Ævintýri Cíiicos
Sýning kl. 3.
Sala hefst kl. 11.
Carnegie MalS
;6tórkostlegasta músíkmynd, sem
gerð hefir verið, Margir fræg-
>ustu tónsnillingar og söngvarar
» heimsins koma fram.
r
Sýnd kl. 3, 6 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
— Sími 1384 —
i
í
Nú er gott að
gerast kaupandi
Tímans
Áskriftasími
2323
f
I
<*.
<<;
<<£
o
( K
( í
<r
o"
(('■
((.
o
(►.
(»
(i-
(í-
<>:-
O
O
<>:
((
(»..
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦»»»»♦♦♦♦♦♦♦♦♦»♦»
<»
BRÉFASKÓLINN
hefir nú byrjað kennslu í
siglingafræði
Aðrar námsgreinar eru:
Ensha
íslenzh réttritun
Reihninffur
Bóhftersla
Báreihnintfar
Shipulatf otf starfshœttir
sunivinnufélatfa
Fundurstjórn otf fundarretflur
Skólinn starfar allt árið. Veitum
fúslega allar upplýsingar.
Bréfaskóli S.Í.S.
Reykjavík
o
<<
<>
<»
<<
<<
<<
<<
<<
<<
<<
<<
<<
<<
<<
<<
<<
< <
<<
< >
<>
<>
<<
<<
<<
<<
<>
<»
<<
<<
<<
<<
<<
<»
■<<
<<
o
<<
(<
o
<<
<<
<<
manntegund
Það sér ekki á mér eftir
skítkast Mbl. utan úr myrkr-
inu, því að óþverrinn hrín all-
ur á þeim er senda. En hitt er
athyglisvert, hvað löður-
mennskan og vesaldómurinn
er ríkur í þessum skuggaver-
um, sem hverfa þegar litið er
við, þó að áður hafi reynt að
hælbíta.
Þetta er sú manntegund,
sem íslenzka þjóðin hefir
jafnan haft mesta skömm og
fyrirlitningu á: illmálg og
rætin en kjarklaus og dreng-
skaparvana, framhleypin og
blauö, sjálfhælin, rógmálg á
bak en verður að gjalti og
hverfur, ef drengilega er á
móti tekið.
Halldór Kristjánsson.
Minuingarorð
(Framhuld af 3. síðu)
Sigvaldi 19. marz 1926, og varð
þá Kristín dóttir hans fyrir
búi hjá honum meðan hann
enn var við búskap.
Fjórtán síðustu ár ævi sinn-
ar dvaldi Sigvaidi hjá Krist-
inu dóttur sinni og Sigurði
manni hennar.
j Heilsu hafði Sigvaiai sæmi-
lega góða til vorsinrs 1940, en
þá fékk hann heilablóðfall og
var upp frá því mikið lami og
varð að mestu aö liggja rúm-
fastur siðustu 7 árin. En þó
að hann héldi ekki iikams-
kröftum síðustu árin, virtust
andlegir hæfileikar hans að
mestu. óskertir fram á síöast-
liðið haust, en þá tapaði hann
að mestu ráði og rænu og lézt
13. nóv. síðastliðinn.
Bjarni Jónasson.
ViIIImiiikar
(Framliald af 5. síðitj
vinda bráöan bug að því, að
fækka og útrýma villimink-
um. Mikið mætti sennilega
halda þeim í skefjum með
gildrum og góðum veiði
hundum, þó að líklegt sé, að
•seint gangi að útrýma þeim
alveg en það væri þó bezt.
Að þessu verður nú að
vinda bráðan bug sem allra
fyrst og ganga skörulega
fram í málinu.
L. L.
■ IIII11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111iiiiiii
I Jólatré |
I mjög falleg á 75 og l
\ 100 krónur, sem end- 1
I ast í mörg ár. i
I K. Einarsson&|
[ Björnsson h.f. I
iiiiifiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimi
íslenzk
frímerki
Kaupi allt. Hæsta verð í boði.
Komið eða sendið merkin í
pósti og staðgreiðsla fylgir
um hæl.
JRichardí Ryel
Skólastræti 3.
Þegar ungur ég var
með öllum þeim dásemlum, sem mér myndu falla í skaut.
„Amma þín myndi verða glöð, ef þú hallaðir þér að Knox-
hillkirkjunni. Ég er viss um, að hún gerði allt, sem þú bæðir
hana um.“
„En ég get það ekki, afi. Ég get það ekki.“
Hann þagði lengi. Svo brosti hann framan í mig — ekki
neinu vandræðabrosi, heldur þessu milda, ylríka dýrðar-
brosi, sem stundum brá ljóma á andlit hans. Hann færði
sig fast að mér og þrýsti hönd mína. „Vel af sér vikið, Robbi
minn,“ sagði hann. „Laglega gert, drenguc minn!“
Síðan valdi hann af mikilli nákvæmni tvær piparmyntur
úr öskju sinndi og neyddi mig til þess að láta þær upp í mig.
Ég skildi ekki fullkomlega þessi óvenjulegu vinahót. En ég
vissi, að hann var ávalt sérstaklega ánægður með frammi-
stöðu mína þegar hann kallaði mig Robba, drenginn sinn.
„Það er kannske rétt, að ég segi þér í fáum orðum, hver
mín afstaða til trúarbragðanna er,“ sagði hann hátíðlega
um leið og hann valdi eina piparmyntu handa sjálfum sér
og tók sér sæti. „Ég aðhyllist trúarbragðafrelsi. Mér finnst,
að fólk eigi að fá að trúa því, sem það sjálft vill, svo fremi
sem það skiptir sér ekki af trú eða trúleysi annarra. En þetta
ert þú of ungur til þess að skilja, drengur minn. En eitt ætla
ég.að segja þér núna: Ef þú hefðir valið Knoxhillkirkjuna,
liefði ég látið þig sigla þinn sjó.“
Hann kveikti í pípu sinni í héimspekilegri ró. „Ég hefi
aldrei verið sérstaklega andvígur kaþólskunni," hélt hann
áfram, „nema þá kannske páfanum. Satt að segja gezt mér
ekki að þessum páfum ykkar — þeir hafa myrt menn og
svikið og eru ekki jiein guðslömb. En við skulum ekki tala
raeira um það — ekki getyr þú gert að því. Þú trúir á sama
guð og amma þín, þó að hún vilji ekki, að hann sé tilbeðinn
raeð kertaljósum og reykelsi. En mér er sama um það, dreng-
ur minn. Og ég skal verja rétt þinn til þess að gera það,
því að það get ég sagt þér, að þaö eru nákvæmlega jafn
miklar hkur til þess, að þú komist í gegnum hlið himna-
ríkis — eða hvaða hlið það er nú, sem okkur er ætlað að
fara í gegnum, ef vel gengur — hvort heldur þú aðhyllist
sálnamessur og skrautleg messuklæði eins og kaþólska fólkið
eða þá sálmabækur og biblíulestra eins og amma þín.“
Ég hafði aldrei séð afa svona ákafan. Hann, sem alltaf
reiddist svo mælgi annarra — hann, sem taldi alla aðra
kjaftaska og froðusnakka — hann gat allt í einu risið svona
upp og haldiö yfir mér roknaræðu. Og það var hljómur í
oröunum, sem hann notaði. Hann talaði um frelsi, um-
burðarlyndi, hugsjónir, mannást, jafnrétti, maniigildi og
menningararf. Reyndar fannst mér hann ekki alltaf vera
sjálfum sér samkvæmur, en ég hefi sennilega misskilið
hann. Maður, sem bjó yfir eins miklu af göfugum tilfinn-
ingum og réttlætisást og á daginn kom, að hann gerði, hlaut
að hafa þaulhugsað málið og vita, hvað hann söng. Þó gat
ég ekki betur munað en hann keyrði hnefann í borðið, þegar
hann var nýbúinn að tala um mannást og umburðarlyndi,
og lýsti því yfir skýrt og skorinort, að „_við“ — og með því
átti hann við mig og sig — skyldum svei mér „sýna and-
skotans norninni“ — og þá átti hann við ömmu — „í tvo
heimana."
En þrátt fyrir þetta hafði ræða hans sefandi áhrif á mig.
Mér var mikil huggun að henni. Næstu föstudaga sá mamma
líka um það, að ég fengi grænmeti að borða, ef pabbi var
heima — annars fékk ég jafnvel egg. Fyrsta dag júnímán-
aöar byrjaði ég að ráði afa að sækja klausturkirkju hihna
heilögu' engla, þar sem búa átti mig undir fyrstu altaris-
gönguna.
Það var ekki fjölmennur hópur, sem naut handleiðslu
móður Elísabetar Jósefínu — aðeins sex eða sjö snöktandi
smátelpur og einn lítill drengur, Angelo Antonielli, sonur
ítalsks íssala. Hann var sérstaklega fallegur drengur, hör-
undið dökkt og slétt, augun stór, svört og biðjandi, hárið
mjúkt og hrokkið. Hann var ákaflega líkur einum af börnum
Murillos. En það vissi ég ekki þá. Ég vissi það eitt, að mér
var unun að því að horfa á hann, og þar eð hann var svona
lítill, að minnsta kosti ári yngri en ég, tók ég hann undir
cins undir minn verndarvæng.
Kennslan fór stundum fram við hliðaraltari undir lituð-
um glugga inni í hljóðlátri rökkri kirkjunni. Myndin á rúð-
unni var af frelsaranum með krossinn. Stöku sinnum var
clagstofan í klaustrinu notuð. En oftast var svo heitt í veðri,
að flötin í klausturgarðinum varð fyrir valinu. Þar sátum
við krakkarnir í hvirfingu í skugga blómgaðra sýringa-
runna, en nunnan sat á garðstól fyrir framan okkur með
bókina í keltunni og hendurnar nær huldar í víðum ermun;