Tíminn - 18.12.1947, Blaðsíða 4

4
TÍMINN, fimmtuclaginn 18. des. 1947
236. blað
EfÉir Snæbjörn Jónsson, bóksala
BorgfiTzk Ijóð, eftir 54
'nöfunda. ísafo'ldarprent-
smiöja 1947.
Þaö var ekki vonum fyrr
a'ð eitthvert hérað fylgdi
hinu snjalla fordæmi Þing-
ey.inga og gæfi út ljóðasafn
eftir skaid sín og hagyrðinga.
Borgfirðingar og Mýramenn
hafa nú gert það með ofan-
greindu safni. En þó að þeir
menn, er nér koma fram sem
umsjónarmenri bókarinnar,
hafi eKki séð ástæðu til að
láta þess getið, eru þeir þó
ekki írumkvöðlar þessarar
framkvæmdar. Það voru aðr-
ir menn, og eru nú ekki allir
ofan moldar. Hins vegar upp-
götvuðu þessii' það um sjálfa
sig, eítir að aðrir höfðu haf-
izt handa, aö þeir voru bezt
fallriir til að annast fram-
kvæmdirnar. Er víst ekki
ástæöa til að efast um, að
þeir hafí séð rétt.
Ekki er bókin eins og hún
gat bezt kosið. En góð er hún
— ég held langtum meira en
í meðallagi góö. Hér koma
engum i hug orðin um illa
fyrstu göngu. Það hefir verið
sagt, aö íormáli bókar væri
sá þátturinn, sem vandasam-
ast væri að skrifa. En fyr
getúr xormáli verið góður en
að hann jafnist við þann, er
Halldór Helgason lætur
syngja þessa bók úr hlaði.
Eftir lestur hans, kann ein-
hver aö kvíða fyrir fram-
haldinu. En ástæðulaus er sá
ótti; þarna er fyrir tiltölu-
lega litlu að kvíðú og margt
sem ekki stendur hinum gull
fagra formála baki. Hér
er aö'xinna ekki lítjíj af mann
vítl ög ekki lítið af list. Hér
er lika að finna mikið af
sKirú gulli hjartans, og það
gulí verður um aldur og ævi
dýrasti málmurinn.
Enda þótt margir höfund-
arriir yrki af góðum vitsmun-
um, ma það mikið vera, ef
eKki verður ýmsum sérstak-
lega starsýnt á einn höfund-
inn; Guðmund Sveinbjarn-
aráon. Þar er greinilega mað-
úr 'sem nennir að hugsa. En
váridálítið mun ýmsum þykja
að sýna, aö ekki sjái hann til
botns í hverju máli, og kynnu
þá aö mmna hann á, aö Ind-
land hefir nú fengið kröfum
sínum fullnægt —- vitaskuld
með þeim afleiðingum, sem
állan heiminn hryllir við —
afleiöingum, sem Þorvaldur
Thoroddsen sagði við mig
fýrir nær þrjátíu árum- að
væru oumflýjanlegar hvenær
sem Kröíunum yrði fullnægt.
Ekki hefi ég (guði sé lof) séð
öll þau Ijóð, sem menn kváðu
fyrir þaö að andinn, eða
andleysið kom yfir þá við
hátíðabrigoin 1944. En ég
liefi ekki heldur séð nein, sem
ég' vildi setja við hliðina á
„)ýöveldislióðum“ þessa
mánns.
Þá sýna þær sig að vera
liðtækar sumar konurnar,
enda þótt mjög beri þar ein
af: Guðrún Árnadóttir. Göml
um manm borgfirzkum varð
að orði, er hann hafði lesið
þessi lióð hennar.
Enn um fjöllin himinhá
halda dísir vörðinn;
Guðrún stráir gulli á
Gamla Borgarfjörðinn.
Ekki er hún hávær — það
eru tignar konur aldrei — en
tíýpri tónum hefir engin is-
lenzk kona náð á þessari öld
önnur en Ólöf Sigurðardóttir.
Meðal annars, sem Guðrún á
hér, er eitt hið fegursta
vöggukvæði, sem ort hefir
verið á íslenzka tungu.
En ekki er von að allir
eöa allar kveði með slíkum
ágætum, enda er fjarri því,
að svo sé. Þau eru „lítilla
sæva, lítilla sanda“ kvæði
sumra höfundanna, „bragð-
laus og þeflaus," eins og Jón
Þorkelsson mundi hafa sagt
— og alveg sviplaus. Við þetta
er ekkert að athuga, og höf-
undar áttu ekki að útilokast
rneö öllu fyrir þessa ástæðu,
bví að hér átti að sýna rétta
riiynd borgfirzkrar ljóðagerð-
ar, eins þótt höfundar væru
sálarlitlir. En hér hefir verið
farið þrepi neðar og teknir
með „höfundar," sem ber-
sýnilega eru alls ekki hagyrð-
ingar, en hafa verið að basla
við að berja saman vísur,
sumar harla ósmekklegar,
eða víkja við á álappalegan
hátt ljóðum annarra skálda.
Þessir menn áttu hingaö ekk-
ert erindi, annað en það, að
lýta bókina og draga hana
niður. Sennilega vita jaínvel
ekki englar á himnum og
ekki nema hinir vísu for-
ráðamenn bókarinnar, hvers
vegna þessir rnenn voru
teknir meö sk’áldum ög hag-
yrðingum. Ekki var þeim
sjálfum neinn greiði ger þar
með, því „ofan horföu menn
á mig,“ og mun nú margur
aumka þá fyrir aö hafa hlotið
það hlutskipti.
En þó að bókin sigli þannig
með nokkur lík í lestinni,
mun aldrei verða um það
deilt, að hún varpar nýjum
Ijóma á hið fagra og sögu-
fræga Borgarfjarðarhérað.
Nú skulum við vona að
fleiri héruð fylgi í sömu
slóðina.
Ég fékk í morgun bréf utan af
landi, þar sem talað var um
skömmtunarskrifstofuna. Bréfrit-
arinn segist hafa snúið sér til
skrifstofunnar með erindi í haust,
snemma í október. Nokkru síðar
sneri hann sér til hennar með ann-
að erindi. í bæði skiptin var hon-
um sagt, að mál hans yrði athugað
og svarað síðar, en það svar var
ókomið núna fyrir fáeinum dögum.
Svona viðtökur eru heldur þreyt-
andi fyrir þá, sem koma í brýnni
og enda bráðri þörf og þurfa því
skjóta afgreiðslu. Það er því skilj-
anlegt, að menn skrifi 'eins og
þetta, sem nú kemur orðrétt úr
bréfinu:
„Ég er satt að segja tilbúinn
að skrifa mergjaða skammagrein,
— þótt ekki sé ég ritfær •— út af
þessari bölvaðri skrifstofumennsku.
Þessir lallar, sem ekki þurfa annaö
en opna á sér kjaftinn til þess að
meötaka sína fæöu, væru vissir til
þess að drepa okkur í strjálbýlinu
úr sulti, ef við ekki sæjum við þeim
og færum 1 kringum þessa skrif-
finnsku."
Svo vil ég bæta því við, að mað-
urinn, sem þetta skrifar, er ein-
stakur stillingar og spektarmaöur,
svo að ekki er fautaskapnum um
að kenna. En menn geta orðið
langþreyttir, og ég tel rétt að þetta
komi fram.
AUs staðar er jólaannríki, en
sagt er mér, að það sé hvergi meira
en í áfengisverzluninni. Þar er nú
bruggaður Svarti dauði og tappað
á flöskur nótt og dag. Sumir halda
að eignakönnunin eigi þátt í því,
að kaupin eru nú venju fremur ör.
Er margt um það talað í bænum.
Ég get búizt við því að mér verði
ámælt fyrir að leiðbeina um skatt-
svik og launsölu fyrst ég minnist á
þetta. En mér finnst nú samt
óhætt að tala um þetta, þó ekki
væri nema til að biðja um skýringu
andbanninga á öllum lögbrotunum
í þessu sambandi. Mér skilst að
það sé nokkuð óljóst, hvað menn
megi eiga miklar áfengisbirgðir
heima hjá sér, án þess að þeim beri
að telja það fram til skatts, en svo
mikið er víst, að ekki á það að
nema þúsundum króna. En hitt er
augljóst mál, að þeir, sem orðnir
eru auöugir menn af áfengi^sölu á
laun, muni nú vilja koma lausafé
sínu í birgðir, svo að þeir þurfi ekki
að gera ný innkaup fram á vorið.
Hvernig á nú að hreinsa til í
þessu óþrifabæli?
Pétur landshornasirkill.
Konan mín elskuleg,
Halldóra Jónsdóttir,
lézt aðfaranótt miðvikudagsins að heimili okkar, Lind-
argötu 42.
Sigurður Ólafsson.
Jarðhita-bújörö
í nágrenni Reykjavíkur, með eða án áhafnar
er til sölu og laus til ábúðar. Skipti á fasteign
í Reykjavík tlxu möguleg. Jörðin hefir flesta
kosti til að bera, sem prýtt geta íslenzka bújörð
og gefið arð láðs og lagar. Nánar iupplýsingar
gefur
Pétiir Jakobsson,
Kárastíg 12, Reykjavík.
Sími 4492.
Hangikjöt
Vegna vaxandi afkasta ger-
nm vér oss vonir um að geta
mi fyrir jjólin fulluægt pönt-
unum viðskiptamanna vorra.
Reykkús S. í. S.
Sími 4241.
JOLAGJAFiR
Góða bók eða listmuni kaupa menn í
BÓKABÚÐIMI LAUGAVEG 10

l
TILKYNNENC
frá Viðskiptanefnd
um enduriitgáfu eldri leyfa o. fl.
Öll leyfi til kaupa og innflutnings á vörum falla úr
gildi 31. desember 1947, nema að þau hafi verið sér-
staklega árituð um að þau giltu fram á árið 1948.
Nefndin mun taka til athugunar að gefa út ný leyfi
í stað eldri leyfa ef fullgildar sannanir eru færðar fyrir
eftirfarandi:
1. Að varan hafi verið keypt og greidd samkvæmt
gildandi leyfi.
2. Að varan hafi verið pöntuð samkvæmt gildandi
leyfi og seljandi hafi lofað afgreiðslu innan hæfilegs
tíma.
Allar umsóknir um endurútgáfu leyfa frá innflytj-
endum í Reykjavík þurfa að hafa borizt skrifstofu
nefndarinnar í síðasta lagi 2. janúar 1948. Sams konar
umsóknir frá innflytjendum utan Reykjavíkur, þurfa
að leggjast í póst til nefndarinnar fyrir sama tíma.
Tollstjórum og bönkum er óheimilt að tollafgreiða eða
greiða í banka nokkrar vörur eftir 1. jan. gegn leyfum,
sem falla úr gildi 1947, nema að þau hafi verið gefin út
að nýju, eða árítuð um að þau giltu fram á árið 1948.
Til þess að hraða afgreiðslu slíkra leyfa mun skrif-
stofa nefndarinnar verða lokuð fyrstu 10 dagana í
janúar, að undanskildum tímanum milli kl. 1—2 e. h.,
en á þeim tíma fer aðeins fram afhending á afgreiddum
leyfum.
Sérstök athygli innflytjenda er vakin á því, að öll
eldri umsóknareyðublöð varðandi framlengingu leyfa
og ný leyfi til kaupa og innflutnings á vörum, eru ógild
frá deginum í dag að telja. Ný umsóknareyðublð fást
á skrifstofum nefndarinnar og einnig innan fárra daga
hjá sýslumönnum og bæjarfógetum út á landi.
Hin nýju eýðublöð ber að útfylla eins og formið segir
til um og getur nefndin, ef svo ber undir, synjað beiðn-
um af þeirri ástæðu einni að eyðublöðin séu ekki rétt
útfyllt.
ViöskMptaneíiiiliM)