Tíminn - 14.06.1948, Síða 6

€58
TÉVHNN, mánudaginn 14. júní 1948.
130. blað
TRIPOLl-BÍÖ
CLAUÖIA.
Skemmtileg og vel leikin amerísk
mynd, byggð á samnefndir skáld
6ögu eftir Rose Franken:
Aðalhlutverk:
Dorothy McGuire
Rohert Young
Ina Claire
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Gamansömu
liermeiiniriiir
j, (Soldaterlöjer)
. Sprenghlægileg sænsk gaman-
’ mynd.
Aðalhlutverk:
Gus Dahlström
Holger Höglund
i f myndinni er danskur skýring-
artextí.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BIÖ
UOUISE
Stórfengleg. frönsk söngvamynd
gérð éftir frægri óperu með
sama nefni efir:
Gustave Crarpenticr
t myndinni spilar 120 manna
hljómsveit undir stjórn franska
tónskáldsins Eugene Bigot. Aðal
hlutverkið leikur Grace Moore
og frönsku óperusöngvararnir
Georges Thill og André Pernet.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
TJARNARBIÓ
í sumarleyfi
(Holiday Camp)
Fjölbreytt og skemmtileg ensk
mynd frá sumarbúðum, þar sem
þúsundir manna skemmta sér í
sumarleyfi.
Flora Robson
Jack Warner
Dennis Price
Hazel Court
■ | Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Æ koma mciit . . .
; (Framhald af 4. síðuj
hann mátti segja það, sem
Sturla Þórðarson sagði urá
illvirkjana, sem fóru Sauða-
fellsför forðum.' .„Svö var;
flokkur sá ákafur, að hver
eggjaði annan“. Nú var haf-
izt handa, ekki um niður-
færzlu dýrtíðarinnar, heldur
úm að vinna markvisst að
því að auka hana með því
gegndarlausa innflutnings-
flóði, sem veitt var yfir land-
íð og þar af leiðandi gjald,-
£yrissóun, enda varð vel á-
|engt með að eyða erlendu
jnnstæðunum. Annars virð-
íst, að það hefði mátt vera
öllum skynbærum mönnum
fullljóst, að endurnýjun at-
vinnutækjanna og sá mikli
gjaldeyris, sem hún út-
heimti, kraföist þess, að jafn
framt væri dregið úr kaup-
Um á þeim varningi, sem
minna var nauðsynlegur, ef
ekki átti illa að fara.
En það var nú eitthvað
^nnað en að þær leiðir væru
valdar, sem vænlegastar voru
til að efla heilbrígt atvinnu-
og fjármálalíf þjóðarinnar.
Undir forustu Ólafs Thors
— mannsins, sem förðum fór
hörðustum orðum um þá,
sem valdir væru að vexti dýr
tíðarinnar — var dýrtíðin
mögnuð svo, að öllum ofbýð-
ur nú orðið. Tvímælalaust er
það eins dæmi með íslenzk-
an stjórnmálamann, að hann
hafi reist sjálfum sér slíkt
níð, sem Ólafur gerði með
þeim orðum sinum og með
ráðherraferli sinum Síðar. Og
þá má hann vera meira en
lítill þykkskinnungur, ef
honum svíður ekki sú niður-
læging, sem hann hefir
þlotið.
* Hér hefir nú tekizt verr til
#n skyldi. Miklu tækifæri til
úð búa þjóðinni bjarta fram-
tíð hefir verið sleppt, en
£enni er í þess stað með ó-
spilunarsemi sökkt í fen
fjárhagsörðugleika um ófyr-
trsjáanlega framtíð. H.
.laí arétSi þegnaima
(Frambhald af 3. siðu)
anlega ekki konur frekar en
karlmenn að njóta þeirra for
réttinda, að ríkið styrki þær
til að sækja óopinbera fundi
'eins.og hér virðist farið fram
á. Þeir aðilar, sem sækja
•slíka fundi, eiga að kosta sig
"sjálfir..eðá.aö..vera kostaðir af
,þeiiiff(féta:gssaúltökum, sem
sendá 'iþáá.itáfa konur ekki
efni á að senda utan slíka
fulltrúa, ef það er þá nauð-
.synláSt, sýnir það aðeins að
þsér þurfa að efla betur sam-
tök sín, og fyrir þá ávöntun
geta þær ásakað sjálfarsig,en
ekki karlmennina. Þeir hafa
vísiríiög fyrir því.
Rítstj.
TVálægt hcimsfrægð.
Ameríski ■ kvikmyndaleikarinn
Danny Kaye.yar á ferð í London
og ók í bíl sínum en var óvanur
vinstri akstri og var kominn nærri
því að aka yfir roskinn mann, en
stanzaði bilinn á síðustu stund.
og þekkti þá að maður þessi var
erkibiskupinn af Kantaraborg.
Biskupinn þekkti líka leikarann.
stakk höfðinu inn um gluggann til
hans og sagði: „Ungi maöur! Enn
varstu nærri því að vinna þér
heimsfrægð.
Httler bcimlr tungu-
mál.
Kona, sem heitir Dora Mai, kvað
hafa sagt hernámsstjórninni
amerísku í Wiesebaderi, að hún hafi
verið nábýliskona Hitlers í fyrra-
vetur í staðnúm Liegnitz í þeim
hluta Slesíu, sem lagður er undir
Pólíand. Hitler býr með lítilli,
dökkleitri konu og kennir pólskum
"Stúdéntum þýzku og pólsku. Auk
þess hefir hann stofnað flokk. —
Konan taldi $ér skylt að segja frá
þessu.
Mcitckja ineð ríkis-
styrk.
í Noregi-þótti tvísýnt að nokkur
AfgreíSsIa ísjá ©plía-
IbCB'BBBEB StcfllMMUSIl
(Framhald af 5. siðu)
og afgreiðslumenningu eins
og margar aðrar þjóðir og:
þurfa því að vinna talsvert
upp til þess að geta staðið
jafnfætis þeim á því sviði. En
góð og háttvís afgreiðsla hjá
opinberum stofnunum er
ekki aðeins hagsmunamál
þeirra, sem við þær eiga að
skipta. Hún getur haft miklu
víðtækari áhrif og verið góð-
ur þáttur í því að auka kurt-
eislega framgöngu og um-
gengnismenningu þjóðarinn-
ar.
X+Y.
Raddir nábiiaima
(Framhald af 5. síðu)
síldariðnáð og beinamjöl hefir
heldur aldrei skipt neinumálium
atvinnurekstur bæjarins. Reyk-
háfar síldarverksmiðjanna hafa
aldrei verið tákn atvinnu og vel
gengni, en starfræksla slíkra
verksmiðja hér innan bæjar hef
ir einmitt hingað til verið rétt-
Iætt með Jþví, að af henni myndi
engin óþægindi stafa. Þegar
raunin sannar annað verður að
bæta úr ágöllunum, en ósæmi-
legt er af ábyrgum aðilum að
verja þá og misbjóða þannig
þolinmæði alls almennings. Af
þrífnaðarástæðum skulu ekki
fleiri orð um þetta höfð. því að
orð, sem lýstu slíku hátterni
réttilega, hlytu að verða ljót.“
Hvað segir svo Morgunblað-
ið? Vart gefst það upp við að
verja Kveldúlfslyktina.
Sii* WiSliasii Ci*aige
(Frambhald af 3. síðu)
þessi væntanlegi gestur okk-
ar. Og ekki eru heldur við-
ræður annars manij,s skemmti
legri.
Það mun sannast sagna, að
það hafi verið íslendingar,
sem gerðu Sir William
Craigie áttræðisafmælið eft-
irminnilegast — og ef til vill
sjötugsafrhælið líka. Vel
mátti það líka svo vera. En
bezt var það, að í síðara skipt
ið var það sjálft Alþingi
(Alþingi algerlega samtaka),
sem rétti honum vinarhönd-
ina.
Ekkert getum við fyrirfram
um það vitað, hverja ánægju
koman til íslands — hin
fjórða og að líkindum síðasta
— kann nú að veita þessum
góða gesti. Líklegt er, að
veðráttan ráði talsverðu þar
um. En hitt vitum við, að öll
býður þjóðin hann velkom-
inn og óskar, að honum
mætti líða hér sem bezt;
þessum manni, sem með rök-
um lærdóms og snilli bar
hróður hennar út um heim-
inn; þessum manni, sem al-
inn var annarri þjóð, en
mundi þó af hjarta taka und
ir með skáldinu og segja:
Svo ertu, ísland, í eðli mitt
fest,
að einungis gröfin oss skilur.
mór yrði tekinn upp í vor, en þar
er hann yfirleitt eltur og pressaður
í vélum áður en hann er þurrkað-
ur. Landráðafangar, sem unnu við
mótekju í fyrra, eiga nú að stunda
skógarhögg þetta ár, svo að ekki
fær mótekjan ódýrt vinnuafl á
þann hátt. — Horfið var að því
ráði að ríkið greiði styrk á alla
móframleiðslu og ábyrgist sölu á
öllum mónum.
miiiiiiiiiuitiuitiiiimiiiiiiiuiiuiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiuiiiKiiK^uiiiiiftmuititiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiHiiiiiiiiii*
| GUNNAR WIDEGREN: 31.dagur I
| U ngf rú Astrós I
Það var ekki laust við, að mér gremdist þessi vara- |
I semi Emerentíu. Mig langaöi mest til þess að ausa §
1 yfir hana skömmum. En mér reið aldrei meira á því |
I en nú, að hún stæði fast með mér, svo að ég varð að |
1 grípa til annarra ráða. I
— Þú kemur auðvitað hvergi nærri þessu, sagði ég. |
í þessari andrá birtist Búi skyndilega — það er |
§ að segja: hann kom á hausinn inn um gluggann. |
I Dyr voru ekki við hans hæfi, fremur en annaö, sem |
| venjulegt fólk lét sér lynda. |
1 — Hæ, hæ og hó, sagöi hann og hlammaði sér á |
| eldhúsborðið. Hér væri gott að vera, ef mamma væri §
| ekki með. Ég verð líklega að flýja í eldhúsið til ykkar. |
í Ég fékk ekki sex í aðaleinkunn ... |
1 — Ekki einu sinni sex? sagði ég háðslega. |
— O-nei — nokkurn veginn jafn lítið í öllu, svaraði |
= Búi, sem lét sér hvergi bregða. Stærðfræðin, efnafræð |
| ih og heilsufræðin — mér gekk ekki svo bölvanlegá |
| í því. En mamma er ekki mjúk á manninn, og þetta |
| verður sjálfsagt erfitt sumar, ef ég á að sitja til borðs jj'.
I með hyskinu. |
— Já — það hafa víst fleiri grun um það, sagði ég §,.
| og kinkaði fúsiega kolli. En þú ert velkominn hingað |-
§ í eldhúsið til okkar. §
— Ég ætlaði líka að spyrja um það, hvort ég mætti |
§ vera úti í skúrnum, sem er við hliðina á eidiviðar- §
1 geymslunni. Ég sá þar hefilbekk og mikið af gömlu |
| dóti. Má ég ekki grúska þar, þegar mig langar til? |
— Láttu eins og þú eigir skúrinn með öllu, sem í |"
I honum er, svaraði ég, því að ég vissi af gamalli reynslu, §
| að Búi var mikils verður bandamaður — einkum þó i
| slyngur njósnari. Þar að auki var hann lagtækur og ||
i gat varla séð svo gamalt hjól, að hahn væri ekki bú- f
§ inn að smíöa heila vél. Hann yrði okkur áreiðanlega §
I hjálplegur við ýmsar viðgerðir og lagfæringar, ef á §,.
1 slíku kynni að þurfa að halda, umfram það sem f
| kvenleg snilli hrökk til að gera.
— Þetta nægir mér, sagði Búi. Það var eins og hanh I
! hefði ætlað að segja eitthvað meira, en svo stein- |
I þagnaði hann og skauzt eins og áll út um gluggann. §
I Framan úr ganginum hafði nefnilega borizt fótatak,
I sem ætíð fékk alla til þess að litast um í þeirri von, §
: að þeir kæmu auga á smugur, sem hægt væri að I
I skjótast út um í tæka tíð. §
! — Emerentía! Farið upp í herbergi stúdentsins og |
§ hjálpið henni áð taka upp úr töskunum, þóknaðist §
! Hennar Náð, fæddri Andersson, að segja, þegar hún 1
§ nálgaðist eldhúsdyrnar. §
! — Hver er nú þaö? spurði Emerentía.
— Ungfrú Barbara verður hér eftir titluð stúdent- §
í inn, og við borðum klukkan hálf-sjö, var náðarsam- |i
S -,EÍ
§ legast tilkynnt úr gættinni. Síðan var gengið brott, §
§ föstum skrefum. En vesalings Emerentía glápti bara f
! á mig yfir uppþvottabalann, eins og hún hefði séð §
§ undirdjúpin opnast fyrir fótum sér. f’
— Hafið þið nú heyrt annað eins, sagði hún, þegar |
§ hún fékk loks málið. Það hefði aldrei orðið verra, 1
I þó að ég hefði tekið Jóhannsson og leyft honum bæði |
| að taka í nefið og drekka og annað, sem hann er f;
! vanur. Maður veit, á hverju maður má eiga von, því J
I að alltaf versnar það. — Það er svo sem ekki til set- J
5 ■ <C'
= unnar boðið! (§?■
Þetta síðasta laut að því, að nú gall við löng og I
! heiftarleg hringing. Hennar Náð hafði komizt upp á §
| lagið með að nota bjöllurnar okkar — nýjung, sem við !
! höfðum innleitt og Emerentía var sérstaklega hreykin |
I af, enda var þetta fyrsta afrek bróður hennar í raf- 'J
= , iS~
= virkjun. Það var svo sem ekki að efa, að hér eftir §■
§ yrðum við eltar og hraktar með endalausum hringing |
! um eins og ófriðhelgir vargar, því að Hennar Náð :§;
§ þjáðist af þeirri áráttu að geta aldrei séð bjöllu, án 1
! þess að hringja og setja allt á annan endann. Emer- §
§ entía lét sér nægja að gretta sig og ygla og hvarf f
! að svo búnu, en ég flúði upp í herbergi mitt, fokvond jji
§ og bólgin af heift, og hóf að skrifa Túlla Mothander f
! langt bréf, þar sem ég tjáði honum vandræði mín og | )
§ bað hann um ódýr, en haldgóð ráð. |
Þau komu líká og voru líka mjög lögfræðileg. Túlli |
llllllllllllUIUUItr llinnillllllllliriímiHIIUUlllimillllHIUIHIIIUUMIUIIIIIUIIIIIHHIHHIlÍíimimÍlllHHHHirilllKllí