Tíminn - 20.09.1950, Page 6

6.
TÍMINN, miðvikudaginn 20. september 1950.
206. blað.
Sími 81936
Ástartöfrar
Norsk mynd alveg ný, með |
óvenjulega bersöglum ástar- §
æfintýrum. Byggð á skáld- f
sögu Alve Mogens og hefir |
vakið geysimikla athygli og I
er enn sýnd við metaðsókn |
á Norðurlöndum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
TRIPOLI-BÍÓ)
Óður Síbería
(Rapsodie Siberienne)
Hin gullfallega rússneska lit |
mynd, verður sýnd aftur |
vegna fjölda áskorana. Ör-1
fáar sýningar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
.................... ~
NÝJA B í Ó I
Franskar nætur {
(„snj»aj“)
Ástar og sakamálamynd, f
prýðilega vel leikin.
i
Aðalhlutverk:
Fernandei
og . I
Simone Simon.
Bönnuð yngri en 16 ára. |
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Nl.I....... II. .......I......M.M. •II......I....IHI 11111.11111 “
....................... -
s
BÆJARBÍÓ]
HAFNARFIRÐI j
ViSureign á Norð-f
ur-Atlantshafi
Action of the North-Atlantic f
Mjög spennandi amerísk |
stríðsmynd um viðureign |
kaupskipaflotans við þýzku |
kafbátana í Norður-Atlants |
hafi í síðustu heimstyrjöld. I
Danskur texti.
Aðalhlutverk:
Humphere Bogart,
Raymond Massey,
Julie Bishop,
Dane C'larks.
Bönnuð börnum innan I
12 ára.
Sýnd kl. 7 og 9,15.
Simi 9184.
j ELDURINN1
| gerir ekki boð á undan sér. |
| Þeir, sem eru hyggnir, I
tryggja strax hjá
I Samvinnutryggjngum I
ViAsamlegast
greiðið
blaðgjaldið
til innbeimtu-
manna
vorra.
TOUKN
IIMIMI.IMIII.MIIMIIMIIIIIIIM.IIM..IMI.. I.llilll IIIIIIIIMMI.
Austurbæjarbíó
| Attræður í dag
\ Þetta allt og liimna I
ríki líka
Aðalhlutverk:
Bette Davis,
Charles Boyer.
Sýnd kl. 9.
Meðal mannaæta
og villidýra
(Afrika Screams)
Abbott og Costello.
Sýnd kl. 5 og 7.
I.M.M.......
TJARNARBIO
MÓÐLRÁST
Afar áhrifamikil og vel leik-
in þýzk mynd.
Aðalhlutverk:
Zarah Leander.
Hans Stuwe.
Sýnd kl. 7 og 9.
Allra síðasta sinn
Seldur á leign
Aðeins örfá skipti eftir.
(Out of this world)
Bráðskemmtileg amerísk
söngva og gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Eddie Bracken
Veronika Lake
Sýnd kl. 5.
Allra síðasta sinn
GAMLA BIÓ(
FLÖTTABÖRN
(The Search)
Víðfræg og athyglisverð sviss
nesk-amerísk kvikmynd, sem
hvarvetna hefir hlotið ein-
róma lof.
Aðalhlutverk:
Montgomery Clift,
Aline MacMahon
og tékkneski drengurinn
Ivan Jandl.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Mnnaðarlausi
drengurinn
Áhrifarík og ógleymanleg
finnsk stórmynd um oln-
bogabörn þjóðfélagsins og
baráttu þeirra við erfiðleika.
Aðalhlutverk:
Ansa Ikonen, •
Edwin Laine,
Veli Matti (13 ára)
Sýnd kl. 7 og 9.
Léttlyndi
sjóliðinn
(Flottans Kavaler)
Afar spennandi ný sænsk |
gamanmynd. Sýnd vegna mik |
illar eftirspurnar kl. 5. |
Vatnsþéttir lampar og raf- |
lagnir.
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI h. f.
I Laugaveg 79. — Sími 5184 1
I .* |
i TÍMINN á hvert fslenzht i
heimiU.
5 Z
aMiniiiiunmiMMiiMiiiMiMMMiiiMiiMiMmmiiMnnmMii
(Framhald af
tiOu.)
um nöfnum er oftast slöngvað
framan í þá, sem mikinn á-
huga hafa á einhverju, sem
nýtt er eða óvenjulegt. Öfga-
kennd fastheldni við það, sem
gamalt er, og búið að vinna
sér hefð, er aftur á móti síð-
ur nefnt ofstæki, og er í þessu
lítið samræmi. —
Um Jónas Kristjánsson er
það aftur á móti að segja, að
ef hann er „ofstækismaður“,
er hann elskulegur ofstœkis-
maður", og mætti gjaran vera
meira af slíkum mönnum.
Það, sem einkennir hann
einna mest, er róleg festa,
hógværð og yfirlætisleysi, og
þó að hann muni engan veg-
inn geðlaus vera, veit ég til,
að móðgunum kann hann að
taka með miklu umburðar-
lyndi. Hann er og andlega
sinnaður maður, sem hefir
opin augu fyrir fánýti efnis-
hyggjunnar, en er frjálslynd-
ur og víðsýnn og vill í andleg-
um efnum sem öðrum það
eitt hafa, er sannast reynist
og bezt. í stuttu máli: Hér
skal ekki hlaðið neinu „lík-
ræðulofi" á Jónas Kristjáns-
son, og sjálfsagt hefir hann
einhverja galla, eins og aðrir
dauðlegir menn. En ég tel
hann hiklaust með merkustu
mönnum, sem ég hefi kynnzt,
og er þakklátur guðunum (ör-
lagavöldunum) fyrir að hafa
átt þess kost að kynnast hon-
um, og hið sama ætla ég að
margir aðrir muni geta sagt.
í dag munu margir hlýir
hugir hvarfla um þenna unga
öldung og margar óskir um
sem lengst framhald á lífi
hans og hinu heillaríka starfi,
er hann hefir svo fagurlega
vígt heilsu og hamingju með-
bræðra sinna. —
Grétar Fells.
JCHtt kNITTEL:
FRÚIN Á
GAMMSSTÖÐUM
109. DAGUR
Fasteignasölu-
miðstöðin
Lækjargötu 10 B. Sími 6530
Annast sölu fasteigna,
skipa, bifreiða o. fl. Enn-
fremur alls konar trygging-
ar, svo sem brunatryggingar,
innbús-, líftryggingar o. fl. i
umboði Jóns Finnbogasonar
hjá Sjóvátryggingarfélagi ís-
lands h. f. Viðtalstími alla
virka daga kl. 10—5, aðra
Wma eftir samkomulagi.
Stúlka
óskast. Þrennt fullorðið í
heimili. —
HENNY OTTÓSSON
Langholtsveg 139.
Til viðtals í Kirkuhvoli, til
kl. 6 síðdegis.
dfe
ÞJÓDLEIKHÚSID
Föstudag 22. sept. kl. 20,00:
ÓVÆNT HEIMSÓKN
eftir
J. B. PRIESTLEY
Leikstjóri: INDRIÐI WAAGE
FRUMSÝNING
Áskrifendur að 1. og 2. sýn-
ingu vitji aðgöngumiða sinna
eftir kl. 13,15 í dag
XXXV.
Hinn fimmtánda september bar upp á fimmtudag, og þá
safnaðist mikill fjöldi karlmanna úr Arnardalnum saman
í Gammsþorpi. Allir voru með byssur, því að þenna dag
var hin árlega skotkeppni. Það komu menn frá Lindar-
brekku, Arnarbúðum, Imsteg, Speuz. Þar voru líka fáeinir
menn úr öðrum dölum, sem komið höfðu langa vegu yfir
fjöllin þegar I morgunsárinu. Þarna voru öldungar með
hvítt, sítt skegg, ungir, svartskeggjaðir bændur, sumir snar-
ir og stæltir eins og gemsur, aðrir þungir og seinir í hreyf-
ingum eins og skógarbirnir. Allir hópuðust saman, afar,
feður og synir, undir rauðum fána með hvítum krossi, er
bærðist í golunni á hárri fánastönginni.
Það var messað í Gammsþorpi þenna morgun, og þótt
Anton Möller á Gammsstöðum hefði aldrei verið kirkjuræk-
inn um dagana, kom hann ekki til mótsins, fyrr en messu
var lokið. Hann vildi vera öðrum til fyrirmyndar.
Gottfreð Sixtus var í fylgd með föður sínum,-er hann
' birtist við skotbrautirnar. Við skotbrautirnar skildu þeir.
Gottfreð Sixtus nam staðar, en Anton Möller gekk að braut-
inni, kraup á kné og miðaði. Hinir skotmennrnir stóðu þög-
ulir fyrir aftan hann. Anton Möller skaut átta skotum í
mark. Hann hafði þegar unnið eitt stig umfram þá, sem
! beztir voru af þeim, sem búnir voru að keppa. Fólk hélt
niðri í sér andanum.
j — Það er töggur í Gammsstaðabóndanum, sagði maður
við mann. Þar sér ekki á, að hann sé skjálfhentur, þó að
hann sé farinn að eldast.
— Vel gert, sagði Bader og lagði höndina á öxl Antons
Möller. En skjóti maður bola í augað, kemur kúlan út ein-
hvers staðar á hinni hliðinni, og enginn veit, hvaðan hún
er komin, fyrr en slátrarinn uppgötvar það.
Flestir skildu, hvað hann átti við og hlógu að. Anton
Möller þerraði af sér svitann og hló lika.
Gottfreð hafði staðið á tali við gamla granna, en nú leit
hann til föður sins.
— Má ég óska þér til hamingju, sagði. Ég vildi óska, að
ég væri svona örugg skytta.
— Taktu þá hólkinn og reyndu, hvað þú getur.
— Nei — ég vil ekki verða til athlægis. Nú fer ég.
— Ferðu? sagði faðir hans, í senn þreytulega og undr-
andi. Ég sé þig vonandi við kvöldverðarborðið?
— Ég verð heima í kvöld.
— Sjáum til — jæja, jæja.
Anton Möller litaðist um, þreytulegur í bragði.
— Farðu þá, bætti hann við með illa dulinni fyrirlitningu.
Gottfreð rölti heim á leið, Hann fór inn í herbergi sitt,
læsti á eftir sér og lagðist endilangur á legubekkinn. Hann
óskaði sér aðeins einveru. Hann vildi ekki vera meðal fólks.
Hann vildi þjást einn við þrá sína til Teresu. Hvar skyldi
hún nú vera? Hún hafði forðazt hann síðustu daga. Og
hún hafði horft einkennilega á hann, þegar fundum þeirra
bar saman, eins og hún æli í brjósti einhverjar grunsemdir.
En hún hafði sjálfsagt rétt fyrir sér. Hún var vanfær, og
hún gat ekki sagt, að hann ætti það. En hann átti það
samt. Það hafði hún sjálf sagt. En hann skildi ekki sjálfan
sig lengur. Hann var hræddur við hana. En hvílíkur munn-
ur! Og hvílikur likami! Og hvílikur unaður að hvíla i faðmi
hennar. Hvílkur eldur! Hann tók mynd af henni af skrif-
borði sínu.
— Teresa, hvíslaði hann. Þú gerir mig hræddan, og það
er eitthvað ægilegt, sem þú býrð yfir.
Svo kyssti hann myndina eins og brjálaður maður. Loks
lét hann fallast út af, örþreyttur.
Skotin kváðu við. Anton Möller skaut hverju afbragðs-
skotinu af öðru. En Gottfreð Sixtus lá endilangur á legu-
bekknum, og Teresa var ein á ferli á mjóum stíg úti í haust-
sölnuðum skóginum. Hún gekk hratt, og mjaðmirnar hófust
fagurlega við hvert spor. En andiit hennar var sem höggvið
í marmara. Stór,svartur hundur, sem villzt hafði frá eig-
anda sínum, einum skotmannanna, kom hlaupandi á eftir
henni með trýnið við jörð. Teresa gaf honum engan gaum.
Hún vissi ekki eiriú sinni, að hann var þarna.
XXXVI.
Anton Möller va-nn lárviðarsveiginn. Með sveiginn á höfði
og byssuna um öxl skálmaði hann í taroddi fylkingar í gegn-
um Gammsþorpið að „Vínviðnum.“ Þar var fyrir margt